Het staat er. Mannen mogen geen vrouwenkleding dragen en omgekeerd. Wat mannen en vrouwenkleding is verschilt per land, per cultuur, per tijdperk, soms zelfs per decennia. Als binnen een cultuur broeken beschouwd worden als mannenkleding dan zouden zij Gods wet overtreden wanneer ze een broek te dragen. Zo simpel is het. Jij ziet het niet als een mannenkledingstuk, maar zij wel. Jij kan dus gewoon een broek dragen, maar zij niet. Het is niet zo moeilijk. Iedere Christen doet - als het goed is - wat hij/zij gelooft dat God van hem/haar vraagt. Ik begrijp niet goed hoe je dat als Christen zijnde kan veroordelen. Jij zou dat juist moeten snappen? (je bent Christen toch? Of verwar ik je met iemand anders. In dat geval; negeer dat laatste)
Ik veroordeel niet wanneer zij ervoor kiezen een rok te dragen, dat staat ieder vrij. Ik veroordeel wel dat er een rok gedragen wordt omdat mensen hun zeggen dat ze dat moeten en de vrouwen daarom denken dat ze dat moeten . Het is misleiding naar mijn mening: niet meer en niet minder .
Heel mooi gezegd, en ik wil even zeggen dat ik zulke reacties altijd erg waardeer van je. Juist ook omdat ik weet dat je er zelf zo helemaal niet (meer) in staat. Het toont erg veel respect.
Dat mijn bijna 4 jarige opeens "puppy vriendjes" wilde kijken. Wij hebben hier thuis nog nooit van deze serie gehoord. Ze beweerde dat ze in bed met "nijn" (haar knuffel) dit had gekeken. Dus ik vroeg waar dit dan stond. Volgens haar stond dit op Disney. Dus vooruit gaan we even kijken. En inderdaad! Er staat een serie op die Puppy vriendjes heet. Ze wist ook meteen te vertellen dat ze dit wilde kijken. Ze heeft dit dus echt nog nooit gekeken, kan nog niet lezen dus ze kan het ook niet gelezen hebben en ze heeft het ook niet bij iemand anders kunnen kijken want ze heeft alleen bij mijn schoonmoeder geslapen en die heeft geen disney. Zo apart
Nu valt mijn mond open van het feit dat ik me dus niet kan herinneren of mij oma broeken heeft gedragen. Als ik haar voor me zie dan is het aan de keukentafel (met zo 'n vloerkleed op tafel). Gekleed in een nette blouse. Maar daaronder .... ? Geen idee Maar je uitspraak klopt niet. Dat je oma soms een broek droeg, in de tijd dat je haar kende als oma, wil niet zeggen dat zij in haar jeugd broeken voor vrouwen kende.
Het is misleiding wanneer zijzelf niet zouden geloven dat God dit van ze vraagt maar het vervolgens wel opleggen aan anderen (e/o zichzelf). Ik zie geen reden om aan te nemen dat scholen hun leerlingen misleiden hierin. Jij wel dan? Zo ja, waar en hoe weet je dat?
Dat weet ik niet heel zeker, mijn opa had in de oorlog een motor, mijn oma zat achterop en mijn moeder als peuter in de zijspan. Ik weet niet of mijn oma toen een broek droeg. Een rok lijkt me ook niet handig op een motor, maar het kan. Mijn oma is overigens al bijna 40 jaar dood, dus 40 jaar geleden droeg zij wel af en toe een broek.
Weet je: volgens mij ben ik duidelijk genoeg geweest. Ik zou zeggen: lees de Bijbeltekst en trek zelf je conclusie wat de waarheid hierin is. Voor mij is deze discussie verder gesloten
Ik heb het Google gevraagd. Op wiki staat dit: Als tijdens de Eerste Wereldoorlog vrouwen werk gaan overnemen van de mannen die naar het front worden gestuurd, gaan zij ook broeken en overalls als (veilige) werkkleding dragen. In de jaren 30 van de twintigste eeuw zijn het de actrices Katharine Hepburn en Marlène Dietrich die zich voor het eerst in het openbaar in broekpakken tonen. Toch duurt het nog tot ± 1960 voordat de broek als kledingstuk voor de vrouw maatschappelijk aanvaard wordt, onder invloed van de culturele en seksuele revoluties van die tijd.
Zullen wij maar eens stoppen. Dit is een gebed zonder eind. De bijbel kan op verschillende manieren gelezen worden. Het is de persoon die hem leest, op welke manier een tekst gebruikt of misbruikt kan worden.
Trouwens hadden wij het niet ook eens over alergies. Nou ik denk dat ik aardbei er bij kan voegen. Jeuk en zo grr
Mijn dochter zat op reformatorisch basisonderwijs. Hele bewuste keuzes, omdat wij onderwijs met de Bijbel belangrijker vonden en ze niet zo nodig bij alle wereldse zaken betrokken hoefde te worden. Zij moest verplicht in jurk of rok, alleen met gym was een broek acceptabel. Ook mochten blote schouders niet, dus T-shirt met korte mouwen was het minimale. Dat laatste gold ook voor jongens. Joggingspakken buiten gym om waren verboden. Schreeuwerige teksten, doodshoofden/skeletten ook. Je werd ook echt naar huis gestuurd. Voor ons was het geen probleem. Ze liep al graag in jurkjes en rokjes. Minimale lengte was overigens wel op de knie. Van ouders werd verwacht zich hetzelfde te kleden als zij kwamen helpen of echt in de school kwamen (kinderen moesten in rijen staan en groep voor groep naar binnen, dus als ouder kwam je dan niet in de klas). Nu ze op gewoon christelijk VO zit, draagt ze wel broeken. Hele korte rokjes en naveltruitjes verbied ik zelf dus dat draagt ze evengoed niet. Op mijn werk, christelijk bedrijf, mogen we ook niet met spaghettibandjes en rokken korter dan de knie. Broeken mogen wel. Slippers mogen niet.
Waarom denken werkmannen toch altijd dat ik onzichtbaar ben of vrouwen algemeen Of dat man hier alles regelt op dat vlak. Niet dus, ik ben hier de technische van de 2 en heb alle contact op voorhand. Ik stel een vraag aan hen, man krijgt antwoord (duidelijk naar hem gericht, naar hem kijkend en op het einde letterlijk dag meneer), man kijkt naar mij of ik er wél iets van snap haha Toch nog veel werk aan de winkel op dat vlak Maar goed, ons huis is geïsoleerd nu en daarvan ben ik wel blij. Al kwamen we er gisteren pas achter dat de isolatie op onze zolder helemaal opgerold is door de elektricien 3 jaar geleden (we komen echt nooit op zolder dus nooit gezien) dus nu snappen we waarom het boven zo heet werd. Moeten we nog even terug fixen
Haha. Probeer maar eens een auto te kopen als vrouw, waarbij je man voor de gezelligheid meegaat. Pffff.
Dat mag mijn man doen en ik onderhandel Daar stond die man van te kijken, misschien overviel ik hem en kreeg er toch nog iets van 200/300 euro extra af.
Ik merk daar eigenlijk niet zoveel van. Ik heb geen partner, dus grote aankopen doe ik altijd alleen. Als ze me vragen wat het budget is of zo, dan zeg ik eerst dat zei maar met een prijs moeten komen. Dan kan ik daarna zelf wel kijken of het te duur vind of niet.
Oh ja, deze week paar keer meegemaakt. Maar moet zeggen, na wat vragende blikken van mijn man en wat kritische vragen van mijn kant zien ze vaak wel hoe het zit.