Ja goed gelukkig. We praten veel samen en met hem gaat het psychisch een stuk beter en met mij lichamelijk ook. Dankjewel voor het vragen
De reactie hierboven ging even mis haha, hieronder wel goed: Ja klopt, je hebt helemaal gelijk. Ik was gister bij de ggz ook vrij "boos" op school, en kreeg toen idd wel wat tekst en uitleg hoe jij het ook vertelt. Het is denk ik onmacht, ik wil zo graag dat ze zich goed voelt daar. En dan ga ik dus wijzen naar bepaalde dingen/mensen. Maar zie idd ook echt dat ze gewoon hun handen vol hebben aan héél de klas. Ik zie sbo nog als oplossing, maar denk dat ze daar zo snel geen indicatie voor gaat krijgen op 4 jarige leeftijd. Volgendr week gesprek met ggz, school, ib-er en wij, hopelijk kunnen er wat passende oplossingen gevonden worden. En als niks helpt, hou ik haar gewoon thuis tot na de zomer en ze in een veel kleinere klas start en hulp heeft gehad bij de ggz
Ik snap jouw machteloosheid heel goed. Ik ken je dochter niet eens persoonlijk en ik voel het al! Laat staan als het je eigen kindje is. En ik snap ook hoe dat gevoel van zorg / onmacht / verdriet makkelijk kan omslaan in boosheid. Ik vond het belangrijk om dit stuk toch uit te leggen. Als die boosheid zich uit in verwijten richting de juf, die je se juf eigenlijk niet kunt verwijten: dan wordt het gesprek erna lastig. En daar heeft niemand iets aan. Goed dat de GGZ dat ook heeft aangegeven. En complimenten voor jou dat je dit aanneemt. Je hebt het zelf ook moeilijk gehad en het is moeilijk om te zien dat je dochtertje zo verdrietig is op school. Ik vind de manier waarop je hiermee omgaat echt goed. Hopelijk komt er op de korte termijn een oplossing op school. Een toelaatbaarheidsverklaring voor het SBO duurt vaak een tijdje. Misschien wel net zo lang of langer als het traject met EMDR. Ik heb nu een paar keer leerlingen gezien die EMDR kregen, ook jongere kinderen. Het is een pittig traject. Maar in vrijwel alle gevallen doet het echt ontzettend veel. Soms zijn kinderen daarna 100% van hun klachten af. Maar ook als ze dat niet meteen helemaal halen, is de eerste stap die ermee wordt gezet vaak ontzettend groot en doet al heel veel. Veel succes en sterkte de komende periode. Als ik je een laatste tip mag geven: berg op lopen is heel zwaar. Vooral als je alleen maar naar voren kijkt: dan zie je alleen het stijle pad daar voor je ligt en de top die soms nog ver weg kan lijken. Vergeet niet om af en toe achterom te kijken. Als je ziet hoe ver je al gekomen bent, geeft dat vaak. moed om weer verder te gaan met de beklimming. Je gaat die top halen!
Wat jammer dat school niet wil meewerken met tijdelijk bij zus in de klas. Ik kan me indenken dat het voor jouw jongste dochter net kan helpen om genoeg veiligheid en vertrouwen te krijgen om het straks zelf aan te kunnen wanneer zus door gaat naar groep 3. Dan heeft ze veiligheid en vertrouwen op kunnen bouwen. Ze heeft dat blijkbaar even nodig. Niet ieder kind is hetzelfde. Ik snap volledig de keuze waarom je normaal gesproken brussen liever niet bij elkaar plaatst als school echter zijn er soms uitzonderingen waarbij het tijdelijk enorm helpend kan zijn.
Vandaag een goeie dag gehad eindelijk. We hadden vanmorgen hartjes op haar hand en mijn hand getekend en als ze dan op haar hartje zou drukken zou mama aan haar denken en zou ze niet alleen zijn. Ook hadden we vanmorgen een polaroid foto gemaakt van papa, mama en haar en die in haar tas gedaan zodat ze daarnaar kon kijken. En ze mocht haar knuffel mee de klas in. Ze ging super vrolijk naar binnen en kwam vrolijk thuis gelukkig. De juf zei dat het vandaag een stuk beter was gegaan. Hopelijk zet zich dit een beetje door dus
@Lievekleine88, mijn 4-jarige heeft geen trauma en vond de start op school ook heel lastig. Het was huilen van opstaan tot op school en duidelijk niet willen. Hij gaat nu een maand of 3 naar school en er zit veel verbetering in. Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat het waarschijnlijk inderdaad beter zal gaan op termijn. Het zal ook niet niets zijn voor je meisje om alle indrukken etc. te verwerken op school, met alle ervaringen die ze ook meeneemt. Die tekeningen op de hand doen wij ook. Mooie oplossing is dat!
Een tekening op de hand deden wij ook. Zoon had geen trauma maar paste niet in het reguliere onderwijs (hb kind). Miste mij enorm en had veel moeite om op school te zijn. Op zijn banaantje tekende ik overigens ook. Heel veel sterkte in deze lastige tijd. Fijn dat ze nu een goede dag had.
Ik zou je dochter voorlopig lekker bij je houden. Samen leuke dingen doen en dat vertrouwen weer opbouwen. Ze heeft nabijheid nodig die ze eerder heeft gemist. Ook zijn kinderen die te vroeg zijn geboren of in de couvouse hebben gelegen erg prikkelgevoelig. Een klas met 30 schreeuwende kleuters lijkt mij dan erg intens. En van een juf kan je niet verwachten dat ze de tijd of kennis heeft om dit extra te begeleiden. Die is nog bezig om zeer jonge kinderen de basis in de klas aan te leren. En onderschat ook de effecten van emdr en therapie niet. Dat kost heel erg veel energie. Dat ze op zo'n jonge leeftijd al een trauma heeft is heel erg heftig. Ik zou alle energie naar het herstel laten gaan en eerst die behandeling afronden. Dan kijk je na de zomervakantie weer verder.
ik zou wachten tot na de zomervakantie nu zijn de kinderen in groep 2 soms al 6 jaar en druk en helemaal straks als ze al toe zijn aan groep 3 ook een grote klas en een juf die niet de aandacht kan geven is niet het beste voor je dochter ik snap dat haar thuis houden ook niet de beste optie is en anders bv de ma. woe vrij ochtend alleen naar school?
Wat verdrietig ja. Die klas wordt waarschijnlijk tot de zomervakantie alleen maar voller en drukker. En de meeste kleuters zitten er gerust een maand voor de zomervakantie al helemaal doorheen, waardoor ze nog eerder gillen, huilen, geïrriteerd zijn enz. en dat heeft effect op de hele klas. De juf zal simpelweg geen tijd hebben om de aandacht te geven die ze nu nodig heeft. Er zijn inderdaad misschien wel wat mogelijkheden om dit te verlichten; door jou nog een half uur ofzo in de klas te houden, haar bij haar zus plaatsen, aangezien het maar van korte duur is, haar een vast taakje te geven bij binnenkomst, zodat ze zich daar op kan richten i.p.v. het afscheid. Maar persoonlijk zou ik haar thuis houden als je de mogelijkheid hebt en na de zomervakantie in een kleine klas starten. Is SBO door de zorgverlening voorgesteld? Niet ieder kind is daar beter af, vaak zitten er ook best wat kinderen met externaliserende gedragsproblemen.
Tot na de zomervakantie vind ik wel heel lang, dan zit ze 5 maanden thuis zonder school en zonder psz, dat zou ik echt niet doen. Dan eerder bv halve dagen of minder dagen, in overleg met school. Soms is juist weinig dagen moeilijker, omdat je het wennen dan ook uitrekt, dus daarom liever halve dagen. Ik zou hier wel echt een vaste indeling voor maken, dus niet de ene week twee dagen, de week erna 4 en een halve dag, dan 3 halve dagen etc - maar iedere week hetzelfde en mogelijk met opbouw naar hele dagen ipv halve.
Door mijn eigen ervaring zou ik hiervoor kiezen. Ik had spijt dat ik mijn zoon voor de zomervakantie naar school had laten gaan. Nou klinkt 30 kleuters mij zelfs nog als een klein klasje in de oren, want mijn zoon kwam in een klas met 45 kleuters, waarbij de onderwijsassistente na een paar weken met de noorderzon vertrokken leek en ze dus 1 juf voor de klas hadden. Eén groot drama; hij haatte school werkelijk. Met de juf toen afgesproken dat hij na de zomervakantie alleen de ochtenden naar school zou gaan, omdat het zo slecht ging. Na de zomervakantie een kleinere klas, alle oudere kinderen zaten in groep 3 en tussen de middag zei hij dat hij 's middags ook naar school wou uit zichzelf en hij is vanaf dag 1 zonder gedoe fulltime naar school gegaan. Achteraf zou ik nooit meer kiezen voor maar aanmodderen in een te drukke, volle klas met allerlei aanpassingen met minimaal effect, omdat het probleem in dit geval lag bij de grote, drukke klas. En hij had echt een topjuf hoor, maar aan het feit dat die klas zo enorm was, daar kon zij ook niets aan veranderen.
Bedankt voor jullie meedenken en reacties. Het gaat gelukkig wat beter vanaf eind vorige week. Haar juffen geven aan dat het lijkt alsof ze aan het wennen is. We zijn ook niet meer gebeld om haar op te komen halen. Ze komt vrolijk thuis en heeft thuis weinig last van overprikkeling. Ik hou me vast aan de leidraad die de ggz ons gaf; als ze thuis goed in haar vel zit, kan ze de dagen op school aan. Ze gaat sowieso geen volledige schoolweek, soms een halve dag bv (zit een vast ritme in). Op woensdag is ze sowieso vrij. Dus dit lijkt wel te doen voor haar. We hebben dit ook bij de peuterspeelzaal gezien; was in het begin erg moeilijk en wennen voor haar. Met het CB toen afgesproken om 4 ochtenden te gaan, juist om haar te leren wennen, en dat werkte. Verder hoeft ze niet mee te doen met gym, hou ik haar ook thuis met Koningsspelen enz, mag ze haar knuffel in de klas als het nodig is en heb ik dus een hartje op haar hand getekend waardoor ze wat houvast heeft aan thuis. Ze begint ook thuis meer over school te praten en toen ik haar vanmorgen wegbracht, bleef ze niet bij de juf staan, maar ging ze warempel met 2 andere kindjes spelen. Dus dat geeft mij wel een goed en veilig gevoel voor haar.