Mijn zoon is nu 4 maanden en zit in zijn slaapregressie. Hij gaat nu een maandje naar de opvang (2 dagen p/w) en dat gaat eigenlijk sinds het begin al best goed. Ze wisten hem geregeld wakker op bed te leggen, in het begin duurde het nog wel eventjes om hem in slaap te krijgen met een speentje maar na een tijdje hadden ze een goede routine te pakken en sliep hij relatief makkelijk in een bedje, altijd voor zo'n 50 minuten. Nu heeft hij echter zijn regressie te pakken en lukt het ze op het kdv niet meer goed. Hij slaapt overal (ook thuis dus) maar 30 minuten. Maar op het kdv krijgen ze hem niet meer wakker met speen weggelegd en gaat hij steeds vaker in de schommelstoel, daar valt hij makkelijk in slaap en blijft hij ook langere tijd in slapen. Ik weet dat ze het blijven proberen, maar thuis lukt het ons echter 9 v/d 10 keer wél om hem wakker op bed te leggen. Ik lees dat de 4-maanden-slaapregressie niet iets is wat "zichzelf" oplost, maar iets waar de baby actief aan moet werken. Zolang hij niet zelfstandig in slaap valt, blijft hij in deze regressie. Maar ik lees ook weer dat een baby van 4 maanden nog niet zelfstandig in slaap kan vallen? Hoe dan ook... Ik ben bang dat hij een slaapassociatie gaat ontwikkelen op het kdv. Of loop ik nu enorm op de zaken vooruit omdat hij nog zo jong is? Ik weet het echt even niet. De leidsters zijn heel lief maar ik merk dat ik als nieuwe moeder af en toe nog heel erg heen en weer geslingerd wordt als ik een terloopse opmerking hoor bij de opvang, die ik heel serieus neem, die de week daarna veel genuanceerder blijkt te liggen. Dus ook hierin ben ik inmiddels onzeker geworden.
Hoi hoi! Ik snap je onzekerheid heel goed hoor! Iedereen doet het natuurlijk op zijn eigen manier, maar soms is het jammer dat de hele sociale media en alle slaapcoaches je bang maken over slaapassociaties en dat ze zelf in slaap moeten kunnen vallen. Om vervolgens over slaaptrainingen te beginnen. Mijn zoontje is niet perse een goede slaper en heeft altijd veel last van regressies. Wij hebben hem eigenlijk nooit wakker in bedje gelegd, altijd slapend over gelegd. Tot een maand of 14 kreeg hij een flesje en viel hij daarmee in onze armen in slaap. Overdag zaten we ook met hem in de stoel en legden we hem slapend over. Omdat laten huilen voor ons niet goed voelt. Hij is met 6 maanden op de opvang gestart en sliep daar eerste paar keer in de kinderwagen om te wennen. Maar al vrij snel sliep hij daar wel in bedje, en viel hij zelf in slaap! Ook ik dacht hoe dan, want dat doet hij thuis niet. Maar daar gaat het wel. En ook daar wisselt de duur en de ene keer sliep hij daar goed en de andere keer niet. Vaak sliep hij thuis dan ook kortere slaapjes. Bij mijn ouders sliep hij toen hij klein was vaak tijdens het wandelen en nu met mijn vader in het grote bed. Thuis valt hij inmiddels ook binnen 5 min zelf in slaap tussen de middag. In de avond leggen we hem nog steeds slapend weg en hij heeft inmiddels ook al een paar keer doorgeslapen van 7-7. Wat ik wil zeggen; het kan best dat ze overal anders slapen. Probeer jezelf niet gek te maken over slaapassociaties. Tijdens regressies hebben kindjes je keihard nodig. En zeker zo klein, je kan ze echt nu nog niet verwennen en manipuleren kunnen ze zeer zeker nog niet. Ook niet als ze over het jaar zijn. Mijn ervaring is tot nu toe dat we tijdens regressies altijd reageerden en nog als hij lastig slaapt. We volgen de routine die we altijd volgden en vaak van de een op andere dag was t voorbij en sliep hij weer als daarvoor. Doe wat voor jou goed voelt! En als je kindje merendeel thuis slaapt, dan is die ene dag opvang of twee echt niet wat je kindje verpest als t ware. Ze zijn heel gevoelig voor routine en voelen echt aan waar wat de routine is. Ik herken de onzekerheid over t slapen heel goed zeker die eerste maanden. Zoveel gegoogled en gezocht. Maar als ik nu terug kon naar toen zou ik tegen mezelf zeggen dat het allemaal goed komt. Want ondanks hoe wij alles hebben gedaan slaapt ons zoontje ook door. Was het de makkelijkste weg, nee, maar ik heb wel mijn gevoel gevolgd. Dus doe wat voor jou goed voelt ❤️
Wat ik in de loop der jaren veel heb gehoord is dat kinderen flexibeler zijn dan wij en prima de verschillen op andere plekken oppikken. Genoeg verhalen van ouders waarbij de kinderen thuis meermaals per nacht wakker worden, niet of wel zelfstandig in slaap vallen, wel of niet zichzelf kunnen vermaken en dat in een andere setting bij de opvang en of opa en oma totaal anders doen. Ja je mag zeker wat luchtiger doen voor jezelf en niet alles zo strak en stipt opnemen. Aan de andere kant is het ook logisch, dit is je leven nu en alles draait nu om je baby. Dus zuigen we ons vast in alle informatie en hanteren we die waar we denken goed aan te doen. En dat zal bij de één meer zijn dan bij de ander. Over het algemeen zijn ouders bij de eerste nog overal van en worden we bij volgende kinderen steeds makkelijker (en de kinderen dan meestal ook ). Ik denk dat we daar allemaal doorheen gaan, dus an sich alleen maar logisch. Echter moet je jezelf niet gek maken natuurlijk en door deze vraag te stellen ben je al bezig met bewustwording of je jezelf niet te druk maakt, lijkt me dus een gezonde gedachte. Ik denk zelf dat een slaapgewoonte juist op een kdv ook wel weer makkelijker kan verdwijnen omdat de insteek van de leidsters altijd zal zijn om iedereen op dezelfde makkelijke manier naar bed te doen. Ze zullen het dus vast wel weer gaan proberen. Kinderen die juist veel en goed slapen en kinderen die het tegenovergestelde doen zul je ook altijd blijven houden. Kdv is ook gewoon niet zoals thuis. Ik zou het proberen wat los te laten. Kdv is kdv en thuis is thuis. Probeer het thuis te doen zoals je graag zou willen dat het gaat, daar is je kindje toch het meest.
Ik heb eigenlijk nog nooit gehoord van "de slaapregressie" met 4 mnd. Kindjes ontwikkelen zich continu en veranderen daarmee heeeeel vaak van ritme. En dus hebben ze regelmatig een periode/fase waarin ze moeilijker slapen/in slaap komen. Het is dus volgens mij niet zo dat wanneer je nu iets 'verkeerd' aan zou pakken je de rest van je leven daar last van hebt ofzo. Op het kdv gaat het nou eenmaal anders dan thuis. Situatie is anders, daar zijn veel meer kindjes waar de leidsters mee bezig moeten zijn. Thuis kun je alles afstemmen op je kind. Maar kinderen zijn flexibel en leren heel snel dat het op verschillende plekken anders gaat. Als je altijd en helemaal alles op jouw manier wilt doen moet je je kindje niet naar een kdv brengen denk ik. Ik zou het wat loslaten. Komt heus goed. Als ze moe zijn gaan ze echt wel een keer slapen.
Wat fijn om jouw verhaal te lezen! Je leest maar weinig over moeilijke slapers, zonder dat er direct slaaptraining of -coaching aan te pas komt. En de vele slaapcoaches online hebben me inderdaad best een beetje bang gemaakt, terwijl dat natuurlijk hun verdienmodel is.
Het vervelende is... Ik was dus heel relaxt en bekeek het allemaal luchtig maar ik merk in mijn omgeving inmiddels onbegrip. Geschokte blikken als ik vertel dat hij 30 minuutjes slaapt, mensen die tips gaan geven terwijl ik er niet om vraag en die dingen ook allang geprobeerd heb natuurlijk. Daar ga ik door twijfelen. En ik wil het graag loslaten, ik liet hem namelijk heel gemakkelijk achter op de opvang maar sinds zijn regressie staat elk gesprek daar in het teken van slaap en vragen zij me ook elke keer weer om mee te denken. Ze betrekken me er dus zelf erg bij. Maar je hebt denk ik wel gelijk dat een gewoonte op een kdv het makkelijkste weer verdwijnt dan bijvoorbeeld thuis. En thuis gaat het in slaap vallen nog steeds goed, dus zo erg zal die associatie ook niet zijn nog.
Grappig, misschien is het een moderne term hoor maar de slaapregressie met 4 maanden is juist de slaapregressie met de meeste wetenschappelijke onderbouwing. Rond 4 maanden verandert de slaapcyclus van een baby namelijk permanent. Natuurlijk heeft niet elke baby hier last van, maar die van mij sliep al slecht en slaapt nu gewoon nog vele malen slechter. Ik wil het ook niet "op mijn manier doen", juist niet. Anders dan thuis is prima. Ik bracht hem graag naar het kdv met het idee 'zij weten het beter dan ik' en ik ben juist niet rigide in structuur of iets dergelijks. Echter wordt mij op het kdv duidelijk gemaakt dat het bed niet lukt en dat de schommelstoel niet de bedoeling is (hij mag daar nog maar een paar maanden in ook), maar dat ze het anders ook niet weten. Dat hij anders opgehaald moet worden, want als hij niet slaapt gaat 'ie kapot. En ze vragen mij steeds mee te denken: wat kunnen we verder nog proberen? Dus elke keer als ik hem ophaal krijg ik een verslag van wat er geprobeerd is, maar ook vragen van hoe dat thuis dan gaat. Kamertje toch wat donkerder? Moet het kouder of juist warmer? Knuffeldoekje erbij? Dat is heel lief en het is super goed bedoeld, maar loslaten is daardoor dus heel lastig. Als ze moe zijn gaan ze slapen, tja. Ik ben bang dat het niet voor alle babies zo werkt. Na 3 of 4 uur valt hij heus vanzelf een keer om hoor, maar hij doet een dutje van 20-30 minuten en is dan weer klaarwakker maar nog heel moe. Door langer wakker te blijven maakt het lichaam cortisol aan, een stresshormoon, en dat maakt het vervolgens weer lastiger om in slaap te komen.
4 maanden regressie gaat gewoon vanzelf over hoor, en alle regressies daarna ook. En ze blijven ook niet in een regressie zitten hoor. Kinderen zijn heel flexibel, de opvang zal moeten zoeken wat werkt en grote kans dat over een paar weken ze weer opnieuw moeten zoeken. Hij gaat echt niet eeuwig in een schommelstoel slapen. Mijn jongste hebben ze van 4-6 maanden in de draagzak gehad, toen wilde ze dat niet meer en sliep ze perfect alleen op een kamertje, tot ze 9 mnd was. Toen hebben ze een hele tijd een ledikantje op de groep gehad, waar ze dan heerlijk in kon slapen. en met een maand of 15 sliep ze weer prima in een kamertje. Maar ook de andere 3, allemaal wisselend, en wat thuis werkt, hoeft op de opvang niet. En 30 min slaapjes is ook normaal voor deze leeftijd, dan leggen ze hem toch een keer vaker in die schommelstoel als hij daarin prima slaapt. Hier heb ik dus 4 kinderen, wisselt van prima slapers, tot hele slechte slapers, en alles er tussen in, met periodes, langere en kortere. Ik heb nooit aan slaaptraining of slaapassociaties gedaan. En het veranderde altijd, wat we ook deden, na verloop van tijd weer. Ik heb er zelfs eentje gehad, die weigerde te slapen op de opvang van 4-7 maanden. Nu ja, hij heeft het overleefd (ging wel maar 2 dagen) en de dagen thuis erna, sliep hij lekker veel. Mijn motto is, wat nu werkt, vol houden, later zien we later wel weer. Dus als het nu werkt in een schommelstoel, prima. Als hij niet meer in de schommelstoel mag, moeten ze dan kijken en zoeken naar iets wat wel werkt. En jij kan aangeven wat thuis werkt en dan houd het op. En mensen gaan zich vanaf nu, altijd bemoeien met jou kind, en jou keuzes. Leer dat echt loslaten, ene oor in, andere uit. Dankjewel voor je tips, volgend onderwerp. Er zijn 1000 wegen naar Rome, niet maar 1 zoals de meeste mensen van hun eigen weg overtuigd zijn.
Ik zou denk ik, als het op het kdv echt niet blijkt te werken, kijken naar een andere vorm van opvang. Bijvoorbeeld een gastouder. Daar zijn toch minder kindjes en kan er flexibeler omgegaan worden met slaapbehoeften. Of oppas aan huis.
Mijn dochter slaapt op het kdv altijd zelfstandig, wordt wakker in bed gelegd en valt zonder zeuren in slaap. Thuis wordt ze nog altijd in slaap gewiegd in onze armen omdat het anders echt niet lukt. Ik denk dat verschillende omgevingen dan ook los staan van elkaar. Onze dochter is thuis nooit uit de slaapregressies gekomen (slaapt nog altijd dramatisch) terwijl ze daar wel prima slaapt. Ik heb het losgelaten, ook om thuis te blijven proberen. Ooit komt het vast wel goed
Bedankt voor je bericht, je raakt echt de perfecte toon voor me merk ik. Het is ook heel geruststellend om te lezen dat het dus heel normaal is dat de opvang regelmatig even zoekende is en dat dat in andere gevallen altijd prima is gegaan. Dan weet ik ook dat wat onze zoon daar nodig heeft, helemaal niet gek is of teveel gevraagd. Gisteren is het ze in elk geval gelukt hem 1 keer wakker in een bedje op de slaapzaal weg te leggen en de andere keren lag hij in de schommel. Ze blijven het dus wel steeds proberen en gisteren voor het eerst weer een klein succesje.
"Ooit komt het heus wel goed" denk ik ook vaak, maar ik vond het dus best lastig omdat ik juist op het kdv het niet in de hand heb en bang ben het werk van de leidsters veel te zwaar te maken. Maar naar aanleiding van jullie reacties kan ik dat gelukkig wat meer loslaten! Het is allemaal best normaal zo te horen!
Ja dat had ik ook enorm…. En dat is niet fijn! Ik heb op Instagram heel veel baat bij het account liefde van een moeder. Ze heeft ook een blog en een podcast op spotify. Verschillende Posts en artikelen over hoe kindjes slapen. Ik vond het ontzettend interessant en daardoor begrijp ik dingen ook meer. En leerde ik dat slaaptrainingen echt niet hoeven en slaapassociaties ook niet perse verkeerd zijn. En als je er eentje hebt die je niet prettig vind, dan geeft zij ook tips hoe je die zou kunnen vervangen. Ik kan het je echt aanraden, het gaf mij in bepaalde mate echt rust! Heb denk ik alle blogs wel gelezen en ook haar cursus gevolgd. Misschien dat dat account ook wat voor je is. Is een andere kijk of het slapen!❤️ Onze slechte slaper sliep hier ineens weer twee nachten door. Het kan zomaar ineens omslaan. Die korte dutjes zijn overigens heel herkenbaar hoor. Heeft onze zoon in de periode ook gehad! Je doet het goed lieve mama!