Daar begint het verschil denk ik ook al. Ik lees 3 uur slapen. Dat deden die van mij nooit muv ziek zijn. 1,5u, dan was het echt wel klaar, vaker was het een uurtje. En rond de 18 maanden stopten ze helemaal met de standaard slaapjes overdag. Maar met 3u dutten is het al heel anders dan met korte dutjes hoe je je dag indeelt. Ook op gewone dagen. Zit even te denken, als nr6 dat gaat doen is dat icm school wel een puzzel. 3 dagen zou ze dan half 12 tot half 3 kunnen slapen maar 2 dagen is school half 1 uit dus dan kan ze daarna pas? En wat doet dat ruime uur later dan met de avond...
ik had bepaalde soort maagzuurgevoel dat ik echt alleen tijdens de zwangerschappen had en die voelde ik opeens... en verder werd ik drie nachten op rij midden in de nacht wakker en kon ik niet meer in slaap komen zonder een boterham te smeren.. om 12 uur snachts dus!! uiteindelijk heb ik eergisteren en vandaag getest... en ja hoor, ik had gelijk! Bijzonder dat ik het zo voelde, juist omdat ik er dus 0,0 meer mee bezig was de afgelopen twee jaar...!! Ik herkende het meteen. Eergisteren was het lijntje nog erg vaag dus ik dacht, ik wacht even af wat er gaat gebeuren. Vandaag getest en een stuk duidelijker... Moet het even allemaal laten bezinken nu.
Gefeliciteerd! Hoe reageerde je man? En een vraag die je mag beantwoorden (hoeft dus niet als je niet wil). Hoe kan het onverwacht zijn? Of is het door de anticonceptie heen?
Hoi! De reactie viel uiteindelijk best mee... maar nu lijken mn streepjes niet meer op te lopen dus het is echt een rollercoaster.. eerst dit onverwachte nieuws en blij, toen bang voor man's reactie, toen opluchting door man's reactie, toen dolgelukkig dat dit dan toch ging gebeuren, toen teleurstelling door de streepjes... Het was onverwacht omdat ik nooit spontaan zwanger kon raken.. ik heb daar altijd hulp bij gehad bij de eerdere zwangerschappen...
Heerlijk geschreven! En herkenbaar! Zei het laatst nog tegen een collega dat ik niet kan wachten tot de jongste een jaar of 10 is. Ze keek me wereld vreemd aan
Hier ongeveer hetzelfde. Al twijfel ik zelf ook regelmatig, maar man is echt 100% zeker dat hij geen 3e wil. En dat mag ook. Met een adhd/ass gezin kan ik dat ook wel begrijpen. Wij kunnen beiden prikkels heel slecht verdragen en de kinderen eigenlijk net zo.
Ahaha hier is de jongste 4 en zit nog steeds in de 'nee' fase Het begint 's ochtends al wanneer ik haar kamer binnenkom om haar wakker te maken. Dan krijg ik een 'nee, wil niet!!' te horen met een boos gezicht.
Ja ik vind het hier ook wel echt druk genoeg, na een weekend vrij ben ik blij dat ik weer 2 dagen mag werken. en als ze 's avonds in bed liggen dan geniet ik ook echt. Ook als ze wakker zijn natuurlijk hoor haha. Maar die rust heb ik wel nodig en die komt binnen een paar jaar weer helemaal terug. Dus ik begrijp die wens voor een 3e van mezelf ook echt niet. Al is die voor een heeeeel groot deel weg nu. Grotere kindjes vind ik veel leuker en ik wil mijn kinderen alles kunnen geven wat ik wil, aandacht en financieel. Als ik nog een kind bij krijg, dan krijgen de andere kinderen minder aandacht en dat vind ik ook geen leuke gedachten.
Het ding is natuurlijk ook dat jullie binnen die ass en adhd nog heel erg zoekende zijn e. Dat is bij ons ook wel nog een deel de reden waarom er meer tijd tussen 2 en 3 zit. Toen de oudste 2 nog wat jonger waren zou het echt geen goed idee geweest zijn om daar een 3de bij te zetten. Toen waren wij ook nog zoekende in het adhd, ass gebeuren. Dat was voor mijn man wss ook de reden om zolang te twijfelen. En nu tja we zijn het niet anders gewoon dan met onze kinderen. Ze zijn alle 3 druk ja en ze hebben allemaal veel baat bij structuur maar eens dat in uw systeem zit... 1 op 1 tijd is sowieso super belangrijk. Of je er nu 2, 3 of meer hebt maakt daarin geen verschil in mijn ogen. Financieel tja dat is iets dat iedereen zelf moet bepalen maar met liefde alleen kom je er niet.
Ik reageer hier even op. Maar dat maakt toch wel degelijk verschil, 1 op 1 met meerdere kinderen. Dan heb je per kind wel degelijk minder 1 op 1 tijd. Als je dat niet erg vindt is dat natuurlijk prima. Maar ik vind 1 op 1 tijd super belangrijk, dus echt een dagje of een paar uur ergens heen met 1 kind en de volgende keer met het andere kind. Ik weet niet hoe ik dat voor elkaar moet krijgen met 3 kinderen. 2 is soms al moeilijk. En ik begin me soms ook af te vragen hoe ik überhaupt een 3de in mijn hoofd haalde. Ik heb soms al een erg schuldgevoel tegenover de kinderen die ik nu heb qua wereld waar ik ze op heb gezet en wat in hemelsnaam ze nog allemaal mee gaan maken in hun leven. maar daar moeten we maar niet teveel aan denken. En soms dacht ik: dan hebben ze elkaar. Nou, wij waren met 3 kinderen thuis en ik zie ze amper nog. Mijn man is enigskind en heeft nooit iets gemist. Hier blijft het 100% zeker bij 2 kinderen en ik begrijp de mensen die het bewust bij 1 kind houden ook steeds beter zelfs. De aandacht, rust en amper zorgen voor de toekomst (financieel overal mee kunnen helpen ipv delen door alle kinderen) Achja alles heeft voor en nadelen natuurlijk.
In ons geval zijn we met 2 volwassenen en 3 kinderen. Tja dan kan je dus makkelijk ieder kind voldoende 1 op 1 tijd geven of bij gezamenlijke interesses ga je dan 1volwassene en 2 kinderen. Soms doe je dan 2volwassenen en 1 kind... Maar dat heeft allemaal met plannen te maken. Als je daar al wat in de knoop zit bij 2 zal dat idd niet verbeteren met 3. Voor ons is dit nooit een probleem geweest en ik durf ook zeggen dat ze hier geen klagen hebben op dat vlak. Maar ik kan mij wel inbeelden dat wanneer je bijvoorbeeld veel werkt, veel me time nodig hebt, zelf hobby's hebt enzo de tijd dan alweer minder word ofzo (voorbeeld e , zeg niet dat dit bij u zo is). Door het leeftijdsverschil heeft onze jongste bijvoorbeeld zeer veel tijd met ons. Zijn broers zijn buiten met vrienden of slapen uit. Dus hij is dan wel de 3de maar op vlak van aandacht een luxe kip
In mijn geval zijn we ook met 2 ouders, maar dat doet niks af aan het feit dat je voor 3 kinderen nu eenmaal minder tijd per kind hebt dan als je 1 of 2 kinderen hebt. Dat is helaas zo, die keuze hebben ouders met meerdere kinderen gemaakt en dat is ook prima. Maar ik zou dat zelf wel kloten vinden. 2 ouders en 2 kinderen is echt de volle aandacht, constant. Als mijn man er niet is, of andersom, is het 1 ouder en 2 kinderen en dat is alweer minder aandacht. Ik werk zelf maar 2 dagen en heb eigenlijk geen bijzondere hobby's behalve dingen met de kinderen doen, dus dat is bij mij ook hetzelfde als jouw situatie. En veel me time nodig hebben.. tja daar zie ik ook geen verschil in of je nu 2 of 3 kinderen hebt. Die me time krijgen we over een aantal jaren wel weer, dat scheelt niks qua 1 kind meer of minder haha. Ik denk zelfs dat je een 3de er best makkelijk bij doet. Behalve de herrie en drukte, daar hou ik dan weer minder van. Ja oké met dat leeftijdsverschil is de aandacht inderdaad anders, maar ik zo juist niet zoveel leeftijdsverschil willen, (al heb je soms niks te willen) want dan zie je vaak dat ze toch totaal langs elkaar af gaan leven, wat logisch is want ze zitten in een heel andere levensfase. Maar zo zie je dat iedereen er anders instaat en daar is zeker niks mis mee. Ik ben soms gewoon jaloers op de band die mijn man met zijn ouders heeft (hij is enigskinds) en hoewel ik ook een super goede band heb met mijn ouders, is het toch anders en ik weet zeker dat dat echt voor het grootste deel komt doordat hij enigskind is. Maarja ik heb er al 2 dus dat gaat hem niet meer worden.
Hier doen we bijna alles 1 op 1. Als gezin gaan we eigenlijk nooit weg, oa door het enorme leeftijdsverschil en onze hond. Op vakantie gaan we eigenlijk ook nooit meer, alleen dochter soms met een vriendin. En we zijn ook allemaal graag thuis en vermaken ons daar goed. Komt ook omdat we wel heel groot wonen geef ik eerlijk toe. Maar goed, 9 jaar leeftijdsverschil, dochter studeert al, zoon is aardig aanwezig zullen we maar zeggen en hun interesses lopen zo uiteen. Dus ga ik met de oudste naar kringlopen, rommelmarkten, savonds naar het bos met de hond en daarna een ijsje eten etc. Met jongste naar een museum of een educatief iets als het wetenschapsfestival bijvoorbeeld. Man gaat met jongste soms naar een museum en standaard elk jaar naar Hellendoorn. En met oudste een dagje naar bv Keulen of Brussel. Zo is iedereen tevreden en krijgen ze allebei hun portie aandacht. En thuis ook: bedtijden en schooltijden verschillen ook behoorlijk natuurlijk.
Phoe, wat moeten mijn kinderen dan te kort komen Geintje hoor. Het is maar net hoe je er ook instaat. Wat versta je onder constant aandacht hebben voor je kind? Ik geloof niet dat ik meer aandacht voor mijn kind zou hebben als ik er minder zou hebben. Ik ben hun moeder en niet hun entertainer. Maar doordat ik tbm ben ben ik er in principe altijd voor ze.
Klopt en daarnaast ken ik genoeg ouders met 1 of 2 kinderen die veel minder tijd met hun kinderen doorbrengen omdat ze bv veel werken. Minder kinderen hebben staat niet gelijk aan meer tijd 1 op 1. Net als dat meer kinderen hebben niet gelijk staat aan minder tijd 1 op 1. Het hangt ook weer af van je prioriteiten, planning etc.
Het zou een feit zijn als je 24/7 de aandacht 1 op 1 met je kind hebt. Maar dat heb je toch niet? Misschien heb ik met meer kinderen wel meer 1 op 1 tijd dan jij met 2 kinderen? Dat ligt toch gewoon aan de gehele situatie? En de band ligt mi ook echt niet aan het aantal kinderen dat je hebt, maar aan de personen zelf, de karakters, de evt rugzakken, enz..
Mee eens. Ik kom uit een nest van 6 kinderen. Ik heb niet het idee dat ik iets tekort ben gekomen van mijn ouders in de zin van dat ze geen tijd voor me hadden. Kwaliteit is belangrijker dan kwantiteit. Ik heb zelf een nestje gebouwd met 3 kinderen. Mijn ervaring is dat het om de kleine momenten gaat samen waarin je echt connect met je kind ipv uren vullen met activiteit (buitenshuis) want het is kind-1op1-dag. Samen activiteiten doen is heel leuk en belangrijk, maar daarvoor maakte het voor mij als kind niet uit of mijn siblings daarbij waren of niet. Ik vond het leuker om met mijn siblngs naar de speeltuin te gaan dan alleen met mijn moeder. Maar bijvoorbeeld was ik verdrietig, heel blij, of had ik een vraag over iets, of wou ik iets belangrijks delen dan vond ik het heel belangrijk om dan 1 op 1 volledige aandacht te hebben. En dat gebeurde dan ook. Dat hoefde dan ook niet een hele dag te zijn, dat kon ook een half uur zijn als dat de tijd was die ik nodig had om te kunnen delen en ontvangen. Later als tiener / volwassene had ik wel meer behoefte aan 1 op 1 en daarmee ook 1 op 1 tijd want de gesprekken duren steeds langer naarmate de leeftijd vordert, haha. Maar het voordeel als volwassene is dat je zelf kan plannen met je ouder. Als kind had ik geen 1 op 1 dagdelen nodig, ik kon die prima delen met een sibling zolang ik mijn momentjes wel kreeg. Dit denk ik ook.
Ja ik zou financieel ook tbm kunnen zijn, maar wil mezelf toch nog wat ontwikkelen en nuttiger voelen (niet dat jij niet nuttig bent maar ik voel me dan nutteloos haha) dus kies ervoor om 2 dagen te werken. + ik zie dat mijn kinderen super veel leren op de opvang (en ondertussen op school) wat ik zelf echt nooit allemaal geleerd zou krijgen. Dus vandaar mijn keuze. Maar ieder heeft inderdaad zijn eigen keuzes en er is niks mis mee, maar voor mijn gevoel is dat het in mijn situatie dus wel. Als de 2e op school zit wil ik weer meer gaan werken, niet perse voor geld maar wtf moet ik dagenlang thuis doen als de kinderen op school zijn. Je gelooft niet dat je meer aandacht voor je kind zou hebben als je er 1 hebt? 1, 2 of 3 of 10, lijkt me logisch dat je dan minder aandacht kan hebben per kind. Niks mis mee hé, dat zeg ik niet, ik zeg alleen dat ik het zelf geen fijn idee vindt, maar het lijkt me wel logisch dat de aandacht meer verdeeld moet worden. Ook later onder de kinderen en eventueel kleinkinderen, als onze kinderen ze krijgen. Ik wil heeeel graag oppassen op mijn eventuele kleinkinderen, maar niet als 3 kinderen er 2 zouden krijgen bijvoorbeeld. maar misschien denk ik te ver vooruit.
Niet mee eens. Diezelfde ouders (die wat jij noemt veel werken oid) hebben zeker te weten nóg minder aandacht per kind als ze er meer hebben dan als ze er 1 hebben. Is toch allemaal best logisch. Je kan jezelf niet in 3en splitsen. En ik bedoel dan 1 op 1 aandacht hé. Je kan 3 kinderen tegelijk ook veel aandacht geven natuurlijk.