De band heeft echt nergens mee te maken dat ben ik met je eens. Je kan nu een super super super goede band met je kind hebben en vervolgens wil je kind jou op latere leeftijd niet meer zien. Meestal is dat gelukkig niet zo, maar het gebeurd wel. En waar heb ik gezegd 24/7 1 op 1 aandacht? Nergens. Ik zei ik wil mijn kinderen veel 1 op 1 aandacht kunnen geven. En je moet het niet per gezin vergelijken, beetje raar. Je moet vergelijken met jouw situatie met 1 of met 10 kinderen bij wijze van. Kan je dan met alle 10 kinderen vaak 1 op 1 tijd hebben? Net zoveel dan als je 1 kind had? Nee.
Natuurlijk heb je niet het idee dat je iets tekort bent gekomen, je weet niet beter omdat het jouw situatie was. Je kan het niet vergelijken want je weet niet hoe het is. En ik denk ook niet perse dat de kinderen tekort komen, mijn moedergevoel maakt gewoon dat ik me niet fijn zou voelen bij het idee. En zeker financieel. Ik wil mijn kinderen kunnen helpen met het kopen van een huis, van iets opbouwen. Ik hoop in ieder geval niet dat ze gaan huren. Want toen wij allemaal een huis kochtte was het heel goedkoop, maar tegenwoordig moet je al super veel geld hebben om een huis te kopen. En over 30+ jaar weet ik al helemaal niet hoe het zit. Ik maak me daar wel eens druk om. Ik wil niet veel kinderen op de wereld zetten en ze het dan zelf allemaal uit laten zoeken, tegenwoordig werkt dat zo niet meer.
@moderator kan dit topic gesloten worden want ik heb mijn antwoord wel en ben van gedachten veranderd. Geen idee of dit zo werkt?
Waarom is het dan een argument als een gevalletje wat niet weet wat niet deert is? Ik denk dat je het veel te veel overdenkt (en dat bedoel ik goed ) Ik snap dat je nu heel erg naar het negatieve hangt omdat je eerst heel erg in het positieve hing (je wou vorige maand nog heel graag een derde). En als dit je helpt om de wens voor een derde te doen laten afnemen, dan snap ik dat hoor! Maar ik denk zelf dat je jezelf niet daadwerkelijk kan overtuigen als je redenen aanhangt die niet feitelijk zijn. Je kan jezelf enkel overtuigen met de (jouw) waarheid, niet met dat wat je vindt dat waar zou moeten zijn. Waarheid voor jou/jullie is bijv: Ik denk dat 3 kinderen voor ons te duur is met oog op alle plannen nu en in de toekomst. Ik denk dat 3 kinderen voor ons teveel is qua mental load en prikkels. Met 2 kinderen voelen we ons gebalanceerd en compleet. Ik denk dat redenen aanhalen over 1 op 1 tijd en eigen relaties met ouders en siblings geen stand gaat houden. Simpelweg omdat dat het vorige maand ook niet deed. Bij je eerstvolgende ovulatie gaan dat soort (non) redenen dan ook per direct het raam weer uit en past een 3e ooooongetwijfeld perfect (been there, done that) Beter om voor jezelfvast te houden aan het grote feitelijke plaatje denk ik.
Hahaha nee hoor ik hang nu zeker niet in het negatieve en laatst in het positieve. Ik denk nu juist realistisch en laatst had ik een of andere dikke roze bril op. Mijn wens voor een 3de is totaal weg dus die hoef ik niet meer af te laten nemen. Het was echt een opwelling en een kip zonder kop die ik was laatst. Gewoon een kind in een speelgoedwinkel die meer meer meer snoep wil. Maar zo werkt het leven niet. 2 kinderen lijkt me nu echt tien keer beter, voor mezelf maar vooral voor de kinderen. En dan met name voor hun toekomst. En qua mental load zou kunnen, al denk ik niet dat 2 of 3 kinderen een super verschil daarin zou maken. Van 1 naar 2 vond ik ook weinig verschil. Ik weet wel zeker dat die reden over 1 op 1 tijd stand blijft houden, dat verander niet ineens de komende jaren. En been there done that, kom op we zijn niet allemaal hetzelfde he. Ik kan echt met 100% zekerheid zeggen dat het een opwelling was, een derde willen. Ik wil dat echt niet en ben ook aan het denken om mezelf te laten steriliseren. Maar als ik me dan toch vast moet houden aan het grote plaatje: wil ik nog een kind op deze verrotte wereld neerzetten? Met grote kans op oorlog en armoede, Nee. Ik vind mezelf al egoïstisch genoeg om er 2 op de wereld te zetten omdat ik zo nodig kinderen wilde. Maar ik wil dit topic graag sluiten want ik heb geen zin in een discussie, dat is ook niet de bedoeling van mijn topic en ik weet zelf heel goed hoe ik erover denk en waarom. Ik hou er niet van als mensen dat voor me invullen die me totaal niet kennen. Dus ik hou dit topic voor gezien. Bedankt allemaal voor het meeluisteren.
Tuurlijk heb ik net als jij maar 24 uur in een dag. Maar het is denk ik ook van belang wat jouw/mijn definitie is van 1 op 1 tijd hebben met je kind. Zoals @KleineLai al zei: kinderen zullen het vaak leuker vinden om met hun broertjes/zusjes samen te spelen dan alleen met mama op de schommel. Maar ik wel qualitytime. Naar een pretpark met het hele gezin is ook gewoon qualitytime. Maar komt je kind bijv huilend uit school, dan is het belangrijk dat je even tijd neemt voor je kind. En zullen de brusjes gewoon even moeten wachten. Leren ze ook van Moet jij er hetzelfde over denken als ik? Wel nee, maar ik denk dat het te kort door de bocht is om te stellen dat een kind in een groter gezin minder (te weinig?) aandacht krijgt van zijn/haar ouders. Jij vind het heel belangrijk die 1 op 1 tijd. Wat moet ik je daar precies bij voorstellen? Wat doe jij dan zoal? Ga je dan een dagje uit? Hoe vaak doe jij dat? Plan je dat bewust? Gewoon oprechte belangstelling hoor.
Hihi, mijn ouders hebben 3 kinderen gekregen en krijgen binnenkort het 12e kleinkind. Dus wij hebben alledrie in ieder geval het als fijn ervaren dat we broertjes/zusjes hadden/hebben En ik heb er zelf 4, maar misschien krijg ik niet eens kleinkinderen, ik ga nergens vanuit in ieder geval. En natuurlijk heb je minder tijd per kind, maar dat wil niet zeggen dat iemand met 1 kind meer tijd besteed aan hun kind dan ik aan mijn 4 kinderen .
Zonnetje in huis jij Ik ben blij voor dat je het duidelijk hebt voor jezelf nu al begrijp ik je punt over 1 op 1 niet helemaal. Je hebt al 2 kinderen dus 1 op 1 heb je in dat opzicht al niet meer als jij of je man alleen thuis zijn met de kinderen? Hoe meer kinderen hoe minder tijd; theoretisch gezien wel ja. Maar minder tijd waarvoor precies in de praktijk? Ik hoop wel dat je het leven wat positiever en mooier mag gaan inzien hoor Kinderen zijn een rijkdom, onze kinderen maken de wereld een mooiere plek en bouwen daar later ook zelf aan mee. Ik zie kinderen krijgen dan ook zeker niet als iets egoïstisch maar als iets natuurlijks en positiefs. Voor mij is dat het grote plaatje.
Dat heb je idd juist niet gezegd en daarom is het ook geen feit, wat jij wel zei. Ik krijg wel een beetje een naar gevoel bij dit topic. Je opent hem met een wens kenbaar te maken en ervaringen te vragen en binnen no time ben je finaal omgekeerd en heb je het over te weinig aandacht, slechtere band met ouders, verrote wereld, enz..
Ik had hetzelfde, daarom dacht ik om in te spelen op de opeens omgeslagen wens. Als je eerst denkt wel een derde te willen en een paar weken later No way in hell ik voel me al schuldig over de 2 die ik al heb, dan zie ik dat meer als een schommel de andere kant op dan als een uiteindelijke (emotioneel gebalanceerde) positie na overdenking van hoe je je de rest van leven voor je ziet. Ik dacht ook nog, ik gooi het idee van hormonen op want persoonlijk willen die nog wel eens met mijn niet-wens op de loop gaan. Ik heb geen wens voor een 4e maar tijdens mijn ovulatie worden baby's toch wel heel erg schattig en "manlief weet je nog hoe lekker onze oudste zoon rook als pasgeboren babietje? Echt niets evenaard dat behalve misschien... babytje?" Als in, soms weet je rationeel prima wat je wil maar neemt de natuur het even van je over, dat kan en is normaal. En als je dat weet dan kan dat helpen om je positie duidelijker te krijgen. Maar ik geloof dat ik haar eerder beledigde door verbinding te zoeken dan dat het hielp dus ik laat mijn persoonlijke verhaal maar achterwege
Aantal kinderen zegt inderdaad weinig over aantal kleinkinderen. Mijn schoonouders hebben 8 kinderen, 15 kleinkinderen en waarschijnlijk komt daar niks meer bij. Mijn ouders hebben ook 8 kinderen, inmiddels 11 kleinkinderen maar naar wat ik verwacht komen er nog wel meer bij. Ik ga er met mijn 6tal niet perse vanuit dat ik vaak oma word, wel hoop ik dat er wel minimaal 1 kleinkind komt voor het eventuele kleinkind hoop ik op meer en beetje zelfde leeftijd. Misschien is wat onder aandacht krijgen/geven valt ook nog wel een discussiepunt en ervaart iedereen dat anders
Met de instelling die je vandaag in je reacties laat zien...(meer zeg ik maar niet). En wat erg naar je kinderen om zoiets over hen te zeggen alsof ze niet meer gewensd zijn vanwege hoe de wereld nu is. Onze kinderen zijn juist dat lichtpuntje in deze wereld en die hebben we veel nodig momenteel
Ik zeg dat IK vind dat ik mijn kinderen dan tekort doe, niet dat andere ouders hun kinderen te kort doen. Iedereen denkt en voelt zich er anders bij. En ja ik ga vaak dagjes weg met het hele gezin, maar ook wel zeker 1 a 2 keer per maand apart van elkaar. Zo wil ik binnenkort een keer alleen met mijn oudste een nachtje naar het efteling hotel gaan. Even echt volle aandacht en herinneringen maken zonder het zusje erbij. Mijn kinderen vinden elkaar heel leuk, maar vinden elkaar echt niet altijd even lief en vinden het dan ook juist leuker om wat met mama en/of papa alleen te doen. Dus ja ik plan dat wel bewust. Vaak tijdens studiedagen of in het weekend of vakanties. Mijn man doet het niet, die is te druk met werk en vindt het wel prima als we samen met het hele gezin wat gaan doen. Ook prima natuurlijk als hij er zo over denkt.
Ik heb 2 kinderen waarvan er 1 al 5 dagen per week naar school gaat en ik werk zelf maar 2 dagen dus 1+1=2 waar ik die 1 op 1 tijd vandaan haal. Mijn man is ook nog eens 24/7 thuis dus ja, wij hebben zeker 1 op 1 en vaak 2 op 1. Ooh kinderen krijgen is zeker egoïstisch hoor. En ik heb nergens gezegd dat ik kinderen niet geweldig vind en niet dankbaar voor ze ben. En ik ben positief maar ook realistisch voor hun toekomst. Als je dat zelf niet ziet dan heb je toch echt een blad voor je kop zogezegd.
Tja je kan meerdere dingen in je hoofd hebben hé en mensen kunnen van gedachten veranderen. Voordat ik überhaupt één kind had was ik me al druk aan het maken om deze verrotte wereld en toen was er nog niet eens zoveel en zo dichtbij oorlog om ons heen. Weet je toen ik zwanger was van de 2e voelde ik me al een beetje schuldig naar mijn eerste omdat ik wist dat het een feit was dat hij wat op de achtergrond zou komen staan met een baby erbij. En met een 3de gebeurd dat dan weer bij 2 kindjes. Dus vandaar mijn omslag. Maar ik begrijp niet zo goed waarom ik me ineens moet verdedigen tegenover mijn verandering van gedachten.
Je jongste is 1,5jaar… in hoeverre bepaal jij voor haar dat ze haar broer niet lief vind en het leuker vind om met jou alleen wat te doen? Vul jij dit in omdat je denkt dat het zo is?
Het is juist met alle liefde dat ik zoiets zeg over mijn kinderen. Wil jij dat je kind opgroeit in oorlog want dikke kans dat ze dat nog gaan meemaken in hun leven. Wat erg naar je kinderen dat je doet alsof je niks om hun toekomst geeft. Maar ik zie dat je heel erg gelovig bent, dat zegt al genoeg over hoe je kan denken. Totaal het tegenovergestelde van mij dus.
Ik vul helemaal niks in. Mijn oudste is 5 jaar en kan al goed praten hoor. de jongste van 1,5 laat ook echt wel duidelijk merken dat ze haar broer niet altijd leuk vindt. Daar hoeven ze echt nog niet voor te praten. En ik weet zeker dat elk kind het leuk vindt om af en toe wat met papa of mama alleen te doen. Dan voelen ze zich toch even heel speciaal is mijn ervaring.
Oh zeker, dat is ook leuk. Mijn jongste doet dus bijna de hele dag alles met mij alleen, dus die wordt overspoeld met 1 op 1 aandacht. In dat opzicht maakt het dus echt niet uit of je 1,2 of 5 kinderen hebt.
Wel als er 2 of 3 alles met jou alleen willen doen. Ik ben en blijf echt bij het punt dat meer kinderen minder 1 op 1 tijd is in de meeste gevallen. En dat is echt niet de enige reden waarom ik "ineens" geen 3de meer wil. Ook financieel wat ik al eerder had benoemd. We redden het nu prima, gaan vaak dagjes weg, 3 keer per jaar op vakantie. Maar ik wil ze ook nog bij kunnen staan als ze op zichzelf gaan wonen en ze niet aan hun lot overlaten want ik weet niet hoe de wereld er dan uitziet qua kosten. En uit eigen ervaring en die uit mijn omgeving zie ik ook dat broers en zussen vaak weinig tot geen contact hebben. Dus ook dat zou geen reden moeten zijn voor een extra kind, voor je andere kinderen. Wat ik bij de 2e nog wel als 1 van de redenen had. Stom eigenlijk, maar ik vond 1 kind zo "zielig". Slaat achteraf echt helemaal nergens op natuurlijk.