Helaas , Het hartje is gestopt met kloppen. Ik had er juist zo'n goed gevoel over deze zwangerschap. Deze week ervaarde ik wat bloed verlies en is het helaas niet goed. Het zou echt fijn zijn als het vanzelf op gang mag komen , en snel.. het is al moeilijk genoeg. Voor de meiden die hier ervaring mee hebben gehad. Hoelang duurde het bij jullie dat de bloeding echt volledig op gang kwam? Hoeveel dagen is normaal om af te wachten? Het hartje is gestopt met 8 weken en 4 dagen. Ik zou vandaag 10 weken en 3 dagen zwanger zijn. Dus 2 weken geleden gestopt met groeien.
Oh nee...sterkte met dit verlies. Bij mij begon het bloeden minimaal, met de dag erger, tot alles er een paar dagen later uitkwam. Ik denk dat sinds het hartje is gestopt je hcg omlaag is gegaan en nu laag genoeg is dat je bent gaan bloeden. Hopenlijk komt het vanzelf los en kun je het gauw een plek gaan geven. Sterkte.
Heel veel sterkte ❤️ hier ben ik voor een curettage gegaan dus geen ervaring mee verder met zelf laten komen
Bedankt voor de reacties. Echt ontzettend verdrietig, juist omdat wij er zo'n goed gevoel bij hadden. Op de echo was er boven het kindje al een grote 'blob' te zien. Vermoedelijk vol met bloed , de verloskundige vertelde mij daarom ook dat het al bezig is met aandienen. Ik geef het nog een week de tijd , anders toch voor de medicijnen. Hopelijk mag het meevallen. Het is gewoon even kut allemaal. Het geluk is totaal weg , en nergens meer zin in. Wij hebben al zoveel meegemaakt omtrent zwangerschappen. En daarom voelt het ook steeds oneerlijker.
Ach wat verdrietig, heel veel sterkte voor jullie. Ik heb hetzelfde meegemaakt, nu ruim een jaar geleden. Had er ook een goed gevoel over, maar geen hartje bij de echo. Het is bij mij niet vanzelf op gang gekomen. Eerst een maand gewacht, daarna medicatie genomen, uiteindelijk ook met medicatie niet alles eruit gekomen (kwamen we pas 2,5 maand later achter, zwangerschapstesten bleven vaag positief dus hcg daalde niet genoeg) en daarna 2x een curretage moeten ondergaan. Dus al met al heeft het hele proces bij mij een half jaar geduurd... Als ik dit nog een keer moet meemaken, dan zou ik denk ik twee weken afwachten en daarna eerder voor een curretage gaan denk ik, maar dat is volledig gebaseerd op mijn eigen ervaring.
Jeetje , wat een tijd heb jij gehad. En vooral ook dat het allemaal zo lang moest duren. Wat vervelend! Dankjewel voor je uitgebreide reactie. Soms bloed ik even , maar dat is nihil. Dus ik hoop oprecht dat het door zet. Volgende week Woensdag alvast de afspraak staan bij de gyn. Voor mijzelf besloten om tot volgende week door te lopen, en anders medicijnen. Hopelijk niet nodig
Wat helpend om dit te lezen, om een beetje te weten hoe of wat. Ook ik heb van de week te horen gekregen dat het hartje gestopt is met kloppen. Waarschijnlijk op dezelfde termijn, inmiddels zo'n 2 weken geleden. Ik heb echter nog geen bloedverlies. Heb besloten het even af te wachten en volgende week weer contact met de verloskundige. Het voelt nog onwerkelijk en kan het ook nog niet helemaal geloven, net alsof het niet echt is ofzo. Eerste twee dagen aardig wat gehuild, maar nu lijkt het of mn hoofd op standje ontkenning staat.
Sterkte! Wat ontzettend verdrietig. Ik heb ook nog steeds het gevoel zwanger te zijn. Maar , ik weet zelf ook wat ik gezien had op de echo. Dit kindje was zo welkom. Volgende week Woensdag heb ik de afspraak staan met de gyn. Als er dan nog niks gebeurt is ga ik de medicijnen proberen. Het kindje is gestopt met groeien op 8 weken en 4 dagen. Vandaag dus 2 weken geleden. Dan zou ik er tot volgende week 3 weken mee door hebben gelopen, en dat vind ik lang zat (voor mij zelf dan). Het idee is ook niet fijn. Maar ik heb toch stiekem de hoop dat het één deze dagen toch echt door mag zetten. Jij ook veel sterkte gewenst! Wellicht kunnen we elkaar een beetje op de hoogte houden en vinden wij daar wat steun in.
Dankje, dat lijkt me fijn. Ik ben bewust alleenstaand, dus ook geen partner om het mee te delen. Wel lieve familie en vrienden, maar die ervaren het toch anders (begrijpelijk). Ik hoop ook zeker dat het vanzelf op gang komt, maar wil ook niet onnodig lang blijven wachten. Hopelijk zet het bij jou snel door, hoe verdrietig ook. Jij ook veel sterkte gewenst!
Als je dit alleen moet doen, is dat inderdaad pittig. Hopelijk word je begrepen en kan je praten met je naasten. Als je bij de gyn geweest ben, ga jij dan voor de medicijnen of overweeg je curretage? Ik las laatst dat curretage schijnbaar toch meer kan beschadigen dat ze dachten voor een eventueel volgende zwangerschap. Dat beangstigend mij een beetje. Ook al vind ik het ook fijn om het gelijk achter de rug te hebben. Mijn gedachtes gaan echt alle kanten op. Mentaal ben ik ook gewoon een beetje op , terwijl fysiek nog niks door zet.
Ik had nog niks gelezen over eventuele schade bij curretage, dat risico zou ik liever niet nemen. Het was deze keer al niet makkelijk om zwanger te raken (heb een dochtertje, dat ging wel goed), en mijn leeftijd helpt ook niet mee. Dus alles om de omstandigheden zo goed mogelijk te houden voor een nieuwe zwangerschap. Het mentale is nu het zwaarste ja, lichamelijk merk ik niks. Ja, ik ben moe maar dat is al wekenlang. En ik voel nu elk krampje, mn hoofd maakt overuren.
Curretage zou voor mij het laatste middel zijn indien niks anders meer zou werken. Maar ook ik wil niet langer wachten dan nodig. En vooral het risico lopen voor een volgende zwangerschap lijkt mij inderdaad ook erg eng. Hier ook veel moe. Deze week ook niet meer aan het werk gegaan , alleen maar geslapen. Fysiek is een beetje door klungelen tot de afspraak vermoed ik. Maar mentaal ben ik gewoon kapot. Zo herkenbaar!
Helaas nogmaals bevestigd. Het zag er mooi uit op de echo , het gaf veel verdriet. Ik ben vanochtend begonnen met het eerste medicijn. En het begint nu dan op gang te komen. Morgen de eerste 4 pillen inbrengen en overmorgen weer. En dan hoop ik over 2 weken (met de afspraak gyn) schoon te zijn. Hopelijk mag de weg er naartoe mee vallen. En het gaan zoals het zou moeten gaan.
Ja de kans op verklevingen is een stuk groter dan men doet vermoeden.. echt heel erg slecht van gynaecologen dat ze niet meer op de risico's wijzen. Zeker 13% van de vrouwen krijgt asherman hierdoor en dan ben je stuk verder van je doel af
Ik was nog niet bij een gynaecoloog geweest, dus wellicht zou het dan wel verteld worden. Bij mij is het toch spontaan op gang gekomen, net toen ik wel om een afspraak en medicatie had willen vragen. Lichamelijk lijkt het ergste nu achter de rug, vloeien is stuk minder dan gisteren. Alleen nog ontzettend moe en telkens ontzettend hoofdpijn. Maar even de tijd om rustig aan te doen, vooral ook om het mentaal te kunnen verwerken.