Qua ouderen die blijven wonen in hun grote huis is het lastig. Ik heb in de wijk gewerkt als vpk en er waren idd heel veel die ergens woonde waarvan je dacht waarom. Deels ivm geld, maar ook voor herinneringen of de buurt. Maar ook een deel die eigenwijs waren, wat wij wel niet deden zodat ze thuis konden blijven eigenlijk te zot voor woorden. En een stukje dat het overbelast is in de verpleeghuizen, geen plek is, zo veel mogelijk thuis moet blijven gecreëerd door de overheid. Terwijl er juist veel plek is in verzorgingshuizen, zo veel dat huizen rood staan en andere oplossingen moeten bedenken( zoals de organisatie waar ik werk, dus weet waar ik het over heb werk nu intern ergens)
Euthanasie bij dementie is een heel moeilijk en ingewikkeld onderwerp. Je moet eigenlijk met net de diagnose al een wilsverklaring maken en deze met je huisarts gaan bespreken. Dan met de huisarts bespreken of de huisarts dit evt wil doen, ook als jij dan op dat moment het niet meer aan kan geven. En zo’n wilsverklaring moet echt heel gedetailleerd zijn niet alleen als ik dement ben of niet meer thuis kan wonen. Je moet bijv aangeven als ik mezelf niet meer kan aankleden of mezelf niet meer kan voortbewegen of m’n naasten niet meer herken etc etc. Dan nog kan een huisarts of specialist ouderengeneeskunde alsnog zeggen ik doe het niet als degene waar het om gaat het niet meer aan kan geven. Het mag wel een aantal jaar geleden heeft een specialist ouderengeneeskunde dit gedaan bij iemand die een hele duidelijke wilsverklaring had, echter wilde ze het op dat moment niet meer. Die is toen extra gesedeerd toen het plaatsvond omdat de wilsbekwaamheid ten tijde van het maken van de wilsverklaring goed was. Echter is die arts toen vervolgt, na jaren uiteindelijk vrijgesproken. Het is gewoon een ingewikkelde materie precies deze euthanasie omdat de patiënt zelf het niet meer goed aan kan geven. Wat mij verder heel erg opvalt is de oudere generatie het bijna als een recht ziet dat als ze niet meer willen dat de dokter wel even euthanasie zal uitvoeren. Zo werkt het dus niet en ze ook echt denken dat het wel zo werkt en als je ze dit uitlegt ze nog erbij blijven maar ik wil dat dus moet dat maar uitgevoerd worden. Nee de euthanasie is een hele streng om vormde medische handeling die nooit zomaar ten uitvoer wordt gebracht.
Dat had ik ook op mijn ronde maar dat was toch nog een andere leeftijds categorie dan wat hier besproken word. Bij u niet?
Welke regio is dat dan? Want alle verzorgingshuizen hier in de buurt hebben lange wachtlijsten. En ik ken het ook van dichtbij en intern.
Afgezien van het feit dat veel mensen idd maar wat roepen, is de schatting dat 1 tot 6% van de mensen in Nederland narcistisch is. Ik vind dat niet weinig.
Ik vind dat niet zo heel raar. Als jij je hele leven hebt gehad, dan vind ik het jouw recht om te bepalen wanneer je ermee ophoudt. Of je daar ook daadwerkelijk een arts tot kunt "verplichten" is uiteraard een heel ander verhaal, maar ik vind het wel een recht dat je zelf mag kiezen wanneer je het genoeg vindt.
Maak dan heel even de voorstelling dat iemand bij jou komt nog prima gezond helemaal in orde en die vindt dat op dat moment het wel tijd is. Dat het zijn recht is, dat is gewoon hele moeilijk materie wat vaak niet begrepen wordt dat het niet u wens is en wij draaien. Euthanasie is eigenlijk iemand legaal dood maken dat doe je niet zomaar even. Dat zie je nu heel vaak dat er dan ook verwacht wordt ik schrijf wanneer ik dood wil en dan moeten jullie dat uitvoeren, even zwart wit gezegd hè.
Eens! Straks is "groter als mij" ineens ook goed omdat mensen dat fout zeggen. Ik loop hier altijd heel irritant mijn gezinsleden daarop te corrigeren
Ja, ik bedoel niet dat er automatisch vanuit moet worden gegaan dat jullie dat (willen) doen en ik begrijp dat dat op dit moment sowieso nog een te ingewikkeld proces is, om dat op die manier gelijk uit te voeren indien er om gevraagd en dat daar heel wat bij komt kijken, maar in mijn mening zou dat makkelijker moeten kunnen zijn. Ik vind het echt een recht dat je zelf mag beslissen wanneer je genoeg hebt gehad. Ik vind het ook een recht van de arts om nee te zeggen, dus het is een heel moeilijke situatie. Maar persoonlijk vind ik dus dat dat makkelijker zou moeten zijn. Ook om te voorkomen dat mensen op een andere manier er een einde aan maken.
Of hun. "Hun" deden dat. Aarghh. Maar toch denk ik inderdaad dat dat soort dingen gaan veranderen. En dat voelt stom, maar het hoort ook bij een dynamische taal.
Het moeilijke eraan is ook dat je vooraf niet weet hoeveel levensvreugde je op een bepaald moment nog wel of niet hebt. Stel jij hebt is je verklaring staan dat je niet verder wil wanneer je voor wassen en aankleden afhankelijk bent van zorg. En dan is het zover. Maar juist ervoor heeft een kleinkind aangekondigd zwanger te zijn. En ondanks je eigen lichamelijk ongemak leef je toe naar het moment een achterkleinkind in je armen te mogen houden. Dat stond niet in die verklaring. Of je bedenkt vooraf dat je niet meer wil leven als je niet kan lopen. Maar dan is het zover. Je zit in een rolstoel en je (klein)kinderen maken elke dag een wandeling met je door het park, waar je enorm van geniet. Of in je verklaring staat dat je pas dood wil als je helemaal niemand meer herkend en voor alles afhankelijk bent. Het is nog lang niet zover. Maar door de langzame achteruitgang en je vooruitzicht dat het nooit meer beter zal worden raak je in een diepe depressie. Kortom. Je weet het gewoon niet vooraf.
Dat vind ik best veel idd. Maar wanneer je het mensen hoort zeggen gaat het steevast over hun ex met wie ze in vechtscheiding liggen. Maar misschien is de stoornis wel de oorzaak van de scheiding en dat dat niet lekker loopt. Dat kan natuurlijk ook.
Ik weet niet waar jij woont, maar hier zijn er bijna geen verzorgingshuizen meer zoals die er waren hoor. En daar kom je al helemaal niet zomaar in terecht, maar zijn mega wachtlijsten voor. Dus die leegstand snap ik niet helemaal?
Hoe sta je dan ten opzichte van vruchtbaarbeheidsbehandelingen? Ik hoor vaker dat mensen het onverantwoord vinden dat men in deze tijd nog veel kinderen krijgt omwille van het klimaat en overbevolking, maar ondertussen ondergaan ze zelf wel vruchtbaarheidsbehandelingen om kinderen te kunnen krijgen of staan ze hier wel achter. Zou het stoppen van vruchtbaarheidsbehandelingen dan niet ook overwogen moeten worden om de overbevolking in de perken te houden? Het aantal grote gezinnen ligt in dalende lijn, maar het aantal kinderen geboren na bijv. IVF zit in stijgende lijn. Laat duidelijk zijn dat ik zelf NIET vind dat er geen vruchtbaarheidsbehandelingen meer uitgevoerd mogen worden. Ik ben vooral benieuwd of mensen die vinden dat grote gezinnen niet meer van deze tijd zijn dan ook negatief staan ten opzichte van behandelingen.
Klopt, echter dit moet opgeschreven staan als je nog wilsbekwaam bent. Helaas als al dat soort functies uitvallen ben je vaak niet meer wilsbekwaam. Daardoor is dit ook zulke moeilijk materie.
Haha, dat inderdaad. Je hoort namelijk nooit: mijn kind/oom/buurvrouw is narcist. Het zijn altijd de (mannelijke) exen. De vrouwelijke exen hebben daarentegen vaak weer een borderline persoonlijkheidsstoornis.
Helemaal eens. Zo heb ik misschien “mazzel” gehad dat ik op mijn 22e een woning heb kunnen kopen met mijn man. Dit was in 2015, toen de prijzen een absoluut lachertje waren in vergelijking met vandaag. Mede dankzij de krankzinnige overwaarde die er door de jaren op ons huis ontstaan was, hebben we in 2023 een groot, vrijstaand huis kunnen kopen en wonen we fantastisch fijn. Absoluut mazzel dat we net in een fikse dip in de woningmarkt onze eerste woning hebben mogen kopen, tuurlijk, maar ook ik heb genoeg kennissen/collega’s die het maar onzin vonden dat ik op die leeftijd een huis kocht. Want waarom een huis kopen als je ook (veel) kan feesten en op vakantie kan gaan? Of mensen die op kamers gingen (ook waar niet noodzakelijk bijv. vanwege korte reistijd) en daardoor niet konden sparen voor een eerste koopwoning, zoals ik wel heb gedaan. Dus tuurlijk, deels is het mazzel, maar het is ook absoluut een gevolg van keuzes die je zelf (hebt ge)maakt. Mijn man (toen vriend ) en ik kozen ervoor niet op kamers te gaan, thuis te blijven wonen en geld te sparen. Mede daardoor konden wij jong de woningmarkt op.
Wij hebben in 2012 een huis gekocht ook ons verklaarde iedereen ons voor gek. Maar ik zeg wel dat het pure mazzel is, dit had je nooit kunnen voorzien. En 3 jaar geleden ons huidige huis gekocht met bizar lage rente, ook gewoon mazzel. Wij hebben dat huis van 2012 voor 2,5 keer zoveel verkocht als waarvoor we het hebben gekocht.