Zou idd wel België kunnen zijn als er gesproken word over weinig zelf doen maar wel geholpen worden. Uiteraard niet ieder ziekenhuis hoor maar ik ken toch ook wel 2 mensen die naar de uithoek reden omdat het daar onmiddelijk kon ingepland worden, terwijl de régionale ziekenhuizen er bepaalde verwachtingen waren...
Luxe, misschien. Overdadig? Absoluut niet. Wij vinden het allemaal zo heerlijk, leven ook echt naar die vakanties toe. Zou niet weten waarom dat overdadig zou zijn.
Of het die stap kleiner maakt betwijfel ik. De meeste jongens van zoon zijn leeftijd heb ik nog nooit met een 0.0 gezien en nu weten ze de biertjes toch aardig snel weg te tikken hoor. Als het om de smaak zou gaan kunnen ze het net zo goed bij een 0.0 laten, maar de smaak is over het algemeen niet de reden dat ze bier drinken. Mijn zoon had één keer zo'n 0.0 uit een boodschappen pakket gedronken en vies dat hij het vond, moest er van kokhalzen. Mooi dacht ik, die gaat geen bier drinken. Nou helaas.
Ik vind het zwaar, soms heel zwaar. Ben er eindelijk ook achter waardoor, blijk al jaren chronisch depressief te zijn en nog wat andere dingen. Maar dat is helaas niet een kwestie van even hoofd omhoog.
Nee, daarom reageerde ik ook met luxe. Ik besef me wel dat het luxe is dat wij dit meermaals per jaar kunnen en sommigen nooit.
Mee eens. Daarbij, wat is er erg aan de makkelijke weg kiezen als dat kan? (Een kennis van mij heeft een maagverkleining en ik weet dat het niet makkelijk is hoor). Waarom is het belangrijk bij afvallen de moeilijkste weg te kiezen? Ik maak bij heel veel keuzes op een dag de beslissing om de makkelijkste te kiezen. Gisteren nog: De was in de wasmachine of met de hand? Douchen of aan de wastafel met een washand? Brood kopen bij de bakker of zelf bakken? Op de fiets of lopend naar een stad 50km verderop of met de auto .... Ach julle begrijpen mijn punt.
Eens! Wij gaan ook meerdere keren per jaar. Wel met de auto in Europa, maar ik vind het fantastisch. Andere culturen, ander eten, andere omgeving. Heerlijk! En ook wij kijken daar erg naar uit
Tja maar dat is uw persoonlijk verhaal. Eentje dat ik niet ken en waar ik geen uitspraken over doe. Want ik heb geen idee hoe jij in het leven staat en de dingen aanpakt.
Het blijft natuurlijk een enorme ingreep. Mss moet daar toch wel wat anders naar gekeken worden dan met de hand wassen ipv machine gebruiken.
Nee maar dat geldt toch voor iedereen die je niet kent? Dat is precies mijn punt. Je weet niet wat iemand voelt of meemaakt in zijn eigen huis, dus kun je toch ook niet oordelen over hoe zwaar iemand het leven vindt? En niet iedereen kan hetzelfde aan.
Hier ook vooral Europa hoor, vorig jaar toevallig 2 uitspattingen, maar normaal gaan wij ook met de auto binnen Europa. Morgen weekje Duitsland bijvoorbeeld. Denk de 6e keer naar de Eifel voor ons, je hoeft niet heel ver te rijden, maar de omgeving is totaal anders (voor ons uit Groningen iig).
Precies dat! Wij zitten nu in tjechie, gewoon met de caravan, dus heel basic. Wij bezoeken vnl kastelen, oude steden, kerken etc. Proberen eten uit van het land. Ik vind dat behalve leuk, ook leerzaam voor de kinderen.
Als ik zoiets zeg dan gaat dat niet over wildvreemden e. Die hun verhaal ken ik namelijk niet. Dat is mijn gevoel op basis van mijn omgeving (familie, vrienden, buren) dat mensen al snel alles zwaar vinden . Van wildvreemden weet ik niet eens wat ze denken en voelen dus daar kan ik geen mening rond vormen e.
Nee maar zelfs van familie en vrienden weet je dat niet altijd. Mensen zijn altijd super verbaasd, want " je bent altijd zo vrolijk". Zelfs mijn ouders en zussen wisten van niks. Zou dat niet onderschatten. Als iemand aangeeft het zwaar te vinden, dan beleeft diegene dat zo. Dat jij het in jouw ogen niet zwaar vindt of dat jij het zwaarder hebt in jouw ogen, maakt hun belevenis niet anders.
Natuurlijk! Ik bedoel dat een maagverkleining mij helemaal niet makkelijk lijkt. Maar als je denkt dat het wel de makkelijke weg is, wat dan nog? Waarom.mogen dingen niet makkelijk gaan? We kiezen toch dagelijks voor de makkelijke weg in tal van zaken?
Voor mij niet, met 0.0 ga je op jonge leeftijd al normaliseren. Dan zou je het dus ook aan kinderen kunnen geven op de basisschool
Ja dat zou in principe prima kunnen. Ingrediënten zijn: water, hop, mout en gist. Frisdranken bevatten vaak 10x meer (toegevoegde) suikers. Dus tja, als je je kind frisdrank laat drinken op die leeftijd, zou een 0.0 ook kunnen.
Je maakt het anders dan wat ik bedoel. Niet mensen die depressief zijn ofzo. Die heb ik in mijn omgeving ook en dat is totaal niet wat ik bedoel . Opgegroeid met een vader die depressief en mss vind ik het zelfs niet volledig gepast om dit te betrekken bij wat ik bedoel. Denk eens na over in uw omgeving iemand die het stoten van een teen brengt als een amputatie. Op zo dingen doel ik. En dan kan je zeggen: ja maar zo voelt dat mss voor hen maar dat is dus exact wat mij opvalt ... Het zwaar hebben en het zwaar brengen is wat anders e.
Nu is het duidelijk haha, ik begreep idd niet uit je tekst dat je dat bedoelde. Doet mij denken aan mijn buurvrouw. Die kwam ons 2 jaar geleden vertellen dat ze ms had en heel ziek was. Heel heftig dus. Toen ze wegging liet ze terloops vallen dat ze artsen niks hadden kunnen vinden, maar dat ze zelf de diagnose had gesteld.