Even een vraag: wat zouden jullie doen? Als je kind examen doet en de uitslag krijgt. Neem je vrij om die dag thuis te zijn en er bij de uitslag bij te zijn of ga je gewoon werken ed? Ik ben deze week begonnen in een therapie traject en heb dus voor de examen uitslagdag aangegeven dat ik vrijaf wou. Ik vind het niet meer dan logisch dat ik dan thuis ben. Nu kreeg ik de vraag van iemand "vind je het nodig om daarvoor thuis te blijven?" Wat vinden jullie?
Voor de uitreiking wel, voor de uitslag niet. Wat ga je zitten doen dan, die dag? Samen naar de telefoon kijken tot hij rinkelt? En dan daarna? 'Nou, proficiat.' Of 'Hè, balen man.' Maar misschien ben ik te kil en nuchter hoor, voor dit soort dingen. Zowel voor mij als mijn broer was het destijds absoluut geen verrassing dat we geslaagd waren. Dus voor ons had het absoluut geen meerwaarde gehad als m'n ouders thuis waren geweest. En als ik aan mijzelf en mijn eigen kinderen denk, sta ik daar wel hetzelfde in. Jongste zit nog in groep 7, geen idee of dat t.z.t. spannend wordt. Maar de oudste zit in zijn voor-eindexamenjaar. Hij staat voor alles ruim voldoende. Dus ik verwacht daar ook weinig spanning. Tel daarbij op dat mijn man en ik beiden een baan hebben waarbij 'een dag vrij nemen' überhaupt niet bestaat. Dus ik ga er vanuit dat wij volgend jaar ook gewoon aan het werk zijn op de dag van de uitslag. Hij kan me appen zodra hij gebeld is. En dan zal ik hem langs de bakker sturen en mag hij me een tikkien sturen.
Nee, daar ga ik niet thuis voor blijven. Ik weet nog dat ik toen zelf de stad in ging met vriendinnen, mijn moeder ging ook gewoon werken en had de huistelefoon (waar je toen nog op gebeld werd mmals je gezakt was) doorgeschakeld naar haar mobiel. Toen om 13.00 uur ze niet was gebeld belde ze mij dat ik dus geslaagd was. Toen vierde ik feest in de stad met mijn vriendinnen die ook geslaagd waren. Ik zou niet zo goed weten wat mijn zoon en ik de hele dag thuis moeten doen. En als hij geslaagd is kan ik mooi op weg naar huis taart mee nemen.
Ik ben tbm en was dus alle keren thuis, mijn man werkt voltijds en was gewoon aan het werk. Mijn jongens waren zelf geloof ik ook wel een aan het werk bij hun bijbaantje ipv thuis af te wachten.
Ik zou er ook vrij voor vragen. Toch een spannend moment voor je kind. Kan mij zelf nog herinneren hoe ik met mijn moeder aan het wachten was op het telefoontje. Lijkt mij ook niet leuk als je de uitslag hebt gekregen en dan alleen thuis zit.
Geen idee of ik tegen die tijd nog tbm ben, maar ik wil daar wel graag bij zijn ja. Ik kan me mijn eigen belletje en de momenten samen daarna nog goed herinneren. Vind ik nog steeds een mooie herinnering. Ik laat het wel van het kind afhangen, mocht ik er een hebben die liever z’n eigen gang gaat dan is dat ook helemaal prima.
Ik vind het niet gek, ik wil ook thuis zijn als mijn dochter 12 juni de uitslag krijgt. Ook al zal het in principe niet spannend zijn gezien hoe ze ervoor staat. Als ze gewoon doet wat ze normaal ook doet, zal ze heus slagen. Maar ik wil er wel zijn om haar meteen te kunnen feliciteren en even wat lekkers te eten om het te vieren. 12 juni is een donderdag en dan werk ik een halve dag, maar ga meestal zo tussen 13.30 en 14.00 uur naar huis. Precies de periode dat haar mentor zal bellen. Een vergadering die ik die dag zou moeten notuleren, is verzet dus nu werk ik thuis. Was de vergadering niet verzet, dan zou ik meteen daarna naar huis gaan om thuis verder te werken. Man gaat op donderdag meestal naar kantoor, maar ik verwacht dat hij die dag ook wel thuis zal werken en dat hij zal zorgen dat hij 's middags niet te veel (online) vergaderingen zal hebben. Wij hoeven er dus geen vrij voor te nemen, omdat we het geluk hebben dat we thuis kunnen werken. Maar ik zou er ook zo vrij voor nemen als dat niet kon. Maar ik snap ook dat niet iedereen dat zomaar kan doen en zou dus wel balen als ik in een dergelijke situatie zou zitten waardoor ik er niet bij zou kunnen zijn, denk ik.
Ik heb de afgelopen jaren 2 keer de examen uitslag van oudste dochter mee mogen maken De eerste keer was ze geslaagd, de tweede keer helaas gezakt. Beide keren was ik echt zo blij dat ik er bij was. Om de enorme blijdschap te vieren, en aan de andere kant het verdriet te kunnen delen. Dus ja, ook bij haar zus en broer zal ik er bij zijn. Zou het voor geen goud willen missen
Ik ben echt het meest nuchtere type maar wat was ik blij dat ik er bij was. Het was (in beide gevallen) echt heel fijn Gelukkig hoef je niet de hele dag te wachten. Van te voren is bekend wanneer de mentor aan het belrondje begint.
Als 1 vd ouders thuis is, is dat voldoende. Mijn pa werkte gewoon, mam had wel vrij genomen. Ik was gezakt, dus goddank was ze er. De zwarte eyeliner (jaren '00 he!) Zat overal Kwam als een verrassing ook dat ik gezakt was op 0.2 punt Oudste van mijn zus was op een halve punt gezakt, die was blij dat zijn moeder vrij had genomen
Ik zou er graag bij zijn. Thuiswerken zou hopelijk kunnen (dan hoef ik er ook geen hele dag vrij voor te hebben).
Mijn moeder was wel thuis, ik niet. Ik was gewoon gaan werken. Vond er niks spannends aan want kon toch niet zakken (tenzij voor alle examens een 2 ofzo halen). Mijn eerste gedachte was nu dus ook "waarom zou je daarvoor vrij nemen" maar met verder lezen ook wel het besef dat niet iedereen er hetzelfde in staat. Wat ik bij mijn kinderen ga doen weet ik niet. Voor nu ben ik in principe gewoon thuis. Kijk dus tegen die tijd wel.
Ja ik vind dat nodig. Absoluut! Kijk nog steeds met blijdschap terug op het moment dat we samen op haar bed zaten en de mentor haar cijfers door gaf. Dat hadden we allebei niet anders gewild.
Mijn dochter kon ook niet zakken maar het feit dat ze de enige 10 had van de hele school en daarnaast 5 achten bracht heel wat emotie teweeg bij haar. Zeker gezien haar zeer bijzondere voorgeschiedenis. Dus ik vond het heel bijzonder om daarbij te zijn en ook het uur daarvoor om de zenuwen weg te kletsen.
Zeker ben ik er dit jaar bij. Ik vind dit echt een belangrijk moment, en hier staat ze er echt goed voor, maar dan nog. Mijn moeder was er ook toen ik de uitslag kreeg en dat vond ik heel fijn. Vind het een raar idee als mijn kind in haar eentje thuiszit hiervoor.
Speelt bij ons nog lang niet, dus tegen die tijd zien we het wel. Bij geen spanning zou ik het niet nodig vinden. Ik was zelf niet eens thuis toen er gebeld werd, ik deed mee aan de nationale finale van de biologie olympiade en was de hele week in Utrecht geweest. Kwam ik thuis, hing de vlag uit. No surprise.
Nog niet echt over nagedacht eigenlijk, zal eens met dochter overleggen. Wij werken allebei op donderdag, maar kunnen thuiswerken als het nodig is, dus misschien gaan we dat doen.
Ik vind het wel logisch om erbij te zijn. Het kan een mijlpaal zijn. Daar hoort ook een speciale herinnering bij. Mocht het niet positief zijn dan is alleen zijn al helemaal niks. Imo is het een belangrijk moment. Ook als het telefoontje niet positief is.
Ik kan gewoon thuis werken en dat zou ik zeker doen. Kon dat niet dan nam ik vrij. Ik weet zelf nog hoe het was. Zo spannend, ondanks dat ik er goed voor stond. Familie mee juichen, champagne ging open. Ik heb daar echt fijne herinneringen aan. En daarna op de fiets naar school om de cijfers op te halen.