Ik snap vrouwen niet die zich continu in een nieuwe liefdesrelatie storten en dit openlijk op social media laten zien, terwijl er ook kinderen in het spel zijn.
Ik ga mijn eigen impopulaire mening nog een stukje erger en impopulairder maken: ik vind tatoeages met de namen van je kinderen het ergst van allemaal. Hoeveel volwassen vrouwen en volwassen mannen zouden het tenenkrommend vinden als hun, pak-m-beet, 73-jarige moedertje een tatoeage met hun naam op haar pols zou hebben? Of welke opstandige puber vindt het leuk als mama zijn nieuwe vriendin de hand schudt en zijn naam floept eronder uit? Ik begrijp de neiging hoor, je kinderen zijn het allerbelangrijkste in je leven en het voelt goed om dat op een bepaalde manier vast te leggen, maar ongevraagd de naam van een ander mens op je lijf vastleggen voelt voor mij wat misplaatst. Het is niet voor eeuwig jouw kleine verse baby.
Afgezien van het feit dat ik het nooit zou doen (krijg altijd het idee dat ze anders de naam niet kunnen onthouden ), zie ik ook niet in waarom een volwassene of puber dat erg zou vinden. Zijn wel ergere dingen in de wereld dan iemand die zo trots op je is dat hij/zij je naam laat zetten.
Haha je zegt dat mensen over onzin dingen zeuren, maar doe je dat niet zelf ook hier dan? Mannen met geschoren borstkas eng? Je weet dat er mannen zijn die geen borsthaar hebben neem ik aan.
Eens! En daarbij. Ik vind het lijken alsof je anders zijn naam niet kon onthouden oid. Ik vond mijn neef dan wel weer heel schattig. Die heeft de naam van zijn oma op zijn arm staan.
Ik vind dat mensen tegenwoordig veel minder verdraagzaam zijn naar anderen. En tegelijk verwachten ze dan juist meer verdraagzaamheid van een ander. Alsof iedereen alleen met zichzelf bezig is, niet zien wat de impact van het eigen gedrag is op een ander (of het boeit ze niet), maar wel last van anderen ervaren en dat uitspreken.
Dit!! Veel jonge collega's op mijn werk zijn 18-30 jaar en hebben hun wenkbrauwen laten doen, hun lippen, hun tanden en ze plakken wimpers op, verwerken extra plukken haar op hun hoofd, etc etc. En hoewel ze uiteraard alle vrijheid hebben om dat te doen, kan ik er maar niet aan wennen. Het is alsof het allemaal een soort AI-mensen zijn, of dat de gezichten inderdaad door een filter zijn gehaald. Ik zie het ook steeds vaker bij mensen van mijn leeftijd (40 e.v.). Vooral die wenkbrauwen en fillers... Heb je wel eens gehoord van het uncanny-valley effect?
Ik vind dat mensen te snel uit elkaar gaan en snel opgeven vooral als er kleine kinderen bij zijn betrokken Vaak nog baby’s dan denk ik waarom ben je begonnen aan kinderen
Mijn puber dochter die vind het geweldig dat ik haar naam subtiel op mijn pols heb staan. Als er vrienden/vriendinnen komen dan moet ik de tattoo ook altijd laten zien van haar. Daarnaast heb ik ook nog de tekst: the love between a mother and daughter is forever. Ze roept altijd dat ze die tekst ook gaat nemen zodra ze 18 jaar is. Dus het is ook maar net hoe je kinderen er tegenover staan. Als ouders tattoos hebben is het voor de kinderen ook meer normaal...
Dat denk ik ook. Het gaat zo erg om ‘mijn verhaal’ en ‘hoe word ik gelukkig’, zonder oog voor anderen. Natuurlijk is het goed om je af te vragen hoe je gelukkig wordt, maar het slaat in mijn ogen door naar puur egoisme en egocentrisme.
Mijn zoon zei eens tegen de vriendin van mijn ex : ik vind jou de leukste Is echt geen voorbeeld. Of tja jawel want zoon zegt zelf dat hij zo zeker niet wil worden
Ja ik snap je hoor. Maar heb wel de namen en datums van mijn zoon op mijn bovenarm. Toen r was overleden hadden wij wat opgespaard deze hebben wij gesplitst. Om zo iets dierbaars te kopen dat aan hem deed denken. Ik heb dus gekozen voor zijn naam in inkt. Juwelen verlies ik vaak of gaan stuk. Dit draag ik tot mijn dood en lang ernaar. Het word vager en dat mag. Zou nog wel een sleeve er om heen met iets van dochter.
Dit. Maar ook beginnen aan (nog) een kind terwijl de relatie en/of financiële situatie al niet goed (genoeg meer) is.
Achter elkaar aan slenteren, kijkend naar andere mans zooi op een kleedje is niks aan Maar onze jongste wordt daar heel blij van dus toch maar gedaan. (Het mooiste is, dat ie er niks van hoeft)
Mijn dochter van 10 vindt hem fantastisch en heeft hem zelf mee ontworpen Maar niemand hoeft het mooi te vinden hoor. Ik vind ook niet alle tattoo's mooi. Ieder zn ding.
Dat laatste is wel erg handig Heb ik met mijn oudste helaas geen last van en de jongste wil überhaupt niet.