En dan wel er van uitgaande dat hij zijn eigen kosten zelf betaald. Zorg, telefoon, etc... Als hij 2600 netto verdient houdt hij echt genoeg geld over om van te leven
Ik zou ook zeggen in ieder geval het bedrag dat je misloopt aan huurtoeslag, want dat is omdat hij nog thuis woont en werkt. Daar bovenop misschien inderdaad een bijdrage leefgeld, dus een percentage van gas/water/licht en boodschappen? Ik zou dat met hem bespreken, kijken of jullie op 1 lijn zitten wat daarin redelijk is. (Dat ligt ook aan zijn gebruik wat betreft die zaken en dat kunnen jullie beter inschatten dan wij hier). En het ligt er ook aan wat nodig is natuurlijk, zonder zijn salaris, krijg je huurtoeslag, dus ik ga ervan uit dat je het niet superbreed hebt, maar misschien woon je in een heel zuinig huis en heb je bijvoorbeeld niet echt een bijdrage gwl nodig.
Ts vraagt toch naar wat wij een redelijk bedrag vinden? Dus ik vind dat je daar prima op mag antwoorden dat je niks zou vragen. Ik kan niet in haar financiën kijken verder, dus hoe moet ik dan weten wat voor haar een redelijk bedrag is? Voor mij nu zou ik niks vragen. Huurtoeslag compenseren zou ik mij kunnen voorstellen, omdat ze niks meer krijgt, omdat hij zoveel verdient. Maar kinderbijslag en kindgebonden budget valt voor iedereen weg als ze 18 worden.
Ik mis nog teveel informatie over je eigen inkomen/werkuren en situatie/gezinsamenstelling. Ik vind zoiets heel erg afhankelijk van je eigen budget, of je een alleenstaande ouder bent die het geld hard nodig heeft en mogelijk niet (meer uren) kan werken, leeftijden van je andere 2 kinderen (werken zij ook al of komen al hun kosten op jou neer). Wanneer jij nu niet zou rondkomen zou ik gewoon vragen wat je nodig hebt om dat wel te kunnen. Of je door het missende inkomen te weinig voor de andere 2 kinderen overhoud. Wanneer je het wel prima redt zou ik hem vragen om zijn eigen luxe producten (snacks, fris, snoep, proteïne etc, duur broodbeleg, luxe broodjes ) zelf te kopen en dat jij voor de basis zorgt. Wij hebben als zij 18 worden hun geld niet nodig om rond te komen, maar ze kunnen met een goed inkomen best hun eigen, onnodige, luxere eten kopen. Verder zou het voor mij een beetje afhangen of ze vanuit zichzelf kunnen sparen of dat ze onnodig veel aan onzin uitgeven en niks sparen. In dat geval zou ik misschien wel iets "opeisen" en dat apart zetten voor de aankoop van een huis, inrichting van huurhuis etc.
Wat een goed netto salaris voor 18 jaar! Wat ik belangrijk zou vinden is dat hij daar goed mee leert omgaan. Als ik zie dat hij iedere maand alles op maakt, dan zou ik wel even ingrijpen. Maar toen ik thuis woonde kon ik heel goed sparen, en dat zou ik dan ook terug willen zien. 1. Heb je zijn geld nodig om rond te komen en maakt hij daadwerkelijk extra kosten? Dan zou ik dat verschil vragen. 2. Kan je prima rondkomen maar wil je hem leren met geld om te gaan, dan zou in een bedrag op een rekening zetten en terug storten als hij uit huis gaat. 3. Kan hij niet met geld om gaan, dan zou ik hem daarmee helpen.
Hier vragen we niets aan onze 18 jarige, gaat niet naar school en werkt parttime ( zo'n 15 tot 20 uur per week) Heeft autisme en alles gaat heeft wat meer tijd nodig, maar wij zijn ook in de gelukkige omstandigheid dat dit financieel gewoon kan. Wat we wel hebben gestopt zodra hij zijn baantje vond is zijn kledinggeld en zijn zakgeld, dat kan hij nu prima bekostigen van zijn loon en betaald hij zelf zijn ziektekosten verzekering. Ik weet niet hoe je zoon met zijn geld omgaat, denk dat mijn aanpak daarvan wel afhankelijk was. smijt hij zijn geld over de balk, spaart niets (laten we eerlijk wezen met 2600 euro en dan thuis wonen verwacht ik wel dat er flink gespaard gaat worden om de stap naar op je zelf financieel makkelijker te maken) en vind hij het allemaal wel welletjes. Dan zou ik zelf een bedrag vragen wat hoger is dan wat ik daadwerkelijk nodig heb en dat wat ik niet nodig heb voor hem gaan sparen voor als hij op zichzelf wil. Maar spaart hij , geeft zijn geld niet zomaar aan onzin uit dan zou ik met zoon om tafel gaan zitten en een open gesprek aan gaan, laten zien wat je aan huurtoeslag e.d mist en wat je nodig hebt om , met je gezin, rond te komen en samen vast stellen wat de hoogte van het kostgeld wordt.
ik zou 500-600 een mooi bedrag vinden. Dan heeft hij genoeg over om zijn eigen vaste lasten te betalen (kleding, telefoon, ziekte kosten) en dan nog ruim voldoende om te sparen. En wat jij niet 'nodig' hebt per maand - kun je dan altijd nog apart zetten, of op de één of andere manier later weer teruggeven. Maar het is wel een bedrag wat ze dus maandelijks nu merken en ook als ze écht op zichzelf gaan en dus gewend zijn dit al "kwijt" te zijn. Ik zou denken dat je dan makkelijk ook 1000 per maand kan sparen -als je dit wil , en 12.000 per jaar is een mooi bedrag op die leeftijd denk ik.
Jeetje wat een bedrag voor iemand van 18 zonder studie nog.. ik ben nu wel heel nieuwsgierig naar wat hij doet. On topic zou ik altijd een bijdrage vragen..wij zouden het prima kunnen zonder bijdrage van kinderen maar dit is nu het echte leven toch..hij moet toch ook leren dat er vaste lasten zijn e.d. kinderen kunnen tegenwoordig minder goed met geld om gaan, pampergeneratie . En dat je het dan opspaart en meegeeft als iemand huis wil kopen en je ziet dat hij/zij ook echt zijn best heeft gedaan om te sparen dat vind ik wel een mooie. Ik zou rond de 500 wel een goed bedrag vinden. Edit: en als je het zelf wel hard nodig hebt dan is daar ook niets mis mee, was vroeger heel normaal dat je als kind je ouders ook weer mee hielp.
Wat fijn al jullie reacties! Dankjewel! Het is zeker een fijn salaris voor deze leeftijd. Hij werkt er hard voor en gaat gelukkig heel verstandig met zijn geld om. De afspraak is dat hij 1000 per maand spaart. En kostgeld wordt 400. Daarnaast betaalt hij gewoon zijn eigen dingen. Ik heb daar gelukkig geen omkijken naar. Ik heb het financieel prima, maar het is toch lastiger met ruim 600 per maand minder. Als hij geen inkomen zou hebben of een laag inkomen, dan zou ik geen verwachtingen hebben. Maar in zijn situatie vind ik het anders. Hij vindt alles wel prima, dus gelukkig geen gezeur ofzo.
Maar TS wordt gekort op haar huurtoeslag doordat hij werkt. Huurtoeslag is iets wat je meestal nodig hebt, anders krijg je het niet. Ik zou denk ik 600 euro sowieso voorstellen, dat wat jij nu gekort wordt. Aan de andere kant hij krijgt echt een ruim salaris voor 18 jaar . Wanneer hij op zichzelf zou gaan is hij veel meer kwijt. Een deel bijdrage aan woonlasten en boodschappen is eigenlijk gewoon heel normaal. Stel dat je 750 euro zou krijgen dan kan hij nog steeds enorm veel sparen. Eigenlijk is kost en inwoning een hele normale keuze wanneer je fulltime werkt. Je kan immers ook op jezelf (even het woningtekort niet meegeteld).
Ik weet niet meer precies wat ik moest betalen. In ieder geval natuurlijk mijn eigen kleding, zorgverzekering en dergelijke. Ik weet nog wel dat ik voor kostgeld echt met mijn ouders samen heb gezeten. Ze lieten hun vaste lasten aan mij zien en we zijn samen op een bedrag uitgekomen. Er staat me iets van bij dat ik een kwart van de hypotheek betaalde ofzo. (We waren met zijn vieren.) Verder had ik dan wel 'gratis' boodschappen, gas-water-licht enzo. Ik vond het in ieder geval een heel redelijk bedrag en net als jouw zoon vanzelsprekend om bij te dragen. Ik vond het ook heel inzichtelijk om hun vaste lasten eens op een rijtje te zien, zodat ik ook een beetje een idee had dat er voor mij uit zou komen te zien zodra ik op mezelf zou gaan. Uiteindelijk heb ik dat geld wel teruggekregen toen ik het huis uit ging. Maar dat wist ik vooraf niet. En hoewel ik er natuurlijk blij mee was, had ik het niet verwacht. Ik had het ook heel normaal gevonden als ze dit niet voor mij opzij hadden gezet. Ik verdiende toen bijna 3000 gulden (!) in de maand. Ik betaalde een paar honderd gulden kostgeld en kon alsnog de helft van mijn loon sparen. Volgens mij had ik het zo ingesteld dat ik als vrij te besteden bedrag ongeveer net zo veel overhield als ik verwachtte over te houden zodra ik het huis uit ging. Dan wen je ook niet een aan luxe bestedingspatroon dat je niet kunt volhouden als je het huis uit gaat. Aangezien ik een jaar thuis heb gewoond èn ook voor die tijd al gespaard had, ging ik met deze aanpak met een zeer goed gevulde spaarrekening het huis uit. En daar kwan dus dat bedrag dat mijn ouders extra voor mij apart hadden gezet, bovenop. Dus ik kon enkele maanden nadat ik het huis uit ging, ook meteen een eigen autootje kopen. Daar heb ik veel meer plezier van gehad dan ik gehad zou hebben van dat geld als ik het had uitgegeven aan uitgaan, dure gadgets etc.