Dank je wel! Ik heb het voorgevoel dat mijn zoon groep 3 in het begin ook wel leuk zou vinden, maar alleen om te laten zien dat hij al kan lezen. Daar heeft hij hele fantasieën over. Mijn oudste zoon vond de herhaling in groep 3 ook vreselijk, maar ja dat is inderdaad nou eenmaal nodig voor later. Je hebt gelijk met dat je problemen voor wilt zijn. Ik merk alleen dat ik in mijn gedachten terughoudender geworden ben om te laten testen ben door ervaringen met mijn oudste zoon. Die hebben we vorig jaar op aanraden van school laten testen op ADHD. Maar toen zij een vragenlijst moesten invullen van de psycholoog toen vonden ze op school dat alles eigenlijk wel meeviel. Daardoor heeft mijn oudste zoon toen geen diagnose, en nog belangrijker geen hulp, gekregen want de symptomen moesten ook op school duidelijk zijn. Nu ik er op terugkijk vind ik het eigenlijk ook wel vreemd dat de psycholoog school zoveel gewicht heeft gegeven hierin maar dat terzijde. Maar deze ervaring neem ik wel mee, dus ik wil wel een hulpverlener die school (en hun observaties) wel meeneemt in het diagnosetraject, maar niet als beslissende factor. Want ik weet dat zeker mijn jongste zoon heel erg veel kan compenseren met zijn intelligentie waardoor problemen niet altijd duidelijk zichtbaar zijn voor de buitenwereld. En ook ziet school mijn zoons niet als ze mentaal uitgeput zijn aan het einde van de dag. Want dat zijn juist de momenten waarop echt duidelijk wordt dat er iets aan de hand is. Er zit een kinderpsycholoog redelijk in de buurt die gespecialiseerd in adhd, autisme en (hoog)begaafdheid, en die ook werkt met een voorlopige diagnose.
Dan snap ik he terughoudendheid. Aan de andere kant zo lang het niet dezelfde is die test zou het ook niet eerlijk voor de jongste zijn om het dan niet te doen. Zeker mensen die testen afnemen bij hb kinderen weten dat ze ook anders kunnen doen en doen als of. Met een voorlopig diagnose zou een mooie start zijn. De vraag daarna altijd is wat kan en wil school doen. Bij ons zaten ze al snel aan de top en konden ze niks meer voor ons betekenen.
Dat is ook balen, zijn jullie daarna naar een andere school gegaan? Ik heb vandaag de eerste stap gezet en in ieder geval een verwijzing gevraagd (en gekregen) voor mijn beide jongens. En ik heb de huisarts gevraagd om de verwijzing breed te houden zodat er gekeken kan worden naar autisme en hoogbegaafdheid en niet alleen naar 1 van beide.
Brede verwijzing is fijn zo lang ze gespecialiseerd zijn. Onze zoon is uiteindelijk naar een hb school gegaan. Daar hadden ze een iq score voor nodig en mocht geen gedragsproblemen en andere grote dingen aanwezig zijn om toegelaten worden.
Dit was voor mij de grootste reden om het onderzoek van 2016 te starten. Inmiddels zit hij in groep 6 en doet hij al jaren zoveel frustratie op. Het helpen op de punten die hem niet zo goed afgaan is heel lastig geworden. Het inzicht dat hij zelf niet opdoet is er lastig in te gieten. Inmiddels heb ik een beetje informatie, ik wacht nog op de volledige uitslag. Maar wat ik al wel weet is dat hij heel veel frustratie opgedaan heeft. En relatief weinig aansluiting die helpt bij het ontwikkelen van zaken die normaal redelijk vanzelf gaan. Hij zit op een niveau waarbij het heel moeilijk is om het sociale goed mee te krijgen. En bij de volledige uitslag zou het mij niet verbazen als er ook ass en wellicht adhd bij gaan komen. Vanuit deze bril zou ik wel gaan kijken of je een goed bureau kan vinden. Mocht je in de randstad zitten heb ik misschien nog een aanrader.
Het lastige is dat je altijd denkt is het de juiste keuze, doen we er goed aan. Daarnaast ben je afhankelijk van andere mensen en dat duurt soms echt lang. We zaten ongeveer elke 6/8 Weken weer aan tafel met een groep mensen. School moest eerst van alles proberen.
Ik heb de school voorgesteld om groep 7 en 8 komend jaar in 1 jaar te doen (vanuit zijn eigen klas) en hem aan te melden voor het tussenjaar op de school waar hij heen gaat. Jaartje werken aan studievaardigheden en sociale vaardigheden tussen gelijkgestemden zal hem goed doen. Ze zijn het er wel mee eens al moet zijn werkhouding wel nog beter, maar snappen niets van wat er van ze verwacht wordt dus heb een gesprek aangevraagd bij de contactpersoon van het tussenjaar. Tot mijn verbazing ziet hij het zelf ook wel zitten. Hij is gewoon toe aan meer. Wel een raar idee vind ik zelf. Hopelijk wordt hij gewoon aangenomen anders moet hij alsnog versneld in de brugklas starten. Dus we zullen het allemaal zien. Afstand naar school is maar 500 meter ofzo dus dat is goed te behappen allemaal.
Aan de moeders hier, waaraan merkten jullie voor het eerst dat je kind hoog- of meerbegaafd was? En als dit vóór school was, hebben jullie dan ooit overwogen om thuisonderwijs te geven? Excuus als deze vragen al eerder voorbijgekomen/beantwoord zijn, het is nogal veel om terug te lezen allemaal.
Bij mijn zoon was er eigenlijk al vroeg duidelijk dat hij best wel vlot was. Bijv: de eerste woordjes met 8 maanden, volledige zinnen met 1,5 jaar, altijd een zeer sterk (gedetailleerd) geheugen, heel jong al verbanden kunnen zien, starten met lezen vóór de basisschool. Thuisonderwijs heb ik nooit overwogen (mag dat in NL?), inmiddels (hij is net 7 nu) is duidelijk dat het reguliere onderwijs ook niet de beste plek is, dus hij zal naar een HB-school gaan. We hebben wel altijd geprobeerd om hem thuis zoveel als we kunnen te bieden, maar dus niet in de vorm van onderwijs
Dankjewel voor je reactie! Thuisonderwijs mag onder strenge voorwaarden. Hb is daar niet één van, maar je zou als ouder kunnen kiezen om te kijken hoe het wel mogelijk is. Mijn hoofdvraag was in ieder geval wanneer je het merkte aan je kind ik twijfel namelijk over onze zoon.
Bij mijn oudste (7) was het wel al snel duidelijk. Hij leerde zichzelf lezen, schrijven en rekenen met 3 jaar. Zijn ruimtelijk inzicht werd in groep 2 getest op 9 jaar. Hij is verder niet getest want hij ook autistisch en niet testbaar. Op school volgt hij een eigen curriculum. Mijn middelste viel op in groep 0 (in FR gaan ze met 3 jaar al naar school) Ik zag zelf al wel dingen maar gezien het profiel van zijn broer is wist ik niet goed wat gemiddeld is. Daarnaast had hij zijn uitdagingen waar we al druk genoeg mee waren (doofheid en daardoor een grote spraaktaal achterstand). Zijn juf kwam halverwege het jaar naar ons toe met de vraag of we wisten dat zoon kon lezen en schrijven. We hebben oa aan de hand daarvan een paar gesprekken gehad met een hb psycholoog wat ons erg geholpen heeft. Hij is nu 5 jaar, nog niet getest maar ik denk zelf dat hij wel hb is. Het ligt aan einde dit schooljaar / volgend jaar of we hem laten testen om hem naar een hb school te laten gaan, of dat een reguliere school passender is voor hem en dan is testen niet nodig. Onze jongste is pas net 2 weken 3 jaar maar ik denk dat zij ook hb is. Kopietje van mij (ik ben ook hb) en met name verbaal, emotioneel en sociaal erg sterk. Onze zonen zijn veel meer 'nerd' en vallen op vanwege hun kunnen. Ze gooien daarnaast hun kont tegen de krib als ze niet krijgen wat ze nodig hebben. Je kan er niet omheen zeg maar. Dochter springt vooral uit op redeneren, maar ze kent ook de kleuren al wel, incl 'tussenkleuren' (lichtblauw, donker oranje), tekent al gedetailleerde poppetjes met neuzen, baarden en brillen. Dat soort dingen.
Wij merkte bij de oudste wel dat ze vlot was, maar nooit gedacht dat ze HB was. In groep 1 kwam de juf ermee. Echt wel een jaar gekost voordat ik zelf daar meer van overtuigd raakte. Bij de jongste zag ik daardoor wel zelf al voor ze naar school ging dat ze ook HB was, en daar zag school het dan weer niet (ze is niet schools). Beide inmiddels op HB onderwijs
Goede toevoeging, dit viel hier inderdaad ook op. Al erg vlot de kleuren en vormen kennen (exacte leeftijd weet ik niet meer, maar wel dat het CB het als “bijzonder” bestempelde). En inderdaad ook al jong heel gedetailleerd tekenen, vaak ook met hele verhalen eromheen; een tekening was zelden “gewoon” een poppetje oid, het was een heel verhaal met veel details. Zijn jongste zusje lijkt ook aan de vlotte kant te zijn, maar niet zoals haar broer. Ze is bijv. wel al erg bezig met het leren van lezen en schrijven en pakt dat al aardig op (ze zit sinds een ruim half jaar groep 1) en laat ook dat hele sterke geheugen, de gedetailleerde kunstwerkjes zien en de diepzinnige vragen horen (waarvan haar broer dan helemaal geweldig vindt om haar alles uit te leggen ) De oudste is hier juist compleet het tegenovergestelde, maar dat heeft met medische problematiek te maken.
Hier waren beide kinderen al heel jong extreem verbaal vaardig en extravert. En dat viel iedereen op. Wel fijn want dan hoef je niets te bewijzen naar de buitenwereld zeg maar. Ik had best thuisonderwijs willen geven maar weet dat ik dat niet aan zou kunnen. Voor de jongste heb ik onze eigen "school" opgericht in de speelkamer waar we allerlei uitdagende dingen doen die hij op school mist. Komende ijd wil hij heel veel biologie doen want dat hebben ze eigenlijk niet op school. Dan koop ik wat werkboekjes en gaat ie daar mee aan de slag. En uitdagende spelletjes, proefjes etc. Hij vraagt bijna dagelijks of we nog school gaan doen thuis dus het is niet geforceerd.
Hier is dat omgekeerd. Mijn zonen praatte beide erg laat (de ene door autisme, de ander door slechthorendheid) maar beide werden direct al gezien. Mijn dochter is verbaal erg sterk maar past zich aan en houdt zich (buitenshuis) in. Op de crèche huilt ze bijvoorbeeld nooit en is ze een engeltje. Ze zien wel dat ze motorisch sterk is en opmerkelijk uit de hoek kan komen qua reactie op iets. Ik denk dat ik er bij haar er echt op moet gaan letten straks op school dat ze niet over het hoofd gezien wordt omdat ze dus zo sociaal en verbaal is. Ik denk zelf dat het soort karakter er meer mee te maken heeft dan verbaal sterk/zwakker zijn.
Ik had het niet door, want eerste kind en geen idee wat normaal was. Door kno problemen ook pas later gaan praten dus op de opvang zagen ze ook niks. Bij mijn tweede dacht ik echt dat hij heel traag ontwikkelde, maar dat bleek normaal en zelfs best snel te zijn. Toen pas door dat de oudste echt heel erg voorliep. Op school paste hij zich ook aan, dus die hadden ook lang niks door. Maar achteraf gezien, hij wist met net 2 jaar alle kleuren inclusief alle licht en donker tinten. Hij kende toen ook alle dagen van de week en wist precies wanneer we wat gingen doen. Fotografisch geheugen, na een dag dierentuin kon hij precies opnoemen welke dieren aan het eten of slapen waren. En dat kon hij nog wekenlang onthouden. Hij heeft zichzelf in de kleuterklas leren lezen. Dat waren wel zo'n beetje de opvallendste dingen.