Tja, wat voor keuze je daarin ook maakt. Er is geen goed of fout in. Hier ging het in een moeite door met de oudste kinderen. Een week na de 5e verjaardag van onze oudste werd ons 4e kind geboren. Tussen de jongste kinderen zit weer meer tijd. De jongste 2 zelfs 4 jaar. Dat vond ik pittiger dan bij de oudsten een heel rijtje achter elkaar. Maar ja, bij de oudsten was ik een twintiger, bij de jongsten half de 30. Dat scheelt allicht ook. Als je jongste op school zit en dan pas een baby erbij ga je zo terug in de tijd. Dat vond ik dus een pittige stap. En als je met je gezin op stap gaat moet je met een groot leeftijdsverschil ook met meer verschillende leeftijden rekening houden. Dat kan ook een uitdaging zijn.
Bewust voor meer leeftijdsverschil. Maar ik vond de 2,5 jaar tussen onze oudsten achteraf wat te kort. Daarom hebben we tussen de 2e en 3e bijna 4 jaar ertussen. Ik vond het heel fijn dat dochter goed begreep wat het betekende dat er een baby bij was gekomen in huis. Daarnaast ging zij kort daarna naar school, waardoor ik hele dagen met de baby had. Die tijd dat ik dagenlang alleen met hem was (toevallig was ik ook tijdelijk gestopt met werken) als de anderen op school zaten vond ik zo waardevol. Het was echt de mooiste babytijd van allemaal geweest. Terwijl hij uren en uren huilde. Maar ik kon dat goed handelen omdat ik hem mijn volle aandacht kon geven. Tussen de derde en vierde zit zelfs bijna 5 jaar. Maargoed, wij hadden de 'luxe' dat we de keus hadden. We waren jong toen de eerste kwam en we kregen ze ook makkelijk. Die keuzes heeft natuurlijk niet iedereen.
Wij hebben er 3. Tussen 1 en 2 zit 3,5 jaar en tussen 2 en 3 krap 2 jaar. Ik vond zelf het gat tussen 1 en 2 te groot, was bang dat ze weinig aan elkaar zouden hebben. Maar nu de jongste ruim 5 is vind ik achteraf 3,5 jaar tussen de kinderen heel fijn. Veel fijner dan bijna 2 jaar. Het belangrijkste is of jullie zelf weer toe zijn aan een kindje. Je jongste is nu ook al 2, over 2 jaar zit die op school. Het verschil tussen nu voor gaan of nog even wachten is over 5/10 jaar verwaarloosbaar.
Tja, als je kiest voor 3 jaar kan dat ook zomaar 4 of 5 worden. Dat heb je niet in de hand. Het enige wat je in de hand hebt is hoeveel tijd je er minimaal tussen wilt hebben. En of het dan nou zoveel uitmaakt? Leeftijdsverschil is niet de enige factor die je uiteindelijke gezinssituatie bepaalt.
Dat is afhankelijk van de baby. Wij wilden dat ook maar niemand deed meer een oog dicht. Baby sliep veel rustiger op een eigen kamer dan bij ons. Kinderen wil ik zeker een eigen kamer bieden.
Ja dat is waar. Ik wil er minimaal 3 jaar. Ben ook gestopt met werken om voor de kinderen te zorge tot ze naar school gaan. Dus als ik nog kinderen wil moet zsm dat besluit nemen voor mijn gevoel. Zodat ik ij de toekomst weer mijn ding kan doen
Bij ons sliep de baby ook max 5 maanden op onze kamer. (Vooral ik een lichte slaper ben). Het enige wat we ook zoudne kunnen doen is 1e en 2 kind bij elkaar op de kamer. En de baby op eigen kamer tot de baby wat ouder is. Dus mn zoon en dochter moeten dan wel samen op de kamer tijdelijk. Dan zijn ze tegen die tijd 3 en 6. Geen idee of dat kan
Hier zit er bijna 4 jaar tussen dochter 1 en 2. Dit komt o.a. doordat ik 2 miskramen kreeg, waarvan de laatste vrij laat in de zwangerschap. Tussen dochter 2 en haar broertje zit 16 maanden. Gevalletje niet gepland wel zeer gewenst Ik lees hier het argument: dicht op elkaar dan hebben ze wat aan elkaar. Hier gaat die vlieger echt totaaaaal niet op. Dochter 2 en zoon hadden/hebben helemaal niks met elkaar Niet dat ze elkaar niet mogen, het is er gewoon niet. M’n dochters, ondanks het leeftijdsverschil, zijn juist heel close. Dochter 2 is een pittig type en heeft eigenlijk altijd wel de aansluiting gehouden met haar oudere zus, zeker toen ze beide op de middelbare school zaten En verder is het natuurlijk ook lastig te voorspellen wat voor baby je krijgt. Mijn jongste had reflux en het eerste jaar met hem was een drama, ik zat tegen een depressie aan o.a. door intens slaapgebrek. Maar je kan natuurlijk ook een baby krijgen die super makkelijk is. Ik zou zelf dus gewoon afgaan op je gevoel, ben je er klaar voor.
Mijn jongste had koemelkallergie en ook reflux en was ook heel zwaar voor me. Maarja zoals je zegt je weet nooit wat voor baby je krijgt. Mentaal ben ik er nu wel klaar voor, financieel is het ook haalbaar, situatie ook (ben gestopt met werk). Het enige wat me tegenhoudt ook is dat we niet elke kind nu een eigen kamer kunnen bieden
Wie weet hoe jullie leven eruit ziet straks. Ik zou een kinderwens niet opgeven vanwege een kamer "te weinig". Mijn derde wil juist pertinent niet alleen slapen. Zeker als ze nog jong zijn is samen op een kamer geen ramp.
In het begin wel. Tot ik zwanger was van nr3. Toen moesten 1 en 2 delen. Toen nr 4 kwam moest die bij nr3 op de kamer (we hadden 3 slaapkamers en 4 kinderen). Toen zijn we aan het verbouwen geslagen zodat in principe iedereen een eigen kamer heeft en wij een werkkamertje hebben. Nr 3 en 4 delen echter nog steeds want dat vinden ze leuk Ik ben wel team het is in principe echt niet zielig om een kamer te delen. Maar tis met meerdere kinderen wel echt lekker als ze zichzelf kummel terugtrekken in hun eigen ruimte.
Hier tussen nr 1 en 2 , 2,5jaar, Tussen nr 2,3 2 jaar En tussen 3,4 1,5 jaar Ik vind die 1,5 jaar er tussen echt heel erg leuk en makkelijk. Ze zitten allebei ongeveer in dezelfde fase en hebben heel erg veel aan elkaar. Maar ook de andere spelen veel samen. Maar mijn oudste kan ook nog steeds met de jongste spelen, ook al zit er 6 jaar tussen. En ook vriendjes van hem komen regelmatig vragen of de jongste mee buiten mag spelen. Alles heeft voor en nadelen denk ik. Denk niet dat zozeer het verschil in leeftijd het meer of minder zwaar maakt, maar meer het karakter van je kind.
Hier 5 jaar leeftijdsverschil. Oudste ging naar school toen jongste baby was. Ze kunnen heel fijn samen spelen. En oudste past ook regelmatig een avondje op de jongste (16 en 11 nu). Dus dat zijn de voordelen van ONS gezin. Door leeftijdsverschil hebben we wel vaak gesplitste uitjes. Of in een pretpark lopen oudste en ik naar de achtbanen en zoekt de jongste met papa de rustiger attracties. Voor ons werkt dit prima zo. Dit is ons gezin. Maar. Je weet niet wat het karakter van de baby gaat zijn. Hoe die binnen je gezin gaat ontwikkelen. Dus ook niet of dat beter past bij oudere broertjes en zusjes of juist een kleiner leeftijdsverschil. En wat je ook niet weet is hoe lang het gaat duren voor je zwanger raakt. Stel je besluit nog een jaar of 2 te wachten. En dan denk je. Ok nu is het juiste moment. En dan duurt het nog 2 jaar voor je raak schiet. Of er komt een miskraam tussen. Of ... Hier 5 jaar verschil. Maar na de geboorte van de oudste waren wij binnen een half jaar al bezig met nummer 2. Dus het beste advies wat ik kan geven is. Als je nu een wens hebt voor een derde (en je weet zeker dat je dat wil), dan gooi de anticonceptie er maar uit. Een baby laat zich niet plannen. Twijfel je nog over de wens. Dan wacht liever nog even tot je het zeker weet.
Ik lees dat jij de wens hebt en dat jij twijfelt over wanneer. Maar wat vindt je man dan? Lijkt me ook een belangrijke factor!
Het enige voordeel (wat wij ervaarden dan) is dat je weet wat de signalen van reflux zijn en gelijk al kan opstarten met refluxleefregels (zonder medicatie en jhbpm dan nog uiteraard) en mentaal voorbereid bent (allicht qua vriezer ook) op die marathon. Zo hadden wij met R ook een vliegende start, toen t onhoudbaar werd was medicatie ook eigenlijk gelijk geregeld. Kwam geen kinderarts meer aan te pas (al stond die optie voor ons open). Behandelprotocol hadden we al volledig afgelopen toen we aanklopten bij de huisarts, stond zekerheidshalve ook vermeld in de kraamzorg dossiers (en die dat ook gewoon aannam, je hebt ze erbij die het tóch nog eens af willen gaan). Zowel G als R hadden hier verborgen reflux en een intolerantie met drempel voor lactose (bron maakte niet uit). Kostte bij G 6 weken gekrijs eer we dat gevonden hadden, R kon dat bespaard blijven grotendeels (wel wat ongemak gehad maar bij lange na niet wat G heeft gehad).