Hoi allemaal, Ik ben bijna 32 weken zwanger van mijn tweede dochter. Bij de eerste werd ik ingeleid met 41 weken, tijdens het plaatsen van de ballon braken mijn vliezen. De ballon mocht niet blijven zitten en kon dus z’n werk niet doen. We gingen hoopvol naar huis, waar die nacht helaas niks gebeurde. De volgende twee dagen werd ik ingeleid met misoprostol tabletten en maar 1cm ontsluiting tot gevolg. Ze wilden geen oxytocine starten. Op dag drie is het toen een keizersnede geworden. Ik heb erg last gehad van verklevingen en maak inwendig geen mooie littekens. Bij een fysio zijn ze drie maanden lang elke week losgetrokken en daar heb ik wel baat bij gehad. De chronische bekkenklachten die ik overhield aan mijn zwangerschap, zijn mogelijk wel verergerd door het littekenweefsel, maar dat kun je nooit zeker weten. Deze zwangerschap ging ik als vanzelfsprekend er vanuit dat ik een vaginale bevalling wilde proberen. Tot ik me rond 23 weken ineens realiseerde dat je geen garanties krijgt dat het lukt. En dat de kans ook best groot is dat het alsnog in een keizersnede eindigt. De vorige keer deed mijn lichaam helemaal niet wat er verwacht werd en ik merk dat mijn vertrouwen daarin een knauw heeft gehad. Langer dan 40 weken doorlopen wil ik sowieso niet deze keer. Dus de opties zijn nu; met 39/40 weken een keizersnede. En als het eerder vanzelf begin, kan ik ervoor kiezen om dat wel te proberen. Deze baby is iets kleiner dan haar zus, dus dat is evt gunstig. Maar ergens hoop ik dat ze in stuit blijft liggen, zodat ik niet hoef te kiezen. Ik zie erg op tegen het herstel van een keizersnede, zeker omdat ik m’n dochter van 2,5 dan zeker 6 weken niet kan tillen en omdat het herstel überhaupt langer duurt en ik het heel pijnlijk vond de vorige keer. Maar ik verlang wel naar de rust die een geplande keizersnede met zich mee brengt. Mijn schrikbeeld is: uren weeën en dan alsnog eindigen in een keizersnede. Omdat ik de uitkomst niet weet vind ik het een hele lastige keuze. Wat zijn jullie ervaringen, nadat je eerste met een keizersnede kwam? Hoe is het beloop gegaan bij de tweede? Hoe was je herstel ten opzichte van de eerste? Groetjes Josje
Bij de oudste ks na heel veel weeen en blijven hangen op 4 cm. Was al helemaal op voor de bevalling vanwege bekkenklachten. Bij de tweede mocht ik kiezen maar de gynaecoloog zou zelf voor een ks gaan gaf ze aan. Geen moment spijt gehad. Ik was veel sneller hersteld, Ook de eerste dagen gingen veel beter. Als ik nog een derde zou willen mocht ik niet eens meer normaal bevallen omdat het litteken van de eerste erg dun was. Ik vond de zekerheid te weten hoe het ging lopen ook erg fijn. Wbt tillen. We hadden een bedje geregeld waaruit de oudste, toen ruim twee, zelf uit kon komen zodat ik haar niet hoefde te tillen.
Hier had ik eigenlijk niet echt een keuze voor een keizersnede, maar wilde zelf sowieso ook gaan voor een vaginale bevalling, dus ook niet verder op ingegaan. Proberen kan altijd dacht ik. Helaas liep het iets minder goed dan ik had gehoopt, dus het werd toch een 2e keizersnede. Daarna nog een 3e geplande keizersnede gehad. Bij mij was het dus wel het schrikbeeld, uren weeën en persweeën en toch weer een keizersnede. Herstel verliep wel redelijk verder trouwens. Een geplande keizersnede zou wel makkelijker zijn geweest, maar met wat ik nu weet over de verklevingen, zou ik het toch proberen. Die pijn van de weeën etc ben ik wel weer vergeten, van de verklevingen heb ik wel last, nu 12 jaar later nog elke dag. En ja.. helaas nu wel regelmatig buikpijn doordat ik ook enorm veel verklevingen heb. Mijn rechtereierstok kunnen ze niet meer terugvinden op de echo's, vermoeden dat die is verkleefd met een ander orgaan. Kijkoperatie kan, maar ja, extra risico meer verklevingen.