Altijd gedoe met de fietsen

Oh hell no dat er hier zo zou worden omgegaan met mijn fiets (als ik een fiets zou hebben )

Sorry maar totaal respectloos om zo om te gaan met een fiets van een ander

Gewoon iedereen zijn/haar eigen fiets en als daar wat mee is dan meld je dat zodat het opgelost kan worden (of zelf of door de fietsenmaker) en kan dat niet dan wordt het dus lopen.

Hier niet echt bijzondere dingen met fietsen buiten lampen die leeg zijn of op school zo'n klap hebben gehad dat ze eraf vallen en lekke banden.

Laatst belde dochter op dat ze lopend naar huis moest omdat ze een lekke band had (en dat is toch zo'n 10 km lopen vanaf school) Toen is onze zoon haar tegemoet gefietst om gezellig samen te lopen. Bij thuiskomst meteen de fiets naar de fietsenmaker, die zag dat de voorband ook in een niet al te goede staat meer was en dus beide banden laten vervangen.

 

Mijn oudste is niet heel voorzichtig met haar fiets, op de school van de jongste zijn vooral andere leerlingen niet voorzichtig in de fietsenstalling… De oudste gebruikt tegenwoordig vaak mijn (elektrische) fiets, dat mag ze alleen onder bepaalde voorwaarden. Als ik het idee heb dat ze er niet voorzichtig mee is, dan mag ze er niet meer op en zal ze dus weer altijd met haar eigen (‘gewone’) fiets moeten. Tot nog toe helpt dat om er voor te zorgen dat ze er normaal mee omgaat. De jongste had halverwege de eerste al een nieuwe fiets nodig, omdat ze de andere hadden gesloopt…daar kon zij niet aan doen, dus die nieuwe fiets heeft ze gewoon gekregen. Antilekbanden helpen tegen veel lekke banden. Qua lampjes hebben ze als extra tegenwoordig een lamp met een magneet, die doet het altijd (tenzij hij kapot is natuurlijk), geen last meer van lege batterijen e.d. Ze zijn alleen vrij klein, daarom gebruiken ze vaak ook nog een lampje met batterij.

 

Wauw, gewoon de fiets van de ander pakken? Dat zou echt maar 1x gebeuren, want daar zou hier toch flinke consequenties aan hangen.

En zwaar fietsen op de ebike? Prima, dat is hun eigen probleem. Zo voelen ze wel de gevolgen ervan.

Ik heb pas ook mijn ene zoon vroeg uit zijn bed geplukt, omdat hij vergeten was zijn band te plakken. Zou ik er niet aan gedacht hebben had hij gewoon pech gehad. Dan maar te laat op school.

 

Ik vind zomaar de fiets van een ander pakken ook echt niet normaal. Dat hoeven ze hier maar 1x te proberen. En ze zouden hier echt kunnen gaan lopen, maakt me geen bal uit hoever het is.

 

Fietsen op orde zetten en vanaf dan duidelijke afspraken.

Ieder zen eigen fiets en in geval van nood de reserve fiets.

Wanneer er schade is door onnozel doen kunnen ze het mss zelf betalen ook ?

 

Wauw.. ik vind dat echt heel egoïstisch.
Fietsen op slot. Ieder z’n eigen sleutel dan maar bij zich, heeft hij ook niet de kans om de fiets van een ander te pakken.
Hij laat zn fiets niet maken. Dan maar zwaar fietsen. Dit zou ik niet langer accepteren dat hij dan jouw fiets pakt en jij dan met een probleem zit.
Ik denk dat onze kinderen jonger zijn dan die van jullie. Maar we hameren er nu al op dat ze zuinig zijn op hun fiets. Ook geven we de fietsen elk jaar een beurt, zo hebben we eigenlijk nooit iets onverwacht aan de fiets.

 

Hier zou dat ook heel simpel zijn… En inderdaad jammer dan dat het ver is, daar had hij dan van te voren maar over na moeten denken en daar denkt hij dan een eventuele volgende keer tenminste over na.

Zolang de aanpak die hij hanteert werkt, is er geen reden om het anders te doen, toch? Hij heeft nu vrijwel altijd een fiets, dus wat is - voor hem - het probleem? Dat een ander misgrijpt ed, dat merkt hij dan niet, want hij is al weg.

Ik zou inderdaad nu alles één keer in orde maken. Dan alle fietsen inderdaad op slot zetten en heel duidelijk zijn in dat iedereen zijn eigen fiets gebruikt. Gaat er iets kapot, dan zorg je dat het gemaakt wordt. In de ‘maakperiode’ kun je in overleg (!) eventueel een andere fiets gebruiken, en dan niet van iemand die hem zelf nodig heeft, maar van degene die aangeeft dat het kan of bv. een reserve fiets. Zeker met de fiets die niet van jou is doe je voorzichtig. Zo niet, dan maar lopen tot je eigen fiets gemaakt is (en hetzelfde voor als je geen aanstalten maakt om de kapotte fiets te (laten) maken). Ik denk dat het dan vrij snel klaar is met het gedoe eigenlijk…

 

Wij hebben met z'n vieren 12 fietsen, naast de gewone ook mountainbikes, gravelbikes ets. We hebben echt nooit problemen ermee, zelfs geen lekke banden. Alleen bij de kinderen af en toe een kapotte lamp. Naar de fietsenmaker gaan ze alleen voor de servicebeurten.

Alleen mijn mans oude stadsfiets is nu buiten gebruik door kapotte spaken, maar die fiets stond al heel lang op het lijstje om te vervangen.

 

Ik zou inderdaad nu zorgen dat alle fietsen momenteel in orde zijn. Ieder zijn eigen fietssleutel bij zich houden en gebruiken en zodra er weer iets kapot is doordat ze er zelf niet normaal mee omgaan, mogen ze het zelf oplossen. Doen ze dat niet, dan blijft het gewoon hun probleem. Geen reservefiets aanbieden of tegen betaling. Ja, jammer dan, hier ook school kun je bijvoorbeeld ook gymkleding huren als je je kleding vergeten bent. Ik denk dat ze pas verantwoordelijker worden als ze zelf met de consequenties zitten.
Als ze het niet kunnen helpen, dan help ik wel, maar bij normaal gebruik en kwailiteitsfietsen hoef je echt niet zoveel gelazer met die fietsen te hebben.

 

Hier nooit gedoe met fietsen.
Ze gaan er ook netjes mee om.
Wel soms lampen die het ineens niet meer doen, maar dan pakken we de losse lampjes of ik vervang de lamp.

Scheelt wel dat wr geen ebikes hebben, kan me voorstellen dat het meer onderhoud vergt.
Sterkte

 

Uiteindelijk ligt de oplossing bij jullie als ouders. Nu zijn er geen regels of geen consequenties. Dus iedereen doet lekker zijn eigen ding. En jullie geven daarin toe. Zonder overleg spullen pakken zou hier geen optie zijn. En mijn elektrische fiets staat op slot (ook verplicht met een verzekering). Ook in het buitengebied is er OV. En op een normale fiets kan je ook rijden. Hoe deden ze dat vroeger zonder elektrische fiets? Die mensen kwamen ook overal hoor.

Dus fietsen laten maken. Niet meer lenen. En bij een kapotte fiets ga je met de bus en lopen. Dan zorg je wel voor een snelle reparatie. Problemen door eigen toedoen zijn voor eigen rekening (inhouden op zakgeld etc).

 

Klinkt heel naar van mij (ik weet het) maar misschien juist wel een keer laten lopen, misschien dat ze dan het belang van het onderhouden van hun fiets wel in zien. Want zoals ik het nu lees liggen de consequenties niet bij hun maar bij jou, jij mag de paniek situatie oplossen en als resultaat is nu ook jouw fiets kapot

misschien 1 reserve fiets waarvan jij de sleutel hebt, dan kunnen ze bij jou komen vragen om de sleutel en uitleggen wat er mis is met hun fiets. En dan meteen op een planbord of iets dergelijks zetten dat die middag er aan die fiets gewerkt wordt.

Ik weet niet hoeveel ruimte je hebt in en om je huis, maar is het mogelijk een ruimte in te richten waar genoeg spullen liggen om fietsen te maken, binnen banden. plak zetjes, ketting smeer , nieuwe lampjes etc etc dan hebben ze in ieder geval niet de mogelijkheid om te zeggen dat het niet kan omdat ze niet de spullen hebben.

 

Hier ieder een eigen fiets, is er iets mee dan naar de fietsenmaker. Ze gaan er voorzichtig mee om dus alles is op onze kosten. Wij als ouders zorgen voor een opgeladen accu.

Is er een keer iets onverwachts dan kijken we of een ander de fiets nodig heeft en wie evt met bus of auto kan

 

Je schrijft dat jij (moeder) al weken 'zeurt' dat je middelste zoon zijn fiets moet laten repareren.

Misschien hard dat ik dit zeg, maar heel eerlijk: dan heb je een groter probleem dan kapotte fietsen. Want ik kan me bijna niet voorstellen dat dit probleem dan alleen speelt bij een fiets en dat hij verder wel altijd braaf doet wat hem gezegd wordt. Ook omdat je aangeeft dat hij de fietsen van anderen pakt, zonder dat het hem kan schelen dat die ander dan vervolgens een probleem heeft.

Ik zal nooit beweren dat opvoeden stopt als je kinderen tiener zijn. Want ook dan valt er nog genoeg te leren voor ze en hebben ze begeleiding nodig en geregeld een spiegel. Maar één stukje van de opvoeding moet -in mijn ogen- ruim voor de puberteit af zijn. Namelijk dat je kind weet dat als papa of mama zegt dat hij of zij iets moet doen, dat je het dan doet. Het lijkt me namelijk heel ingewikkeld als je kind dat op deze leeftijd nog niet weet en dat je dat nu nog moet gaan aanleren.
Dat betekent trouwens niet dat je er niet meer aan moet beginnen. Beter laat dan nooit.

Ik kan me hier thuis echt geen situatie indenken dat ik ergens weken om ze moeten vragen en dat het nog niet is gebeurd. En het is echt niet zo dat ik 1 of andere dictoriale moeder ben waar de kinderen met angst en beven naar zitten te kijken. Integendeel. We zijn zelden boos en ik kan me de laatste keer dat een kind echt straf heeft gehad, niet eens meer herinneren.

Maar onze kinderen weten wel dat een vraag of opdracht van mij (of mijn man) gewoon iets is wat je doet. En ja, soms wordt er door hen wel eens gemopperd of gezucht. Helemaal prima: maar je doet het wel gewoon. Er is namelijk nooit een situatie geweest waarin ze dingen konden weigeren of uitstellen. Dat hebben we nooit geaccepteerd. Niet toen ze drie waren en moesten helpen de duplo op te ruimen. Niet toen ze 8 waren en de tafel moesten afruimen. Niet toen ze zelf graag cavia's wilden en wij afspraken dat dit mocht, onder voorwaarde dat ze 2x per week samen de kooi zouden schoonmaken. Niet toen ze huiswerk kregen of toetsen moesten leren.

In al die situaties hebben we ervoor gezorgd dat als wij ze iets vroegen, dat het dan ook gebeurde. En dat is nu voor iedereen, inclusief de kinderen, een vanzelfsprekendheid.
Onze kinderen hebben niet heel veel wat ze van ons moeten. Maar datgene wat moet, dat moet ook echt.

Hoe is dat met dit soort dingen bij jouw zoon geweest? Wat heeft hij hierover van jullie geleerd? Is 'moeten' al die jaren ook echt 'moeten' geweest? Bleef ja altijd een ja en nee altijd een nee? Of heeft hij geleerd dat als hij iets niet deed, dat een ander het wel voor hem deed of oploste? Dat hij er prima mee wegkwam als hij zich niet aan regels en afspraken hield?

Ik vind je plan om alle fietsen nog één keer te repareren en daarna ieder verantwoordelijk te maken voor zijn eigen fiets, op zich sympathiek. Maar er zit wel een addertje onder het gras. Want je had met je zoon afgesproken dat hij zèlf zou zorgen dat het display van zijn fiets zou laten maken. Op eigen kosten. Dus welke boodschap wil je hem nu meegeven? Dat je iets afspreekt, dat hij dit niet doet, indertussen zelf gewoon beschikking heeft over de fiets van een ander, zonder dat hij er rekening mee hoeft te houden wat dit voor een ander betekent. En als hij dat maar lang genoeg volhoudt: tadaaa, dan laat mama zijn fiets wel repareren.
Ik denk eigenlijk dat dit juist is wat het probleem heeft veroorzaakt.

En dan kun je nu wel zeggen dat dit echt de laatste keer is. Maar het effect van een opvoedmaatregel zit volgens mij niet in wat je zegt te gaan doen, maar in wat je kind de afgelopen jaren ervaren heeft. En ik heb de indruk dat zijn ervaring precies dit is. Er zijn weinig of geen consequenties voor hemzelf en uiteindelijk lost een ander het wel voor hem op.

Dus wat ga je doen? Ga je nog een keer aan hem bewijzen dat dit klopt? Dat hij weer ervaart: 'ik hoef het niet te doen, want dan doet mama het wel'. Of trek je deze pleister er in 1 keer vanaf en stop je er nu mee? Door te zorgen dat hij niet meer een andere fiets kan pakken en (eindelijk) te laten zien dat zijn probleem gewoon zijn probleem is.

 

Dit gedrag is niet ok. Dat display zou al lang gerepareerd moeten zijn als je dat tegen hem hebt gezegd én een fiets pakken van een ander zonder te vragen is ronduit asociaal. Dat zou hier 1x kunnen gebeuren en dan kunnen ze voortaan lopen.

Wat niet wil zeggen dat ze niet elkaar fiets mogen gebruiken, maar altijd alleen na toestemming. Mijn oudste vergeet regelmatig zijn fiets op te laden en vraagt dan aan mij of hij de fiets van iemand anders mee kan. Worden ze niet gebruikt, dan prima, maar anders trapt hij maar wat harder of gaat hij maar lopen. Je pakt niet zonder toestemming spullen van een ander mee.

 

Ligt misschien aan het model? Ik had altijd Batavus en dacht dat cortina een beetje een B-merk was. Maar toch overstag gegaan voor een cortina omdat hun fiets gewoon het beste aansloot bij mijn wensen. ben echt te spreken over de e-bike. Is nu 3 jaar oud en heb er al best veel mee gefietst. Vooral lange stukken.

 

Ik heb niet alle reacties gelezen.

Maar, als hier een fiets kapot gaat wil ik dat dezelfde dag weten. Als je er zelf verantwoordelijk voor bent betaal je alles zelf en als je fiets kapot is kijk je maar hoe je op school komt van mijn part lopend...

Laatst werd mijn zoon aangereden uiteraard laat ik zijn fiets maken ( andere persoon is doorgereden )
Van de week was hij aan het stunten met zijn fiets is hij gevallen... mag hij zelf een nieuwe lamp bestellen betalen en opzetten..

Klinkt heel hard maar tijd van pamperen werkt niet

 

Per direct stoppen met je fiets aan hem uitlenen. Dan heeft ie dus de keuze om te lopen of een zware ebike te rijden. Ik gok dat ie heel snel bij de fietsenmaker staat.
Ik zou echt niet alles zelf repareren (regelen, betalen) maar je aan je afspraak houden en het hem zelf laten doen.

Oh en daar is ie je later dankbaarder voor dan hoe het nu opgelost wordt .

 

Ja, het kan echt per model verschillen.
Wij hebben thuis Batavus, Gazelle en Cortina. Maar wel een ander model van Cortina dan dat populaire model. Bij de fietsenwinkel werd gezegd dat die vaker wat mankeerde. Met die Cortina van mijn dochter 1 x iets met het lampje gehad, verder niets. En dat van het lampje was dan waarschijnlijk bij de fietsenstalling op school kapot gegaan.