Dat je die neiging hebt kan ik helemaal voorstellen.. wie weet moet je dat ook wel doen. Krijg je daardoor meer rust en kunnen jullie zo door
Weet niet of ik het hier al eens echt specifiek genoemd heb. Maar het zijn vooral hele veel kleine dingen. Grootste waar ik tegenaan loop is zijn gebrek aan impuls controle. En dat uit zich in een miljoen dingen, van letterlijk alles van de grond af pakken, dingen in zn mond stoppen, tot gewoon maar random doen wat er in hem op komt. Hij bedenkt iets (niet eens bewust denk ik) en doet het. En dat kunnen hele idiote dingen zijn waarvan je denkt: maar lieve schat, je weet beter. Dit is al een regel sinds je bestaat. Dat maakt dat ik ook kveral over alert op moet zijn. Daarnaast is hij dus altijd vroeg wakker. Druk. Als hij wakker is is hij aan, zowel in gedrag als in praten. En als ie niks te zeggen heeft dan gaat ie wel neurien, tikken of random andere geluiden maken. De... hele... dag. Hij is letterlijk geen seconde stil. Zit geen seconde stil. Een maaltijd aan tafel doorkomen is echt wel een uitdaging. Vermoeiend ook. Om hem 10 keer te zeggen dat hij aan tafel moet blijven zitten, niet tegen de tafel moet duwen enz enz. Als hij bijvoorbeeld voor svhool zn jas en schoenen moet aantrekken raakt hij onderweg 10x afgeleid. Hij kan zichzelf slecht vermaken alleen. Speelgoed is fantastisch als ie het net heeft en nieuw is. Daarna kijkt ie er niet meer naar om. Het is net alsof ie continu een externe prikkel moet krijgen. En als dat niet positief is, dan zoekt ie het wel negatief. Het is echt geen slecht ventje en in de basis ook best beleefd. Maar het is zo vermoeiend die continue energie en drukte om me heen. Als ie een vriendje van school mee neemt lijkt het ook te stapelen. En de 2 uurtjes tot ze weer opgehaald worden lijken dan ook echt 2 weken te duren. Ik sta de hele dag "aan" en ben de hele dag alles aan het bij sturen. En dat is niet omdat ik overal bovenop zit, maar omdat het anders gewoon weer op puinhoop uitdraait. En het 100000 miljoen keer mama op een dag. Mama dit mama dat. Dingen 6 keer herhalen. Ook al heb ik er al op gereageerd. Vragen herhalen ook al heeft ie al antwoord gehad. En dat is dan een deel van de concrete voorbeelden die ik me nu even bedenk.
@Lill misschien een idee.. Probeer eens een planbord met pictogrammen. Hier werkte dat voor dochter echt ideaal… zo wist ze wat ze per dag moest doen en wat ik van haar verwachtte. Ik heb nu voor haar een weekkalender , dan kan ze per dag zien wat ze die dag te doen heeft (school , voetbal, dansles) , wanneer ze naar haar vader gaat en wanneer ik moet werken en wie er dan is om op te passen. Dat vind ze zelf heel fijn.
Mijn zoontje is 2jaar jonger, maar ik lees niet heel veel verontrustende. Maar het is wel pittig die kids. Pak alle hulp die je kunt krijgen
Ik herken zoveel dingen die je hier schrijft... Misschien heel lullig om te zeggen maar kan het ook zo zijn omdat jij aanzit dat je deze dingen minder kunt handle? Wat heel logisch is hoor (sta er ook alleen voor en weet hoe het voelt) Een planbord werkte hier ook goed in de jaren dat ze op de basisschool zaten. Heb even geen idee wat ik moet zeggen om je op te beuren. Zit er zelf ff niet zo lekker in.
Hé wat is er toch meiden. Ik zit ook ff niet lekker in mijn vel. Ik heb Opeens weer paniekaanvallen. Zit er over te denken om weer eens langs te gaan bij de huisarts, want ik kan er zelf niet zo goed mijn vinger opleggen waar het nu vandaan komt. Kijk het nog ff aan en hoop dat het snel weer minder word. dacht probeer eens cdb olie. Vannacht als een klein kind lopen huilen. Vriend lief is naar mij toegekomen midden in de nacht terwijl hij 45 min moet rijden om bij mij te zijn. Zelfs toen hij er was nog een half uur alleen maar heftig zitten huilen.
Heb ik al gedaan. Dat maakt voor hem weinig verschil, destijds althans. wat bij hem wel goed werkt is vooraf aankondigen. Dat doe ik al sinds hij klein is.
Vind het ook niet per se verontrustend. Maar wel heftig. Mijn vriend zegt ook wel dat zijn gedrag verder gaat dan wat hij in de jaren bij zijn kinderen heeft gezien. Maar goed, daarom zeg ik ook, ik zeg jiet dat het aan hem ligt. Het kan heel goed aan mij liggen. En dan wil ik daar ook wat mee.
Ik denk dat hoe ik me voel hier zeker een rol in speelt. Daarom wil ik ook zoeken naar hoe en wat. Ik zeg niet dat het per se bij hem ligt. Kan met vlagen de kinderen van mn vriend ook als intens ervaren. Maar toch is dat op een andere manier. Wil ook niet per se zeggen dat er iets bij hem speelt. Ik weet het gewoon niet.
Ik begrijp wat je zegt hoor. Juist omdat je hem 24/7 hebt kun je minder handelen van hem. En zitten jullie constant in zo'n cirkel. Deze dagen dat iedereen vrij heeft vind ik ook zo intens... alsof iedereen in elkaars space zit. Niks kan verdragen, ik ben dan ook niet te genieten. Wilde alleen boodschappen doen ff rust zegt mijn zoon heel lief zal ik mee gaan. Zelfs als ik moet plassen weten ze me nog iets te vragen Ik hou onwijs veel van ze en ga door het vuur maar af en toe geen mama zijn lijkt me zo heerlijk
Ik weet nog van de corona tijd hoe heerlijk het was dat je alleen boodschappen moest doen. Heerlijk. Dat was mijn rust momentje
Dit herken ik zo erg. En wat je zegt ik hou onvoorwaardelijk van hem. Maar het altijd nodig zijn, aan staan. En daarnaast dan ook nog werk, huishouden, een relatie, hobby's, en een beetje jezelf in shape proberen te houden. Als het 1 meer tijd nodig heeft gaat altijd ten koste van het ander. Dat continu balanceren... ben er gewoon moe van. Heb in elk geval weer zo'n weekplanner besteld met magneetjes en de achterkant kan ook gebruikt worden als beloningsbord. Misschien schept het wta overzicht en duidelijkheid.
Pff ik heb echt even een klote dag. Het gevoel elk moment in tranen te kunnen uitbarsten en moodswings al over the place. Ik had net mijn vriend aan de telefoon en die merkte het gelijk (hoe hard ik ook probeerde opgewekt en vrolijk te doen). Ik ga vandaag zo min mogelijk doen en vanavond op tijd naar bed.
Sorry dat ik het zeg maar vind het zo fijn dat je het herkent. Soms voelt ik me zo schuldig als ik het uitspreek. Of mensen vinden het maar raar als ik dat zeg. Vaak realiseren mensen (in mijn omgeving dan he) helemaal niet wat het inhoudt. Super fijn dat je meteen aan de slag bent gegaan met de tips. Denk oprecht dat je er wat aan hebt, En denk ook dat je daar meer aan hebt dan een praktijk ondersteuner of zo. Ik werd op een gegeven moment zo leeg gezogen van alle gesprekken. Ik doe zoveel mogelijk dingen als de kinderen op school zijn. Alleen nu is de oudste dus al klaar met school en altijd thuis. Heb gezegd dat hij maar veel moet gaan werken. Maar houd wel in dat ik dus helemaal nooit meer alleen thuis ben de komende weken. Moet dan zelf ff een mind set doen.
Wat vervelend dat je een klote dag hebt. Is er wat gebeurt? Enne gewoon lekker de boel de boel laten. En ff alles eruit huilen...
Ik herken het ook heel erg wat je schrijft. En dan realiseer ik me ook wat een luxe situatie ik had toen de kinderen kleiner waren. In die tijd gingen ze om de week het weekend naar hun vader en waren ze de helft van de schoolvakanties bij hem. Maar die tijd is al lang voorbij. Nu wonen ze volledig bij mij en zien ze hun vader zo'n 2 à 3x per jaar. Ik mis mijn oplaadmomenten ook heel erg. En geniet van de zeldzame momenten dat alle kinderen niet thuis zijn. Om op te laden ga ik nu dus zelf regelmatig weg. Ongeveer 1x per maand een saunaweekend. En een paar keer in een huisje voor een week zonder kinderen. Mijn kinderen zijn al zo oud dat ze makkelijk alleen thuis kunnen blijven. Om op deze manier voor mezelf te kunnen zorgen waardeer ik echt als een luxe.