Weet niet of ik op de juiste plek zit, maar probeer het gewoon Ik ben een curvy dame die besloten heeft om er helemaal anders in het leven te gaan staan. Ik ben in de 40 en al vanaf dat ik kind ben is mij verteld dat ik altijd te dik en daardoor niet goed genoeg ben geweest (wat niet zo was blijkt op foto's) Hierdoor heb ik dat altijd geloofd en ben ik al vanaf mijn 10e jaar aan het afvallen. Resultaat een behoorlijke jojo met uiteindelijk 35 eraf en nog steeds wel te zwaar. Na een zwaar jaar heb ik nu besloten dat ik gewoon goed ben zoals ik ben en dat de buitenkant helemaal niks zegt om de persoon die ik van binnen ben. En ben de teleurstelling zat van zo je best doen om af te vallen en het lukt niet. Dus tijd voor andere mindset. En ondanks dat ik daar volledig achter sta en ook echt zo de aankomende jaren gevoelsmatig in verder wil, vind ik het toch soms heel moeilijk om zo naar mezelf te kijken. Maar ik ga er wel voor. Zijn er hier meer curvy vrouwen die er ook op deze manier in staan?
Yes, ik heb mijn lichaam omarmd hoe ik er nu uitziet. Niet alleen dik maar ook veel littekens en medisch gedoe zichtbaar. Ik heb maat 48 dus val zeker in de curvy klasse. Ik ben niet altijd zo dik geweest maar ook nooit heel mager. Ik ben alleen nooit heel onzeker geweest over hoe ik er uit zag, wel over mezelf als persoon. Ik was vb altijd extreem verlegen. Onzekerheid over mijn lichaam wordt me aangepraat, dat komt niet uit mezelf heb ik gemerkt. Mijn motto is altijd dat wie het niet aanstaat hoe ik er uit zie maar naar ergens anders moet kijken. Ik draag dus wat ik wil, doen in de zomer een bikini aan en ga gewoon naar de sauna en dergelijke. Het is mijn lichaam en ik moet het er mee doen. Mijn oma stuurt me regelmatig artikels vb over ozempic, en dat kwetst me wel als ik eerlijk ben. Alsof ik voor haar niet goed genoeg ben. Iets wat mij heel erg geholpen heeft om mijn lichaam ook echt als iets mooi te zien is een boudoir fotoshoot als ik een moeilijke periode heb kijk ik naar die foto's en ben ik verdomd trots op hoe mooi en sexy mijn lichaam is, ondanks of dankzij alles. Mijn lichaam vertelt mijn verhaal. Heel raar misschien om zo naar jezelf te kijken, en het is iets waar ik eigenlijk per toeval ingerold ben maar ik heb er zooooo veel aan nu. Wat ik wél moeilijk vind is de blikken als ik openbaar iets eet. Of vb een dessertje bestel bij uit eten gaan.
Hier ook curvy door medische achtergrond. Idd dat jojo weet ik maar al te goed. En kan zo hard lijnen als ik wil al gaan de kilo's eraf ze zitten er net zo hard weer aan.... Heb ook maat 46/48 ik accepteer hoe ik ben omdat ik wel graag wat minder zou willen wegen maar het gewoon weg niet gaat . I love my body❤️
Ik ben pas sinds een paar jaar echt te zwaar en wil voor mijn gezondheid wel nog afvallen, maar ben verder helemaal tevreden met mijzelf. Ik schaam me ook niet voor mijn lichaam en loop rustig in bikini. Ben nooit onzeker geweest, alleen als tiener, toen ik overigens een prachtfiguur had (64 kilo bij 1m78), maar niet slank genoeg aldus mijn moeder. 3x raden wanneer de eetproblemen begonnen... Ik wil er dus wel wat kilootjes af, maar alleen voor de gezondheid, niet omdat ik niet lekker in mijn vel zit. Ook maat 48 hier.
Dit is dus ook het enige waar ik wel moeite mee heb, omdat ik weet hoe mensen dat zien en erover denken.
Hier ook maat 46… een tijdje terug had ik het ook helemaal gehad met dieten en sporten en afvallen en ik wou het een periode helemaal loslaten… maar toen ben ik in een paar maanden 5 kg aangekomen en toen baalde ik toch wel als een stekker. Dus dat vind ik wel lastig er aan… ik wilde mezelf wel omarmen en accepteren 5 kg geleden, maar als dat tot gevolg heeft dat ik aan ga komen omdat ik de teugels laat vieren… dan toch liever niet (Bij mij gaat het ook niet over schoonheid hoor, ik ben oud en grijs, het gaat meer over gezondheid.)
Fijn om te lezen dit. Ik besloot een aantal jaren geleden, weet je ik ben dik en das prima. Ik ben gestopt met lijnen, maar bleef wel opletten, en ben ook begonnen met het dragen van leukere en comfortabele kleding. Het heeft me veel rust gegeven.
@artie wat fijn dat je je lichaam omarmd hebt. Zonde dat de onzekerheid over je lichaam aan wordt gepraat. Maar helaas wel herkenbaar. Zo is dat, bevalt het mensen niet kijken ze maar een andere kant op. Ik ga ook gewoon in badpak hoor als t warm is. Kan me voorstellen dat die dingen je kwetsen. Dat van die fotoshoot ga ik ook eens naar kijken. Kan me voorstellen, mensen moeten vaak een mening hebben of bepaalde blikken laten vallen. Maar dat is iets waar ik de laatste tijd steeds meer bij stil sta, wie is een ander, ongeacht familie of niet, om te oordelen over hoe ik of jij eruit ziet en wat we eten? Maakt dat je een minder goed persoon? Nou ik vind het super goed van je hoe je er in staat hoor! @Mammavan5 wat vervelend dat het bij jou medisch is. Heb je jezelf altijd geaccepteerd of geleerd door de jaren heen? Ik heb ook maat 48. En topper dat je van je body houdt @suus1983 Dat snap ik. Uiteindelijk is het voor je gezondheid ook wel beter. Ik herken me in je verhaal. Ik werd al op hele jonge leeftijd door thuis op dieet gezet en dat was echt niet nodig. Daardoor altijd gehoord en gedacht dat ik niet goed genoeg was omdat ik het "ideale"lijf niet had. Altijd onzeker geweest helaas. Wat goed van je dat je dat niet hebt gehad. Echt respect voor. @cowgirl80 Ja dat is ook lastig. Ik wil ook wel gewoon af en toe op blijven wegen zodat ik niet teveel aankom. Maar steeds de strijd met de weegschaal en iets wel of neit mogen eten ben ik helemaal zat. @Glass Jaaaa wat goed van je! Daar ben ik nu dus ook mee begonnen. Meer kleurtjes, andere stijl kleding. En probeer daar mijn draai in te vinden. Ik vind het alleen lastig dat mijn spiegelbeeld toch soms botst met hoe ik er nu in sta. Ik ben dik, heb maat 48 en ben gewoon een hartstikke leuke meid Hoop ook dat het niet meer wegen en continu strijd met dingen mij ook meer rust en zelfvertrouwen geeft.
Balen dat jij ook zulk commentaar kreeg thuis zeg, dat heeft zo'n negatieve invloed op iemand. Echt niet leuk. Ik vind het zelf ook heel lastig om leuke, moderne kleding te vinden. Het is vaak meteen iets met een bloemetjes print of heel wijd en daar zie ik er echt niet beter door uit. Zag een foto van vorig jaar terug, had een jurkje aan wat ik leuk vond, maar toen ik het terugzag pff, leek wel een oude oma. Helemaal met mijn sandalen en gebreide vestje. Ik volg nu wel een aantal plus size vrouwen op insta die kleding showen om inspiratie op te doen. Ik verf nu ook mijn haar niet meer en ben hartstikke grijs (ben 41), als ik een leuk make upje doe en heb moderne kleding aan, dan lijkt dat prima. Maar als ik dan zo'n bloemetjes jurk aanheb en mijn haar pluist zo lekker, dan ziet het er niet uit. Wil mijn haar niet meer verven, maar moet wel een beetje kijken wat wel en niet kan qua kleding.
Dit herken ik enorm! Ik vind veel kleding in grotere maten meteen van die moeke kleding! Vooral als je graag jurken of rokken draagt, het zijn inderdaad bijna altijd wijde gebloemde tenten..
Ja precies, van die moeke kleding. Vind ik echt niks aan. Op het plaatje lijkt het dan nog wel wat soms, maar trek ik het aan, echt geen gezicht. Ik wil geen wijde kleding met een bloemenprint, ik wil gewoon goed passende, mooie items.
Heel herkenbaar! Hier ook behoorlijk overgewicht. Altijd wel stevig geweest, jojo effect enzo. Ik kan en wil mijn lijf niet accepteren, en dan vooral m’n onderbuik. Helaas. Probeer wel op mijn eten te letten en voldoende te bewegen, maar ik hou zo van lekker eten.
@Mammavan5 wat vervelend dat het bij jou medisch is. Heb je jezelf altijd geaccepteerd of geleerd door de jaren heen? Ik heb ook maat 48. En topper dat je van je body houdt Ik woog ongeveer 10 jaar geleden 80 kilo. Mijn gezondheid is sindsdien stapje voor stapje achteruit gegaan en kwam steeds in gewicht aan door medicatie etc. Vond het in het begin wel heel moeilijk omdat veel leuke dingen niet meer passen. Maar zat 2 jaar geleden in maar 50/52 heb toen keihard getraind en was 17 kilo kwijt. Mijn schildklier besloot toen raar te doen en diagnose gastroparese waardoor de kilo's weer erin slopen. Was vorig jaar weer bijna 10 kilo kwijt maar er toen veel gebeurd waardoor het er weer 5 kilo bij is gekomen. Ik kleed me leuk en herriner mezelf eraan dat ik er niets aan kan doen . Zoals mijn man heel lief zei je bent en blijft mooi in mijn ogen maakt niet uit hoe je eruit ziet je hebt hier ook niet zelf voor gekozen en je hebt me 5 prachtige kinderen geschonken❤️ Dat gaf me wel een boost om het nog sneller te accepteren. Ik ben wie ik ben en ben trots op mijzelf ❤️
Heel herkenbaar. Ik woog 10 jaar geleden nog 72 kilo. Was al mijn zwangerschapskilo's kwijt en toen kwam ik in 4 maanden ineens 20 kilo aan. En na dik een jaar en nog eens 20 kilo kwamen we pas erachter dat het mijn schildklier was. Toen wel gestopt met aankomen, maar er af was een heel ander verhaal. Vorig jaar 18 kilo afgevallen, maar inmiddels weer 5 erbij. Die wil ik er wel weer af, want maat 46/48 is heel anders dan 50/52 in mijn beleving en dan niet qua maat, maar wel qua fitheid etc
Ja absoluut mijn fitheid was heel ver te zoeken . Mijn rug mijn knieen eigenlijk al mijn gewrichten hadden het zwaar te verduren. Heb al 1 kapotte knie door een zeer ernstig ongeluk 22 jaar geleden die ik heb meegemaakt Dank aan Allah dat ik kan lopen want de artsen stonden meteen aan mijn bed nadat ik van de verkoeverkamer kwam om te checken of ik wel gevoel had in mijn been. Ik hoop niet bij de 100 kilo te komen al weet ik dat ik er niets aan kan doen... Bij mij zit het op mijn buik het meeste dat krijg ik ook never nooit meer straks na 2 keizersnedes. En gastroparese helpt niet mee altijd opgeblazen maag waardoor het eruit "steekt". Voor de rest heb ik eigenlijk niets te klagen die 3 kinnen haha zouden wat minder mogen. En je hebt superleuke kleding in maat 46/48❤️ Desondanks alles love my body❤️
Hier 3 keizersnedes, maar het was wel een tijdje strak haha, nu helaas niet meer en dat zal het ook niet meer worden, al zit mijn gewicht eigenlijk overal. Ik ben 1.79 en 80 kilo zou voor mij eigenlijk prima zijn qua gezondheid, maar als ik 90 of 100 kilo ben vind ik dat ook meer dan prima. Heb niet de illusie dat ik ooit weer heel slank wordt ofzo en dat is prima. Maar wat je zegt, qua fitheid en gewrichten etc is minder toch wel fijn.
Ik ben zowat al mijn hele leven dik, uitgezonderd een aantal jaren tijdens mijn tienerjaren toen ik anorexia had. Hoewel ik nu nog steeds dik ben, is het gelukkig een stuk minder dan 5 jaar geleden: ik ben inmiddels 30 kilo kwijt. En het scheelt, zoals @suus1983 ook zegt, behoorlijk of je maat 46 hebt of maat 52. Waar ik zelf juist veel moeite mee heb is om mijn "nieuwe" lichaam te accepteren. Klinkt misschien raar en ondankbaar, want ik ben nu juist fitter, kan leukere kleding dragen, enz enz. Maar als ik zonder kleding in de spiegel kijk (liever niet eigenlijk maar met twee spiegels op de slaapkamer soms onvermijdelijk) dan walg ik echt van dat loshangende vel Eigenlijk heb ik dan nog liever dat lichaam van 30 kilo meer, puur op uiterlijk afgaand dan. Voor m'n gezondheid weet ik dat mijn huidige gewicht uiteraard veel beter is. Overigens heb ik wel vaker gehoord dat mensen die veel zijn afgevallen, bv met een maagverkleining (en dan heb ik het over -30/40 kg) moeite hebben met hun nieuwe lichaam. Dus daar was ik wel "blij" mee, die herkenning. Het is toch op de één of andere manier toch een stukje bescherming dat je kwijtraakt ofzo - beetje vaag uitgelegd misschien. Of misschien omschrijft wat ik eens hoorde het nog beter: je bent in feite je olifantenhuid kwijt. Ik ben eigenlijk heel m'n leven gewend om opmerkingen over m'n gewicht te krijgen - ik was of te dun of te dik- maar dat is nu ineens niet meer. Op de één of andere manier best beangstigend. Nu moet ik er wel bij zeggen dat het bij ons in de omgeving sowieso niet raar gevonden wordt als je voller bent, is eerder het ideaalbeeld, dus echt negatieve reacties heb ik iig vanaf onze emigratie nooit gehad. Het zit waarschijnlijk echt allemaal in m'n hoofd, en afvallen mag dan redelijk makkelijk zijn, maar het mentale gedeelte is echt veel zwaarder.
Ja hoor ik ben ook zeker 10-15 kilo te zwaar maar ik ben gestopt met lijnen. Ik doe dit namelijk al mijn hele leven terwijl het destijds helemaal niet nodig was en daardoor ben ik in wezen al mijn hele leven een jojo. Uiteindelijk is dat een stuk ongezonder dan dat ik blijvend op een te hoog gewicht zit. Ik word niet een ander persoon wanneer ik slanker ben en heb verder ook geen hinder van mijn overgewicht. Mijn bloeddruk is goed, mijn cholesterol is netjes, ik heb geen last van mijn gewrichten, ik pas in attracties, ik pas in een vliegtuigstoel, ik pas in een tuinstoel, ik loop dagelijks zeker 10000 stappen, ik ben niet buiten adem wanneer ik een trap oploop, ik heb een normaal eetpatroon maar kcal tellen, koolhydraten rekenen dat doe ik allemaal niet. Ik heb er niks aan want het resultaat blijft hetzelfde en ik maak me er zelf doodongelukkig mee om allerlei sancties op van alles en nog wat te leggen, ik ben er klaar mee en heb geaccepteerd dat dit het lichaam is wat bij me past en ik voel me er goed bij. De illusie dat ik ooit een energieke slanke den zal worden heb ik allang aan de wilgen gehangen. Ik heb leuke mensen om me heen, ben zover ik weet nog nooit afgerekend op mijn gewicht en als iemand er al iets van zou vinden dan is dat hun probleem en niet dat van mij. 4 jaar geleden was ik heel veel afgevallen en een groot deel ben ik weer bijgekomen, ergens heel erg jammer maar achteraf gezien voelde ik me helemaal niet zo heel erg lekker. Ik had vaak honger en was vaak duizelig en zweterig en was alleen maar met eten bezig en met stappen tellen. Ik stond dagelijks op de weegschaal wat de nodige frustraties met zich meebracht, ik liep alleen maar mezelf te treiteren. 100 gram zwaarder dan een paar dagen daarvoor dan moest ik direct allerlei verklaringen gaan zoeken waardoor dit kwam, boeiend het is 100 gram maar wel weer een dag die verpest was door die 100 gram. Ging nergens meer over. Nu voel ik me veel beter, heb ik nu trek/ honger dan eet ik het gewoon zonder schuldgevoelens, ik compenseer ook geen maaltijden, kleding kopen gaat verder ook prima. Ik zit nu in een maat 44/46 en genoeg keuze. Ik ben te zwaar maar verder ben ik stik tevreden met wie ik ben, natuurlijk baal ik er ook weleens van en dan vooral wanneer die ene broek in het pashokje toch net niet helemaal goed zit in de taille, dat blijven soms momenten maar die had ik ook toen ik slanker was. Ik had me vorige week gewogen op het werk, had me 3 maanden niet gewogen en ik woog nog precies hetzelfde dus helemaal top, weliswaar te zwaar voor het mooie maar wel stabiel gebleven dus ik zeg strik er omheen.
Qua kleding vind ik veel leuke dingen bij de ms mode en lolaliza. Niet zo oubollige bloemenjurken ik draag wel het liefst jurken maar idd wel gewoon moderne haha
Zo een fotoshoot doet echt wonderen voor je zelfbeeld Ik ben zelf het meeste bijgekomen na mijn stoma operatie. Precies alsof mijn lijf toen dacht van nu moeten we alleen vasthouden wat we kunnen vasthouden. En nu blijk ik ook een zeldzame vorm van pcos te hebben wat afvallen ook moeilijk maakt. Dus ja, dan kan ik maar beter leren om mijn lichaam graag te zien zeker Mijn lichaam laat me vaak genoeg in de steek. De afbeelding is een tekening van een van mijn foto's, de foto's zelf hou ik privé haha. En heel raar om te zeggen van mezelf maar ik zie mezelf daarop gewoon écht als een mooie vrouw.