Ik heb wat collega’s die een hoofddoek dragen of zelfs in een heel gewaad voor de klas staan. Ik heb niet de indruk dat die vrouwen anders behandeld worden dan de rest. Maar als je gewoon voor vakantie naar Nederland wil komen dan zou ik me echt niet druk maken. Wat je tegenwoordig ook heel veel ziet bij het zwembad zijn vrouwen en meiden in een boerkini. Dat was een paar jaar geleden echt een ding, nu kijkt niemand er meer van op. En ik ben het wel eens dat de samenleving verhard is. Ik zie vooral echt een verschil tussen voor en na corona. Verder is alles zo idioot duur geworden en willen we allemaal steeds meer hebben. En als rupsjes nooitgenoeg moet je meer werken om alles maar voor elkaar te krijgen. Sociale media springen ook overal gretig op in. Ik vind het lastig om de vinger op de zere plek te leggen. Want je kan zoveel mogelijke oorzaken bedenken. Maar ik zou met een gerust hart hier op vakantie komen.
Dat snap ik best: mensen zijn zo intolerant geworden. “ we” lijken niks meer van elkaar te kunnen hebben!
Ik heb een mening die net een beetje anders is.. Ik merk dat vanuit bepaalde "minderheden" (wat een kakwoord) een hele felle stem komt. De roep naar tolerantie. Maar mijn eigen ervaring is helaas dat die tolerantie maar 1 kant op lijkt te werken Ik moet hen tolereren. En dan niet in de juiste betekenis van het woord. Tolereren is juist dat je iets duldt. Dat je accepteert dat iemand een andere gedachte heeft dan je eigen overtuiging/idee/mening. En niet dat je alles maar goed moet juichen Ik ben christen en waarschijnlijk in de ogen van veel mensen een "strenge". Ik denk dat het duidelijk is dat ik, gebaseerd op dat wat ik geloof, een mening heb over onderwerpen als euthenasie, abortus, lhbtq en andere religies.(en israel durf ik al niet meer te noemen) Maar oei wat moet ik "tolerant" zijn. Dat mijn kinderen op paarse vrijdag niet mee hoeven te doen met de vlag hijzen, paars dragen etc.. poeh de wind van voren. Dat de eerste vraag vaak is : wat vind je van homohuwelijk, abortus etc.. En op een hele aanvallende manier.. Het voelt soms een beetje alsof sommige mensen altijd maar uit zijn op "shockeren " en nare woorden als"dus jij accepteert mij niet". Terwijl ik nooit en te nimmer uit mezelf iets zou zeggen. Ip is iedereen hier in ons huis welkom, zolang er gepraat kan worden. Nou dat..Dat is juist wat ik ervaar. Weet niet of ik het goed onder woorxen heb kunnen brengen
Ik begrijp dit gevoel heel goed. En dat is super vervelend. Maar heel even paarse vrijdag? Een blauwe maandag ken ik, maar deze is dan weer compleet langs me heen gegaan. Het onderwerp an sich vind ik wel lastig hoor. Want ik merk dat ik helemaal niet zo tollerant ben naar heel het lbtq+ gebeuren. Ik vind het jammer dat er toch maatschappelijk best wat dingen aangepast zijn om een relatief kleine groep niet te kwetsen. Dat men zou moeten spreken over mensenmelk ipv moedermelk, een bevallend mens ipv de moeder. En in het engels chestfeeding ipv breastfeeding. Ook de drang van bepaalde individuen om te provoceren en te kijken hoe ver ze kunnen gaan met het ontmantelen van het man of vrouw zijn staat me erg tegen. Daar tegenover staat een hele groep mensen die gewoon op hetzelfde geslacht valt, die echt vanaf dag 1 heel anders in elkaar zit waardoor het geslacht niet past in zijn of haar zijn. Waarbij die kinderen een extreme afkeer hebben voor het geslacht waarmee ze zijn geboren. Dat is de groep waar ik wel tollerant naar ben. Overigens zal niemand last van me hebben hoor, als jij als poes door het leven wil, be my guest. Maar ga het niet afdwingen dat er ook poes op je paspoort mag staan.
Ja dit. Ik ben tolerant, maar ik vind sommige dingen ook een kramp worden. Maar wee je gebeente dat je dat zou zeggen(als iemand anders er over begint) want dan ben je intolerant. Nouja. Tiswat t is. En ja paarse vrijdag. Voor de lhbtq gemeenschap. Lekker onder druk paarse armbandjes dragen om aan te geven dat je achter "ze" staat. Wij doen daar niet aan mee. Ik wil iedereen altijd liefhebben en respecteren.
Ik snap wat je zegt. Ik heb altijd zoiets van: leef en laat leven, maar het is not my cup of tea. Wij doen niet aan paarse dagen: wil een ander wel: ik vind het prima. Ik sta niet achter abortus of euthanasie, maar kan tegelijk begrip opbrengen voor iemand die anders kiest. weet je, ik denk altijd maar : het is niet aan mij om te oordelen: mensen moeten straks zelf verantwoording afleggen voor de Here God: ik ga daar niet over.
Ik las hier vorige week een artikel over: https://www.tomorrowtoday.consulting/greyelephantsintroductionGrey Elephants 2024 | TTConsulting Ik denk dus dat het inderdaad een samenhang is wat is versneld door Corona.
Ik denk niet dat je hier een transparant idee over kunt hebben als het jou niet zelf betreft. Ik denk oprecht dat je geshockeerd zult zijn over hoeveel ‘onzichtbaar’ racisme er echt nog steeds heerst overal.
Ik lees dit altijd op het internet maar er is werkelijk nog nooit een situatie in het echt voorgekomen waarin dit soort taal gebruikt werd. Mijn dochter valt op meisjes, dit wist ze al heel jong. Ik ken een aantal trans mensen. In mijn omgeving niemand die zo praat of van anderen verwacht dat ze zo praten. Nu mijn dochter ouder wordt en zich meer onder lhbt+ mensen begeeft (ik ben er vaak bij, vindt ze fijn) kom ik er veel mee in aanraking. En het is toch echt social media en de gewone media die veel opklopt hoor. De meeste mensen die ik spreek zeggen; laat me gewoon leven zoals ik wil, en verder wil ik helemaal geen aandacht op me gevestigd. dat pride zo half naakt moet, heb ik persoonlijk ook weinig mee. Dochter trouwens ook niet. Daar gaan we dus ook gewoon niet naar toe. Net als andere dingen waar we niets mee hebben. Tolerantie is voor mij: accepteren dat er mensen zijn die anders denken en zijn dan ik. En die in hun waarde laten en hun ruimte geven zodat ze ook kunnen leven zoals ze willen. Met de kanttekening dat ik geen ruimte geef voor geweld of haat. Mij zul je niet in een kerk vinden, maar ik ben voor vrijheid van religie. Ik ben zelf pro abortus, maar toen ik ongepland en ongewenst zwanger werd heb ik hem zelf niet genomen. Omdat ik dat voor mezelf niet kon verantwoorden. Kan een ander dat wel; dan heb ik daar begrip voor. ik vind de wereld economie een kapitalistisch k*t systeem, maar zeg ik er niks van als mijn collega verteld dat ze alweer 10 setjes kleding op shein heeft gekocht.
Ik hoor het dagelijks. En daar probeer ik dan wel het gesprek over aan te gaan met de mensen die dit doen. Is erg lastig, en soms moet ik echt op m’n tong bijten, maar ik probeer het heel rustig te brengen. Zo werd er door oud collega’s over “die doekjes” gesproken over een groepje vriendinnen die wekelijks bij ons komen ontbijten. En dat was niet vriendelijk bedoeld, kwam ook altijd een hoop gemopper en gezeur over de mensen. Daar heb ik ze wel op aangesproken. Ook gevraagd of ze andere (Nederlandse) klanten zo benoemden die vele malen lastiger doen tegen ons. Ze werden eerst boos op me, later gingen ze toch hun taal aanpassen. Helaas waarschijnlijk niet hun gedachten… Gelukkig nu collega’s die niet zo denken
Klopt. Het is natuurlijk mooi wanneer je op de werkplek hetzelfde behandeld wordt als de rest van de collega's. Maar het houdt niet op bij het werk, je gaat boodschappen doen, moet soms naar instanties, doktersbezoek, gaat wellicht op reis enz. Wij hebben dus echt wel regelmatig in verschillende situaties dingen meegemaakt, dat ik denk: dit hadden ze niet bij een "doorsnee" Nederlands gezin gedaan/gezegd. En dan die verbaasde (met teleurstelling) blikken als mijn achternaam niet overeenkomt met hun beeld bij zo'n achternaam. Error! Soms is het opzet (zoals bij de douaniers op het vliegveld die ons terroristen noemden en het achteraf zogenaamd een grapje was), soms ook niet. Net als in het voorbeeld van @Saartje33, hebben mensen niet altijd in de gaten hoe denigrerend iets kan overkomen. Mijn zus is heel vaak in Antwerpen ivm gaar werk, en die had het eens over "die pruikvrouwtjes". Ik heb daar toen iets van gezegd, dat is m.i gewoon niet netjes/respectloos. En achteraf was het haar bedoeling ook niet, soms omschrijven mensen een ander onbewust op een denigrerende manier zonder er erg in te hebben. Maar nu denkt ze wel 2x na om orthodox joodse vrouwen nog eens "pruikvrouwtjes" te noemen, dus dat is positief. Wel grappig trouwens dat in dit geval de moslima haar niet-moslim zus op antisemitische opmerkingen moet wijzen, terwijl wanneer je de "deskundigen" mag geloven, dit juist inherent zou zijn aan het islamitische geloof. Zo zie je maar weer.
Ik zou hier het liefst een politiek correct antwoord op willen geven. Want wat je zegt dat klopt heus. Er is een hoop verborgen leed in de samenleving. Maar met je argument heb ik moeite als reactie op mijn ervaring. Het komt over als: Maar ze zijn wel zielig, je ziet het alleen niet want jij loopt zelf niet met een hoofddoek. Waar ik gewoon hoop dat we elkaar als mensen behandelen en eens stoppen met aldoor de verschillen te benadrukken en voel ik nu toch weer de drang om te zeggen: Maar andersom gebeurt het ook he! Ergens is het een belangrijk gesprek om te voeren. Aan de andere kant heb ik totaal niet de behoefte meer om er op die manier over te spreken. Pestgedrag op de werkvloer moet gewoon aangepakt worden voor wat het is. Naar gedrag van mensen onderling.
Ik begrijp echt wat je zegt echter hoor ik steeds meer om mij heen dat mensen ‘moe’ worden van deze discussie. Alsof het ineens niet meer bestaat omdat er al ‘zoveel’ over gesproken wordt. Ik ben het eens met wat je zegt over pestgedrag wat aangepakt moet worden op wat het is. In een ideale wereld zouden mensen enkel beoordeeld worden op hun gedrag en acties. Dit is alleen simpelweg niet het geval en het niet noemen bij wat het is gaat het probleem niet doen verdwijnen. En ja, ik heb er over alle vormen van racisme en discriminatie.
Ik merk dat ik een beetje moeite heb met deze post. Aan de ene kant zeg je "iedereen mag er zijn" . Maar aan de andere kant wil je eigenlijk ook niet weten dat ze er zijn. Het hele taal gebeuren. "Mensenmelk"? Nooit gehoord. Tenzij misschien bij een trans-man die een kind heeft gebaard zijn kind voed. Persoonlijk zou ik dan vadermelk zeggen. Maar goed moet die persoon zelf weten dan. En ook zo'n exteem raar voorbeeld aanhalen. Er heeft nog nooit iemand geopperd dat je poes in je paspoort zou moeten kunnen laten zetten. Maar het is wel een groot punt voor trans-mensen en non-binaire mensen dat het juiste geslacht in hun paspoort komt. Door jouw "maar ga niet afdwingen dat er poes in je paspoort komt" maak je hun wensen belachelijk. Weetje. Een paar jaar geleden werden op ons kantoor de genderneutrale toiletten ingevoerd. Op iedere verdieping kon je naar heten, dames of neutraal. Kwam een heleboel gezeik over. Waarom? Er zijn mensen die zich letterlijk niet in het hokje man of vrouw thuis voelen. En dan lijkt het heel basaal en onzinnig. Maar wat het in werkelijkheid is is de erkenning dat ze bestaan. Mijn reactie op het gezever van sommige collega's: "Thuis heb ik al jaren genderneutrale toiletten "
Ik heb moeite met de groep die idioot doet en dwingend doet. Dus de types die als poes door het leven willen gaan. En dat is momenteel wel een beetje het uithangbord van de Lhbtq community. Maar goed de groep is groot genoeg, dus er zullen vast heel veel mensen zijn die dit allemaal prima vinden en gezellig meedoen. En gewoon een toilet heb ik totaal geen moeite mee. Zet er een bordje toilet of w.c. op en iedereen kan er gebruik van maken.
Dat slaat natuurlijk nergens op. Ik snap dat je je met jouw nick bedreigd voelt door een poes. Maar dat dit het uithangbord zou zijn van de lhbtqi+ community is gewoon onzin.
Mensen houden in het algemeen niet van verandering en als er dan een kleine groep is die vanuit hun eigen standpunt iets anders wil, dan voelen die mensen zich bedreigd in hun voortbestaan. Dat is evolutionair te verklaren. Maar het is niet zo dat die kleine groep de rest persoonlijk wil veranderen. Die mogen gewoon een m of v in hun paspoort houden. Ze vragen zelf om een x, meer niet. Die prides zijn er omdat ze zich de rest van het raar moeten inhouden, omdat er groepen zijn die hun niet accepteren. Pride is dan dé dag dat ze wel zichzelf kunnen zijn. Tja, je kunt er iets van vinden, maar ze verplichten je niet om halfnaakt mee te dansen op een boot. Ik vind wat @Saartje33 zegt mooi geformuleerd: iedereen mag een mening hebben, maar pas die dan alleen op jezelf toe ("ik ben tegen abortus, dus zou er zelf nooit voor kiezen". Denk er dan ook achteraan: "maar ik heb niets te zeggen over wat mijn buurvrouw doet". ) Als we dat allemaal van elkaar kunnen accepteren, dan worden we er met zijn allen wat meer gezelliger van.
Precies dit dus. Over abortus: Ik ben voor (de mogelijkheid tot) abortus. Maar zou het voor mezelf nooit overwegen. Als tiener had ik al deze mening. Terwijl mijn mening over lhbtqi+ in de loop der jaren flink is bijgesteld. Als jong tiener wist ik niet eens dat vrouwen op vrouwen konden vallen. En bij elke "nieuwe" letter die erbijkwam was mijn eerste innerlijke reactie "dat is raar". Maar in mijn opvoeding werd mij steeds voorgehouden dat raar niet eng is. En juist interessante toevoeging kan zijn in je leven. Dat ging dan vooral over culturen. Maar goed. Hierop net zo van toepassing. Dus ging ik er maar met een open mind in. Las persoonlijke verhalen. En voegde het toe aan het geheel van "ok, bestaat ook "