Hi Eigenlijk wilden we (lees: vooral mijn man) maar één kindje. Nu ik zo met de kleine bezig ben, en er handigheid in begin te krijgen, begin ik wel een beetje te twijfelen. Man ook hoor, want die zei laatst, dat als ie miljonair zou zijn, hij er wel 6 zou willen.. Dat lijkt mij nou weer een beetje veel, maar okee, ik zie het wel als een signaal dat er misschien toch nog eentje bij zou kunnen komen. Waar we het bangste voor zijn, is dat er zo veel verandert als je een tweede krijgt. Dat je geen vrijheid meer hebt, vooral. Kijk, eentje drop je makkelijker ergens om te logeren, dan twee. En dan ook nog de logistiek.. Ik werk nu nog 4 dagen. Zou dat nog lukken met twee kindjes, of moet ik dan minder gaan werken? Ik denk eigenlijk dat ik er misschien over een jaar of 3 nog wel eentje zou willen. Maar dan zit er weer zoveel tijd tussen. En wie weet lukt het dan niet meer, ben dan al 35. En dan zitten er ook weer meere risico's aan een zwangerschap. Maar ben nu ok nog wel angstig voor een zwangerschap en weer een bevalling Aan de andere kant, er snel achteraan lijkt me ook wel weer zwaar, twee van die hummels.. Maar dan ben je natuurlijk ook wel weer eerder uit de luiers, terwijl als je lang wacht, je weer helemaal opnieuw begint met de babytijd. Vraag me dus af hoe dat is gegaan bij andere mama's van twee of meer. Hoeveel zit er tussen jouw kindjes, en hoe is dat bevallen? Is het tweede (derde, vierde) kindje je zwaarder gevallen, of ging het juist makkelijk? Groetjes!
nou vooruit, laat ik me eens uiten wat ik als eerste niet snap, is je opmerking om minder te gaan werken. Ik hoor dat zo vaak, de vraag of ik nu, nu ik een tweede heb, nog minder wil gaan werken....wat is daar de redenatie achter? Nou ja, dan nu antwoord op je vraag. Je bent meer gebonden met een tweede dan met een kind. Wat je zegt, 1 kind kun je nog wel meenemen, ergens laten slapen of uit logeren brengen, met 2 wordt dat toch anders. Als je ergens heen gaat heb je geen moment rust. Waar je bij één om de beurt kan gaan vangen (dat heb je nu nog niet, komt nog) zul je met twee allebei bezig zijn met ieder één kind. Daarbij zul je in de omgang met de tweede ook rekening met de eerste moeten houden. Nu is de aandacht exclusief voor 1 maar dat zal bij 2 anders worden. Verder weet ik geen ellende meer te noemen , een tweede kind is net zo leuk als het eerste, het is ook weer net zo nieuw en opnieuw wennen en leren, want 2 blijkt net niet helemaal zo te werken als 1 deed.... Het is zwaarder, maar ik heb een peuter, en dat was misshcien ook zwaar geweest zonder baby, wie zal het zeggen? Het is ook enorm leuk te zien hoe ze met haar broertje omgaat. Er zit tussen mijn kindjes 20 maand, toen ik uitge-ontzwangerd was van 1 gingen we voor nummer 2, en dat was direct raak. Bewust, want ik wil uit de luiers raken en dan ook blijven. De bevalling was zwaarder (het kind ook) maar achteraf gezien minder klachten 'nadien'. En als je al een kleintje hebt gehad gaat de verzorging een stuk relaxter.
Ik ben zwanger van ons 4e kindje Ik kan niet zeggen dat het zwaar was toen de 2e en de 3e kwamen alleen wat drukker. En echt duurder is het niet alleen wat meer boodschappen . En als we een avondje weg willen regelen we oppas die bij ons blijft slapen. Mijn eerste bevalling duurde 26 uur 2e bevalling 1,5 uur 3e bevalling 3,5 uur
Mijn ervaring met 2 kids met 16 maand leeftijdsverschil. Is dat het in het begin erg druk is. Maar naarmate de kindjes ouder worden, wordt het wel makkelijker. Nu is het echt genieten, hoor van die 2 kanjers. Ik moest mij wel meer aanpassen na de geboorte van het 2de kindje, dan na de geboorte van m'n eerste. Maar denk wel dat dit voor iedereen anders is. Met andere woorden, moest ik het overdoen, zou ik het zo opnieuw doen!
@ Ma2Be: Grappig, vond je bericht wel heel herkenbaar! Ook wij (lees ook voornamelijk ik ) ben druk een tweede te overwegen met dezelfde vragen die jij hebt. Ook mbt leeftijd zitten we precies in dezelfde fase, dus als we een tweede willen dan wil ik ook niet te lang wachten (ha zie nu pas dat mijn leeftijd niet vermeld staat bij profiel, is 32 jaar). Ik vind het vooral zo leuk om te zien hoe ontzettend leuk en lief Dewi reageert op andere kindjes. Geweldig! En zelf heb ik genoten van mijn zwangerschap en de echte babytijd van Dewi (achteraf dan, hahaha ze had erg last van krampjes dus huilde heel veel, maar de leuke dingen overheersen vooral!) en twee kids lijken mij gewoon heel leuk. Je leest het al, ik heb mijn keuze al heel duidelijk gemaakt, maar dan de vraag wanneer paps het ook zo gaat zien en wanneer het mogelijk is, waarbij ik absoluut rekening houd met het feit dat Dewi wel eens het enige wondertje kan zijn dat ons is gegund. Door omgeving en diverse ervaringen op deze site, besef ik mij heel goed dat een kindje echt niet vanzelfsprekend is! Mijn broer heeft ook een tweede, die is inmiddels 1 jaar alweer en hij vond het eerste jaar met 2 kids heel erg zwaar en dat kan ik mij ook weer heel goed voorstellen. Maar nogmaals ik hoop ooit wel voor tweede wonder te gaan! Groetjes CIndy
Ik heb nu 2 kindjes, een van 19 mnd en een van ruim 3 mnd, er zit 15 mnd tussen.. Ik heb geluk dat ze alle 2 met 5 wkn doorsliepen dus had snel mijn nachtrust terug en dan wordt het overdag een stuk rustiger... Verder is het wel drukker maar niet erg heftig vind ik, die kleine pak je er zo bij en omdat niets heel erg nieuw meer is ben je er ook minder druk mee en ik ben stukken minder onzeker.. Ik ben ook stukke makkelijker dan bij de eerste.. het blijft wel lastig met oppas en zomaar even weg gaat ook minder, je moet er nu 2 mee slepen... De oudste gaat ook erg lief met haar om al moet je haar wel in de gaten houden dat ze geen oogjes uitprikt... Ik zou zeggen ga er voor als je het echt wilt... Succes...
Tja ik vind het idd wel een heel stuk drukker. Moest ook echt wennen aan het begin aan het leven met 2 van die ukjes. Voelde me schuldig tegenover de oudste omdat ik hem voor mijn gevoel niet de aandacht kon geven die hij verdiende. Je moet gewoon nog meer opzij zetten dat je tijd voor jezelf hebt. Ligt de 1 te slapen, ben je vaak wel weer met de ander bezig. Maar ook daar vind je wel weer een ritme in. Nu gaan ze 's avonds allebei naar bed, de kleinste rond 7:30 en de oudste tussen 8 en 8:30. Daarna hebben we (sinds heel kort pas hoor!) de rest van de avond vrij! Dus toch weer wat tijd voor onszelf. Heerlijk! En ik moet zeggen dat ik heel vaak van die momenten heb dat ik me zo gelukkig prijs met 2 kindjes! Het voelt voor mij gewoon completer! Maar dat is voor iedereen anders denk ik. Sommigen hebben dat al met 1, anderen pas met 3 of 4 kinderen. Voor mijn gevoel is 2 wel het maximum, ook al word ik daar soms ook wel weer een beetje melancholisch van... Dan denk ik: word ik echt nooit meer zwanger...? Dus ja, ik zeg nooit nooit, maar waarschijnlijk blijft het bij ons bij 2, en dat is heel goed zo!
ook sta voor dat "dilemma".... Ik heb nu besloten met hubbie dat we het weer gaan proberen voor een 2e als Marit zo`n 2.5 a 3 jaar is. Ik heb geen leuke zwangerschap en bevalling gehad (bevalling heeft 3 dagen geduurt)..Ik was vreselijk onzeker, en heb helemaal niet genoten de eerste 6 weken...Daarom zou ik het fijn vinden als MArit zich zelf goed kan vermaken, en richting school gaat, dat dan nr 2 komt...Dan heb je toch wat meer je handen vrij, en komt Marit geen aandacht te kort op school..
zo denken wij er ook over Claudia. We willen graag een tweede. We denken dat het makkelijker zou zijn voor mij als Erikje 2.5 of 3 jaar is.
ja hier ook.. zou het heel leuk vinden om nog weer zwanger te zijn en zo'n klein hummeltje maar die verantwoordelijkheid er weer bij en dat je alles weer zo moet plannen en die drukte.. nee liever niet.. eerst nog even genieten en dan over 2/3 jaar zien we wel weer
Wij twijfelen. Ik zei altijd "ik houd het bij één", maar nu twijfel ik al. Ik zit alleen met het probleem dat ik er geen 2 vlak achter elkaar wil, minstens 2 jaar verschil. Alleen gaat de leeftijd ook meespelen, over 2 jaar ben ik 35. Op zich weet ik dat dit geen groot probleem is, alleen gevoelsmatig vind ik dat best wel oud voor een 2e. Maar ja, misschien denk ik daar over een jaar heel anders over.
Nou, ik wilde altijd zo´n 2,5 a 3 jaar verschil tussen de kindjes. Nu blijk ik onverwacht ineens weer zwanger,kwam er maandag achter. Dus is Fenja 2 als de kleine komt. Vind het heel leuk en is heel welkom, maar moest best even slikken. Zie het soms niet helemaal zitten hoor, twee kindjes met maar 2 jaar verschil. Maar goed....er zijn er meerdere die het doen en kunnen, dus ik ook vast. Toch?
tuurlijk lukt het je Alkie Komt helemaal goed! En je kan nog 8 maanden wennen aan het idee van een tweede kindje Succes/sterkte meis!
Dank je mamzie. Maar knijp hem toch een beetje hoor. Wilde Fenja eigenlijk nog nog een jaartje exclusieve aandacht geven. Maarja...komt vast wel goed. Ben nu al een hormonale jankbom, en kan soms wel huilen bij het idee aan twee kids , maar dan later lijkt het me ook wel weer oke. Zijn we lekker snel uit de luiers!
hihihi ja helemaal vergeten je ook te feliciteren Dus nog bij deze : gefeliciteerd met je zwangerschap Ja die hormonen he Had ik ook hoor toen ik zwanger was heel veel huilen. En idd gewoon de positieve kanten ervan zien : lekker snel uit de luiers enzo Komt allemaal goed!
Ja, gaat goed Wel druk de laatste tijd met van alles en nog wat. En Erik word nu natuurlijk een stuk ondernemender en slaapt minder. Dus dat is wel wennen hihi Volgende week naar het cb voor de prikjes ( brrr ) Hij zal wel niet zo goed gegroeid zijn. Want eten is vaak nog een ramp. Maar elk hapje is meegenomen he En hoe is het met Fenja?
Fenja doet het echt super. Is een heel vrolijk en ondernemend meisje. ze kan sinds een maand lopen en loopt ook meteen supergoed. Begint nu te kletsen en is een echt dametje. Echt een heerlijk meisje. Zo 1 wil ik er nog wel! Alleen dan graag wel een makkelijke baby, want pffft dat huilen toen. had Erik ook zo erg toch? Werd er soms echt gek van en wist het dan echt niet meer. Ik vind het nu echt 1000x leuker als die babytijd joh.