Ik weet echt niet meer wat ik wil. Ik zie er heel erg tegenop om in juli ( na mijn bevallingsverlof) weer te gaan werken en dan voor 2 dagen de zorg voor Can over te laten aan anderen (kdv).. Maar aan de andere kant weet ik ook dat het beter is voor mijzelf om onder de mensen te blijven (ik ben namelijk erg onzeker en vind het moeilijk contacten te leggen enzo... ) en ergens denk ik dat het voor Can op termijn wel leuk is om daar vriendjes te maken enzo.. pffff... ik vind het zo'n dilemma...Hoe hebben jullie dit ervaren? Is het jullie meegevallen of juist niet?
Het naar de creche brengen is mij heel erg meegevallen. Thijmen vindt het daar echt geweldig en speelt heel veel, hij eet en slaapt er ook goed. En de leidsters zijn erg aardig en lief voor hem. Ik heb er dan ook totaal geen moeite mee om hem daar naar toe te brengen. Ben je al bij jouw creche wezen kijken en heeft je kindje al een wenochtend gehad? Dat scheelt echt veel om dat te doen. Dan breng je hem voor een paar uurtjes en kun je zien hoe het gaat. Meestal doen ze dat een paar weken voor hij echt moet. Vond het weer gaan werken moeilijker. Ik ben mijn hele zwangerschap ziek thuis geweest en het was best een hele stap om weer te gaan werken. Gelukkig mag ik het rustig opbouwen.
Voordat ik weer moest gaan werken, dacht ik dat ik het erg moeilijk zou vinden om Noortje naar het kdv te brengen. Maar eerlijk gezegd vind ik het helemaal niet zwaar. Ik heb een goed gevoel bij de leidsters, Noortje is vrolijk als ik wegga en haar weer ophaal en zelf ben ik ook weer eens lekker met mijn werk bezig. Als ik jou was zou ik niet meteen beslissen te stoppen met werken. Want het is idd ook leuk om eens met iets anders bezig te zijn. En misschien valt het je dadelijk ook wel 100 procent mee om Can weg te brengen.
Tegen de tijd dat hij naar het kdv moet, is hij al we wat minder hulpeloos als hij nu is... Tenminste dat vond ik. Het is lastig om hem bij "vreemden" achter te laten, dat wel... Misschien kun je een keer oefenen van te voren met een oma of tante? Dat je lekker even met een vriendin de stad ingaat ofzo? En de wenochtendjes zijn er niet alleen vor je kindje, maar ook voor jou... Ik vind het overigens een pluim waard dat je het toch wil proberen... Dat is al een hele stap in de goede rchting!
Noortje gaat 3 dagen in de week naar het kionderdagverblijf. Ik vind het prima zo, heb er vrede mee. Thuis is ze alleen en daar heeft ze zo veel kinderen om haar heen. Altijd wel iets te zien, leert dan ook straks om samen te spelen. Leert nu ook om op haar beurt te wachten, dat er nog meer kindjes zijn die aandacht nodig hebben. Hier werkt het prima. Noortje is dan ook een heel gemakkelijk kind. Echt een allemansvriendje en ik kan haar overal mee naar toe nemen. Ik vind het zelf ook wel lekker om tijd voor mezelf te hebben. Onder de mensen / collega's te zijn. Maar het is dan ook wel weer fijn om mijn meisje aan het eind van de dag op te halen. Ik werk 3 dagen. Dat betekent in het weekend zijn wel allen samen, dan heb ik nog 2 daagjes met mijn meisje alleen en dan werk ik er nog 3. Prima verhouding dacht ik zo.. Nee, het is me niet tegen gevallen..
Om heel eerlijk te zijn vind ik het nog steeds moeilijk Sam weg te brengen. Het druist echt tegen mijn moedergevoel in.... Ik werk op dit moment 2 dagen, waarvan Sam 1 dag naar mijn moeder gaat en 1 dag naar een gastouder. Sam maakt het volgens mij niet zoveel uit waar ze is, zolang ze maar drinken en aandacht krijgt. Ikzelf vind het gewoon moeilijk iets van haar te missen! Gelukkig hoor ik van iedereen dat dit heel normaal is en dat het vanzelf went. Ik wacht het maar af...
Ik vond het ook heel moeilijk om weer te gaan werken, wilde eerst ook stopen, maar ik werk nu 3 dagen in de week en heb er eigenlijk nog geen moment spijt van gehad.
Ik vond het ook heel moeilijk om Eva naar het kinderdagverblijf te brengen.... maar wij hadden op zich wel een leuke constructie: Mijn verlof was half maart afgelopen, maar heb nog 2 weken eraan geplakt (ouderschapsverlof en vrije dagen). April en mei heb ik 2 dagen gewerkt, die dagen was mijn vriend thuis. Zo kon ik het wennen rustig opbouwen, eerst maar eens Eva 'achterlaten' bij mijn vriend en wennen op het werk. Vanaf 2 juni werk ik 2,5 dag per week, mijn vriend is 1 dag thuis en Eva gaat 1,5 dag naar de opvang. Het was de bedoeling dat ze 2 hele dagen zou gaan, maar er is nog geen plek. Ze is vorige week voor het eerst gegaan, ik vond het echt heel moeilijk. Vandaag was de 2e week, 3e dag, en ondanks dat ze eenkennig is en begint te huilen als ze even bij de leidster is en ik nog niet weg ben , voelt het eigenlijk heel goed. Nog wel erg tegen mijn moedergevoel in, maar ze heeft het echt prima naar haar zin daar en is supervrolijk (is ze altijd wel) als ik haar op kom halen. Zeker voor op lange termijn vindt ik het erg goed dat ze daar naartoe gaat. Ze kan nu nog niet met andere kindjes spelen, maar ze vindt de andere kindjes nu al erg leuk. Wat ik trouwens erg leuk vind, is doordat ze nu niet altijd bij me is, ik er heel erg naar uitkijk om haar op te halen en met haar samen te zijn. Terwijl als je altijd thuis zit met je kindje, het ook wel kan gaan vervelen. Mijn moedergevoel zegt dat ik wil stoppen met werken en altijd bij Eva zijn. Maar als ik denk aan wat ik het beste voor Eva vind, is het toch een paar dagen naar de opvang. Als ik thuis zou blijven en haar thuis zou houden, zou ik dat alleen doen voor mezelf en eigenlijk niet voor haar.
Ik ben niet meer gaan werken. En het bevalt me prima. Ik zou ook eerst weer 1 dagje gaan werken maar heb toch besloten om thuis te blijven. Alles wat die kleine voor het eerst doet ben ik bij. Geweldig! En eenzaam? Ja af en toe maar het zien opgroeien van mijn ventje maakt dat weer helemaal goed. En ik zorg dat ik elke week wel wat leuke activiteiten heb gepland. Lekker op visite, mensen(met kindjes) thuis uitnodigen, lekker de stad in. Ik verveel me niet!
Ik vind het ook vreselijk moeilijk om onze kleine meid los te laten (zie 2 andere topics die ik er daarom inmiddels aan gewijd heb... ) en de stap weer te zetten naar werk (zit ook al ruim een half jaar thuis). Maar ik zie wel een enorm verschil voor- en na het 12-weken-sprongetje. Gelukkig had ik nog vakantiedagen en kan ze nog even thuis zijn terwijl ze dat sprongetje door komt, maar nu vindt ze haar omgeving ineens heel interessant, en andere kinderen. Ook weet ze nu beter gericht aandacht te trekken als ze iets wel of niet wil, kan haar hoofdje rechtop houden, beter om zich heen kijken, slaapt de hele nacht door en is ze ineens veel minder hulpeloos. Voor dat sprongetje kon ik het eigenlijk helemaal niet over mijn hart verkrijgen haar weg te brengen, zo hulpeloos en kwetsbaar als ze was, nu zie ik dat het haar waarschijnlijk ook wat op gaat leveren. En ondanks dat ik haar al mis als ze boven ligt te slapen krijg ik nu wel zin om weer te gaan werken en word ik nu, voor het eerst in een half jaar, rusteloos van het thuis zitten. Het is dus tijd om weer te gaan werken en ik zal mezelf er overheen zetten 8-[. Helemaal stoppen met werken vind ik ook zonde van mijn capaciteiten.
ik vond het ook moeilijk om mijn zoontje voor het eerst weg te brengen. inmiddels al ruim een jaar verder en hij heeft het prima naar zijn zin speelt met andere kindjes leert dingen van de oudere kindjes en leert delen en op zijn beurt wachten. ik heb niks gemist van alle 1e keren dit deed ie gewoon thuis. hij gaat 3 dagdelen naar het kdv. is vrolijk als ik hem weer gaat halen. ik denk dat het altijd wel ff moeilijk is om je kindje erheen te brengen ook voor mij zal dit straks gelden met de 2e maar ik weet dat ze het er goed hebben.
Heb vandaag weer even een moeilijke dag.. als ik zo naar hem kijk, ik wil zo graag bij hem blijven! Maar als ik jullie verhalen dan weer lees denk ik, misschien vindt hij ht wel heel leuk op het KDV. Maar toch sta ik steeds op het punt om die telefoon te pakken en te zeggen dat ik mooi niet meer terugkom op m'n werk, en dan ook mijn tante die zei pas op de verjaardag van m'n moeder dat zij er ook nooit spijt van heeft gehad te stoppen met werken voor d'r kinderen, dat ze er erg van heeft genoten bij de kinderen te zijn. Maar aan de andere kant, ik wil ook zo graag verhuizen, ik woon in Almere en ik haat het eigenlijk om hier te wonen, en als ik stop met werken kunnen we maar heel moeilijk een hyptheek krijgen als we een nieuw huis ergens anders willen kopen. maar als ik thuis blijf kunnen we bijvoorbeeld wel weer een hondje nemen (dat wil ik ook eigenlijk al heel lang) want dan ben ik toch lekker thuis. Oooohh.. wat wil ik nou eigenlijk.. ik weet het gewoon niet, ik vind het echt zoooo moeilijk om een keus te maken...
Ik vond het ook erg moeilijk om te gaan werken en Ymke weg te brengen, maar ik had me voorgenomen het toch te doen. Stoppen met werken kan altijd nog en weer beginnen is toch wat moeilijker! Ik heb er na een paar weken ook niks geen moeite meer mee gehad. Ymke heeft het zowel bij oma als op het KDV geweldig naar haar zin. Ik ben weer hartstikke happy met mijn werk. Ik denk niet dat ik ooit zal stoppen met werken, want het even mezelf zijn vind ik toch wel erug prettig!
Misschien moet je even met jezelf afspreken dat je het gewoon een maand of 2/3 gaat proberen. In die tijd zijn jij en je kindje gewend aan de nieuwe situatie, en dan kun je een beslissing nemen. Ik zou idd nu niet meteen (in een opwelling?) je baan opzeggen, je kunt daarna niet makkelijk weer terug. Ik heb het zelf ook zo gedaan, in september vorig jaar ben ik weer begonnen, en ik heb mezelf tot januari de tijd gegeven om te beslissen. Ik heb gelukkig de luxe dat ik niet "hoef" te werken, maar ik ben toch blij dat ik werk heb. Ik moet er niet aan denken om dag in dag uit alleen met Jelle thuis te zitten... Maar dat is ieder voor zich!
Ik denk dat iedereen die gevoelens wel een beetje heeft, de meesten tenminste. Ik had ook echt zoiets van, ik kan het echt niet, ik wil niet! Maar ik vond en vind het wel het beste voor Eva om ook naar de opvang te gaan, waar ze om leert gaan met andere verzorgers en kinderen. Voor mezelf vind ik werken eigenlijk niet eens zo relevant, ik heb het op zich wel naar mijn zin op mijn werk (nu even niet omdat het zo rustig is), maar thuis vermaak ik me met Eva ook prima. We zouden het op zich net kunnen redden met 1 salaris, maar wat extra geld is ook wel lekker (ik werk 3 dagen, mijn vriend 4).
ik werk 's avonds en weekends en dan is mijn man thuis, ik zou jelle niet weg kunnen brengen. ik kan hem wel bij mijn moeke of schoonouders achterlaten maar niet bij een KDV