bij de 1e echo met 7 weken leek het op een boontje... dus noemen we het boontje. de echo met 10 weken leek het op een pinquin achtig iets en noemde iemand anders het pingu dus wisselend boontje of pingu we hebben al een meisjes en jongensnaam. we weten nu nog niet wat het wordt en gebruiken nu dan ook zelf die namen nog niet.
Wij noemen ons kleintje Guppy. Soms zeggen we ook weleens gewoon ons kleintje maar meestal eigenlijk altijd Guppy.
'de baby' vooral, als er mensen bij zijn. Maar ik moet zeggen, als we een avondje weg gaan ofzo, dan zit ik weleens te denken wat er ter sprake komt en dan bedenk ik me thuis al dat ik de aanspreekvorm moet veranderen. Want hier spreken we van zij, en haar en noemen we de baby ook gewoon bij naam. Maar door er van te voren telkens even bij stil te staan, hoe ik bepaalde zinnen -waarvan je weet dat ze ter sprake komen- moet zeggen, maken we haast geen fouten. Verder gebruiken we opvallen veel 'hij' nu is dat ook wel geaccepteerd zeg maar, of het nu een jongen of meisje is, dat je hij zegt (ook als je het nog niet weet) . Ik denk alleen weleens dat we iets te opvallend veel 'hij' of 'tie' (in de zin van: daar heeft-ie toch niets aan straks) gebruiken. Maar oke. En verder wat iemand ook al zei; probeer het af en toe onopvallend door elkaar te gebruiken. Verspreek je je, niet bij stilstaan, gelijk door kletsen en even later weer de andere vorm er doorheen gooien of iets wat typisch is voor het andere geslacht. Leuke kleertjes gezien ergens, grappige maillotjes -ook al weet je dat je een zoon krijgt.. dat soort dingen..
wij hebben het over kleintje en manfred (dat wordt niet zn naam hoor, maar was gewoon n grapje van vrienden
Zie mijn banner onder 8) (franske dus) En we noemen hem helemaal niet bij de naam die hij gaat krijgen, hier ook veel te bang voor versprekingen
wij noemen de het kindje kleine BEN Bij de eerste echo was het Ben gezond En straks word het ben een jonge of ben een meisje
Nemo de Embryo. Voorlopig, totdat we weten of het een jongetje of een meisje wordt. En dan zien we wel weer.
Wij noemen het schanulleke. Komt door mijn man, die zei toen ik net zwanger was steeds schanulleke. Dus vandaar. Nu we weten wat het wordt zeggen we ook wel de naam.
bij ons is het frummeltje, en als we samen zijn"kleine meid"...ach ik praat mn mond vast binnenkort voorbij, oops
Wij houden het op Joske, het nadeel is wel dat ik altijd over een hij spreek maar wij hebben iedereeen wijs gemaakt dat we het zogezegd niet weten en dat ik altijd hij zeg omdat we onze baby Joske noemen. Ik zeg dan als het uiteindelijk een meisje is dat we het dan Josephineke noemen. Mijn man en ik weten natuurlijk dat het een jongen wordt, we gaan na de bevalling alleen moet gewoon worden dat hij niet meer Joske noemt maar ****
Zoals mijn naam al zegt noemen we het Pruts. Altijd al gedaan vanaf het begin. Hoe we daar zo op zijn gekomen, geen idee. 't Is blijven hangen.
Als mijn man en ik samen over de kleine praten noemen we hem/haar "beebje" maar voor de rest zeg ik altijd hij of hem als ik praat over de kleine terwijl we het geslacht niet weten maar ja, je moet toch wat he