Meid, je kan straks nog lang genoeg je oude ik zijn , maar zwanger zijn ben je niet zo lang in je leven. En tuurlijk ben je nieuwsgierig, maar het komt vanzelf. En 'time flies when you're having fun', dus geniet lekker van het zwanger zijn en het voelen van leven in je en voor je het weet, is het zover!
Genieten van de zwangerschap? Zo ervaar ik het echt niet, van mij mag hij met 37 weken komen en ik zal het geen seconde missen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben heel blij met de kleine, maar zwanger zijn met bekkeninstabiliteit, hyperemesis (overmatig braken ook nu nog met 22 weken), niet slapen, vocht vasthouden, steunkousen, migraine oh en vergeet de dagelijkse injecties antistolling niet waar ik bloedingen en blauwe plekken van krijg dat ik soms niet eens op mijn kont kan zitten is NIET om van te genieten. En tel daarbij op dat ik al langer een jaar achter elkaar zwanger ben, mijn eerste kind verloren ben en nu dus nog steeds niets heb behalve hormonen en nare gedachtes als 'deze gaat straks ook dood of wat als hetzelfde gebeurt' dan is genieten er echt niet bij. Super leuk voor de vrouwen die wle op een roze wolk zitten, maar ik kan er niet zo goed tegen wanneer mensen zeggen dat ik ervan moet genieten. Echt aardig bedoelt, maar voor mij (en heel veel andere vrouwen) is een zwangerschap slopend.
ja egt genieten kan ik ook niet ...ja wel va dat kindje in me buik en de schp[jes mr verder...dikke knuff vlinder t komt wel goed kussss
Tja, dat vind ik ook altijd wrang, dat 'geniet ervan'... ik probeer iets anders te horen, en vooral naar mezelf uit te leggen wanneer men dit zegt (om niet te gaan denken 'ik geniet niet genoeg er is dus iets mis met mij): ik beleef het intens en koester het leven wat in me zit en wat ik elke dag voel, ondanks de kwalen. Ik voel me gezegend dat ik dit mag meemaken. Het vast houden en de wens om te ontmoeten begin ik nu ook te krijgen.. week 33. Ik had dit nog niet omdat mij schoonzus met 25 weken (we waren precies gelijk uitgerekend) is bevallen, het kindje is overleden. Dan denk je alleen maar: blijf nog even zitten en groei alstjeblieft. Ik knuffel je zo wel terwijl je daar lekker zit! Toch begint het te komen en denk ik ook stiekum soms 'ach met 36/37 ben je toch ook al wel klaar, kom maar iets eerder'. Nee hoor, blijf maar zitten tot je echt ready bent!
tuurlijk ckerste weten mrr...verlang r gewoon naar...en dan weet ik ook dta t allemaal oke is als t zover is die onzekere tijd is gewoon moeiilijk
Tuurlijk moet ie blijven zitten tot ie er klaar voor is. Ik zou niet anders willen en offer mijn gezondheid echt wel op voor mijn kind. Wat vreselijk van je schoonzus San, dan heb je idd liever alle pijn zelf dan je kind verliezen.
hoi Ik moet ook even mij ei kwijt! Nou ik vind zwanger zijn echt geen bal aan. Ik snap ook niet dat mensen het ''leuk'' vinden om zwanger te zijn... Tuurlijk als ik mijn beebje voel ben ik gelukkig en blij, maar alles er omheen BAH En dan die roze wolk waar iedereen het over heeft is volgens mij bij mij overgewaaid... haha ben nu 26 weken zwanger, en hoop zo dat ik met 37 weken kan gaan bevallen. Ik weet dat je ervan moet genieten van je zwangerschap omdat je eerste altijd je eerste is en blijft en het waarschijnlijk nooit meer op deze manier zal ervaren, bij een 2de of 3de zal het altijd anders zijn, maar dat zwanger zijn maakt het er niet makkelijker op. Ik kan me niet eens meer normaal scheren of me sokken aantrekken. En lekker op de bank zitten met een glas boswandeling verlang ik ook zo naar! Nou genoeg gezeur van mij gehad haha Ik wacht nog gewoon lekker een week of 14 en dan kan ik heerlijk genieten van mijn kleine spruit En voor de rest van de dames ''geniet ervan'' haha Liefs Kim
HMPF! Wat zijn die kleintjes toch eigenwijs he? Ik heb ook een donkerbruin vermoeden dat ik die 42 weken ga halen. Ach ja, wat doe je eraan? (sexen, ananashart, bitterlemon, frambozenbladthee, op en neer hopsen gnagnagna deruutderuut!)
Ik snap heel goed dat als je een zware zwangerschap hebt, of een kindje verloren hebt (mijn nichtje ook met 37 weken ) dat het dan anders is. Maar ik bedoel ook niet het genieten van het zwanger zijn, maar van het wonder in je buik en het voelen van leven in je. De rest eromheen kon me ook gestolen worden . Maar niet genieten omdat je je niet meer goed kan scheren, je sokken nauwelijks aankrijgt of geen alcohol mag, dat snap ik niet zo goed... Ik heb zelf erg last van mijn bekken gehad, last van maagzuur (dat krijgt iedereen wel geloof ik ) en op het laatst erge jeuk over mijn hele lichaam. GEK werd ik ervan. Maar genieten heb ik altijd gedaan. Kan me wel voorstellen dat het anders is als je je echt doodziek voelt, dat had ik gelukkig niet. Maar echt lekker in m'n vel zat ik op het laatst echt niet. Des te meer reden om me vooral te richten op het wonder in mijn buik. Het enige waar ik bang voor was de laatste weken, was dat mijn kindje ook zou overlijden. Vooral na de 37 weken vond ik het erg zwaar. Ik kon alleen maar hopen dat het goed zou gaan. Durde daarom ook niet echt te hopen om eerder te bevallen, ik had zoiets van, zolang ons kindje maar blijft leven.
ik droomde laatst dat ik bevallen was, zonder vk..... kindje was ini mini en toen ik de vk belde zei ze zolang hij ademd is het goed knip de navelstreng maar door en ik kom morgen wel langs.... hihi! al die gekke dromen he.....