Probeer eerst voor jezelf duidelijkheid te krijgen over wat je met deze zwangerschap wilt. Als je daar uit bent, dan zou ik je toch willen aanraden om aangifte te overwegen. Ook al is dat heel moeilijk want je houdt de wonden nog open zeg maar. Veel sterkte de komende tijd. Groetjes van Kiki PS laat je geen schuldgevoel aanpraten door mensen die zeggen dat je aangifte moet doen omdat het anders net is alsof jij de dader laat rondlopen, alles op z'n tijd hoor.
Hoi Kruimel, Tjee wat een moeilijke situatie joh. Ik zou je aanraden om iemand te zoeken die samen met jou kan bedenken wat het beste voor jou is op dit moment. Iemand die vrijblijvend naar je kan luisteren en je kan adviseren zonder allerlei normen bovenop je te leggen. In nederland hebben we algemeen maatschappelijk werk in elke stadswijk of plaats. Geen idee hoe dat in Belgie zit... http://www.angelfire.com/me4/Steunpunts ... essen.html
Ik heb het wel meegemaakt, ik was niet zwanger geraakt.....maar ben wel misbruikt en ik heb wel aangifte gedaan maar pas 2 jaar terug....ik ben opgelucht dat ik aangifte heb gedaan maar maak het ook van dichtbij mee dat iemand geen aangifte doet, gewoon omdat ze het niet aankan. Het is voor iedereen een keuze die je moet maken, onthoud 1 ding, jij bent niet fout! dat is degene die je dit heeft aangedaan. Wat je met je zwangerschap moet doen weet ik niet......hopelijk kun jezelf deze keuze wel aan die je maakt.
Inderdaad, ik vind het ook een beetje een ongepaste reactie MerleQ... @kruimel: Ik denk (net als de anderen voor mij) dat je eerst voor je zelf goed moet nadenken over wat je met deze zwangerschap wilt. Ik ben (toen ik 19 was) flink aangerand geweest. Ik ben ook heel lang bang geweest om aangifte te doen. De angst dat de dader mij zou zien en mij zou herkennen, maakte dat ik dit niet durfde. Maar weet je? Je kan je compleet anoniem voor de dader aangifte doen! Dit kan je ook overleggen met de politie. Mocht dit dus ook meespelen in jou twijfels/angst voor aangifte, kun je op dit gebied je angst al wat laten varen. Ik wens jou heel veel sterkte met jou besluit.
Ben ik nog even: ik zou als ik jou was, je omgeving tóch laten weten wat jou is overkomen en dat je nu zwanger bent. Ik weet dat dat heel eng is, maar uiteindelijk is dit beter voor jou! Welke kant het ook opgaat: of je houdt het kindje en mensen kunnen je helpen/steunen, of je gaat toch voor de abortus en mensen weten waarom.
hoi kruimeltje ik zou het vertellen tegen de familie of tegen je moeder want ik spreek uit ervaring meid ik heb het zelfde meegemaakt toch wat betreft misbruik. ik kan je verzekeren dat het geen pretje is en je draagt het je ganse leven mee. ik weet niet wie de dader is maar iets laten gebeutren tegen je goesting is puur verkrachting en je mag dan meerderjarig zijn zulke dingen zijn strafbaar. ik zou aangifte doen bij de politie. en zeker psychologische hulp zoeken. ik heb een vriendin en die is verkracht of misbruikt geweest door haar neef jaren lang en hij is ook gestraft geweest. ze heeft heel erg afgezien ook psychologisch hulp moeten zoeken in een depressie gezeten. gelukkig is er door gekomen. wat het kindje betreft dat moet je voor jezelf uitmaken. uiteindelijk kom het niet van de partner die je graag ziet en bij je blijft. je moet denken is het kindje gewenst zal het de liefde krijgen die het moet krijgen.ik denk (mijn mening) dat het je heel je leven zal achtervolgen van wat er die dag of dagen is gebeurt. denk er rustig over na, maar ik zou niet te lang wachten veel sterkte meid groetjes
mijn god! ik heb net je verhaal gelezen! ik kan ook niet veel meer zeggen als de rest hier. veel sterkte en hopelijk maak je de juiste beslissing voor jezelf en je ongeboren baby!
meis ik kan je alleen maar heel veel sterkte kracht en wijsheid toe wensen in de moeilijkste beslissing van je leven. Ik zou ook zeer zeker hulp gaan zoeken om dit een plekje te gaan geven ongeacht of je je kindje houdt of niet. Want het is niet niks. Hulp zoeken is zo zooo vreselijk zwaar en zo moeilijk, maar meid als je eenmaal daar door heen bent dan ben je er blij om. hier in spreek ik uit ervaring. Ik heb ook jarenlang therapie gehad. vreselijk zwaar, maar nu ben ik er zo blij om dat ik destijds die vreselijke stap genomen heb. En meis als jij besluit om je kindje te houden dan ook is er genoeg hulp om jou te begeleiden, want er zullen veel emoties los blijven komen, ook als je anders besluit. meis maar bovenal voel je NIET schuldig, het is jou schuld niet! Ook hoef je je absoluut NIET te schamen.' Iemand heeft jou iets aangedaan en jij hebt hier in hulp en steun nodig.. Meis heel veel sterkte en wijsheid en kracht toe gewenst voor de juiste beslissingen voor jou.
Hallo, Ik ben zelf rechercheur in België en ik doe vooral zedenzaken. Het komt veel voor dat er geen aangifte gedaan wordt uit schrik van de commentaren van anderen. Als je wil stuur je mij maar een PB-tje en kan ik proberen op al je vragen te beantwoorden en eventueel ander advies geven. Als je zwangerschap afkomstig is van misbruik zou ik het niet zo laten en er toch IETS aan doen. Er zijn nog andere manieren dan naar de politie stappen zodat als je later sterk genoeg bent alsnog aangifte kan doen. Ik vermoed dat de misbruiker mogelijks iemand gekend in de familie is en dat het daarom voor jou moeilijker is. Laat me aub iets weten dat ik je de nodige informatie kan verschaffen. groetjes
Hoi Meid! Ik ben helaas ook misbruikt maar ben er niet zwanger van geraakt omdat ik te jong was. Ik heb toen ook besloten om het aan niemand te vertellen en zeker geen aangifte te doen. Ik heb daar nu spijt van omdat ik weet dat hij het bij meerdere familie leden ook gedaan heeft. Hij is nu dood dus kan ik er niks meer aan doen. Ik zou als er ik jou was nog eens goed over nadenken of je echt geen aangifte wilt doen, misschien help je er ook andere mensen mee. Probeer iig iemand te zoeken waarmee je hierover kan praten en die je kan steunen want dit kan je niet alleen. Ik wil je heel erg veel succes wensen met deze moeilijke beslissing.
Kruimel, Dit is geen makkelijke keuze. Ik kan me niet voorstellen hoe dat voor jou voelt. Ik heb dan ook geen advies voor je over het wel of niet houden van je kindje. Ik sluit me aan bij; vind iemand om tegen te praten. Wel raad ik je aan om je goed te laten testen op geslachtziektes. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor als je het kindje houdt. Ook bij andere zwangerschappen kan dit belangrijk zijn. Sterkte, ook voor de andere meiden.
Hoi Kruimel.. Ook ik ben vroeger verkracht, gelukkig ben ik toen niet zwanger geraakt.. Ik heb destijds met mijn inmiddels overleden moeder een heel zwaar gesprek er over gehad, wat te doen als ik door die verkrachter zwanger zou zijn geraakt.. Mijn eerste gedachte was toen: Weghalen, want ik zou er nooit van kunnen houden... Mijn moeder zei echter: Wat zo iemand je ook aangedaan heeft, valt nooit, maar dan ook nooit goed te praten, maar het kindje kan er niets aan doen dat die man zo is/was.. Ik zou alleen niet al te lang wachten met de beslissing of je het wilt houden of weg wilt laten halen, want hoe langer je wacht met eventueel weghalen, hoe meer 'spijt' je misschien krijgt.. Het is zeker geen gemakkelijke keuze waar je voor staat, mocht je besluiten het wel te houden, maar later bedenken dat je er waarschijnlijk niet van zou kunnen houden, kun je misschien nog adoptie overwegen.. En mocht het kindje later op zoek gaan naar zijn/haar moeder en je legt het verhaal uit, dat je bang was dat je niet van hem/haar kon houden vanwege wat je overkomen is, en dat je hem/haar naar mensen gedaan hebt die wel van hem/haar konden houden ongeacht wat de aard van geboorte zou zijn, zal dat kindje het heus wel begrijpen denk ik Nogmaals, ik vind dat je voor een hele moeilijke keuze staat, en ongeacht wat je keuze zal zijn, het zal de juiste keuze voor jou zijn
Hi Kruimel, Het moet een moeilijke beslissing zijn geweest. Maar voor jou blij dat je een beslissing hebt kunnen nemen. Ik hoop dat je er helemaal achter staat. Heel veel sterkte in iedergeval en ik hoop dat je in je eigen omgeving iemand hebt waarmee je erover kan praten! Jooze