Ik ben toch wel 'blij' zoveel herkenning te vinden, voel ik me een beetje minder alleen in m'n buien Lilly, dat is opzich een goeie tip! Kan ik ook zeker wel gebruiken, mezelf even goed verwennen. Het probleem is alleen dat ik zoveel last van de kwaaltjes heb momenteel dat ik er al als een berg tegenop zie om straks even boodschappen te halen, laat staan shoppen en naar de kapper etc. etc. Loop ook al weken in lelijke kleding rond wat me nog een beetje past en me onaantrekkelijk voelen maakt me ook niet vrolijker Maar ik heb het zelf eigenlijk nog wel het moeilijkst met m'n houding tegenover m'n vriend! Het ergeren aan hem, om de meest stomme dingen, ik kijk zo negatief tegen hem aan door al die irritaties dat ik me daar ontzettend druk om ga maken. Ik hoor toch juist meer van hem te houden nu ik zwanger ben van hem ipv zo negatief tegen hem aan te kijken opeens?? Volgens de verloskundige komt het door de hormonen en dat geloof ik ook wel, maar loop nu wel de hele dag gestresst rond omdat ik zo graag die liefde die er is weer wil voelen en dan komt het natuurlijk niet AAAAAHHHH.... :x
Nou ik zit nog steeds niet op die roze wolk. Heb wel wat blije momenten zoals een echo en de eerste trapjes maar daarna is het ook weer gelijk over. ik heb ook liever dat de zwangerschap voorbij vliegt.Raar is het eigenlijk om je zo te voelen.
Mijn wolk is ook ver te zoeken. Ben nu ruim 7 weken zwanger, maar zonder test zou ik het niet geloven, merk er werkelijk helemaal niets van, ben wat moe en m'n borsten zijn zwaarder, maar daar is alles mee gezegd, geen misselijkheid, geen moodswings, geen huilbuien, geen zin in bepaalde soorten eten, niets helemaal niets en het maakt me enorm onzeker. Ben blij als ik op 7 september de echo gehad heb en weet dat het goed zit.
Ik kon de eerste 20 weken ook niet genieten van mijn zwangerschap. Ik was bang dat ik weer een MK zou krijgen. Ik heb zelfs een tijdje een doppler gehuurd , want ik werd gek van de angst. Pas vanaf het moment dat ik de baby elke dag voel kan ik genieten. Ik zit soms met een smile van oor tot oor in de bus omdat ik mijn buik zie bewegen. Ik geniet nu van mijn zwangerschap , maar ben aan de andere kant ook blij als de baby er is .. ik ben de buik , en de pijnlijke voeten namelijk beu. IK heb normaal gesproken energie voor 10 , en kan ook uren door de stad slenteren , maar mag nu blij zijn als ik het een uurtje volhoud
pffff wat ben ik blij om dit allemaal te lezen! Ik had al een topic aan gemaakt "Blij Gevoel". Ik heb dat totaal niet ik baal er zo van,mijn vriend moet het ontgelden,ben echt mezelf helemaal kwijt,en de meeste schaamte heb ik nog over het feit dat ik dat blije gevoel kwijt ben,vind het heel erg om te zeggen. Met de kwaaltjes valt het nog mee,alleen mijn borsten,veel plassen en hoofdpijn en ja tuurlijk het norse en boze ik hoop zo dat dit snel over gaat! Liefs
Ben blij dat dit topic er is... Ik heb ook zoiets van: 'Is dit nou alles? Waarom ben ik niet een beetje meer happy? Waar is die roze wolk?' Denk dat het bij mij voornamelijk zo is omdat ik het besef nog niet echt heb dat ik zwanger ben. Ik vind het nog zo onwerkelijk! Op gevoelige/pijnlijke borsten na, heb ik verder nergens last van! Ja, ik word wat sneller moe en moet vaker plassen, maar that's it! Ben niet misselijk, niet chagie, niet úber-emotioneel eigenlijk functioneer ik gewoon door Heel soms voel ik die roze wolk wel heel even. Vooral op momenten als mijn vriendje een kusje geeft op mijn buik en er tegen begint te praten of als we lekker lopen te fantaseren over de baby. Mijn eerste echo heb ik nog niet gehad. Die heb ik 4 oktober pas.... Maar aan de verhalen hier te lezen gaan we er gewoon van uit dat alles goed komt
Hey Caithlin, Ik heb echt precies dat zelfde gevoel tegen over mijn vriend,en ik voel me er vreselijk verdrietig door,hopenlijk gaat het heel snel over! Sterkte
Ik hoop het ook meid!! Het is heel vervelend en angstig, want juist nu komen (tenminste bij mij) dan ook van die gedachten 'had ik wel zwanger moeten raken?' 'is de relatie wel goed genoeg daarvoor?' etc. etc., erg frustrerend Maar een kleine troost: ik heb dit nagevraagd bij de VK en ze vertelde me heel duidelijk dat dit beslist niet vreemd is bij een zwangerschap. Dat emoties heel veel met je kunnen doen, en ook de negativiteit op je vriend uiten is iets wat nou eenmaal gebeurt (en eigenlijk is het ook wel logisch dat we onze frustraties uiten op degene die het dichtst bij ons staat) p.s. ben wel blij dat er eindelijk iemand reageert die dit exact herkent, was al bang dat ik de enige was hier met die rare gedachten
Hey Caithlin, Ik dacht ook dat ik de enige was met zoveel nagatieve gedachtes! Had gister echt zoiets van ik ben helemaal niet blij!Ben heel stilletjes en mijn vriend is zoooooo lief maar ik wil niet dat hij me aanraakt het lijkt wel of een depressiefe wolk boven me hangt,dus ja ik kan me erg in jouw verhaal vinden. Hoop wel dat dit snel over gaat,moet 31 Aug naar de verloskundige zal het ook maar aan haar vertellen en mijn vriend gaat mee. Wat ik wel doe is een briefje in zijn broek of onder zijn kussen,waarop ik hem laat weten dat het me zoooo spijt dat ik niet vrolijk ben enz,mischien een tip? Kop op! Sterkte liefs
Goh...dacht dat ik de enige was die niet altijd kan genieten van de zwangerschap. Ben moe, vriendjelief vind mij "anders" (tja! ik kan erg op mijn eigen zijn op dit moment) Misselijk vanaf de 11e week pas...dacht dat het dan ook wel niet meer zou komen. Mooi niet dus. Ik heb last van mijn bekken, waardoor de pijn af en toe ondragelijk is. Waar is die roze wolk dan?? Maar gelukkig is alles goed met de kleine en kunnen we niet wachten om hem of haar dadelijk te mogen verwelkomen in ons gezinnetje...knuffelzzz
hoi hoi, hier nog zo een, ik heb dat ook tegen mijn vriend, en ik vind dat ook erg zielig, en contant zeg hij: ik snap het schatje, maar vind het zooo zielig, gelukkig ben ik niet de enige! Liefs
Wat een herkenning....Ik heb me op sommige momenten ook zo schuldig gevoeld dat ik twijfelde aan mijn zwangerschap....Lichamelijk kan ik het makkelijk doen, niet ziek geweest, niet overdreven moe...maar geestelijk is het best moeilijk. Snel in paniek, piekeren...dat is het bij mij voornamelijk. Chagerijnig ben ik niet echt, ook niet zo snel boos. Ik heb me ook voorgenomen vanavond een avondje voor mezelf te nemen. Ik ga lekker met mijn paard knuffen, dan even heerlijk met de hond lopen. Een hete douche, even wat lekker bodymilk....en dan is het me, de kat en een groot stuk appeltaart met slagroom! En dat eet ik lekker op bed op!