Hoi meiden, Ik moet even iets kwijt. Ik vind het helemaal leuk zoals ons leventje er nu uitziet. Senna is een heerlijk meisje, we hebben allebei een leuke baan, leuk huis, twee auto's, kunnen nog allerlei leuke dingen doen. Ik werk 3 dagen per week (soms nacht/weekenddiensten), zorg voor Senna en regel het grootste deel van het huishouden. Ik heb altijd gezegd dat ik twee kinderen wil. Maar eerlijk gezegd heb ik nu even geen idee hoe ik alles met elkaar moet combineren. Ik vind het heerlijk als Senna slaapt, kan ik mooi even het huishouden doen of zoals nu even op de laptop.... . En als ze wakker is ben ik klaar met mijn ding en gaan we lekker wandelen of fietsen. Moet ik me nu schamen dat ik soms stiekem denk dat ik geen tweede kindje meer wil? Voor Senna lijkt het me niet leuk om alleen te blijven. De kans op neefjes en nichtjes in ook bijna nihil, dus dan is ze ook echt 'alleen'. Maar dit kan toch ook geen reden zijn om het wel te doen/willen? Hoe hebben jullie de beslissing genomen voor wel of geen tweede kindje 'te nemen'? En waarom? Ik hoor het heel graag. Gr. Dolfijn
Hoi Dolfijn, Ik snap je heel goed. Ik heb ook een meisje van 10 maanden oud. Ik vond de eerste maanden behoorlijk heftig met de nachtvoedingen, het wennen aan elkaar etc. Ons kleine is een heerlijke meid en ik geniet er zo van. Maar ook ik vraag me wel eens af, wil ik wel een tweede. Alles loopt nu zo lekker en dan begin je weer van voren af aan. Als er bij ons een tweede komt, dan is toch ook pas over een paar jaar. Ik wil gewoon eerst genieten. Ik moet er niet aan denken om nu al weer zwanger te zijn, ik ben voor mijn gevoel pas net ontzwangerd. Wij hebben afgesproken dat het we het onderwerp laten rusten tot de kleine 2 jaar is en dan kijken we dan weer verder. Groetjes Maaike
Volgens mij hebben wij dezelfde levens Bij ons blijft het ook maar bij 1 om precies dezelfde redenen. Ik vind het perfect zo! En ik denk niet dat ik egoistisch ben want ik vind dit de ideale situatie voor ons gezin (ONS gezin hè,wil niet zeggen dat dat voor anderen ook zo moet zijn ).
Ik vind dat je daarin echt je gevoel moet volgen, egoïstisch ben je niet omdat je geen tweede wilt. Anders zouden er veel egoïstische mensen zijn hoor Misschien dat je er over een paar jaar toch weer anders over gaat denken. Maar doe vooral waar je het beste bij voelt.
Ik vind het zeker niet egoistisch, denk er net zo over. Dacht altijd dat ik meerdere kinderen wilde, maar nu ik Thijmen heb vind ik het eigenlijk wel goed zo. En dan zijn er nog een heleboel redenen waarom ik geen tweede zou willen (zware zwangerschap, zware bevalling oa). Ik heb ook helemaal niet meer die drang naar nog een kindje, heb ook echt het gevoel dat ons gezinnetje af is zo. En idd zo kun je ook nog je eigen ding doen, ik heb meer het gevoel dat er meer balans is. En ook bij ons zullen er niet veel neefjes en nichtjes komen, maar allicht vriendjes en vriendinnetjes of kinderen van vrienden etc. Er zijn ook genoeg gezinnen met maar 1 kindje dus zo ongewoon is het niet. En je weet ook niet of je kinderen met elkaar overweg kunnen als je er meerdere krijgt. Dat moet je altijd maar zien.
Het is nu wellicht nog een beetje vroeg om er over te denken, maar toen ik zwanger was, dacht ik wel eens hoe het zou zijn om twee kindjes te hebben. Maar, sinds ik Lena heb denk ik steeds meer 'het is goed zo'. Het lijkt me gewoon niet leuk. Wil niet nog een keer zwanger zijn en niet nog een keer zo'n heel klein babietje hebben. Ik vind Lena geweldig, ze is echt mijn grote liefde maar... ik vind mijn 'gezin' gewoon compleet nu. En hoe 'groter (twee maanden, haha) ze wordt, hoe meer ik ervan geniet. Vind het ook fijn om tijd voor mezelf te hebben, straks gewoon weer 4 of 5 dagen te kunnen werken, het financieel goed te hebben, in een mooi huis te wonen, twee auto's te hebben en niet te hoeven sparen om uit eten te kunnen. Verder wil ik straks mijn studie rechten weer goed oppakken, met twee kinderen is dat toch weer een stuk moeilijker dan met eentje. Maar goed, misschien denk ik er over een paar jaar heel anders over maar ik kan het me nu echt niet voorstellen. En dat heeft niets met een zware zwangerschap of bevallingstrauma's oid te maken...
Bij ons komt er geen tweede als we geen ICSI doen. Op dit moment ben ik erg dankbaar dat we Vera hebben.
even een kleine reactie van een enig kind! Ik heb het altijd vreselijk gevonden om alleen te zijn. denk aan de vakanties enz. Ook ben ik altijd bang geweest mijn ouders vroeg e verliezen want dan zou ik immers alleen achter blijven. Het voelde echt erg eenzaam. Begrijp me niet verkeerd ik had echt wel vrienden. Ik begrijp ook wel dat er mensen zijn die geen goed contact hebben met broer of zus maar toch! Wij hebben nu een kindje en we hopen in de toekomst zeker op een tweede.
Ik denk er precies zo over. De kans dat wij het bij 1tje houden is 90%. Zeg nooit nooit, maar zoals het er nu uit ziet zijn we heel tevreden met ons 3tjes!
Ik zeg nu ook dat ik zeker geen tweede wil. Niet omdat mijn zwangerschap, bevalling of wat dan ook tegenviel, maar onder ik niet zou wetetnwat nog een kindje aan ons geluk toe kan voegen. Ik heb nu al het leukste en liefste kind van de wereld, ik vind het goed zo. En nog een kindje als gezelschap voor Juul? Ik hoef maar aan mijn nichtjes te denken die elkaar 18 jaar het huis uit hebben gevochten om weer te weten dat zusjes geen vriendinnen hoeven te zijn... Ik neem wel een vriendin voor Juul mee op vakantie.
Hier hetzelfde verhaal Dolfijn. Wij vieren ook eerst Annika's 2e verjaardag en dan zien we wel weer verder.
Als je kijkt naar vakanties e.d. kan je altijd zoals Mrijn zegt een vriendinnetje meenemen! Zo ging ik vroeger ook een paar keer mee met een vriendin op vakantie omdat ze geen broers of zussen heeft. Ikzelf had het voor een paar maanden terug ook heel erg. Dacht er niet aan om nog voor een 2e te gaan. Had zelf ook de gedachte dat het zo wel prima was, dat een 2e veel meer moeite kost om dingen te plannen etc. Maar nu... Heel anders, het kriebelt gigantisch voor een 2e. Dus het kan echt omslaan Als je dit topic 3 maanden geleden had geopend had ik precies hetzelfde gezegd. Vind je ook echt niet egoistisch ofzo, het is jouw gezinnetje en jullie moeten leven zoals jullie willen, en niet omdat het hoort of omdat anderen dat zo vinden een 2e erbij te pakken
Tja wat jullie allemaal schrijven ... zo dacht ik er ook over. En wel drie en een half jaar lang. Maar toen kwamen de kriebels en ... "whoop there she is"
Oh ja, en dat we toch voor een tweede zijn gegaan heeft niets te maken met vakanties enzo. Ik ben ook enig kind en heb een super jeugd gehad, ik heb me nooit alleen gevoeld. Dus ook het zogenaamde 'zielig zijn' speelde totaal niet mee. We hebben het puur gedaan omdat we het zelf graag weer wilden.
Het komt mij erg bekend voor. Zo heb ik bijna 4 jaar lang geroepen dat er geen 2e kwam. Maar toen Bryan bijna 4 werd, naar school zou gaan en al een heleboel zelf kon begon het toch te kriebelen. Dus ik heb in juni 2007 het spiraaltje laten verwijderen.... Inmiddels zijn we een jaar verder en helaas nog geen kleintje en baal nu heel erg dat we zo laat begonnen zijn... Bryan is zometeen bijna 6 jaar als er hopelijk een kleine komt en dat vind ik dan toch wel erg jammer.
even off topic: hihi imiran, wat lees ik hier nu?!? ik ben momenteel zwanger van ons 2e spruitje! ik heb niet zo'n sterke mening over dit onderwerp, al lijkt het mij voor een kindje toch wel prettig om een broertje of zusje te hebben, ongeacht of het daar nu super mee klikt of niet.. maar zit het er niet in, dan vind ik het ook geen big deal, dan is het een en ander wel op te lossen met vriendjes en vriendinnetjes!
Wat grappig.. Ik was er zo onzeker en bang voor om een kindje te krijgen.. bevalling etc. Me zwangerschap is super verlopen. Alleen zware bevalling en 3 maanden met een huilbaby gezeten.. en nu denk ik ... was ik maar eerder met kindjes begonnen... het is zooooo leuk! Ik zou nu wel weer een 2e willen maar dat lijkt me nog geen goed plan. Eerst nog maar even genieten. Maar een 2e die komt er zeker als het wil lukken.
Dacht eerst ook dat we het bij 1 wilden houden, wist het bijna zeker...Maar na ruim een jaar is de wens inmiddels groter dan de evt. praktische bezwaren.
Hier hetzelfde. Twijfelde zo erg, heb zelfs even gedacht, nee wil geen 2e! Maar sinds een maandje begint het toch wel weer te kriebelen! Maar weet nog steeds niet wanneer, maar dat we het gaan proberen, ja daar ben ik wel zeker van, of het nu binnen een jaar of 5 jaar is, geen idee!
Ik kan t niet laten om even beetje offtopic hierop te reageren Ik heb 2 broers. Mijn oudste broer is 7 jaar ouder en mijn middelste broer 5 jaar ouder. Ik heb dit leeftijdsverschil juist altijd super gevonden! Zij waren ook echt 'grote' broers (vooral handig tijdens t buitenspelen ) Heb dat altijd heel stoer gevonden. En ondanks t leeftijdsverschil speelden we heeeeel veel samen en we kunnen t nu (31,29 en ik 24 jaar) nog steeds onwijs goed met elkaar vinden! Dus maak je daar alsjeblieft maar niet druk om hoor! Het klikt of het klikt niet...ongeacht t leeftijdverschil! Veel succes in elk geval!