Natuurlijk staat mijn kindje bovenaan, maar ik merk dat ik nog heel veel voldoening en uitdaging haal uit mijn werk. Ben blij dat ik nog 4 dagen kan werken, zowel aan mijn carriere werken, als thuis genieten van mijn kleine meisje. We zijn een dag in de week lekker samen thuis, en in het weekend is het dubbel genieten, papa ook thuis. Op kdv gaat t prima, dus die 4 dagen werken is voor ons perfect! Ik denk niet dat ik daardoor een mindere moeder ben, maar ik kan me ook 100% inleven in thuisblijfmoeders, of vrouwen die 2 of 3 dagen willen werken hoor, ieder zijn ding! Oh ja, nog een goeie: in mijn ontwikkelingsplan had ze gelezen (ja heel slordig van mij,laten slingeren..oeps, gelukkig had ik wel door dat ze het had gezien) dat ik voor 2009 mijn functie opnieuw omschreven wilde hebben.. gaat ook lukken maar dat terzijde.. Maar ze kwam dus vorige week bij mij, dat we samen eens moesten kijken naar de functieomschrijvingen op onze afdeling. Want haar functie moet natuurlijk gelijkgetrokken met de mijnes, vindt ze zelf (nou ik niet) Maar prima, goed idee, samen naar gekeken dus. We zijn uitgegaan van een junior- en van een seniorfunctie voor alle collega's (4) op de afdeling. Zij ging er vanuit dat wij 2 dan samen de senior zouden zijn, en twee andere de junior. Samen overlegd, ik heb het hele concept door haar ter sprake laten brengen en verdedigen bij onze manager, en haar dus mooi alle argumenten laten brengen (ze kan goed argumenteren, lekker handig). Vervolgens heb ik in mijn vrije tijd de hele functieomschrijvingen gemaakt, doorgemaild, samen doorgenomen.. en we zouden vandaag nog even overleggen. Ik had expres de seniorfunctie op minimaal 5 jaar werkervaring gezet, exclusief stage-ervaring. Zij heeft 4 jaar ervaring inclusief stage hehe Ze wilde er na de aanpassingen na ons 'overleg' van dinsdag vandaag nog even samen naar kijken, misschien nog een keertje aanpassen? Maar ik heb het dus alvast zonder dat nog verder aan te passen al doorgestuurd naar onze manager... tadaa, hier is het, hebben we samen opgesteld Tsja. Don't mess met mij. Ik kan ook 'Ratten'. Ben verdikkie 7 jaar ouder met 7 jaar meer werkervaring. En levenservaring, durf de strijd wel aan hoor..
Geweldig! En dan heeft ze helemaal niet door dat als ze het normaal aangepakt had en haar elleboogjes lekker thuis had gelaten, ze veel verder was gekomen! Een deel van mijn taken is ook overgenomen door een meisje van 26 en ik hoop echt dat ze dat goed zal doen, zodat ze het kan blijven doen als ik terug ben en ik me op nieuwe projecten kan storten. Of als een soort achterwacht kan gaan fungeren. Off-topic: volgens mij heeft een kind het meest aan een moeder die goed in haar vel zit. Voor de een is dat als ze zich lekker met haar kind kan bezig houden en niet ook nog eens aan een carriere moet denken. En voor de ander is dat juist als ze zich naast het moederschap ook verder kan ontwikkelen. Volgens mij kan je daar geen waarde-oordelen aan hangen en is dat echt van vrouw tot vrouw verschillend.
@ Ma2Be: Is dit niet een typisch gevalletje van de pot verwijt de ketel? Als je 7 jaar ouder bent, zou je toch beter moeten weten of niet? Misschien moet je het mupje van 26 jaar juist eens laten zien hoe volwassen mensen met elkaar omgaan en met open vizier strijden.....
Ik denk dat het grotendeels de houding is die je je zelf aanmeet. Ik deel jouw ervaring niet. Werk 32 uur per week. Wel merk ik dat het voor mijzelf soms moeilijk is en erg druk. Maar qua carriere krijgik ook nu nog kansen volop.
meisjes van 26 kunnen ook best goed hun werk doen hoor. Jammer dat meisjes van 26 gewoon maar moeten wachten tot ze ouder zijn in sommige gevallen, tot ze serieus genomen worden! Ik heb dat "probleem" op mijn werk niet, maar als ik hier soms lees... Niet iedereen van 26 gebruikt zijn ellebogen om respect af te dwingen!
Yep daar heb je helemaal gelijk in en ik denk dat het met mij te maken heeft dat ik zelf jong aan kinderen begonnen ben om ook optimaal van mijn kids te kunnen genieten... Ik ben nu 24 jaar en mijn dochter word straks 2 jaar en ik ben nu bezig voor de 2e en wil straks ook als ik een 2e kindje mag krijgen ook een jaartje thuis zitten... Als mijn kleintjes straks op school zitten wil ik graag weer verder met studeren en dan pas weer Fulltime aan de bak gaan en aan een carrière denken en dan ben ik nog onder de 30 jaar, maar dan heb ik wel lekker voor mijn kindjes kunnen zorgen en een carrière kunnen opbouwen als de kinderen mij minder nodig hebben dan zo'n klein hummeltje van een paar maanden oud... Dus leeftijd heeft hier ook wel mee te maken denk ik..
Wat dacht je van mij dan... Ik ben 24 jaar en word door de oudere collega's echt als een snotneus gezien en ik word ook niet serieus genomen vanwege mijn leeftijd.. Ze denken vaak ook nog de baas over je te kunnen spelen of denken over je heen te kunnen lopen, maar dan hebben ze aan mij een verkeerde.. 8)
Ik deel jullie ervaring helaas niet. Ik heb dit soort (want het is echt een apart slag) dametjes al een paar keer mee mogen maken. Bij het overgrote deel van de meiden waarmee ik heb gewerkt hebben jullie overigens groot gelijk. Normaal vind ik persoonlijk ook dat iemand eerst met de 'simpeler' klusjes begint, om zo het bedrijf, de collega's en de cultuur te leren kennen. En heeft iemand wat in zijn/haar mars dan komen daar binnen de kortste keren interessantere projecten bij, waar de interesse naar uit gaat. Maar bij gevallen zoals de 'collega' van TS heeft het totaal geen zin om er volwassen boven te staan en ervaring te delen. Dat komt niet bij haar binnen. En aan het eind van het liedje vertrekt de 'collega' naar een andere werkgever, waar ze zich met veel fantasie naarbinnen geluld heeft en kan TS de puinhoop die de 'collega' achterlaat opruimen.
Ja luister eens, ik kan wel mezelf rustig houden, en gedeisd houden; maar wat puck70 zegt, bij dit type werkt het niet, want terwijl ik gewoon mijn werk doe en elke dag van 8 tot half 6 aanwezig ben en mn zaken best wel voor elkaar heb,loopt een ander naar fouten te zoeken en me zwart te maken bij de manager op momenten dat ik er niet ben, met als doel: zelf een wit voetje halen. En dat is een groot verschil met collegiaal werken, openheid, elkaar coachen of op een effectieve wijze feedback geven.. Want ik wer(te) al met een open vizier, eerlijkheid die achteraf alleen maar tegen me gebruikt wordt. Voorbeeld: ik heb het over ambitie of de toekomst van ONS werk, dat wordt naar de manager vertaald in van: ZIJ vindt haar huidige werk niet meer leuk (kijk eens wat ze allemaal fout heeft gedaan, en moet je eens horen hoe perfect ik alles zelf wel niet voor elkaar heb...barf).. Dat gedrag heeft ook niks met leeftijd te maken, sorry voor degenen die jonger zijn en zich aangesproken voelen. Dat kan net zo goed door iemand van 21 of van 41 gedaan worden, het gaat om de manier waarop. Mij iets te streberig, en vooral dat zwartmaken achter iemands rug om, of over de rug van een ander een wit voetje proberen te halen, daar heb ik weinig respect voor. En dan kan ik ook nog wel wat uit dce kast trekken hoor.. Maar baal ervan, zou liever gewoon op een open, eerlijke en professionele manier met mijn collega werken, dan met dit soort achterbakse spelletjes. Maar goed, wat puck ook zegt, er zitten vast een heleboel werkgevers op dit wonderkindje te wachten, dus ik ga er gewoon een heleboel veren instoppen de komende tijd, collegiale en coachende positivo die ik ben... Leuke en beter betaalde banen zat in onze branche, dus wie weet
oh dat zwartmaken als je er niet bent deed mijn collega ook en die was 54. VRESELIJK! Krijg er nog kriebels van als ik eraan terug denk. Ik heb veel dingen open met haar geprobeerd te bespreken, maar ze praatte er gewoon omheen. Open kaart spelen zorgde alleen maar dat ze haar spelletje nog makkelijker kon spelen...
Neuh, dat doe ik dus ook niet. Kansloos, denk echt niet dat dat werkt hier. Weet dat als ik er nu in het openbaar of tussen ons 2 zelfs een probleem van maak, dat dat dan ook nog tegen mij gebruikt wordt ook.. Pak me eigen projectjes dus nu met wat ellebogenwerk weer op, knik ja en amen en stop er wat veren in (zeg ja en stimuleer haar ook al vind ik het plan niks) en doe net of ik haar bij eea van mijn eigen projecten betrek, maar maak het zelf af en speel het spelletje dus helemaal mee. Weet heel goed hoe ik de ambitieuze truus uit moet hangen en doe dat maar gewoon... en dan pakken we smiddags dus gezellig saampjes een informeel kopje thee waarbij ik vertel hoe geweldig ze het wel niet doet (´oh heb ik dat niet goed gedaan, nou, stom van me zeg, goed dat je het zegt...´) , en knik ja hoe slecht anderen het wel niet doen (´goh, echt waar? nou zeg...´, maar zonder mijn eigen mening te geven ten koste van anderen) en bevestig nog maar eens hoe leuk ik het wel niet vind om weer met haar samen aan het werk te zijn... En zo wordt ik noodgedwongen ook weer wat beter in kantoorpolitiek hihihi
Dat is natuurlijk ieder zijn eigen. Ik heb vriendinnen die nu na hun bevalling het werk doen maar het veel minder belangrijk vinden terwijl ik vriendinnen heb die hun kind heel belangrijk vinden maar hun carriere ook. Zoals ik er nu over denk zou ik mijn carriere ook nog steeds belangrijk vinden!