Bestond er maar een garantie....

Hahaha...ja nou, eigenlijk is het niet leuk natuurlijk!

Ik herken het wel een beetje hoor! Heb me de hele zwangerschap eigenlijk wel zorgen gemaakt.
Op het laatst wordt het gevoelsmatig idd wat spannender. Je weet dat NU alles goed is,....dus kom er dan ook alsjeblieft NU goed en gezond uit.

Ik rekende op 2 wk overtijd lopen..en ben uiteindelijk keurig op de uitgerekende datum bevallen.

De tip die ik je kan geven:
Probeer echt te genieten van die laatste momenten met jouw kleine frummeltje in jouw buik!
Het is nu nog zo van jou! Het gewoel, getrappel...straks doet ie dat niet meer.
Ik mis het soms nog wel hoor....dus probeer er echt nog even van te genieten (ondanks de klachten en kwalen die er nu misschien zijn).

Goede bevalling!

Elmo

 

Oh...ik dacht garantie zo van dan kan je hem nog ruilen
Komt vast door de boks die ik net uitgepakt heb nadat mn man hem bij zn zus opgehaald had (kado van schoonzus en moeder) en die blijkt dus niet compleet te zijn (of tenminste...wel compleet maar niet passent...1 verkeerde kant erbij)

Maar ik herken t wel van de vorige 2. Bij mij was t vooral de 2e keer n dubbel gevoel. Zo van kom er nou maar uit je bent klaar en wil je nu onderhand wel eens zien tot blijf maar lekker zitten kleintje. Daar zit je veilig en ben je nog helemaal van mij en altijd bij me.
En dat gevoel begint me nu weer te bekruipen terwijl t nog niet eens echt tijd is....

 

Hier begint het gevoel ook te komen van kleintje je bent helemaal klaar ik wil je nu wel zien en alles is nu goed dus kom maar. maar aan de andere kant weet ik dat het beter is als hij nog even een paar weken blijft zitten.

 

ik zou er toch ook proberen van te genieten... Zo vaak ben je niet hoogzwanger. Ik ben best jaloers op jou!

 

Het is dubbel.... probeer er nu echt van te genieten ondanks de mindere momenten (last van heupen ed.)

Maar bij Maricha.. hahahahaha toen ik week 35 was gepasseerd mocht ze van mij al komen, zat in de zwangerschapsblues volgens mij... Ik had echt het idee hoe langer ze in me bleef dat ik er minder controle op had... kon niets checken... En toen ik in week 39 dacht... nou eigenlijk zit je wel goed in mij, in mijn buik kan ik je nog beschermen... toen brak mijn water...

En dan is het pas eng.... dan zie je hoe klein ze zijn... en wordt er van je "verwacht" dat je ze uit handen geeft aan pappa, kraamzorg, opa's en oma's.... en het erge is... in jouw ogen doet niemand het goed!

Dussuh zou zeggen geniet ervan nu de uk nog veilig en vertrouwd in je buik zit... dat is dadelijk ineens helemaal anders

 

Ik herken je gevoel heel erg. Mensen kunnen wel zeggen dat je moet genieten en dat zal je ook heus wel doen, van het getrappel, maar de angst dat er nu nog iets mis gaat.... Bij mijn nichtje is dat dus gebeurd , ik ben daarom ook zo vaak zo ontzettend bang geweest .

Maar probeer voor ogen te houden dat over het algemeen kindjes het juist heel goed hebben in de buik. Probeer je zorgen toch een beetje aan de kant te zetten en geniet van het leven in je buik. Zo heb ik het ook gedaan, ik ben vaak heel erg bang geweest, maar ik heb meer nog genoten. En nu mis ik het zwanger zijn weer heel erg, al zal ik bij een volgende zwangerschap weer net zo bang zijn.

 

Ik hoop dat het de hormonen zijn. Hoe dichterbij de bevalling ik kom, hoe meer beren ik ga zien (dat op de echo's en bij de vruchtwaterpunctie toch allerlei handicaps niet gezien zijn, kindje komt niet goed door de bevalling... zucht...). Ik hoop dat dat overgaat en dat ik na de bevalling niet gelijk verder ga met me zorgen maken over de ongelukken etc. die dadelijk allemaal nog op de loer liggen.

 

Ja hoor ik ken het ook. Ik heb zelfs gevraagd of ze me niet kunnen inleiden want tja alles is klaar en ach wat maakt het uit kom er nu maar uit. De vk moest er wel om lachen maar verzekerde me dat dit zo niet werkt. Als er nog geen ontsluiting is kun je er ook geen maken dat moet echt vanzelf gaan mits het niet anders kan. Met 34 weken moest ik plots thuis blijven van werk en daar was ik ook niet blij mee. Ik had zelfs op dat moment zoiets van weet je wat haal het kindje maar leg het maar in de coveuse en alles komt wel goed. Helaas zo werkt dat dus ook niet. Nu hoef ik nog maar 2 daagjes tot de 40 weken en ik heb een flauw vermoeden dat ik rustig nog tot de 42 weken ga lopen. En vervelen dat ik doe thuis verschrikkelijk is dit. Tot overmaat van ramp ben ik net ook nog even als een een soort van de trap afgedonderd. Kon me net nog aan de leuning grijpen en heb nou last van mijn rug en mijn pols schaafwonden en zoal. Dit is dus weer het moment waardoor ik nu weer zoiets heb van als jij nu niet komt dan wordt ik gek. Waarschijnlijk komt het nu ook niet want ik voel het prima bewegen en waarschijnlijk is er niks met het kindje aan de hand gelukkig. Maar het schiet wel ff door je hoofd van shit dadelijk is er wat met de kleine. ( is pas vallen nummer 5 deze zwangerschap)

Je zult toch geduld moeten hebben en het komt wanneer het komen gaat. OOk al ben ik het er ook niet altijd mee eens en is het zeer irritant om dat steeds maar weer te moeten horen, want je wil zo graag.

Sterkte meid.

Liefs nance158

 

Ik herken de bezorgdheid wel. Hoe meer ik tegen het einde loop hoe meer ik me realiseer dat ons kindje er ook nog gezond uit moet komen. Ik wordt erg naar van verhalen over zuurstofgebrek bij de geboorte. Probeer het een beetje van me af te zetten door te bedenken dat ik er nu geen invloed op heb en tijdens de bevalling goed moet luisteren naar de verloskundige!

 

Hoe gaat het intussen met je?