Hier echt niet meer, bij de eerste moest het noodgedwongen omdat we 1 slaapkamer hadden maar ik vond het een ramp, iedere geluidje schrik je wakker van, ik was na een paar weken doodop (en hij sliep toch echt al vanaf 2 weken 's nachts door) Dit keer vanaf dag 1 in zn eigen kamertje, die is naast die van ons dus als hij huilt hoor ik m toch wel.
Wij hebben onze tweeling 7 maanden bij ons op de kamer laten slapen. Heerlijk vond ik het. miste ze echt toen ze naar hun eigen kamer gingen. Nu gaan we het weer doen.
Finn slaapt ook nog steeds bij ons op de kamer. Was ik ook van plan zolang. ik vind het heel fijn: als ie eens een keer wakker wordt voor z'n speen o.i.d. dan steek ik m'n hand uit en hij slaapt weer verder. Verder hoor ik hem niet 's nachts.
Tijdens mijn studie heb ik geleerd dat kinderen pas vanaf 9 maanden het besef hebben dat hun ouders er wel zijn, ook al zijn ze er een tijdje/even niet (bijvoorbeeld andere kamer). Dan "snappen" ze pas dat papa en mama weer terug komen ook al zijn ze even (letterlijk) uit beeld. Als je kindje bij jou op je slaapkamer ligt en hij/zij ziet/hoort je meteen als ie wakker wordt, geeft dat ook een veilig gevoel voor je kindje. Alleen vind ik het zelf lastig omdat je kindje ook overdag slaapt bijvoorbeeld en dat zit je er ook niet de hele tijd langs. Wij hebben nu beslist dat ze de eerste weken bij ons op de slaapkamer mag in een wiegje. In de tussentijd "wennen" ze ook aan hun omgeving zoals het eigen bedje zodat ze zich daar ook veilig kan gaan voelen. Nu hoop ik alleen dat ik ons kindje wel hoor 's nachts. Mijn man snurkt zo oorverdovend hard, en hier slaap ik gewoon doorheen. Vraag me af of ik zo ons kindje hoor voordat ze het op een schreeuwen zet
Denk niet dat je je daar zorgen over hoeft te maken. Ik sliep ook altijd enorm vast en had veel tijd nodig om wakker te worden. Maar vanaf het moment dat Jarissa geboren is, ben ik bij de eerste de beste kik van haar klaarwakker! Vooral toen ze nog echt baby was. De natuur regelt dat heel mooi. Ik vond dat echt bijzonder om te merken.
De kleine heeft hier 7 weken bij mij op de kamer geslapen (en papa op de logeerkamer we vonden het niet zo zinvol dat we allebei 's nachts wakker zouden worden). Daarna ging hij naar zijn eigen kamer. Dit moment hebben we gekozen omdat hij toen een beetje begon door te slapen; daarvoor had hij nog 1 of 2 nachtvoedingen en dan wilde ik hem zo dicht mogelijk bij me hebben. Hij wordt overigens in zijn eigen kamer ook heel vrolijk wakker, geen drama van 'ze hebben me alleen gelaten' of zo.. Bovendien werd hij te groot voor de wieg (klein wiegje, nog van papa geweest) en z'n ledikant wilden we niet op onze kamer zetten.
Tja, ik ben ook zo'n ontaarde moeder . Na een week hoorde ik haar al niet meer murmelen. Ik word pas wakker als ze echt aan het huilen is. Maar da's wel goed voor mijn nachtrust. En dan is ze tenminste goed wakker voor de voeding .
hoi hoi, rick heeft tot de 6 maanden heerlijk bij ons in een riete mandje geslapen. Toen werd hij echt te groot en te sterk. dus voor zijn veiligheid moest hij naar zijn 'grote bed'. Wel legde ik rick overdag in zijn ledikantje dus was het al een bekende en veilige plek voor hem. maar ik zat met dikke tranen op mijn eigen kamertje want ik miste hem enorm... maar goed van je kindje houden betekend ook loslaten... moeilijk hoor! liefs bianca
Wij hebben ook een eigen kamertje maar de eerste maanden wil ik haar toch echt bij mij op de slaapkamer hebben. Voor mijn eigen rust. Ik denk dat ik wel overdag probeer om d;r af en toe in haar eigen bedje te laten slapen. Maar als dat niet gaat ga ik het niet lopen pushen. Het schijnt goed te zijn om de baby de eerste tijd bij je te hebben. Maar waarom ik eigenlijk een kamertje heb weet ik ook niet omdat het zo vanzelfsprekend is denk ik hahahahahahahaha
ook ik kan niet slapen met een baby op onze kamer. We hebben het bij beide meiden geprobeerd, maar die gingen naar 1 nachtje op hun eigen kamer. Deuren dicht en ik hoor ze nog goed.