Help de boot gemist!?

Je hebt maar 1 kans nodig hoor, meis

Maar je ei blijft na je sprong minstens 24 uur vruchtbaar dus je kan nog een 2e poging wagen

Hoop dat er een slim zaadje tussen gezeten heeft.

Liefs,
Gerrina

 

hey mirre,

nadat je ei "gesprongen"is blijft ie nog hooguit 12 uur erna in leven zeggen ze. daarom moet/kan je beter voor je eisprong klussen als je meer kans wilt maken.
en na je eisprong blijft je temp. volgens mij wat hoger (0,2-0,5 graden) tot aan je menstruatie. daarna zakt ie pas.

ik hoop voor je dat je toch net voor je eisprong geklust hebt en dat het toch "raak"is !

toedels, Inge

 

Nee je temp blijft hoog na je ei.. tot je ongesteld word.

 

Ik dacht dat als je ovu-testjes posi zijn je ei er nog niet is, maar wel in aantocht is?
Misschien geeft dat je net eventjes meer tijd?

 

Na de posi ovutest springt je ei 24 tot 36 uur later..

 

hihihi ik voel hem altijd.. nee dus ikke niet..

 

Precies ! nou en dat is dus ook het shitte aan ovulatie testen. je weet niet wanneer je de piek hebt.
Daarom ben ik er mee gestopt! ik las dit in het artikel wat ik op de site heb geplaatst We vrijen al jaren verkeerd!

 

Wat ik ergens heb gelezen dat zaadjes nog twee dagen moeten rijpen.

 

Ik dacht dat het een paar uurtjes rijpen was!?

 

Ze rijpen nog even door, maar het kan best een paar uur zijn dat weet ik niet zeker.

 

De moed zinkt me in de schoenen....ik word veel te wijs hier op dit forum.....rijpende zaadjes?????? Nog nooit van gehoord! Oh nee, moeten we daar ook al rekening mee gaan houden...

 

Oke ik zoek het wel op

 

Lees even rustig door, wel interessant. En het is inderdaad een paar uur en niet twee dagen


Bij de ejaculatie komen er ongeveer 20 miljoen spermatozoa vrij, maar toch is er slechts één zaadcel nodig om de bevruchting te bewerkstelligen. Gedurende de luttele uren die aan een geslaagde conceptie voorafgaan, passeren miljoenen zaadcellen de vrouwelijke inwendige geslachtsorganen, die als een soort zeef fungeren: uiteindelijk slagen slechts enkele honderden zaadcellen erin de naaste omgeving van het pas uitgestoten eitje te bereiken.

En slechts één zaadcel slaagt erin het membraan van het ei te doorboren. Niettemin is dit geen zinloze hindernisloop, maar een gecompliceerd proces waarbij de geslachtsorganen, het hormonale evenwicht van de vrouw en het uitzonderlijk uithoudingsvermogen van de zaadcellen betrokken zijn.
Omdat het ei slechts gedurende enkele uren na het moment van uitstoting door de Graafse follikel bevrucht kan worden, heeft de natuur gezorgd voor een mechanisme dat een gestage stroom van zaadcellen via de baarmoederhals naar de eileiders garandeert, waarbij slechts enkele zaadcellen op het juiste moment het ei kunnen bereiken.

Het pas vrijgekomen ei kan slechts 24 uur in leven blijven: in het ideale geval wordt het binnen 6 tot 8 uur bevrucht. De zaadcellen daarentegen kunnen tot maximaal 72 uur in de baarmoeder en eileiders in leven blijven.
Dit betekent dat bevruchting niet meer mogelijk is indien de gemeenschap pas 24 uur na de ovulatie plaats heeft. Anderzijds betekent het echter ook dat de conceptie nog tot stand kan komen als de gemeenschap tot maximaal drie dagen voor de ovulatie heeft plaatsgehad. Gedurende het eerste ogenblik van de zaadlozing worden immense aantallen spermatozoa uitgestoten, die zich in een hoog tempo door het cervixslijm verplaatsen.

Gedurende het grootste deel van de ovulatiecyclus is het cervixslijm taai en dik, en vormt een vrijwel ondoordringbare en dus uiterst doelmatige barrière tegen micro-organismen, zaadcellen inbegrepen. Om die reden zullen zaadcellen die op een verkeerd tijdstip in de vagina belanden gewoonlijk niet in staat zijn door deze barrière te breken.
Gedurende de paar dagen die voorafgaan aan de ovulatie wordt het cervixslijm dunner, gladder en doorzichtiger, en worden de moleculen in het cervixslijm anders gerangschikt zodat de spermatozoa worden aangemoedigd zich in één richting te verplaatsen door±de baarmoederhals, in plaats van systeemloos rond te zwemmen.

Deze veranderingen laten normale, actieve zaadcellen passeren en verhinderen de onregelmatige cellen de doorgang.
Als de zaadcellen in de baarmoederhals belanden worden ze eerst tegengehouden door het slijmvlies. Maar uiteindelijk slagen verscheidene zaadcellen er toch in op verschillende plaatsen in de slijmprop een doorgang te forceren en zich door het slijmvlies te bewegen, gevolgd door andere spermatozoa. Deze zaadcellen zwemmen allemaal in voorwaartse richting de baarmoeder binnen. De zaadcellen die niet voldoende voortgestuwd worden, blijven achter in de vagina en sterven af.

In een tijdsbestek van circa een half uur overbruggen de spermatozoa, wier aantal nu met vele miljoenen is gereduceerd, de afstand van ongeveer 10 centimeter door baarmoederhals en baarmoeder tot in beide eileiders, hoewel de bevruchting slechts in één eileider zal plaatsvinden. Hier moeten ze een tweede hindernis passeren, die moet voorkomen dat de zaadcellen zich te snel door de eileider verplaatsen voordat het ei is uitgestoten.

Gedurende de vruchtbare periode van de vrouw verandert de toegang van de eileider in een filter, die slechts enkele zaadcellen tegelijk toelaat. Een groot aantal zaadcellen kan de ampulla, dat deel van de eileider waar de bevruchting plaats zal vinden, dan niet bereiken.
Het snel slinkende aantal spermatozoa beweegt op eigen kracht verder de eileider in, waarbij ze door deze een handje worden geholpen. Onder invloed van de hormonale veranderingen omstreeks het ovulatietijdstip worden de samentrekkingen van de eileiders heftiger en bevorderen zo de reis van het ei en de zaadcellen naar hun ontmoetingspunt.

De zaadcellen moeten ‘stroomopwaarts' de ampulla en het rijpe ei zien te bereiken, maar worden daarbij geholpen door de samentrekkingen van de baarmoeder, zodat ze binnen vijf tot tien minuten in de eileider kunnen doordringen. Een van de belangrijkste redenen voor de vertraging waarmee de zaadcellen het rijpe ei bereiken is een fascinerend en nog steeds raadselachtig proces, dat aangeduid wordt als capacitatie.

Als de zaadcel geen capacitatie ondergaat, kan hij zich geen weg banen door de enzymen die de bescherming vormen voor een wolkachtige formatie van cellen rondom het pas vrijgekomen ei. Een zaadcel beschikt uitsluitend over de juiste substantie die de enzymen kan verteren als hij zich voor de bevruchting enkele uren buiten de mannelijke geslachtsorganen heeft bevonden. Zaadcellen die te snel door de eileider naar de ampulla zwemmen, slagen er daarom niet in het inwendige van het ei door te dringen.

Naar het schijnt wordt tijdens de capacitatie een laagje, het acrosoom, verwijderd van de kop van de zaadcel. Pas dan kan de zogeheten acrosoomreactie optreden, waarbij de buitenste membraan van het acrosoom een opening forceert in de buitenste lagen van het ei-omhulsel; via deze opening kunnen de in de zaadcel opgeslagen enzymen doordringen in de wolk-achtige laag van cellen (cumulus oophorus).

groet