Goed verlopen bevallingen

Hiihi, ben wel benieuwd naar de verhalen..
Weet je, ik zag er ook best wel tegenop, de ene keer meer als de andere. Soms dacht ik 'ik wil niet!' en dan weer 'kom maar op, ik doe het wel even!'..
Tja, als je er middenin zit besef je eigenlijk niet eens dat je er middenin zit. Ofzo. Lastig uit te leggen, je moet het gewoon ondergaan.
Op het moment zelf vond ik mijn bevalling eh.. niet leuk Vooral het persen viel me tegen. Maar.. Geen knip en klein beetje ingescheurd en kon direct weer zitten, na 2 weken zat ik weer op de fiets en na 6 weken week seks gehad. Viel allemaal best wel mee dus.
Je kan van te voren niet bedenken hoe het gaat en je er daarom ook niet echt op voorbereiden. En elke bevalling is anders. Als er om jou heen 100 verhalen zijn van bevallingen die vrselijk waren, kan die van jou wel meevallen of andersom. Je weet het gewoon niet. Maar hoe dan ook, het is tijdelijk en je kan het! Dat is het belangrijkste! En het is vreselijk cliche maar zo waar.. Wat je er voor terug krijgt.. Zou je het zo weer doen
Succes he

 

Nou op wat "kleine details" is mijn bevalling TOP verlopen hoor
Ik beviel in 1 uur en 48 minuten van een blakend gezond jongetje, geen scheuren, geen knip! Voelde mij kiplekker na de bevalling want ik was maar 200 ml bloed verloren dus kon gelijk onder de douche. Daarna lekker een bammetje met pindakaas en kopje thee gehad, en zitten oppeuzelen. En 9 dagen na de bevalling kon ik weer vrijen met mijn man, was puur dat ik wilde wachten totdat het heftige bloeden voorbij was..anders had ik het nog eerder gedaan want ik had geen pijn of beurs gevoel.

Je kan de andere verhalen wel lezen, maar je kan nooit voorspellen hoe je bevalling gaat verlopen. Zelf verschillen mijn eerste en tweede bevalling totaal van elkaar, dus zelfs daar kon ik mij niet aan vasthouden. Mocht er ooit een derde komen, dan weet ik in ieder geval dat ik niet naar mijn vorige zwangerschappen en bevallingen moet kijken..want ook die bevalling kan weer totaal anders gaan.

Maak je je echt zorgen als je die verhalen leest? Sla ze dan over totdat je ben bevallen. Ik kon tijdens mijn zwangerschap absoluut geen verhalen lezen over doodgeboortes en/of miskramen, dus ik vermeed gewoon die topics..gewoon voor mijn eigen gemoedstoestand, en die van de baby natuurlijk

Ik wens je een hele fijn zwangerschap toe, en een geweldige bevalling

 

Hallo, hier dan een positief verhaal! ben nu zwanger van de 2e en in 2005 op de uitgerekende datum ben ik bevallen van een prachtige 8 pondige dochter.
Het begon om 20.00, toen scheurden de vliezen, de hele avond gelekt )hoeft dus geen wolkbreuk te zijn
en om 00.30 begon de 1e wee, na ongeveer een kwartier de tweede. op een gegeven moment heerlijk onder de douche gaan staan, dit hielp me om de weeen op te vangen, om half 2 was het al om de 2 minuten, vond het allemaal nog best te doen. zo een beetje de hele nacht door.het laatste stukje was wat pittiger )rugweeen). om 6.30 mocht ik persen, dit vond ik persoonlijk tegenvallen, maar dat kwam ook omdat ik me had voorgesteld op langdurige weeen en even persen en dat persen duurde een uur. gewoon volgens het boekje dus! om half 8 was ze er. een bevalling sneller als het boekje, thuis en ik vond het knus en intiem samen met mijn man.ik heb dus een goede ervaring. Wat belangrijk is denk ik ook dat je de weeen gewoon laat komen, tegenhouden duurt alleen maar langer en het kindje moet er toch uit. Ik zag heeeel erg tegen de 1e bevalling op, maar mij is het meegevallen, eht kan dus ook anders.
hoe meer angst, hoe slechter dat voor de ontsluiting is ) is niet in alle gevallen de oorzaak van een langdurige bevalling, maar rust helpt wel.
Groetjes en veel succes

 

Waarom denk je dat juist de normale verhalen hier niet /weinig staan? is toch helemaal niet interessant om te lezen of te schrijven? ... HAHA zo denk ik dan altijd maar !

 

Mijn eerste bevalling was een doemscenario en ik zag ontzettend op tegen de tweede bevalling.
Was nergens voor nodig. Een paar uur weeën en 30 minuten later een prachtig kind rijker. En ja wel een beetje ingescheurd en 3 hechtingen, maar wel een geweldige ervaring.
Enne een ruggeprik doet wonderen

 

Het is vaak zo dat mensen die geen goede ervaringen hebben meer behoefte hebben om daarover te praten of schrijven. Daarom lees je vooral negatieve verhalen. Ik kijk ook negatief terug op mijn vorige bevalling, maar ik zie niet op tegen deze bevalling, omdat het toch alleen maar beter kan gaan (zo denk ik dan maar)

Maar als je van streek raakt van die verhalen, kun je ze gewoon beter niet lezen. Daar word je alleen maar zenuwachtig van en dat kan een goede bevalling juist tegenhouden.

 

Hier ook een goede bevalling. Binnen 3 uur was de klus geklaard . Ging wel gepaard met een weeënstorm, maar die pijn ben ik inmiddels al weer vergeten, haha.

 

Tja als je een horror verhaal zoekt ben je bij mij aan het verkeerde adres

Bij Maricha is op maandag om 15.15 uur me water gebroken, rond 20.00 uur 1e lichte weeën.
Toen is rond 02.00 uur de Vk langsgeweest en van haar kreeg ik toen een slaappil want ik had pas 2 cm ontsluiting en volgens haar zou het (zeker bij een 1e) nog wel een uurtje of 8 duren voordat ik voll. ontsluiting had.
Dus ik heb op haar advies slaappil ingenomen (overigens heerlijk geslapen) en uurtje of anderhalf uur later werdt ik wakker met persdrang. Dus vriendlief heeft de vk weer gebeld, zij kwam weer onze kant uit en wat bleek... voll ontsluiting! (dus ben slapend van 2 naar 10 cm gegaan) En toen ik mocht gaan persen was binnen 50 minuten ons meisje daar... En nee ik heb geen helse pijnen geleden, weet nog dat ik dacht bij de laatste wee "okeey nu gaat het echt beginnen" maar toen bleek het al over te zijn, want daar was ons meisje al.

Wel 2 kleine scheurtjes in me schaamlippen, maar van het hechten niets gemerkt (waren ook maar 2 hechtingen) Ik kon dezelfde dag gewoon zitten, lopen wat ik maar wou.

3 dgn later was me buik verdwenen tesamen met het meerendeel van de zwangerschapskilo's en kon ik me eigen kleding weer aan.

Heb maar 1 week gevloeid,

Ow jah... en na 2 wkn sleurde ik vriendlief het bed in! De lust was zeer hoog bij deze mamma!

Nou volgens mij heb ik aan al je vragen voldaan hahahahaha

 

Nou hier dan nog een.
Ik heb er drie uurtjes over gedaan en doe liever tien van deze bevallingen dan een keer ongesteld.
Om half twaalf werden mijn vliezen gebroken en om 14.20 had ik acht cm ontsluiting en kreeg ik persdrang.
Mocht een beetje meepersen en tijdens die ene wee had ik tien cm en mocht ik meepersen.
Drie keer hoeven te persen en toen had ik mijn dochtertje in mijn armen.

Heb bijna geen last van de weeen gehad en het persen gign vanzelf zoveel kracht zat daar achter.

Was een beetje ingescheurd en had drie of vier hechtingen.
Binnen vijf minuten na het hechten stond ik onder de douche en de volgende ochtend mocht ik naar huis en ik ben nog nooit zo hyper geweest als die week.
Deed gelijk alles (wat mocht dan want ik wou het hele huishouden al weer doen maar dat mocht niet) alweer en heb nergens geen last van gehad ook niet van de hechtingen.
Binnen zes weken zat ik weer op mijn paard en dat doe ik nu nog bijna elke dag.

Voor mij nog tien van deze bevallingen.

Maar ik heb alle respect voor de mensen hier die door een hel zijn gegaan tijdens de bevalling.

 

Nou vooruit, nog eentje dan

Mijn dochter is binnen 3.5 uur geboren, gerekend vanaf de allereerste wee.
Geen weeenstorm gehad, ik vond de weeen zelfs niet eens echt pijn doen, meer oncomfortabel.

Wel ingescheurd, maar helemaal geen last gehad van het hechten of de hechtingen. Gewoon kunnen zitten dus

Na 3 dagen liep ik alweer een eindje met de hond.
Al met al, appeltje eitje dus (min of meer)

 

Pff wat een fijn topic dit... ik moet dus ook nog voor de 1e keer en heb echt momenten dat ik het spaans benauwd krijg als ik er aan denk
Vind het echt heel erg eng.. maar het doet me wel goed om positieve verhalen te lezen

 

Mijn bevalling viel achteraf ook heel erg mee. Op het moment heb ik wel lopen schreeuwen volgens mijn vriend. (en de buren kunnen dit ook beamen ).

Om 22 uur braken mijn vliezen, maar ik had nog niks geen krampjes of weeen. Om 00uur kreeg ik wat krampen, en dat werd al heel snel erger. Om half 3 kwam de VK langs en had ik al 2cm we spraken af dat ze s ochtends weer terug zou komen en dat we dan naar het ziekenhuis zouden gaan (dat wilde ik graag). Maar rond half 5 trok ik het echt niet meer, ik had enorme persdrang en ik dacht nog dit kan nog helemaal niet, ik moet nog zoveel uur dat hou ik nooit vol. Mijn vriend heeft toen gebeld en rond 5 uur was de vk er weer, en wat bleek ik had al 10 cm en ze zag al wat haartjes van de baby .

Gelijk werden overal vuilniszakken neergelegd op bed en werd de rest klaargezet. toen mocht ik gaan persen op bed vond ik niet fijn, dus haalde ze de baarkruk op dat vond ik veel fijner. Toen zei ze dat ik weer op bed moest gaan liggen omdat bijna zover was, daarna nog 2x persen en daar was om 6.11 uur ons wondertje timo!.

In totaal dus ongeveer 6 uur. Wat ik wel heel vervelend vond is dat ik een weeenstorm had, maar achteraf was ik dit ook al snel vergeten.

 

Ik heb een heel goed gevoel overgehouden aan mijn bevalling. Mijn vriend trouwens ook en we hebben het er nog vaak over! Mike is mijn eerste kindje. Ik kreeg 's-morgens rond 06:00 uur last van harde buiken die maar niet echt over gingen. Wel vervelend gevoel natuurlijk, maar niet meer dan dat. Mijn vriend was al vroeg aan het werk en ik was de hele dag dus alleen thuis. Ik dacht eigenlijk dat het oefen weeeen zouden zijn. Was 38 weken zwanger en kreeg steeds te horen dat ik er echt rekening mee moest houden dat een eerste kindje vaak te laat komt. Heb overdag gewoon nog de hond uit gelaten, moest onderweg wel af en toe stoppen om een beetje te puffen, maar ging nog redelijk. Toen mijn vriend thuis kwam rond 17:00 uur vroeg hij of ik weeen had, ik zei dat het wel mee zou vallen en het alleen voortekenen waren. Op een gegeven moment is hij toch de tijd op gaan nemen voor het geval dat.. Hij vond dat het allemaal wel erg snel achter elkaar kwam en wilde de verloskundige bellen, maar ik vond dat hij te overdreven reageerde. Ik ging rond 19:00 uur achter de computer zitten om nog wat dingen op te schrijven die hij moest regelen na de bevalling. Om 20:00 uur braken mijn vliezen. Vanaf dat moment werden de weeen wel heftiger, maar ik vond het allemaal nog goed te doen. Mijn vriend heeft de verloskundige toen gebeld. Ik weet het even niet meer precies, maar ik geloof dat zij uiteindelijk rond 22:00 uur bij ons thuis was. Ik zou eigenlijk in het ziekenhuis bevallen, vooral omdat mijn vriend dat veiliger vond. Mij maakt het van te voren niet heel erg veel uit. Maar het ging zo goed en voorspoedig allemaal en de sfeer was super relaxed dat we er op het laatste moment voor hebben gekozen om thuis te blijven. Om 23:30 uur kreeg ik persweeen en ik had voldoende ontsluiting dus mocht meteen mee persen. Hoefde nergens over na te denken. Mijn lijf deed het allemaal vanzelf en heb me gewoon volledig overgegeven. Om 00:03 uur werd mijn zoon geboren. Ging voor een eerste dus best wel snel. Vlak voordat hij werd geboren deed het even behoorlijk pijn tussen twee weeen toen het hoofdje er al half uit was. Maar dat is echt maar een minuut ofzo geweest denk ik. Het klinkt heel cliche, maar voor ons was het echt het mooiste moment uit mijn leven. Ik vond de zwangerschap erg zwaar, maar op deze manier bevallen zou ik zo weer doen

Ben trouwens niet ingescheurd, geknipt oid dus kon ook heel snel alles weer. Mike was de derde dag al over zijn geboortegewicht heen en het was mooi weer dus de trotse mama liep al snel buiten met de kinderwagen.

Geen last gehad van naweeen en was al heel snel de kilo's kwijt. Heb nu zelfs een broekmaat kleiner zonder dat ik heb gelijnd

Heel veel sucses als het zover is en probeer als het kan het maar gewoon te laten gebeuren.

 

Ook ik zag tegen de bavlling op, je weet immers niet wat te verwachten. En na het lezen van vele doemverhalen ging ik er vanuit er minstens 24 uur in te zitten.....

Vrijdagavond rond een uur of 9 kreeg ik wat rugpijn. Lekker op de msn met een vriendin. Wat grappen gemaakt over de rugpijn, dat het misschien wel weeen waren.....
Om 23.00uur naar bed.
Hele nacht wat ongemakklijk gevoel in de rug maar goed geslapen. Om 5.00uur mijn man wakker gemaakt of hij de tijd eens wilde opnemen. Beneden gezellig een kopje thee gedronken en om 6.00uur weer naar bed. Man weer gaan slapen, ik klokken....goh toch om de 5 min. soms 4 en soms 3 dat gevoel in mijn rug.
Mijn man wakker gemaakt rond 7.00uur en hij heeft de verloskundige gebeld. Ze zou een uurtje later even komen kijken ik moest maar gaan douchen.
Zo gezegd zo gedaan. Een uurtje later was ze er.

Ze ging voelen en ik had 8 cm! ontsluiting....
Sorry....wanneer is dat gebeurt dan vroeg ik. Appeltje, eitje dacht ik.....verloskundige heeft de kraamzorg gebeld en we zijn nog maar een kopje thee gaan drinken ik vond het wel gezellig zo allemaal.
Om 9.00uur heeft de verloskundige mijn vliezen gebroken en toen werd het wel pittig. Weer een uur later volledige ontsluiting en dus persen.
Dat anderhalf uur gedaan maar niet voldoende persdrang dus hebben ze Eva eruit geduwd. Ik had werkelijk waar niet door dat ik al zolang aan het persen was.....De placenta was er ook zomaar.
3 hechtingen gekregen, niks van gevoeld.
Toen lekker onder de docuhe en mijn schone bed ingedoken. Kon meteen weer redelijk zitten en ook direct weer trappen lopen.

Dus niks geen 24uur helse pijnen.
Het is niet zo dat ik roep...meteen weer maar het is me wel 100% meegevallen. En je kan je er niet op voorbereiden want het is een pijn dat je niet kent. Maar die ik ook snel weer vergeten ben.

 

een iets andersoortige reactie dan... mijn 2e bevalling was heel erg heftig en er is vanalles gebeurd waarvan je het graag overslaat (en gezien de positieve insteek van dit topic laat ik dat achterwege), MAAR! ik had direct erna al een heel goed gevoel over de bevalling, en dat heb ik 2wk later nogsteeds! de 2e was in krap 6 uurtjes gepiept, in 4 minuten eruit geperst, en hoewel ik veel bloed verloren ben, voel ik me tussen mn oren behoorlijk goed en geniet ik volop van mijn mannen! ook lichamelijk valt het me alles mee wat ik alweer gedaan krijg in huis! eigenlijk heb ik dus een heel goed gevoel over een behoorlijk heftige bevalling, dat kan dus ook! dat ondanks dat er dingen gebeuren die je liever niet meemaakt, je toch een heel positief gevoel eraan over houd!
sterker nog... tijdens de zwangerschap van de 2e had ik zoiets van hhmm misschien wel eens een 3e over een hele tijd... na de bevalling van de 2e en het ervaren hoe enorm je genieten kunt van zo'n kleintje, komt zelfs wel eens in mijn hoofd voorbij dat 4 misschien ook wel leuk is, ooit

 

Hey!

Ik ben ook altijd super angstig geweest voor de bevalling! En hier werd gevraagd naar "makkelijke" bevallingen. Nu kan ik niet zeggen dat er bij mij geen complicaties waren maar ik vond mijn bevalling ondanks alles hartstikke meevallen! Misschien is het daarom goed om het toch te vertellen hier!

Maandag avond om 20.40 zat ik met mijn man op de bank te kletsen en toen zei ik, het lijkt wel of ik wat voelde knappen! Toen maakte mijn man een grapje waar ik erg hard om moest lachen en toen sprong ik op van de bank omdat ik wat voelde lopen. Ik richting toilet en mijn man er achter aan met de vraag zouden het je vliezen zijn en verlies je veel vocht? Dus toen deed ik mijn t-shirt omhoog en het was net of ik in mijn broek had geplast die was doorweekt en de hele gang was nat dus het was in ieder geval duidelijk, mijn vliezen waren gebroken dus wij keken elkaar aan lachend van "en nu?" ik ben ff lekker gaan douchen en heb nog eea in huis klaar gelegd en ben mijn bed ingedoken met het idee dan zal ik morgen vroeg wel naar de vk bellen.

Om 23.00 uur ong. kreeg ik een beetje menstruatie gevoel dat kwam en weer ging en om 00.00 uur wist ik zeker dat ik weeen had, ze kwamen niet om de 3 minuten maar wel zeer regelmatig, steeds om de 2,3,4 of 5 minuten en ze hielden ook al vrij snel een minuut aan dus om 02.00 uur toch maar naar de vk gebeld, die was er om 02.45 uur ong. en heeft even aangekeken hoe de weeen waren en toen is ze toch maar gaan kijken of ik al ontsluiting had en toen had ik 4 cm dus dat ging al hartstikke snel. Ze zou om 06.00 uur weer terug komen en als er iets was mochten we eerder bellen. Nou tegen een uur of 5 zei ik tegen mijn man bel nog maar een keer want ik voel volgens mij een persdrang, toen ze kwam had ik nog geen persweeen maar al wel 8 cm ontsluiting dus toen is ze gebleven. Na een tijdje kreeg ik ook echt persdrang maar die moest ik tegen gaan omdat ik nog geen 10 cm. had en dat is raar, heel onnatuurlijk en je kunt het haast niet wegpuffen! Ik had al snel 9 cm. alleen die laatste cm. die kwam niet duurde erg lang allemaal en ze probeerde nog om het een beetje los te masseren zodat dat laatste randje weg zou gaan maar dat lukt niet en toek kwam er elke keer een kwart cm. bij per 20 min. Dus na een lange tijd persweeen ophouden had ik eindelijk 10 cm en mocht ik persen........ Maar toen werden m'n weeen steeds minder, we hebben nog van alles geprobeerd, ben nog op de baarkruk gegaan maar de weeen waren te zwak dus toen moesten we naar het ziekenhuis. In de hoop dat de rit naar het ziekenhuis lekker hobbelig zou zijn en de weeen weer wat actiever zouden maken anders zou ik in het ziekenhuis een infuus krijgen om de weeen te activeren. Zo'n rit met 10 cm en persdrang is geen pretje dus ik was blij dat ik er was. En toen was het al snel best hectisch. Een hoop witte jassen om me heen, ik moest in de beugels met de benen en ze gingen een klein beetje bloed tappen van Wesley's hoofdje om te beoordelen hoe het was met hem, hartslag werd bij gehouden en ik kreeg een infuus om de weeen actiever te maken maar het wilde allemaal niet zo. Toen kwam de gyn kijken en zei dat er snel actie ondernomen moest worden en dat hij 'm met de vacuum ging halen omdat hij niet goed lag met zijn hoofdje. Dan zou hij er met 3 x proberen moeten zijn zei de vk dus ik was super opgelucht!

Nou toen zat dat ding er op en was het wachten op een wee, iedere wee moest ik 3 x persen en dan ging de gyn 3 x trekken dus ik alles op alles en heb me suf geperst ook al waren de weeen er amper. Helaas kwam hij niet na die 3 x en hadden we een eigenwijze gyn die het 6 weeen heeft geprobeerd, bij de 6e wee zei hij tegen een verpleegster dat ze moest drukken op mijn buik dus 3 man sterk, ik persen de gyn trekken en de verpleegster ging met alle geweld op mijn buik duwen en toen was hij er eindelijk hij bleek met zijn kruin voor de uitgang te hebben gelegen en hij had ook nog de navelstreng om z'n nek dus hij was er met geen mogelijkheid uitgekomen zonder hulp.

Toen ze me aan het hechten waren (ergens in het verhaal heb ik nog een knip gehad, weet alleen niet waar?) kwam de gyn nog even langs en zei dat we geluk hadden dat het nog was gelukt omdat het anders een keizersnede was geworden nog en ik was ook erg blij dat het niet zover was gekomen want dan heb je bijna een hele bevalling gehad en dan alsnog een keizersnede

Gelukkig was alles goed met de kleine maar omdat het zo zwaar voor hem geweest was moesten we een nachtje blijven. Hij kreeg ook meteen pijnstilling voor zijn hoofdje en daar heeft hij nog wel een paar dagen last van gehad.

Eergister kwam de vk. voor controle en die zei nog dat ze zo met me te doen had omdat ze zei dat hij er met 3 x proberen zou zijn en dat de gyn maar door ging met proberen. Ze had echt er naast gestaan met de gedachte nu moet het een keizersnede worden want normaal gesproken proberen ze niet meer als 3 x dus ik was blij dat deze gyn dat wel deed

Al met al was het best heftig maar dat besefte ik me pas achteraf door de reacties van iedereen, voor mij is het nog wel mee gevallen en nu ligt er een knap kereltje in bed hier

Op mijn man heeft het iets meer indruk gemaakt maar die heeft het allemaal zien gebeuren natuurlijk, het schijnt wel een heel naar iets te zijn zo'n vacuumpomp en hij zag al die artsen om me heen maar overleggen en van alles onderzoeken dus toen de kleine op mijn buik lag was ie zo opgelucht en emotioneel dat ik 'm na een tijdje moest vragen om eens te kijken of het een jongen of een meisje was maar toch een jongetje zoals we dachten!

Nou dat was mijn verhaal vandaag is de vk geweest en mijn hechtingen ( 8 ) zien er goed uit maar mogen er nog niet uit dus het zal nog wel iets meer gaan trekken de komende dagen. Wesley doet het hartstikke goed dus alles gaat super! Hij was trouwens 3560 gram en 52 cm.

Van de knip heb ik niks meegekregen qua pijn en van de hechtingen heb ik ook niet zoveel last, ik stond na de bevalling ook direct op om te gaan douchen en kon gewoon zitten en lopen, zonder al teveel last dus het wil niet zeggen dat je als je zulke dingen wel moet ondergaan je er super last van hebt! Uren achter de pc zitten om een bevallingsverhaal te typen is minder prettig dat wel

Iedereen heel veel succes met bevallen, het is even werken maar het is ook heel bijzonder om mee te maken!
_________________

 

Zo dit vind ik ook een goede topic om te lezen! Je lees wel af en toe goede verhalen maar meer doemverhalen. Ik ben zelf nog niet echt bezig met hoe zal de bevalling gaan? dat komt straks wel maar vind het wel fijn en vermoedigend dat het ook lekker kan lopen!

 

Ik weet dat je geen verhalen over keizersnedes wou lezen, maar ik wou maar even komen zeggen dat ook dat niet een nachtmerrie hoeft te zijn!

Waarschijnlijk zal alles goed verlopen meid!
Maar mocht dat niet zo zijn; wees niet te bang om een KS te krijgen!

Ik heb een spoed KS gehad en kijk er best positief tegen aan!
Voelde helemaal geen pijn ofzo, en de sfeer in de OK was ook gewoon goed!

Nogmaals, ik weet dat het niet is wat je wilt horen, maar een KS hoeft echt geen complete nachtmerrie te zijn!

Veel succes met je bevalling!