Ik zal het nooit meer vergeten, ik was op het werk en zag het vreselijke nieuws op tv. Heb direct naar mijn mannetje gebeld en heb hem gezegd de tv aan te zetten.Ik was 2 maandjes zwanger van mn jongste zoon.... Ik ben nu een docu aan het kijken op sbs 6 en het blijven afschuwelijke beelden. Een goed moment om er weer even bij stil te staan.... Liefs Nies
ik werkte toen nog bij een supermarkt en iemand aan de kassa vertelde dat!had toen nog echt niet zon idee dat het zo erg zou zijn!!later op tv gezien en had de tranen over me wangen lopen!hebben vorige week de film gekeken van die camera mensen die zon jongen bij de brandweer volgen!je weet niet wat je allemaal ziet en hoort verschikkelijk!!!! liefs maloeke
Ik was op mijn werk en werd gebeld door mijn vriend. Mijn ouders woonden dichter bij mijn werk en ik ben dan ook daar naartoe gefietst, om me voor de tv te storten.
Ik was thuis, zat in de ziektewet en had bezoek van een goede vriend,toen mijn schoonbroertje belde om de tv aan te zetten.... Ik ben vanmiddag al 1 minuut stil geweest en aan ze gedacht...
Ik was op mijn werk. De receptioniste (die in dezelfde ruimte als onze afdeling zat) kreeg een smsje van haar vriend om 14.50 (hij is militair) dat er een vliegtuig in het WTC gevlogen was. Dus dat was ff schrikken, maar ach... zal wel een ongeluk zijn. Ff later kreeg ze weer een smsje dat er een 2e vliegtuig in de andere toren gevlogen was en dat zijn bataljon (of hoe je dat ook noemt) in hoogste staat van paraatheid stond, omdat het waarschijnlijk om een terroristische aanslag ging. Toen schrokken we toch wel ff. Wij zijn meteen met zijn allen (man of 10 op de afdeling) gaan surfen naar CNN en BBC om beelden te kijken en hebben we de radio harder gezet. Thuis (toen nog bij mijn ouders) stond de tv aan natuurlijk... very impressive al die beelden... Ik weet nog dat ik de dagen erna via een site live-beelden heb zitten bekijken (niet hele dag hoor, elke dag een keertje). Op de Empire State Building hadden ze een (web)cam gezet, gericht op 'Ground Zero', zodat je dus 24 uur per dag kon kijken... beetje luguber misschien, maar je zag alleen een rookpluim, want het was toch iets te ver weg om hulpverleners in actie te zien...
Ik was aan het werk in de apotheek, en 1 voor 1 gingen we naar de t.v.-kamer om te kijken wat er gebeurt was, ik weet het nog precies en zal het ook nooit meer vergeten.
Ik was op mn werk toen een collega tegen me zij dat het wtc ingestort was. Toen zij ik nog jij bent gek 1april is al lang geweest. Maar toen werd de radio harder gezet en hoorde ik het maar ik geloofde het pas echt toen ik het op tv gezien had.
Ik werkte toen op een grote helpdesk. een collega van mij had een sms gehad en keek gelijk op internet. iedereen dacht ow dat is vast een ongeluk. Totdat het bericht kwam dat de tweede er ook in zat. Toen wilden wij ook gaan kijken liep heel internet vast. niemand kon meer wat zien. later die avond thuis gekluisterd aan de TV, met een brok in mijn keel. Ik heb net op SBS6 de documentaire gekeken, wow wat was dat indrukwekkend zeg.......
Ik was net thuis van mijn werk en zette de tv aan om naar teletekst 101 te kijken wat er allemaal gebeurd was. Ik las "vliegtuig boort zich in wtc", het zei me toen nog niet veel aangezien ik toen nog niet wist waar wtc voor stond. Dus ik ging een boterham smeren en las later dat er zich een 2e vliegtuig in het wtc had geboord, toen ging ik toch maar even kijken op CNN en zag wat er aan de hand was. Ik zat verbaasd te kijken en heb dat de hele middag gedaan. Het was heel raar om live te zien hoe de torens instortte, wetende dat er op dat moment veel doden zouden vallen. Ik zal het nooit vergeten hoe die dag was. Ik heb net ook naar SBS6 gekeken naar die documentaire, ik had hem al eens gezien, maar het blijft toch heel indrukwekkend.
Ik zat op dat moment thuis, nog in mijn zwangerschapsverlof van de oudste. Ik had de tv aanstaan en heb toen meteen mijn man gebeld, die me eigenlijk niet eens geloofde, maar op dat moment kwam ook een klant binnenlopen bij hem die tzelfde verhaal vertelde. Ik heb eigenlijk heel geschokt de eerste beelden bekeken, ik was er helemaal door "verstijfd", maar toen ik de beelden zag van het tweede vliegtuig ben ik in huilen uitgebarsten. Weer mijn mannetje gebeld die ondertussen al zoveel verschillende verhalen had gehoord via klanten, dat ook hij even helemaal van de kaart was. Het heeft toen veel gedaan met mij, en nog steeds, kan de beelden niet zien zonder een traantje weg te pinken, ik vind het afschuwelijk!!! Liefs Angela.
Men ik weet het nog als de dag van gisteren ...ik zette om ongeveer 16.00 uur de TV aan ( wat ik normaal nooit deed ....boem ...1 gebouw stond toen al in brand ..en meteen zag ik een 2e vliegtuig aankomen ..ik heb het eerste uur nadien met open mond naar de tv gestaard .vol ongeloof..ik weet ook nog heel goed dat ik toch heel bang werd
Ik was aan het chatten met iemand uit amerika..mijn moeder riep van beneden dat ik de tv aan moest zetten en zette die aan..vertelde het vervolgens aan die persoon in Amerika en die lachtte me uit die geloofde het niet.. Vervolgens die ook de tv aangezet (denk ik) en toen bleek het echt te zijn.. Achja..ik vind het natuurlijk een vreselijke ramp..maar om nu na 5 jaar nog steeds elk jaar zo'n stampij er van te maken..overdreven.. -persoonlijke mening-
ik kwam net thuis van school en verders weet ik eht niet meer en ik hou me er ook niet zo erg mee bezig ik vind het ook persoonlijk wat overdreven om elk jaar er bij stil te staan maar ja dat is niet om jullie aan te vallen hoor maar dat is mijn eigen mening liefs samantha
Ik had de hele dag school gehad en ik kwam thuis en toen was het al heel lang geleden gebeurd, maar ik had er op school niets van meegekregen en ik weet ook nog dat ik er eerst niet zoveel van begreep wat er nu precies gebeurd was enz...
Ik was aan het werk en hoorde het op de radio....twijfelde of het wel echt waar was. Ik woonde nog thuis dus belde mijn moeder, mam kijk jij eens of er wat te zien is. En die vertelde het me. Was blij dat ik 3 uur later thuis was om de beelden te zien. Helaas is vandaag (12 september) ook een dag die ik me niet wil herinneren. Ik heb toen mijn motorongeluk gehad, waarna ik 3,5 jaar met krukken heb gelopen.
Ik was ziek thuis met de griep toen mijn man mij belde. Gelijk de hele middag de tv aangezet en gekeken
Achter internet...ik leidde toen een film-forum, met mensen uit allerlei landen waaronder ook een amerikaan; een new yorker nota bene. Dat is een goeie vriend van me en we hoorden maar niks van hem - dus dat was doodeng. Ik zat daarom achter IRC om bij mensen te zijn die zich ook zorgen maakten om onze new yorkse vriend. Wat een opluchting toen hij zich eindelijk aan het begin van de avond, gezond en wel maar zwaar overstuur, meldde!