Hoi Anneke, ik ben dus niet de enige die vreselijke last heeft van die akelige pillen! Niet te geloven zeg. Wat kun je daar beroerd van worden. Tja je moet inderdaad goed doorvragen he. Bedankt voor de informatie, ik hoop dat ie dan de komende dagen nog iets doorgroeit. Ik ben erg benieuwd wat je eitje deze ronde gaat doen. Toch spannend als dan blijkt dat het wel aanslaat. Zijn jullie al lang bezig?
We zijn sinds november 2006 gestopt met de pil dus we zij nal aardig lang bezig en de tegenslagen hebben hun tol ook wel een beetje geeist.. ik zag het niet zo heel positief meer in, maar toen we vorige maand toch een eitje hadden waren we weer helemaal opgepept.. Het idee da tje lichaam toch nog iets goed weet t edoen was even hardstikke goed! Ik wacht dus in spanning af of we deze maand weer zo'n mooi eitje zullen zien.. Ergens hou ik in mn achterhoofd dat het misschien niet aanslaat om mezelf een beetje te beschermen.. Ik heb wel geleerd om geduld te hebben dus we wachten maar weer af.. En jij? Hoelang ben jij al gestopt?
Ik kan me voorstellen dat je wat afwachtend bent. Toch altijd spannend, maar wellicht dat je weer een mooi ei hebt! Je had er vorige keer ook een toch! Maar ja is makkelijker gezegd dan gedaan. Wij zijn nu anderhalf jaar gestopt met de pil en ik weet sinds een week of vier dat ik PCO heb. Het is alleen al een grote ellende geweest om een goeie gyn te vinden. Ik heb inmiddels al 4 gyn. gehad en twee ziekenhuizen. Ik ben allang blij dat er eindelijk iets gebeurd.
Ja precies dat wachten terwijl er niets gebeurd is zo ontzettend frustrerend! Ik ben toen we in de mmm kwamen overal op gebloedprikt en toen bleek ook nog dat mijn rode hond vaccinatie uitgewerkt was.. Dat betekende dat ik die opnieuw moest hebben en dus 3 maanden niet zwanger mocht worden.. Dus verplicht weer aan de pil.. Vond ik ook zo frustrerend.. Ons hart staat al zolang voor een kindje open, maar er gebeurde gewoon vrij weinig.. Je kunt ook pas weten hoe het is als je er zel fmiddenin zit.. Had gedacht dat we er nuchterder onder zouden blijven, en mensen zeggen vaak "je moet er niet zo mee bezig zijn.." Maar die mensen zeg ik dan ook heel vaak dat ik het wel wil maar je wordt er constant mee geconfronteerd.. als ik om de 2 dagen naar het ziekenhuis moet en met mn benen in de beugels hang voor een inwendige echo is het toch moeilijk om er NIET aan te denken toch?
Ja Anneke, dat vind ik nou ook. Je moet elke 2dgn erheen, dus elke 2 dgn wordt je er mee geconfronteerd. Ik vind het vooral frustrerend dat voor de zw van onze zoon alles werkten en nu ineens niet meer. De eitjes waren nauwelijks gegroeid Bloed geprikt en provera recept mee gekregen. Ze belde op, in het bloed was toch iets een stijgende lijn te zien, dus donderdag weer terug, kan ik weer niet dus mocht het vrijdag worden. Had eigenlijk verwacht vandaag weer aan de provera te moeten, maar ze wil het dus nog ff afwachten...spannend. Had er niet meer op gerekend dat het heel misschien deze mnd toch nog kan..... (maar dat zal wel niet) Wie moest er vandaag nog meer naar het ZH? Had jij wel goed nieuws?
ik ben het helemaal met je eens hoor. Het is zo makkelijk om te zeggen dat je er niet mee bezig moet zijn! Dat is onmogelijk! Wat ik ook vaak hoor is dat ik gewoon geduldig moet wachten tot we minder stres hebben. we zijn namelijk net getrouwd, huis gekocht en dat soort zaken. HHHmmm dat verandert niets aan het feit dat ik toch echt PCO heb! Indian, balen dat ze bijna niet gegroeid zijn. Wellicht dat over een paar dagen blijkt dat het toch iets gegroeid is.... Kan me voorstellen dat je toch teleurgesteld was. Ik zelf ben vandaag ook geweest voor een fm, ik had een eitje van 10 mm op dag 10. Ik had geen idee, of dit goed is. Hier vertelde Anneke me dat het toch wel oke is. Donderdag kan ik weer heen. Kunnen ze je ook een verklaring geven over het feit dat in je eerste zwangerschap het wel vanzelf ging en nu niet?
Nee, dat is nu net het rare. Heb altijd een hele regelmatige cyclus gehad (altijd 29dgn), was ook meteen zw van onze zoon, toen we ervoor gingen. En had ook zeker niet verwacht dat het bij de 2de ook meteen raak zou zijn....maar nu zijn we 20mnd verder en wordt nog steeds niet ongesteld. Ik ben 3mnd weer regelmatig ongesteld geweest na de zw. En toen man klaar was voor een 2de toen stopte de cyclus. End at is dus 20mnd geleden. Project, hoop dat het bij jou wel iets doet. Ik hoor vrijdag meer, maar verwacht dat ik weer aan de provera mag en dan wordt de clomid verhoogd. ik denk naar 100mg.
Dat wachten maakt het zo moeilijk he? Dat je pas vrijdag misschien met provera mag beginnen.. Ik had dat ook bij de 50 en de 100 mg clomid. Er was een week lang niks te zien maar misschien dat het pas later zn werk ging doen dus moest ik dan over 2 weken maar weer terug komen en als er dan nog niks te zien is dan mocht ik beginnen met provera.. Ik snap dat ze het zekere voor het onzekere moeten nemen maar toch... Ik had wel door dat het helemaal niks werd omdat er echt 0,0 te zien was behalve al die kleine blaasjes van de PCOS. Ik moet vanmiddag om 2 uur weer heen voor de eerste meting in deze cyclus.. Ben zo benieuwd.. Maar ook erg bang voor een tegenslag als het weer niks heeft gedaan.. Vorige cyclus was de 150 mg wel aangeslagen, maar volgens mij hoeft dat niet persé te betekenen dat he tnu weer aanslaat.. Heb er slecht door geslapen.. Onbewust houdt het je gigantisch in de greep.. Daar baal ik soms wel van... Ben altijd hardstikek nuchter... Wat vreemd Indian dat het nu na je bevalling zo in de war is.. Je hoort het wel vaker.. Ik heb ook niet altijd last gehad van PCOS.. tenminste wat ik me herrinner van vóór de pil was dat ik een cyclus had van tussen de 28 en de 35 dagen.. Dat is hardstikke netjes.. De afgelopen keer met 150mg had ik een cyclus van 32 dagen dus dat is ook netjes! Stom he Project? Dat mensen soms zo kunnen reageren.. Ik hoor ook wel es van "is het niet psychisch"? Nou volgens de geleerden zit PCOS niet tussen de oren toch?
Anneke, ja dat zeggen mensen idd soms, je bent er te veel mee bezig, dus het zit tussen je oren. Gelukkig hoor ik dat nooit, omdat niemand weet dat wij al zooooo lang een 2de wensen. Want iedereen weet dat ik prednison heb en dat we het daarom uitstellen. Was trouwens ook een stukje zelfbescherming.......dat ik ook mijzelf voor hou dat eht niet kon omdat ik prednison gebruikte. Nu al 3 weken maar 1 keer gebruikt! Super dus. PCOS is het ook niet bij mij. Ze weten het echt niet.
Wat super zeg voor je! Maar waarvoor gebruik je dan prednison als ik dat vragen mag? Wij hebben ervoor gekozen om het toch in ons naaste omgeving te vertellen want de een na de ander is zwanger in de omgeving en dat steekt toch wel heel erg als iedereen het over zwanger zijn heeft en dat ze binnen een zucht en een scheet zwanger waren.. Dus dan weten ze ook dat ik op een verjaardag niet constant tussen het babypraat wil zitten..
Anneke, ik heb colitus ulserosa. Indirect weten onze ouders het. Maar ons mam is nu net degene die steeds erover begint....dat die zw is en die is zw en die is bevallen. En het kwartje lijkt maar niet te vallen dat ik dat liever allemaal niet weet. Het is een schat van een mens hoor....begrijp me niet verkeerd! Ik vind het ook gewoon niet fijn om het te zeggen. Wordt er verder ook weinig mee geconfronteerd. 2 "vrienden"van ons zijn nu zw, en ik baal daar van, maar gelukkig horen zien en spreken wij hun nooit. Heb ook bij hun wel eens laten weten dat wij hopen snel voor een 2de te mogen gaan, maar kregen geen reactie.
aaaaahhhh het lijkt er echt op dat ik begin op te zwellen door de clomid....dat gebeurde met de prednison zelfs bijna niet, maar nu lijtk het toch echt wel. aaahhhh (krijg je dat er ooit weer af? zal toch wel?)
Opzwellen hoe bedoel je? Het is inderdaad niet echt makkelijk als je moeder je er telkens mee confronteerd.. Ze heeft het vaast niet door... Op zulk soort momenten heb je echt een moeder nodig... Mijn moeder is 2 jaar terug overleden en op dit soort momenten mis ik haar het meest.. Haar goede raad.. Mn vade ris ook heel lief hoor, maar dit zijn toch vrouwedingen..
Moeders snappen er af en toe ook geen bal van. Nu ben ik ook niet de persoon die aan mijn moeder verteld hoe het allemaal precies zit en wanneer hoe en wat, maar ik vind het vreselijk om steeds maar te moeten horen dat die zwanger is en die bevallen en wanneer komt er bij ons nou eens een tweede? Het blijft allemaal moeilijk. 'Gelukkig' zitten we hier in hetzelfde schuitje en dat praat soms toch wat makkelijker.
Het is best moeilijk dat mensen steeds vragen wanneer er uitbreiding komt. Bij ons in de familie is iedereen echt binnen no time zwanger. ook heb ik een vriendin die er bij wijze van maar aan hoeft te ruiken en het is al raak. Mijn moeder begrijpt me juist heel goed, maar ik heb het geluk dat in haar omgeving niet veel mensen zwanger zijn. Anneke moest je niet naar het z'huis vanmiddag? Succes!
Ja ik denk ook dat ons mam het niet door heeft. Maar goed, het is echt een schat van een mens, en ze bedoelt het goed. Ik ben net zoals Natasja, ons mam hoeft niet alles te weten in die dingen. Anneke, wat moeilijk dat je moeder overleden is. Zeker nu ja.....moeders snappen het toch beter (oke je hebt uitzonderingen) En dit soort dingen bespreek je idd niet gauw met je vader. Maar ik denk ook dadelijk, als je zwanger bent en de kleine wordt geboren dan mis je haar ook erg.
Gister voor een follikelmeting geweest maar helaas nog niks te zien.. Wat was ik er kapot van gister. Dacht echt dat het nu de goeie kant op zou gaan.. Moet vrijdagmorgen nogmaals kijken of het niet later aan is geslagen.. Wat de volgende stappen zijn als dat niet zo is heb ik me nog niet in verdiept.. Zal wel hormonen spuiten zijn? Daar zie ik wel heel erg tegenop.. Maar dat zal ook wel weer wennen als het eenmaal zover is.. Toch wel weer een hele tegenvaller hoor.. Hoe langer we bezig zijn des te minder kan ik hebben.. Hebben jullie daar ook last van? Ik wil graag goeie moed houden maar dat is zo moeilijk met al die tegenslagen.. Hoe gaan jullie er mee om?
Anneke, wat vervelend dat het niet is aangeslagen. Ik kan me goed voorstellen dat het echt een enorme teleurstelling is! Ik zit nog niet zo heel lang in de MM en kan je niet adviseren. Ik merk wel dat je toch voor een bezoekje hoopt en hoopt en dat het echt rot voelt als er niets gebeurd is. Ik denk dat je jezelf ook echt de tijd moet geven om te balen en niet maar door moet gaan. Als je je rot voelt, dan moet je dat gevoel ook maar over je heen laten komen. Zeker niet doen alsof je je niet rot voelt. Wat de volgende stap is durf ik niet te zeggen, ik zou wel vrijdag alvast gaan vragen wat de volgende stap zou kunnen zijn. Indian, hoe is het met het zwellen?
Heb gister mn tranen de vrije loop gelaten en ik moet zeggen dat dat ook wel eens oplucht.. Lag wel al om 7 uur op bed omdat ik zo'n hoofdpijn had van het huilen.. Maar de druk is even van de ketel.. Kan er weer een beetje tegenaan.. Denk dat ik vrijdag hoor dat we de volgende ronde moeten spuiten.. Dus we wachten af.. Maar Project, heb jij geen controles bij de gyn? Of word er bij jou op dag 21 gebloedprikt?
Ik kan me voorstellen dat je even flink gehuild hebt hoor! Ik ben benieuwd wat voor jou de nieuwe stap is. Ik moet morgenochtend voor een tweede fm.