Bedankt ! Ik zou de echo in mijn album hier willen plaatsen maar mijn naam staat er zo duidelijk op en dat vind ik niet zo ideaal op een openbaar forum ..
Loeka, fijn dat jullie echo zo toppie was. Ingrid, ook fijn dat ik je een beetje heb kunnen helpen. Daar zijn we hier voor hoor! Enne, wees niet te scheutig naar je ex toe over je nieuwe vlam, dit kan altijd in je nadeel werken. En wat Loeka zegt vind ik eigenlijk ook geen gek idee. Natuurlijk is dat wel een punt wat moeilijk zal zijn, maar misschien is het een idee om je kindje jouw achternaam te geven. Ook omdat je misschien in de toekomst nog meer kinderen zult krijgen en dan krijg je zo'n gedoel met al die namen. Het is maar een idee. En ja ik begrijp je heel goed dat je dat mens haat. Liefde maakt toch blind! Zij heeft alleen maar aan haar eigen belangen gedacht, doordat ze al een alleenstaande mama is en het wel handig is weer een man in haar leven. Het kon haar vast niet zoveel schelen dat jij er ook nog een rol in speelde. Ik denk dat een omgangsregeling/bezoekregeling voor het eerste half jaar niet zo gek is. In de tijd die gaat komen tot dan kan zoveel veranderen, zowel aan jouw kant als aan zijn kant.
Goedemiddag allemaal! @ Vaamrile: jeetje wat komt er allemaal veel bij kijken zeg. Zo'n scheiding terwijl je zwanger bent. Er komt een heleboel bij me op als ik je bericht lees en ook die van de andere meiden. Ik heb toch het gevoel dat ik even voor de 'voice of reason' moet spelen, maar kan me helemaal voorstellen dat je daar niet op zit te wachten. Allereerst begrijp ik je gevoel en je gedachtengang helemaal! Je bent bedonderd, je voelt je in de steek gelaten en straks zou 'dat wijf' er dan ook nog af en toe 'vandoor gaan' met je kind. Zeker nu je je eigen kind nog niet kent kan ik me echt inleven dat je je nog nergens aan wil vastleggen wat dat betreft. Toch is er ook een meer rationele kant vind ik. Mieke schrijft al 'liefde maakt blind', dat is zeker zo, maar 'haat maakt ook blind'. Eigenlijk maken alle heftige emoties blind denk ik. Toch vind ik ondanks alles wat jou man je heeft aangedaan niet dat dit per definitie betekent dat hij daarmee ook een verminderd oordeelsvermogen zou hebben aangaande wat goed zou zijn voor jullie kind. Dat hij 'gestraft' zou moeten worden omdat hij als eerste de fout in is gegaan ben ik ook niet zo van. Naar mijn mening is het leven en al helemaal de liefde iets enorm complexs waar mensen fouten in kunnen maken, hoe vreselijk ook, het maakt ons menselijk nietwaar? Dat hij jou geschaad heeft betekent nog niet dat hij ook verkeerde beslissingen voor het kind zou nemen. Maar ook daar zullen jullie beide onbedoeld foutjes in gaan maken, net als wij allemaal trouwens. Je kent dat mens natuurlijk niet, dus dat je haar niet direct je vertrouwen wil geven is gewoon logisch. Toch, bedenk het eens van de andere kant: als jouw wolkje straks geboren is vind je het waarschijnlijk ook fijn dat jouw vriend hem/haar eens vasthoudt? Het is nu eenmaal zo dat jullie allebei een andere kring van 'dierbaren' hebben gevonden, dat heb je vrees ik van elkaar niet meer in de hand. Oftewel: ik vind het volkomen logisch dat je je nu voelt, ik zou me hetzelfde voelen, maar helemaal redelijk is het niet. dat hij dan ook weer onredelijk gaat reageren met allemaal dreigementen is dan weer een natuurlijke reactie I guess. Ben het eens met bovenstaande adviezen om zeker niet overhaast een beslissing te nemen, maar even afstand te nemen en aan het idee te wennen. Proberen om met een professional tot een redelijke 'deal' te komen lijkt me in het grootste belang van jullie kind en ook van jullie zelf! Ik wens je veel sterkte en als je boos wordt van mijn reactie snap ik dat helemaal, dan leg je het lekker naast je neer hoor! liefs noppie
Lieve Noppie, Nee hoor ik ben helemaal niet boos over jouw reactie. Je kent alleen nog niet het hele verhaal denk ik. Ik wil namelijk heel graag dat ons kindje de vader kent en ik heb zelfs aan hem beloofd dat hij in de eerste maanden altijd bij me mag langskomen om de kleine een fles te geven of om het naar bed te brengen. De keuze die ik maak is dan ook absoluut niet gebaseerd op wraak naar hem toe. Zo zit ik helemaal niet in elkaar. Maar hij heeft mij tot keuzes gedwongen op het moment dat hij gevoelens voor een ander kreeg en mij toch zwanger maakte. Ik was toen 10 weken noppie en stond er ineens alleen voor. Vanaf het begin heb ik hem verdedigd, ook al heeft hij me nog zo gekwetst. En ik weet ook wel dat ik moet doen wat goed is voor de kleine, maar ik heb al in heel veel dingen begrip opgebracht en moet ook een beetje aan mezelf denken. Zoals ik al zei ben ik best bereid vast te leggen dat er een omgangsregeling komt vanaf 6 maanden. Als de kleine geboren is bestaat de kans alsnog dat hij niet met haar samen is en zal hij de kleine al eerder meekrijgen. En misschien ook wel als hij wel met haar samen is, maar dat kan ik nu gewoon nog niet beslissen, daar is het te vers voor. Nu dwingt hij mij in principe een keuze te maken over de toekomst. Ik kan dat niet. Tevens weet ik dat het voor hem ook ontzettend moeilijk moet zijn, maar nogmaals, hij heeft een beslissing genomen en wist wat de gevolgen waren. Pas toen ik hem meenam naar de 3de echo (heb ik dus ook gedaan, terwijl iedereen zei dat hij dat niet verdiende) is hij in elkaar geklapt en werd de kleine belangrijk. En dat ik een vriend heb vind hij geen probleem. dat is ook het enige in jouw verhaal wat ik niet reeel vind. Ik vond mijn vriend nadat ik gedumpt was, hij vond zijn vriendin terwijl hij getrouwd was met zijn zwangere vrouw...ik dus. Als hij een andere vriendin zou krijgen vind ik dat ook geen probleem, maar ZIJ heeft het bij mij gewoon afgedaan. Ook om de dingen die ze persoonlijk tegen me heeft gezegd. Dus echt...ik ben de minst haatdragende persoon die er is. Ik wil het altijd voor iedereen en alles naar de zin maken, maar nu is het ook belangrijk om aan mezelf te denken. Dus nee, ik wil hem hier helemaal niet mee straffen, ik wil hem dus zelfs tegemoet komen door de omgangregeling al eerder te gaan afspreken dan waar hij voorheen wel mee akkoord ging. Maar ik moet wel mijn grens trekken, ik vind dat ik daar ook recht op heb. Ik schaad er ook het kind niet mee lijkt me, aangezien hij die altijd kan zien. Over de achternaam...ja, dat heb ik hem al gezegd. De kleine krijgt mijn achternaam, omdat ik ermee naar school en sport moet. Vind het heel naar als ik dan steeds zijn achternaam moet opnoemen. Maar eerlijk is eerlijk...het is maar een achternaam.
Jeetje wat een narigheid allemaal. Net zwanger en alleen, en alles zelf moeten regelen! Nou meiden hou je taai! Vrouwen zijn het sterke geslacht! Ik voel me bijna schuldig dat het bij ons zo goed gaat, ik kan me niet indenken dat mijn vriend me opeens zou verlaten, dan sta je er echt alleen voor! Ik hoop maar dat jullie veel vrienden en familie hebben en daar op kunnen steunen.
@ Vaam: Nu ga ik je een nadenkertje geven Jij vind het geen fijne gedachte dat een andere vrouw (zijn vriendin) je kleine dalijk vasthoud, maar draai het eens om? Hoe vind je (ex)man het idee, dat een andere man dalijk zijn kindje mag vertroetelen? Denk dat het een wisselwerking is, ik moet er zelf ook niet aan denken hoor, dat mocht het ooit gebeuren (waar ik niet vanuit ga natuurlijk) dat we uit elkaar gaan, dat een andere vrouw gedeeltelijk mijn kindjes gaat opvoedden.. Het is ontzettend moeilijk deze situatie, en ik hoop dan ook van ganser harte dat jullie er samen uit gaan komen.. Je zegt dat hij bv de eerste 6 maanden best langs mag komen om dingen met zijn kind te doen, maar in hoeverre wil jij zijn familie etc ook over de vloer hebben? Want zijn familie zal de kleine ook willen zien neem ik aan? En zo heb ik nog vele dingen die er zo maar eens in me op komen.. Vragen, waar jij waarschijnlijk heel erg mee aan het worstelen bent op dit moment en ik moet toegeven dat ik je er niet om benijd, zou het vreselijk vinden als ik mezelf al deze vragen zou moeten stellen in een periode waarin je eigenlijk geen vragen zou moeten hebben, maar alleen zou moeten genieten van het feit dat je een kindje krijgt..
Ingrid, ook nog een vraagje van mijn kant (we bestoken je wel zeg) Ging je nou BV of FV geven? En ik zou 't kleintje toch niet zo snel meegeven om uitlogeren te gaan bij je ex, ook al zou het uit zijn met zijn vriendin. Misschien is dat toch wat te onrustig nog. Heb geen ervaring daarin, maar kan het me zo voorstellen voor het kleintje.
Ingris: wat krijg jij veel over je heen meid. Ik vind het onzettend knap hoe nuchter je er toch in mijn ogen naar kunt kijken. Van alles wat de afgelopen tijd is geschreven zit wel iets in waarvan ik denk hebben ze een goed punt. Belangrijkste is denk ook ik nu dat je even de tijd neemt voor jezelf en je zwangerschap om de dingen eens goed op een rijtje zetten. Laat je vooral door niemand opjagen om dingen anders of vlugger te doen dan jij er aan toe bent. Jij en de baby zijn nu het belangrijkste. @Mieke8: ik denk en weet wel zeker dat uit logeren gaan in het begin te onrustig is. Daar moet ik je helemaal gelijk in geven, maar de tijd zal het leren. Waarschijnlijk Ingrid zul je in het begin hier ook helemaal geen behoefte aan hebben (had en heb ik nu nog steeds niet na 7 maanden). Veel sterkte, succes, liefde, geluk en al het andere moois wat je iemand toe kunt wensen
@ Vaampje: tsja, ik denk dat een 6 maanden regeling al een heel mooi compromis zou zijn hoor. Het is ook gewoon zo rot dat je over al die idiote regelingen moet nadenken terwijl zo'n babytje er nog niet is. En ik vind het persoonlijk ook behoorlijk onvolwassen van je ex dat hij toch doorging met proberen een kind te verwekken terwijl hij kennelijk al langer tegenstrijdige gevoelens had. Maar ja, gedane zaken nemen nu eenmaal geen keer! Overigens heb ik je wel goed begrepen hoor. Ik vind ook helemaal niet dat je een wraaklustig persoon bent. Ook heb ik in al die weken berichtjes van je heel goed gelezen dat jij een plek voor je ex in gedachten hebt en dat is ook helemaal prima! Kan wel goed zijn dat jouw vrienden en/of familie soms wat wraaklustige dingen zullen roepen, omdat ze je willen beschermen. vandaar dat ik dacht: effe van de andere kant belichten. Hoe dan ook is het misschien zinvol om je nog eens onafhankelijk zonder je ex te laten voorlichten over wat nu precies een ieders rechten en plichten zijn? Kan je daar eens rustig over nadenken voordat jullie beiden de verdediging/aanval in schieten? Uiteindelijk Vaam, wordt het heus wel weer rustiger hoor voor jullie, maar er zijn nu nog wat zurige appels om door heen te bijten. Ik vind dat je het heel goed doet!
@Vaam Ik lees je verhaal en het doet me wat. Ik snap je redenatie meer dan volledig. Ik zou haar het licht ook niet in de ogen gunnen, want eerlijk is eerlijk, zij is wel degene die jullie huwelijk kapot heeft gemaakt. Toch denk ik niet dat het zo werkt dat je het van 'de andere' kant moet bekijken. Voor jou is het heel anders dan voor je ex. Hij is degene geweest die deze situatie veroorzaakt heeft. En dat jij nu ook weer het geluk gevonden hebt is een hele andere situatie. Twee jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden om precies dezelfde reden. Mijn vader vond een jongere vrouw. Toch kijk ik heel anders tegen zijn (nog steeds) vriendin aan dan dat ik zou doen als mijn moeder nu een andere vriend zou krijgen. Zij is toch degene geweest die 'dit' veroorzaakt heeft... En dat zal heel erg lang duren voordat dat beeld veranderd. Je moet gewoon je gevoel en je hart volgen. En hem een beetje een pas op de plaats laten doen is helemaal niet erg! Het is niet dat je hem straft, maar je maakt wel duidelijk dat je niet nog een keer laat bedonderen. En tuurlijk ontkom je er niet aan dat 'zij' ook kennis gaat maken met jullie kindje. Alleen wel op de voorwaarden die jullie (jij en je ex) hebben bedacht. Jullie hebben immers nog even.... En 6 maanden is zeker niet erg want jullie kindje is er zeker niet bij gebaat als het gelijk al van hot naar her gesleept wordt en jij als moeder uiteindelijk ook niet. En wat betreft je achternaam, gewoon die van jou! Nou meis ik denk aan je en ik heb het echt met je te doen. Je krijgt van mij een dikke, vette knuffel!
Hoe hij het vind als een andere man zijn kindje vasthoud...tja, sorry mobiel, maar dat is nu juist waarvan ik denk....dat is zijn eigen schuld. Hij verlaat mij wanneer ik hem het hards nodig had en hij verlaat me voor een ander. Zoals ik al zei, als zijn relatie met deze vrouw over gaat en hij krijgt een andere vriendin dan heb ik daar veel minder moeite mee. Tuurlijk blijft het voor beide moeilijk om je kind in de armen van een vreemde te zien, maar het gaat ook om het gevoel...wat je van die ander vind. Ik hoop dat je dat kunt begrijpen. En zijn ouders zijn welkom. Ik heb altijd een ontzettend goede band met ze gehad en ze zijn en blijven de opa en oma. Dus daar heb ik absoluut geen moeite mee. Zijn vader heeft me altijd al beschouwt als zijn eigen dochter (mijn exman is enig kind). @Mieke: ik ga flesvoeding geven, dus ik kan de kleine niet langer thuishouden i.v.m. borstvoeding en zo wil ik het ook niet gaan spelen uiteraard. En jullie mogen me alles vragen hoor. Ik vraag jullie immers om jullie mening. Ik ga hem in ieder geval dit aanbod doen en hoop dat hij hier ook wat mee kan en zich geruster zal voelen. Ik laat het jullie wel weten. Liefs Ingrid
Dank je wel voor je verhaal. Dat is ook precies wat ik bedoel. Fijn dat je mijn gevoel kunt bevestigen. Het van de andere kant bekijken...dat heb ik echt al heel veel gedaan. In het begin ben ik constant voor hem opgekomen...in alle opzichten. Nu wil ik echt niet de boeman zijn, dus ga ik schipperen, maar ik verander niet van mening omdat ik nu toevallig een nieuwe man heb ontmoet, waar ik me goed bij voel.
@ Vaam, tjonge het blijft maar komen he, ik vind het zo naar voor je! Ik kan me goed voorstellen dat je het erg moeilijk vind als je baby daar die andere vrouw verzorgd zou worden. Daar zou ik zelf ook erg veel moeite mee hebben, en ik weet zelf niet of ik het wel zou toestaan.. Verder vind ik het moeilijk om je tips te geven. Dus wens ik je veel sterkte en kracht hierin!
Hallo Februari Lady's Poeh zeg wat een verhalen... Heb weinig tijd gehad om lekker mee te kletsen, maar er is ook een hoop in mijn leventje veranderd. Heb heel veel problemen gehad met mijn vriend, wie ik nu mijn ex kan noemen. Want we hebben er een punt achter gezet. Niet geheel zonder slag op stoot, want het was een heel jojo effect al maanden lang. Ik hoopd dat het nu wat rustiger wordt en dat ook ik kan gaan genieten van mijn zwangerschap..... Hoewel er nog een hoop geregeld en gedaan moet worden. Hopelijk is hier alles goed met jullie! Liefs shy
@Vaam; ik vind dat je gelijk hebt. Je exman heeft keuzes gemaakt en zal met de gevolgen die daaruit voort komen moeten leren leven. Hij heeft voor die andere vrouw gekozen, waarbij hij jou en jullie kindje in de steek heeft gelaten. En het niet willen scheiden vanwege een omgangsregeling is gewoon pure chantage... Ik neem aan dat hij volwassen is en zo ook kan handelen! Meid, je bent heel sterk en ook hier kom je weer uit! En je hebt een lieve man en lieve ouders achter je staan, je redt het wel! Liefs, Kim