ik vroeg me af hoelang het duurt voordat je herstelt bent van de hele nieuwe situatie. mijn zoon is geboren op 15-12-07 maar voel me nog steeds niet de oude! ik weet ook eigenlijk niet meer of het uberhaupt wel met de zwangerschap, bevalling, baby te maken heeft.. mij energie is compleet op.. alles is me teveel.. heb weinig zin om ergens heen te gaan (voor een boodschapje de deur uit gaat prima) makeup op doen, mn haar fohnen eten koken enzz.. ben de hele dag moe nou maaktte ik me van tevoren ook niet erg druk als ik zonder mascara de deur uit moest maar deed toch meer aan mezelf dan nu. heb er gewoon geen puf voor. mijn zoon gaat wel lekker gewoon in zn badje, krijgt zn eten op tijd en vind het superleuk om met hem te spelen, het is een erg vrolijk mannetje! ook heb ik regelmatig last van blaren in mn mond,dus pijn bij t eten(misschien tekort aan vitamines of bacterie/virus?) helaas maar waar nog steeds aambeien en heb na de bevalling nog een dag in het ziekenhuis gelegen vanwege enorme kramp in mn borstkast (ws door stress oid) heb t gevoel dat ook dat nooit helemaal over is gegaan want heb altijd nog een soort van bedrukt gevoel en als ik eet (al kauw ik 5 min op 1 hap brood) dan voelt het alsof ik enorme brokke doorslik en of ze halverwege blijven hangen.. iedere dag wel misselijk en duizelig vooral s ochtends en s avonds. mn onderrug voelt nog altijd erg moe aan pijnlijk aan vooral al ik t naar mijn doen wel een keer druk heb gehad.. voel me een enorme aansteller en het lijkt alsof iedereen om me heen met kinderen zeulen en er totaal niks verandert is en ik vind zitten al vermoeid! wat misschien nog t raarst is is dat er soms zomaar een dag tussendoor is dat t allemaal makkelijk gaat en ik me fit voel! herkent misschien iemand dit of heeft t al lang niks meer met de hele situatie te maken en moet ik misschien naar de huisarts.. vind dat zo moeilijk, vooral het uitleggen want het is allemaal zo vaag.. nou goed.. in ieder geval bedankt voor t lezen groetjes kimetje55
ik heb hem verplaatst naar baby en dreumes. Wist niet echt goed een betere plek voor je topic. misschien vind een andere moderator er wel een beter plekje voor, maar dan merk je dat wel
Heb je geen postpartum depressie, of een vorm daarvan? Wellicht heb je te kort aan vitamine B, heeft ook met postartum te maken. Ik zou er even met de huisarts over gaan praten.
Ik zou zeker naar de huisarts gaan! Dit zijn niet zomaar kleine klachtjes en aangezien je zoontje al bijna 9 maanden is, zouden de meeste dingen toch wel over moeten zijn. Je kunt aandringen op een bloedonderzoek om je vitaminen/hormonen ed te laten nakijken. Misschien heb je wel een ijzergebrek is en dat met een juist dieet en aanvullende ijzertabletten goed op te lossen. Hopelijk kun je snel terecht en voel je je snel beter!
MIsschien toch maar even naar je huisarts. Misschien is je hormoonhuishouding niet helemaal in orde. Voel je je verder ook down en dergelijke, want misschien moet je toch kijken naar een postnatale depressie. Heb er echt geen verstamnd, noem zomaar een paar ideeen. Misschien is het een kwestie van nog aanpassen aan de situatie. Ik weet het echt niet, maar ik denk dat je er niet verkeerd aan doet om even naar de huisarts te gaan en te kijken of hij iets voor je kan betekenen,. Want als ik je verhaal zo lees, wordt je er aardig moedeloos van. Sterkte ermee, hoop dat je er uit kunt komen.
Ik sluit me aan bij bovenstaande ... naar de HA dus. Overigens ben ik ook erg moe. Nu 8,5 maand mama en vooral weinig slaap (heb geen doorslapertje). Maar bij jou klinkt het niet als 'simpelweg' vermoeidheid.
Ik zou ook idd nar de HA gaan! Ik ben ook nog steeds moe maar heb Verder geen klachten alleen vermoeidheid dus.
Ik zou nog even wachten met de HA want dat is natuurlijk wel een grote stap. Probeer eerst eens heel gezond te leven. Veel vers fruit. En wat HEEEL BELANGRIJK is is vitamine B. Kan je bij de Etos wel kopen. En dan een super vitamine B 400%. Geel potje. Die slik ik ook altijd. Misschien dat dat eerst eens helpt. En als je je dan nog steeds zo rot voelt kan je altijd naar de HA.
de huisarts een grote stap? dat vind ik dus echt grote onzin. Ik zou als ik jou was ook zeker mijn schildklier laten nakijken. Ik ben zelf ook sk patient en je klachten herken ik alsof je over mij praat. Het hoeft natuurlijk niet maar het zou me zker niet verbazen. Dat gevoel in je keel (waar de sk zit) en pijn op de borst zijn naast verschrikkelijke vermoeidheid typische sk klachten hoewel er ook nog huisartsen zijn die dat anders zien. Ik schrijf ook op een forum voor sk-patienten misschien kun je daar wat lezen van anderen en herken je jezelf erin. Je vind een link naar het forum op de site www.hypomaarniethappy.nl Er zijn genoeg vrouwen die na de bevalling ineens schildklierklachten krijgen!
Ik bedoel te zeggen dat het een grote stap voor jezelf is. Niet vanwege de klachten! Maar de drempel om toch naar de huisarts te gaan is vaak best groot.
ah dat bedoel je...verkeerd opgevat! ik ervaar zelf niet echt een drempel om naar de ha te gaan vandaar : )
Zeker even naar de huisarst gaan met jouw klachten. Vriendin van mij had dit ook, alles was haar teveel en ze zag overal tegenop. Bleek een schildklierprobleem te zijn, dit kan na de bevalling ontstaan.
tja op zich.. als er niet zo veel aan de hand is.. kan je huisarts dat natuurlijk ook zeggen overigens moet ik zeggen is dat ik me wel beter voel nu ik mn "baby & mama" vitamines maar weer ben gaan slikken ondanks dat ik behoorlijk gezond eet zegmaar. overigens.. ik was helemaal dood na zo'n 6 maanden kwam letterlijk niet meer de bank af zelfs dat boodschapje was eigenlijk te veel de ultieme oplossing hier was "tijd voor mama" op advies van de huisarts ben ik gaan sporten 3x per week en sinds die tijd voel ik me veel beter. heb nu een beetje een motivatieprobleem.. maar merk ook dat ik dan meteen weer minder puf heb dus van het weekend komen de loposchoenen gewoon weer uit de kast hier gaan we er maar weer eens tegen aan maareh.. huisarts is om te helpen als je je niet happy voelt hoor willekeurig wat er precies aan de hand is en je zal niet de eerste verse mama zijn die zich na maanden toch niet fijn voelt. alleen houden de meesten gewoon hun mond omdat het wel normaal zal zijn.. je maakt tenslotte ineens veel langere dagen en kortere nachten en er komt veel meer op je af dan voorheen. maaraj.. niet alles lost zichzelf op en dan is een huisarts precies degene die je er mee zou moeten kunnen helpen niet perse met pillen.. maar ook bijv. advies over hoe je het beste jezelf weer een beetje op kunt peppen
Ja naar de HA als je denkt dat het helpt. Mij kon en kan je nog steeds oprapen soms en ik heb een doorslapertje sinds ze 10 weken is dus.. Maar ik was absoluut niet fit na de bevalling en ik wist dat. Ik had al moeite met zwangerschapsyoga. Ik ben ook gaan sporten en dat is even moeilijk in het begin maar ook al ga je maar 1 x per week..je gaat en dat is belangrijk en ook goed voor je hoofd. Verder veel vitamientjes en goed voor jezelf zorgen. Ik slaap geregeld mee met Fleur smiddags en ook al slaap je dan niet altijd, toch zak je een beetje weg en kan je de boel beter aan. Veel naar buiten etc. En ja die rothormonen helpen niet mee. Geef jezelf een jaar zou ik zeggen....ik zit bijvoorbeeld 14 maanden later nog met enorme haaruitval...pff... Tja, it's not easy. Ik vind het ook zwaar en moet voorlopig nog niet denken aan een tweede...zie dan ook uit naar 4 daagjes weg binnenkort met Fleur bij oma! Sterkte en gewoon om advies vragen bij de HA. Marijn
als ik dit allemaal zo lees dan is het idd misschien een idee om ff naar de huisarts te gaan.. vind het alleen behoorlijk moeilijk om uit te leggen.. heel erg bedankt in ieder geval en als ik meer weet dan horen jullie van me!
Hoi Kimmetje, Ik herken je verhaal maar al te goed inclusief de blaasjes in je mond. In mijn geval zaten daar ook vaak aften bij (nu nog hoor) Na velen malen bij de huisarts en bloed/urine onderzoek, blijkt het niets lichamelijks te zijn. Ik heb een burn-out en heb binnen kort de eerste afspraak bij een psycholoog. Ik heb niet naar mijn lichaam geluisterd en dat is dom. Ik dacht; dat lukt mij wel, dat hou ik wel vol, ik ben toch niet zwak! Dat ben ik ook niet, zeker nu ik me wat meer verdiept heb in burn-out lectuur. Maar ik heb wel teveel van mezelf gevraagd, en daar moet ik iets mee doen, er anders mee leren omgaan. Dit speelt al vanaf mijn zwangerschap en het heeft met veel factoren te maken, in mijn geval vooral met stiefproblematiek en dus niet met mijn werk. Die eerste stap naar de huisarts is best moeilijk, maar zeker de moeite waard! Laat je weten hoe het was? Groetjes, Mirelle.
Daar denk ik ook eigenlijk aan..een burnout. Omdat je zelf ook zegt dat je niet zeker weet of het met je kindje te maken heeft en alles daar omheen. Ik herken het namelijk wel wat je schrijft, dat het allemaal zo vaag voelt en je gewoon niet weet wat er is. Was je niet al 'op' voor de zwangerschap en bevalling? Ik heb zelf een enorme werkgerelateerde burnout gehad, maar dan 2 jaar voordat ik Fleur kreeg. Altijd op mijn tenen lopen, werk verrichten boven mijn macht, altijd lekker JA zeggen op het werk zodat iedereen al gauw wist dat ze de kutklusjes naar marijn konden sturen! en ik maar doorgaan en er een sociaal leven met alles vandien erop na proberen te houden. Dat gaat dus niet. Ik heb daarom 1 ding geschapt uit mijn leven even en dat was voor mij werk. Want ik ben gewoon niet zo carriere gericht en heb geen zin in al die stress. Ik wil gewoon lekker zorgeloos naar bed kunnen en zorgeloos weer opstaan en dan beslissen wat ik met Fleur ga ondernemen...heerlijk. Ik heb dn ook wel het geluk dat het kan financieel. Heb ook 6 maanden bij een psycholoog gelopen en dat hielp wel even om te zien waar dit nou vandaan kwam. Mocht het iets in deze richting zijn ga dan snel hulp zoeken en maak wat keuzes in je leven. Wat wil JIJ nou echt, jammer wat anderen er van vinden en dan gewoon jou gevoel volgen. Er gaat even tijd in zitten maar dan is er wel meer duidelijkheid. Sterkte hoor, Marijn
Ik was een wrak voor de bevalling, kon niet eens 50 m met dehond lopen de laatste weken. Wel 42 weken zwanger geweest. Maar een paar dagen na de bevalling was ik alweer fitter dan dat ik zwanger was hoor. En nu nog steeds. Zou zeer naar de HA gaan!