Hoe in slaap komen?

Het is ook moeilijk om de juiste beslissing te maken... Zelf zit ik ook met een slaapprobleem, waar ik maar niet uitkom wat wijsheid is. Maargoed, hem uiteindelijk laten huilen is geen optie, ook een beetje een gek advies van het CB.

Bij advies/voorlichting in het ziekenhuis hebben ze onderstaande tegen mij gezegd. Weliswaar voor prematuur kindjes, maar het lijkt mij dat het bij alle babys zou "moeten" werken.

Je doet er goed aan om hem eerst te troosten zonder dat je hem uit bedje haalt. Wil dit niet lukken, dan oppakken en tegen je aanhouden zonder iets te zeggen, misschien een beetje sussen. Zodra hij stil wordt [en nog niet slaapt] terug in bedje leggen. Dit herhalen totdat hij wel stil in bedje blijft liggen en in slaap valt. Uiteindelijk zou dit moeten werken, zodat het later vanzelf gaat, omdat hij zich dan overgeeft.

Bij mij gaat deze vlieger helaas niet op, maar voor jou wellicht het proberen waard. Zolang je maar rustig blijft en niet van de ene naar de andere schouder/arm of rond lopen of... Dat brengt onrust met zich mee en daardoor blijft hij huilen. Rustig wiegen lijkt mij geen probleem.

In ieder geval is het niet waar dat hij zich zelf wel in slaap huilt. Hij kan zichzelf ook over de toeren huilen en dan krijg je hem helemaal niet meer in slaap en dat is voor jezelf ook geen doen... Want inderdaad, het is ontzettend sneu je kleintje zo te zien huilen.

Wil anders een speentje ook niet helpen?

Sterkte...

 

Dat slapen is voor mijn kindje ook erg lastig.
Senna is nu 19 weken en de ene keer red ze het wel om zichzelf binnen 10 minuten in slaap te huilen en de andere keer red ze het absoluut niet. Dan kan ze bij wijze van spreken wel 2 uur huilen.
Ik ben ook erg onzeker geweest over wat nu te doen en ik doe het volgende:

Overdag leg ik Senna als ze echt moe is rustig in bed. Voordat ik haar neerleg doe ik haar in haar slaapzakje en dan houd ik haar een minuutje of twee rustig tegen mij aan. Zo knuffelen we even en dan leg ik haar in bed. Negen van de tien keer slaapt ze als ik eventjes over haar neusbrug wrijf. Komt ze zo niet in slaap dan laat ik haar eventjes huilen maar zodra ik merk dat het hysterisch word dan ga ik naar haar toe en troost haar. Al troostend valt ze dan in slaap.
's Avonds is een heel ander verhaal. Tot 14 weken heeft Senna enorme last gehad van darmkrampen. Iedere avond liepen we met haar rond omdat ze aan het gillen was van de pijn. Rond een uur of twaalf viel ze plots midden in een pijnschreeuw in slaap en zo legden we haar dan in bed.
Nu leg ik haar wakker in bed en laat haar even huilen. Als ik nu echter ook merk dat het hysterisch wordt dan ga ik naast haar bed zitten en aai weer met mijn vinger over haar neusbrug, sus was of tik zachtjes met mijn hand op haar beentjes. Hiervan wordt Senna rustig en zo valt ze dan wel in slaap.

Ik weet dat veel mensen hun kinderen in slaap laten huilen maar mijn ervaring met Senna is dat ze dan vaak niet in slaap komt. Ze huilt zich zo overstuur dat ze hysterisch in haar bed lig. Voor haar werkt deze methode dus niet.
Daarom heb ik de middenweg gekozen. Ik probeer haar altijd in haar eigen bed te laten liggen maar laat haar wel weten dat ik er voor haar ben. Zit ik dan een half uur naast haar bed dan is dat jammer. Dit voelt voor mij/ons goed en ik ga er vanuit dat er vanzelf een dag komt dat ze beter uit zichzelf in slaap gaat vallen.

Ik denk dat je goed moet nagaan wat voor jou goed voelt. Het is zoeken naar wat dat is, maar je komt er vast wel.

Succes
Anna

 

Ook ik heb ons zoontje wekenlang in slaap gewiegd, maar toen ik visioenen kreeg dat ik hem nog in slaap zou moeten wiegen als hij 1 zou zijn, ben ik gestopt. Bij ons is het de kunst om hem zo rustig mogelijk wakker in bedje te leggen. Wanneer hij huilt, dan is het een verloren zaak. Het heeft nooit gewerkt om hem te laten huilen. Op een gegeven moment wordt hij helemaal hysterisch.

Wanneer hij in bed ligt, geef ik hem z'n speentje en dan valt hij vrij snel in slaap (overigens werd hij ingebakerd, vanaf gisteren zijn we gestopt). Als hij begint te huilen, loop ik terug en geef hem weer zijn speentje. ik haal hem absoluut niet uit bed, mits hij natuurlijk niet overstuur is, maar dat komt nog maar zelden voor. In het begin zat ik soms wel 1,5 uur naast z'n bedje, maar de laatste tijd is het krap tien minuutjes.

Zoals ik al eerder zei, zijn we nu gestopt met inbakeren omdat hij zich om kan rollen. Ik ga er vanuit dat het weer een stuk moeizamer zal gaan, maar het is vooral belangrijk dat je er zelf positief instaat. En het is een cliché, maar doe alleen de dingen waar je je goed bij voelt! Wil je hem niet laten huilen? Dan moet je dat gewoon ook niet doen!

 

hallo


Mijn zoontje is nu 8 weken oud .
Op zich heb ik geen problemen met het slapen maar misschien wel een paar tips .
-Ik wreef in het begin over zijn hoofd en net boven zijn neus .Dan zie je de oogjes al dichtgaan .
-soms was mijn zoontje bij mij en mijn man helemaal hysterisch en wat hielp om hem even neer te leggen in zijn bed in het donker .Hij viel dan vanzelf in slaap .
-Soms helpt het om mijn hand naast zijn gezicht te houden zodat hij weet dat ik er ben .
-Mijn man heeft het geduld om soms 10 naast zijn bed te staan en hem aan te kijken (ik heb dat geduld niet ) en dan valt hij in slaap .
-Speentje werkt bij mijn zoontje ook erg slaapverwekend .
-Lekker kroelen door op mijn buik te laten leggen werkt ook slaapverwekend .

Laten huilen doen wij ook niet .Er is altijd wel een reden waarom hij huilt .
Soms zit er een boer dwars of natte luier .
Laten huilen vind ik een beetje ouderwets en mijn zoontje raakt daar vaak nog meer overstuur van .

 

Haha.. het is dus gewoon een kleine boef

Maar vervelend is het wel. Het doekje op zijn koppie laten liggen, doe je natuurlijk ook niet als je er niet bij bent.

Hier wil meneer niet slapen als het licht is en slaapt hij over het algemeen beneden overdag. Iets wat nu nog kan, omdat hij nog niet speelt, maar straks wel zou moeten.

Maar zodra ik hem naar bed breng, is het compleet mis. Hoe moe hij ook is, hij wil niet slapen. Hij kan dus ook compleet over de toeren raken, ondanks dat ik hem wel steeds probeer te troosten zoals ik heb geschreven.

's Avonds en 's nachts is het over het algemeen geen probleem, maar zodra de ochtend er weer aankomt... krijg ik hem ook niet meer in slaap.

Het is moeilijk iets te verzinnen wat goed is hè?

 

Hmmm... gek niet? En ze zijn toch moe.

Hoe gaat het bij jou dan als je Kayra in bijvoorbeeld de kinderwagen in de huiskamer ligt? Wil hij dan wel slapen? Dan kan het natuurlijk zijn dat hij graag dicht bij je wil zijn.

Hier is het ook goed als de kleine man op zijn buikje ligt [hij heeft nogal last van krampjes], maar dat doe ik natuurlijk niet als ik er niet bij ben [dus als hij in zijn bedje ligt].

Ik merk dat onze man het nog wel nodig heeft om geborgenheid te voelen. Hij is dan ook te vroeg geboren... Maargoed, op een gegeven moment zal hij het toch zelf moeten kunnen. En... ik moet ook nodig weer wat dingetjes doen in huis.

Het lijkt mij voor zo'n kleintje ook zo vermoeiend. Wel moeten slapen, maar zich er steeds tegen verzetten. Sneu is dat hè?

 

Hier ook hetzelfde verhaal. Onze zoon valt altijd bij ons in slaap, bijvoorbeeld tijdens de fles of na de fles op schoot. Leggen we hem dan weer in zijn bed en hij is niet ver genoeg in dromenland dan is ie meteen weer klaarwakker!
Hier ook snachts geen probleem maar overdag slaapt ie vrij weinig.
Hij is wel ontzettend moe maar zelf in slaap komen ho! maar!

Wat mijn trucje de laatste tijd is:
Halverwege de fles laten boeren en als er nog een beetje in de fles zit hem op z'n bedje leggen en daar het laatste geven. Vooral snachts pluk ik daar de vruchten af. Hij heeft daar vooral veel steun aan. En valt dan langzaam in slaap.
Het is een heel gepuzzel hoor, ons manneke is ook veel wakker overdag en als ie dus bij mij ligt slaapt ie na de fles wel maar leg ik hem nog wakker in de box en kan zo een uur naar zijn mobile liggen kijken!

Ik zou ook liever willen dat ie van voeding tot voeding slaapt maar helaas!

 

Jullie kleintjes zijn nog zo jong, dat ritme komt vanzelf wel hoor. Martijn sliep ook slecht overdag, steeds korte slaapjes van een half uur/drie kwartier. En huilen als hij wakker in z'n bedje gelegd werd.

Ik heb hem gewoon steeds lekker bij me op schoot genomen en hem in slaap gewiegd en gezongen, dan kon ik hem zo slapend in z'n bedje kiepen. Toen hij een paar maandjes ouder werd is dat heus wel anders geworden hoor, je hoeft het echt niet te blijven doen tot hij 18 is.

Martijn is ook te vroeg geboren en had het contact en de geborgenheid erg nodig. Wakker in bed leggen en laten brullen was gewoon zielig. Hij sliep namelijk wel lekker als hij door mamma in slaap gewiegd was (dat half uurtje of drie kwartier dan). Nu slaapt hij lekker twee of soms nog drie keer op een dag anderhalf a twee uur.

Dus wanhoop niet, het komt vanzelf