Lieve meiden, ga hier toch over mijn angsten vertellen Het blijft toch onderhuids knagen, en ik hoop dat jullie mij een beetje gerust kunnen stellen. Ik ben nu 26, en mijn vriend en ik hebben een grote kinderwens. Ik heb diabetes type 1, een schildklierafwijking, en B12 te kort. Ik heb er lang over gedaan om mijn suikers goed op orde te krijgen, heb nu een insulinepomp, en mijn suikers zijn duidelijk verbeterd. inmiddels heb ik al groen licht gekregen van de internist, en was daar natuurlijk mega blij om! maar door deze aandoeningen ben ik ook veel moe enz, en weet natuurlijk niet hoe een zwangerschap voelt. Soms vraag ik me af: trekt mijn lichaam wel een zwangerschap??Voor het kindje doe ik alles voor een betere gezondheid, en alle risico s zo klein mogelijk te houden ( lees: gestopt met roken, maanden over gedaan om mijn suikers stabiel te krijgen, veel bloedprikken, vitamines en foliumzuur) en ik doe het met liefde, ik heb geen grotere wens dan een beebje, en ik ga er voor!! Maar de angsten blijven... mensen uit mijn omgeving zeggen vaak uit reactie: dan wacht je toch nog even met beebs? Maar dat is dus niet reeel, want het zijn allemaal chronische aandoeningen die nooit meer weg gaan. Wie heeft zich nog meer wel eens onzeker gevoeld over haar gezondheid en zwangerschap? Ik hoop dat jullie wel begrijpen dat het mijn alle grootste wens is om mama te worden, en ik daar voor ga ( nu word ik weer angstig dat jullie gaan zeggen dat ik beter geen kinderen kan nemen ) please.. reacties... want voel me er een beetje alleen in ( verders vind ik het heel erg leuk en spannend net als jullie ) liefs dana
Mijn collega is net bevallen van een gezonde zoon en is diabetes patient. Onder strenge begeleiding van het ziekenhuis heeft ze een goede zwangerschap achter de rug. Wel heeft ze hier op het werk 2 keer een weg raking gehad omdat ze te weinig suiker in haar bloed had. Hierdoor is ze na 13 weken gestopt met werken en komt na haar verlof pas weer terug. Onder goede begeleiding komt het helemaal goed.
een oud collega van mij had ook diabetes type 1 en die is bevallen van een bloedmooie gezonde zoon ze heeft wel wat begleiding gehad maar is nu de gelukigste persoon op aarde ze vond zelf dat de zwangerschap mee viel ze had erger verwacht dus meid met de goeie begleiding zal ook jij er wel door heen komen !
Je zwangerschap hoeft natuurlijk niet super zwaar te worden hé! Snap ook wel dat je door je ziekte sneller moe bent (en alle bijkomende dingen) dan normaal, maar met goede begeleiding zal dat idd vast wel goed komen! Zeker als jullie wens zo groot is, zou ik er gewoon voor gaan als het voor jou goed voelt. Wie weet heb je wel een superzwangerschap en bijna nergens last van! Succes!
Weet je, doordat jij nu al bij een arts loopt, zul je heel goed gecontroleerd worden bij een eventuele zwangerschap. Dan maken ze waarschijnlijk bij elke controle een echo. En waarschijnlijk zijn alle controles dan bij de gyn in plaats van de verloskundige. En ik denk dat er meerdere vrouwen zijn die er tijdens de zwangerschap pas achterkomen dat het toch best een aanslag is op je lichaam. Jij bent er nu al heel goed mee bezig, en dat is echt heel belangrijk voor de voorbereiding. Dan kan het straks eigenlijk alleen maar meevallen. De onzekerheid zal waarschijnlijk wel blijven, maar dat is niet zo erg... Eerst denk je; zullen we aan kinderen beginnen of is dat niet verstandig? Dan is die knoop doorgehakt, en dan denk je; zou ik wel zwanger kunnen raken? Dan ben je zwanger en dan denk je; zou het wel goed blijven gaan? En dan is de baby er, en dan ben je weer bezorgd over zijn gezondheid. Die bezorgdheid is op zich wel goed, want dan wordt je in ieder geval niet te makkelijk met je gezondheid enzo. Er zijn ook zat vrouwen die gewoon drinken en roken tijdens de zwangerschap "want het zal best wel goed gaan". En dat zul jij waarschijnlijk nooit doen... Dus ik zou zeggen, ga ervoor! Heel veel succes, ik hoop dat je snel zwanger bent!
Of het zwaar of makkelijk wordt, kan niemand je van tevoren zeggen, elke zwangerschap verschilt. Maar de internist heeft jou groen licht gegeven en hij zou dat niet doen als hij problemen zou verwachten. En wat je omgeving betreft, je kunt altijd wel blijven wachten, maar er zal altijd iets zijn om het vooruit te schuiven, ik zou er gewoon nu voor gaan!
Hoi Ik heb geen diabetes maar een lekkende hartklep en tevens 50% kans dat ik dit doorgeef aan een eventuele baby. Toch is dit voor mij geen reden om niet voor kinderen te gaan. Wanneer het zover is kom ik onder extra controle te staan van de cardioloog en ik weet nu al dat het dan een ziekenhuisbevalling zal worden. Toch zijn dit geen zaken voor mij om me extra druk over te maken. De dokter heeft gezegt dat een zwangerschap geen problemen hoeft op te leveren dus daar ga ik dan vanuit.
Het is niet gezegd dat je een zware zwangerschap zult hebben. Dit is voor "gezonde" vrouwen ook altijd maar de vraag. Een goede vriendin heeft de ziekte van crohn in heftige mate en wilde ook graag een kindje, zij heeft uiteindelijk de stap gezet en heel haar zwangerschap zich zo goed gevoeld dat ze wenste dat ze altijd zwanger was. Voor haar zwangerschap was ze vaak thuis van het werk en nu de kleine geboren is ook weer maartoen ze zwanger was...helemaal niet! Als jouw internist groen licht gegeven heeft zou ik er gewoon voor gaan als het jullie wens is Beter zul je nooit worden en dan denk ik dat het altijd beter is om er vroeg mee te beginnen dan te wachten want ja, de lichaam wordt ook ouder en kan het dan misschien minder makkelijk aan. Het kan zwaar worden, maar dat hoeft helemaal niet. Buiten dat, je staat onder goede controle en dan nog, stel je voor dat het allemaal wat minder gaat...na 9 maanden heb je een mooie baby in je armen en dan ben je de 9 zware maanden vast snel weer vergeten. heel veel succes!
Hoi, Ik weet precies hoe je je voelt. Ik heb de ziekte van crohn en daardoor een blijvende stoma, ook mijn B12 moet via injecties aangevuld worden. Ik had ook veel twijfels over zwanger worden en na de bevalling. Kon mijn lichaam het wel aan, heeft het kind wel een volwaardige moeder omdat ik toch sneller mijn rust nodig heb dan een andere moeder enz. Wij hebben toch de stap genomen omdat ik wist dat ik goed onder controle gehouden wordt en onze wens zo enorm groot was. 3,5 jaar geleden is onze zoon geboren (via een keizersnede) en de hele zwangerschap is zeer goed verlopen, heb optijd rust genomen en helemaal geen klachten gehad. Ook na de bevalling is het goed gegaan, onze zoon weet niet beter als dat mama niet alles kan en hij dan dingen aan papa moet vragen. Het is mij 100% meegevallen. En zie ik ben nu zwanger van ons tweede wondertje, deze zwangerschap is wel zwaarder maar nog zeker goed te doen. Heel veel succes, knuffel conny
Heeey lieve lieve meiden! wat een lieve berichten! Het stelt me weer een beetje gerust! Het is idd waar dat je rondom zwangerschap en kinderen veel angsten tegen komt. Ik zie dat vele van jullie al lekker zwanger zijn! Van harte gefeliciteerd! En ancie, jij ook veel succes met zwanger worden! Ben je al lang bezig? En connie75: wat heb je alles goed aangepakt! Ik ben zo blij dat jullie hier je verhaal wilden neerzetten! Ik heb er echt wat aan! Ik kom idd onder stengere controle te staan, En alle medicijnen worden aangepast als het moment "daar"is. En voor nu probeer ik me bezig te houden met de voorpret en zo gezond mogelijk proberen te leven. En hopen dat ik snel in verwachting mag zijn van een wereldswonder! ( wat ik natuurlijk iedereen gun die die wens heeft!) NOGMAALS: BEDANKT VOOR DE LIEVE WOORDEN! dikke knuffel en liefs dana