Hoi, Ik moet het even van me af schrijven: ik word echt knettergek van mezelf. Op het moment ben ik precies 5 weken zwanger: 5 juli heb ik een mk gehad na 9 weken zwangerschap (het vruchtje is met 6 weken gestopt met leven). Nu ben ik erg blij dat ik weer zwanger ben maar ik ben er constant mee bezig. Tijdens mijn vorige zwangerschap merkte ik weinig en nu is dat dus weer zo. Op zich natuurlijk fijn dat ik geen last van kwaaltjes heb maar ik word daar zo onzeker van! Ik wil voelen/merken dat ik zwanger ben... Nu is het wachten op 13 oktober, 13.10 uur: inwendige echo. De tijd kan me niet snel genoeg gaan. Groetjes, Ilse
Ilse, ik kan me je onzekerheid heel goed voorstellen. Maar bedenk wel: wie zegt dat dit weer een mk wordt? Ik weet dat het moeilijk is, maar probeer te genieten. En het zou ook best kunnen dat je een aantal weken verder opeens wel klachten krijgt. Geniet ervan dat je nog even nergens last van hebt, al snap ik je gevoel wel hoor. Ik ben ook constant onzeker dat het mis is, en ik heb niet eens een mk gehad. Het is heel normaal om je zo onzeker te voelen, maar probeer er ook wat positief tegenover te staan. Er zijn zat vrouwen die gedurende hun hele zwangerschap niets voelden, en toch een wolk van een baby aan het einde in hun armen hadden. Wat ik maar wil zeggen: kwaaltjes zijn geen graadmeter! Zijn ze er, zegt het nog niets, en blijven ze weg, dan zegt het ook niets. Ik hoop dat je het wat positiever kunt bekijken de komende tijd. Heb je al gebeld met een verloskundige hierover? Omdat je een mk hebt gehad, kun je volgens mij al met 7/8 weken een echo krijgen en niet die van 9 weken die je nu hebt! Sterkte meis.
Hoi Birdie, Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! Bedankt voor je positieve woorden. Fijn om te weten dat er iemand meeleeft . De echo op 13 oktober is de vroegst mogelijke echo: ik kon helaas niet eerder terecht in het ziekenhuis. Ik baal er ook van maar ja, wat kun je eraan doen... ik zou nog kunnen bellen om te kijken of ik wellicht bij een ander ziekenhuis terecht kan maar ik wil ze ook niet teveel tot last zijn. Groetjes, Ilse
Oh, ik snap je gevoel precies.. Ik word ook knetter van mezelf! Ik had 25 juni de afspraak voor een volgende echo, toen zou ik 10w 6d zijn. Maar de dag ervoor was ik begonnen met vloeien en tijdens de echo bleek dat het vruchtje met 7 weken (vlak na de vorige echo, toen het hartje klopte) was gestopt met groeien. Daarna 1x ongi geweest en nu weer zwanger. Ik ben zo ontzettend bang en onzeker. Ben ook nog helemaal niet blij, ja, diep vanbinnen natuurlijk wel, maar zo blij als de eerste keer durf ik niet te zijn. Ik durf niet vooruit te denken, ik stop die gedachten meteen. Ik heb de vk nog niet gebeld, maar als ik bel, mag ik wellicht meteen voor een echo (vk heeft echo apparaat). Maar wat heb ik aan een vroege echo, dan heb je (behalve de bevestiging dat ik inderdaad zw ben) nog geen zekerheid. Dus ik probeer te wachten tot ik een week of 8 ben, dus nog 2,5 week geduld. Moeilijke tijd he? Ik wens je veel sterkte, probeer rustig te blijven. Succes!
Hi Kikibo, Dank je voor je berichtje. Allereerst wens ik jou natuurlijk ook een fijne en gezonde zwangerschap toe! Jouw gevoelens zijn erg herkenbaar: je probeert je best te doen om niet al te negatief te denken maar telkens komen die negatieve gevoelens weer boven drijven. Ik heb de inwendige echo kunnen verschuiven naar 6 oktober ipv 13 oktober. In tegenstelling tot jou wil ik wel zo snel mogelijk een echo: ik realiseer me dat dat valse hoop kan geven maar de vorige keer was het al fout gegaan voor de echo. Ik hoop met de echo in ieder geval een klein beetje onzekerheid weg te halen. Ik wist dat zwanger worden moeilijk zou zijn, maar het zwanger zijn valt ook niet mee...
Hey Kikibo, Leuk om wat van je te horen. Het gaat redelijk: zoals je misschien hebt gelezen heb ik de eerste echo een week naar voren kunnen zetten dus dat is sowieso al fijn en verder probeer ik me nu wat meer bezig te houden zodat ik niet constant bezig ben met het zwanger zijn. Ik moet even een knop omzetten en van het positieve uitgaan. Ik moet moeder natuur gewoon haar gang laten gaan... ik heb er verder toch geen invloed op. Kortom: een soort van berusten en blij zijn dat ik het glazuur van de toiletpot niet hoef af te kotsen Met jou ook alles goed? Groetjes, Ilse
Wat goed dat het je toch gelukt is om de echo een week naar voren te halen. Scheelt toch weer een week wachten. Je kunt er inderdaad niets aan doen, moeder natuur gaat haar gang, dat is juist het rotte ervan. Je staat zo machteloos. Maar dat betekent niet dat je je gedachten stop kunt zetten. Maar probeer ze niet de overhand te laten krijgen. Probeer je gedachten wat te verzetten, positief te zijn, als de negatieve gedachten je overspoelen, zeggen tegen jezelf: STOP! Desnoods meerdere keren. Zoek afleiding op zo'n moment. Ik hoop dat je deze periode tot de echo een goed doorkomt meis. Laat je niet gek maken.
Wat goed, ik had het gelezen ja, van de echo. Ik heb 1 okt. een afspraak staan en ik ben zó zenuwachtig! Ik stel me er echt op in dat het niet goed is, dan valt het misschien nog mee. Ik durf niet vooruit te denken, geen banner te maken... Ik moet me ook maar 2 weekjes even bezig houden inderdaad, even een goede afleiding vinden. En dat klopt, je hebt er helemaal geen invloed op, voor een controlefreak en perfectionist heel frustrerend! Succes de komende dagen/weken!
Maak je niet zoveel zorgen, je moet ook bedenken, als het mis moet gaan kun je er zelf niet veel aan verhelpen. Ik was ook heel erg bang en zelfs als had ik een echo met een hartje gezien, dan bedacht ik me dat dat hartje ook zo weer kon stoppen. Zo kun je eigenlijk altijd bang zijn. Mijn echte symptomen kwamen pas in week 8.
Hoi Ilse, Als eerste natuurlijk gefeliciteerd met deze zwangerschap. Het is ontzettend logisch dat je bang ben deze eerste periode en het erge is dat je er ook niks aan kan doen. Je hebt de echo al vervroegd, dat is super, want dat kan zeker een stukje onzekerheid wegnemen. Ik kreeg pas kwaaltjes vanaf 6 weken. En hing toen zoveel boven het toilet dat ik me ineens besefte dat ik dat ook niet leuk vond. haha. Verder heb ik ook nog innestelingsbloedingen gehad de eerste weken, maar zoals je ziet gaat alles goed deze zwangerschap. Probeer wel over je angsten te praten met iemand, want dat lucht erg op en dan kun je je verhaal in iedergeval kwijt. Maar de onzekerheid blijft helaas, als zal die bij elke goede echo minder worden.
Hoi allemaal, Allereerst gefeliciteerd met jullie zwangerschappen. Het is toch wel fijn om te horen dat iedereen die onzekerheid heeft. Niet dat ik het jullie gun hoor Ik denk inderdaad dat je die onzekerheid houdt tot het kindje er is en dan begint er weer een nieuwe periode van onzekerheid! Nu nog ontdekken hoe we al die negatieve gedachten om kunnen zetten naar iets positiefs! @kikibo: aftellen tot 1 oktober en proberen er van uit te gaan dat het goed zit. Ik zal voor je duimen.
Mijn eerste zwangerschap eindigde in een mk op 7 weken. Nu heb ik een dochter van 2 rondlopen en binnen enkele weekjes nog een meid. Bij mn 2de zwangerschap hield ik mezelf voor dat je veel meer kans maakt op 1 mk dan op 2 en dat het dus deze keer niet zou zijn! Bij deze zwangerschap bedacht ik mezelf: als ik voor elke gezonde dochter eerst de pijn van een mk moet voelen, tja dan is dat maar zo! Ondertussen lijkt eht allemaal al zo lang geleden. 1& septmeber wist ik bij de bank neit welke datum het was en die lachte dat ik WTC al was vergeten. Tje, drie jaar geleden had ik op 1& septmeber mijn eigen ramp, maar odnertussen sta ik er zelfs neit meer bij stil. Het slijt!, ook tijdens je zwangerschap zal je steeds wat rustiger worden. Ik wens jullie allen een bloem van een kind toe en dit zo snel en zo gezond mogelijk! Liefs kitty