Duik weer even op uit het niets... Moesten vanwege het aflopen van ons visum toch onverwachts het land uit. Geprobeerd mijn zwangerschap te gebruiken om uitzondering te krijgen maar helaas ondanks brief van gyneacoloog (hier is het niet ongebruikelijk dat een zwangere vrouw erg voorzichtig en rustig aan moet doen) en consult, trapte de indische bureaucraten er niet in. Dus afgelopen week naar sri lanka, jammer, kost weer een bak geld maar goed... kans maar genomen om voor zwangerschapskleding te shoppen, wat hier in cochin toch niet echt wat is. Na ong 35 hesjes gepast te hebben (aziatische maten-of te kort of te strak of foei lelijk of ...... mooi!), uiteindelijk 6 gevonden die mooi zijn voor nu, straks en daarna! Helemaal blij! visum inmiddels in de pocket en een tip voor ieder die nog een weekje wil relaxen in een tropisch paradijs voor niet al te veel geld? Op naar Colombo... Over dat moedergevoel?.... hmmmm, is bij mij op dit moment nog ver te zoeken. Heb al met regelmaat in mijn hoofd gehad om dingen aan te gaan schaffen, helemaal als ik al jullie berichten lees over al die baby artikelen die bij jullie al in huis staan... Daarnaast moet ik steeds weer erg aan mezelf wennen als ik in de spiegel kijk. Pffff, wat is mijn lijf aan het veranderen zeg. Die dikke borsten, pffff en die buik zeg....wat raar... Hmmm, ik ben op dit moment duidelijk nog niet zo'n a.s. moeder die met volle enthousiasme naar haar eigen lijf blijft kijken.... maar ja, misschien komt dat nog Merk ook een beetje onzeker soms naar kleine kinderen op dit moment te kijken, schrik er soms een beetje van als ik merk dat ik dat betreffende kind eigenlijk helemaal niet zo'n leuk kind vind en ik het gevoel heb, nu ik zwanger ben, toch wel lirisch moet worden van alle babies en kleine kinderen die ik om me heen zie. Maar nee, dat heb ik niet. Sterker nog.. vind ze met regelmaat echt niet leuk en moet er dan niet aan denken om zo'n kind te krijgen. Dat maakt me eerlijk gezegd wel een beetje onzeker... heb het gevoel dat het nu....nu mijn buik zo echt begint te groeien....wel heel, heel erg echt gaat worden. Wat gaat er allemaal veranderen en hoe. Alsof ik ook een beetje afscheid aan het nemen ben van de periode die we achter ons gaan laten..... Raar? of hebben sommige van jullie dat ook... liefs vanuit India
Nog even... Talitha, wat fijn om je toch weer tegen te komen op het forum. Fijn dat je weer wat van je hebt laten horen en hopelijk blijft nu wat langer rust in de tent om de aandacht op leuke dingen te kunnen richten... Martineur, tjee meis dus op dit moment is het bij jouw onrustig. hmmm, sterkte meis!
Daffie, Wij hebben de gordijnen toen laten maken bij de Kwantum. Geen kinderstofje, maar een effen kleur die nu gewoon kan blijven hangen. Ze hebben daar wel ook kinderstofjes en de gordijnen hangen hier zowel boven als beneden heel netjes! Miireii, gefeliciteerd met de goede echo! Liesski, fijn dat je baas zo goed gereageerd heeft! Wat betreft winterjas, ik heb van de week een tweedehandse op marktplaats gekocht, is maar 1 winter gedragen....voor 30,00! Chantal, ook jij gefeliciteerd met de goede echo! Febr21, ik hoop voor je dat het snel een beetje bijtrekt. Misschien is het bij jou een manier om met de op je afkomende zorgen te reageren? Ik kan je er helaas ook niet echt mee helpen.....Succes er mee in ieder geval! Hier verder rustig aan. Krijg steeds meer last van mijn bekken en dan met name mijn schaambeen.....niet heel prettig , maar ja, een beetje rust doet wonderen!
@Febr21: ik herken de gevoelens helemaal die jij beschrijft, ik kamp ook enorm met twijfels en voel me nog helemaal geen mama-in-spe Ik doe echt wel mijn best om die gevoelens en die roze babywolk op te roepen, dat is ook de reden dat ik me o.a. hier geregistreerd heb. Ik had echt zoiets van, als ik me onderdompel in die babywereld dan borrelen die gevoelens wel langzaam op. Maar tot nu toe vind ik de zwangerschap allesbehalve genieten, ook ik heb het moeilijk met al die veranderingen aan mijn lichaam en voel me op dat vlak een buitenbeentje tussen de vele happy mama's-in-spe. Dus ik ben blij te lezen dat jij een beetje in hetzelfde schuitje zit als ik op dat vlak. Misschien is het ook wel omdat ik mijn leven perfect vond voor ik zwanger was, dus ik zie (nog) niet in wat die baby kan bijdragen aan mijn ideale leventje
@Febr21 & Scoobje, ik kan helemaal meepraten. Ik heb wel ontzettend veel zin in de tijd dat het kindje er is, maar nu vind het ik zo-zo. Soms kan ik ontzettend genieten hoor. Maar vaak kijk ik in de spiegel en vind ik mezelf écht te dik, en lelijk. Met kleren aan show ik trots mijn buikje, maar zodra de kleren uit gaan schaam ik me. Mijn vriend moet mij met regelmaat oppeppen, en zeggen dat ik écht nog steeds mooi ben. Ik moet gewoon zooo wennen. Ik had de zwangerschap heel anders verwacht...ik klim maar met moeite op die roze wolk!
Hei meiden , ik kom tss de verhuis door ook nog even gedag zeggen ! We hebben nu verhuisvakantie , alles inpakken en volgend wk trekken we in in ons nieuw huis .. Ben zoooo benieuwd ! Volgende week ook weer een echo , hopelijk zien ze het geslacht !
scoobje, dayenne... gelukkig geen continu gevoel en heb gelukkig absoluut geen schaamte gevoelens en show inderdaad met trots mijn buik en ik kan prima naar mijn naakte lijf kijken maar gevoelens dat ik mijn naakte lijf voor de spiegel nou zo mooi vind, nee eerlijk gezegd niet. Als ik ook foto's van die ongelooflijke 39-40 weken buiken zie dan sla ik ook nog steevast mijn hand voor mijn mond, tjeeessszzzz..... :-# ale: Ondanks alle trotse reacties kan ik het gewoon echt nog niet mooi vinden.... Ik weet dat ik eigenlijk best een hele mooie zwangere buik heb maar ik ben mezelf zo anders gewend ben, nu zo uit proporties. Angela, ja misschien past het inderdaad wel bij me. Heb inderdaad altijd wel wat tijd nodig om aan grote veranderingen en de daarbij gepaarde onzekerheden te wennen maar eenmaal gewend weet ik gelukkig ook dat het eigenlijk altijd ook wel goed voelt en ik er happy mee ben. Ben nooit iemand geweest die ergens zomaar induikt, vaak eerder een teveel 'denk-wik-en-weeg-type' geweest. Dat zal het wel zijn..... Maar het lijk wel alsof ik me de laatste weken bij het groeien van mijn buik steeds meer en bewuster ga beseffen dat ons leven straks echt gaat veranderen. Daarvoor wist ik dat natuurlijk ook en onze zwangerschap is bewuste keuze en ben er heel blij mee maar het lijkt alsof nu steeds meer ook het gevoel van 'het wordt steeds echter' mee gaat spelen of zo. Overdenkingen hoe ik zal zijn als moeder, hoe wij zouden zijn als ouders, opvoeding, onderwijs, scholen, verantwoordelijkheid, buitenland, waar? later.... overvalt me allemaal soms wel een beetje. Vind dit allemaal toch best een grote stap en verantwoordelijkheid... Gelukkig kijkt mijn parter daar veel luchtiger tegenaan en weet ik dat periodes als deze wel weer voorbij trekken. Misschien komt het ook wel wat zwaarder over dan het voor me is. Maar het is er wel....
@ febr: ik herken het helemaal. In mijn mooie nieuwe jurkjes zie ik er goed uit en vind ik het ook leuk om ieders positieve reactie over me heen te krijgen. Toch heb ik nog niet echt een beeld van hoe het straks vanaf 19 februari zal zijn en of ik en wij dat allemaal wel trekken. Gister was ik op een rommelmarkt met vriendinnen die al kinderen hebben.Regelmatig sprintte de 2-jarige weg en moesten we er achter aan. Dan bekruipt je toch een gevoel van "nee he, dat moet ik straks toch niet elke dag doen". Ook voel je je dan een beetje bekeken: iedereen zegt dat ik erachter aan moet gaan om 'te oefenen' en voel je toch een beetje een blik van 'doet ze het wel goed'. Dat laatste zit overigens waarschijnlijk meer in mijn hoofd dan in die van mijn vrienden hoor... @ iedereen met 20-weken-echo: gefeliciteerd met de goede uitslagen!
Ik ben nooit zo goed met kleine kinderen geweest, weet niet zo goed hoe ik op ze moet reageren. En als ik een krijsend kind in de supermarkt hoor kan ik me daar echt aan irriteren. Maar ik weet 100% zeker dat ik mijn kind wel leuk ga vinden. Waarom: omdat het mijn kind is. Ik weet zijn/haar karakter, hij/zij lijkt op ons, je herkent jezelf/ of vriendlief er in terug. Een kind geeft onwijs veel liefde! En dan accepteer je ook die keren dat het loopt te krijsen in de supermarkt. Mijn moeder zegt ook: af en toe kon ik je achter het behang plakken maar de liefde die ik terug kreeg maakte alles goed! Een kind houdt van je, is afhankelijk van je........ Ik heb van de week het wiegje gekregen, en dan denk ik: straks ligt daar mijn kind in.... en dat kan ik mij ook nog niet voorstellen hoor. In de zwangerschapsdoos zaten 2 pampers in.... zo klein..... en nog steeds geen vlinders hoor....... ik denk dat dat voor veel wel geldt. Ik geniet van de zwangerschap voor de volle 100%. Ik denk dat het echte gevoel gaat komen zodra het kind er is!
Jeetje wat een onzekerheden hier allemaal bij de mama's to be.. Ook ik heb die onzekerheden gehad toen ik zwanger was van Tim en moet eerlijk bekennen, dat ik ze nu ook weer heb hoor.. Toen was het van: Hoe moet dat straks met de baby die wil slapen, de oudste die naar school moet blablabla.. Nu is het meer dat ik denk: Oké dan slaapt dalijk de ene is de andere waarschijnlijk wakker.. Ojee, wat als ik een boodschapje moet doen? Word een half uur voorbereidingstijd dalijk, want wie trek je als eerste zijn of haar jas aan etc etc? Denk dat iedereen wel die onzekerheden heeft.. En wat betreft gillende kinderen in de supermarkt? Brrrr daar heb ik ook een hekel aan hoor, en ik baal ook als een stekker als Tim ligt te gillen in de wagen.. Vaak is het bij Tim zo, dat hij echt alleen maar gilt omdat er echt iets is, meestal is dat honger of hij is zo verschrikkelijk moe en weet zichzelf geen houding te geven... Gelukkig kletst hij meestal van zich af als we in de supermarkt zijn en steelt op die momenten vele vrouwenharten hihihi
O maar het is niet echt een onzekerheid hoor voor mij. Ik weet gewoon dat het goed gaat komen! Even geduld dus. Ik vroeg aan mijn vriend of hij al een 'verliefd' gevoel had voor de kleine, hij zei van wel maar ook dat hij niet kan wachten tot de kleine er is. Het duurt zo lang..... laat maar komen die kleine....... Voetbal ligt al klaar.....
Hey meiden! Hier een niet zo'n gelukkige Karina... Gisteren hebben mijn vriendlief en ik een behoorlijk heftige ruzie gehad (lees: veel schreeuwen en huilen), en dat is me niet in de koude kleren gaan zitten. Het verhaal in het kort: Hij smste me vrijdag dat hij het gevoel had dat hij me in de steek liet in de zwangerschap. Zelf heb ik ook wel eens het gevoel gehad dat ik veel alleen deed. Daarintegen ik moet het ook alleen doen. Het zit in mijn buik immers. Alleen zou ik wel wat meer begrip willen zo af en toe. Ik krijg toch vaak een zucht na als ik een keer niet gekookt heb ofzo... (werk immers ook hele dagen) En daar heb ik hem mee geconfronteerd en dat liep nogal uit de hand. Ik hoop maar niet dat de baby er teveel van meegekregen heeft van die stress zooi. Kan niets ergs gebeuren toch....?!?!...... We hebben het wel weer goed gemaakt maar er blijft een knoop in mijn maag zitten... @Lieskii: Ik snap wat je bedoeld wat betreft de hond. We hebben allebei erg veel ervaring met honden en weten hoe we het aan moeten pakken om ervoor te zorgen dat de hond niet jaloers wordt. Dingen vervreten doen ze toch het eerste jaar, dus er moet iets meer oplettenheid zijn van onze kant. Maar dank je voor je 'bezorgdheid'. Er kan toch écht niets zijn hè met de kleine.....
Karina, welnee hoor, zolang je niet weken of maanden achter elkaar stress hebt valt het echt wel mee! Je kleintje is behoorlijk sterk hoor Ik hoop dat je zelf het gevoel kunt laten gaan, dan komt het vast goed! Zelf hebben manlief en ik laatst ook een ruzie gehad (ging nergens over), en toen had ik dat gevoel ook dus ik snap wat je bedoelt.
Karina, vervelend dat het tot zo'n uitbarsting is gekomen. Maar hardstikke goed dat jullie er wel over praten en dat hij zelf al aangeeft dat ie het gevoel heeft dat ie wat meer begrip moet tonen. Hij stuurt toch niet voor niets dat smsje. Zolang je niet iedere dag, wekenlang, gebukt gaat onder de stress kan je kindje echt wel tegen een eenmalige ruzie hoor. Ik geloof niet dat ie daar iets van zal overhouden. Sterkte, knuf!
Thanx meiden! Ben ook blij dat we er over kunnen praten, alleen een beetje jammer dat het zo moet... Wordt ik altijd zo verdrietig van... Morgen zal de zon wel weer anders schijnen. We hebben het goed goedgemaakt en er heerst nu weer serene rust in het huis...hihi. Gelukkig maar, ben niet zo'n ruzie schopper...
He allemaal! Fijn dat het goed gaat met jullie! Ik heb niet zo veel tijd meer om te reageren, maar lees nog wel regelmatig mee. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of jullie al veel aangekomen zijn. Ik ben zelf namelijk net 1,5 kilo aangekomen. Nu ben ik van mezelf vrij zwaar dus op zich is weinig aankomen wel prettig, maar ik had verwacht dat het bij een tweeling toch veel harder zou gaan. Verder veel leuke reacties omdat mensen het nu echt goed gaan zien. Groetjes!
hallo hallo! hier ff weer een snel berichtje.. echt zo grappig hier.. als ik op het forum zit, is er bijna niemand, ga ik weg en kijk ik de volgende dag, zijn er wel 10 berichten! haha naja, komt goed! zelf hebben mijn kerel en ik ook wel eens ruzie.. ik probeer me dan zo kalm mogelijk te houden en dat lukt dan ook wel aardig, maar toch, het voelt gewoon nooit goed. maar we zitten nu ook wel in een moeilijke periode. hij heeft op dit moment de Ramadan, dus hij is gewoon extra geprikkeld, en dan heb je mij nog met die vliegende hormonen dus ja het kan soms botsen, maar het komt meestal vrij snel weer goed, gelukkig! Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog helemaal NIETS ben aangekomen! maarja, ben nu de 20 weken gepasseerd dus het zal wel vrij snel komen denk ik. Ik ben behoorlijk slank van mezelf, misschien dat het daaraan ligt? liefs!
Bij ons is ook laatst de bom gebarst. Was niet l euk maar wel nodig. Nu allebij rekening houden met elkaar. Gaat sinds dien hartstikke goed hier. Dinsdag 3d echo ben op van de zenuwen. [-o< Kreeg van de week weer iemand te horen waarvan de baby in de laatste week van de zwangerschap was overleden. Kan het maar niet los laten. Komt de laatste tijd wel erg vaak voor in onze omgeving vind het gewoon eng worden. Manlief zeg dat ik het los moet laten maar ben deze zwangerschap zo bang dat er iets mis gaat. Gek terwijl ik dat bij Justin niet had. Ben wel blij dat ik de kleine regelmatig begin te voelen. Geeft toch een beetje rust. Nu nog de 20 weken echo denk dat ik dan iets meer kan gaan genieten. Opoe is er nog steeds ondanks de morfiene. Is echt een super sterke vrouw. Ben nu een pan macaroni voor miijn schoonouders aan het maken, gunnen zich geen tijd om goed te eten. Dus extra groenten erin gedaan.
@ Karina: ja, naar zo'n ruzie. Eens in de zoveel tijd hebben wij dat ook hoor . Het is alleen zo'n rot gevoel als het wel ergens over gaat en dus ook vrij diep gaat. Zal wel een dagje sudderen, maar dan gaat het gevoel weer weg. Nooit ruzie maken is volgens mij ook niet goed, dan kan je langzaam maar zeker uit elkaar groeien! @ Maatje: wat lief dat je een pan eten voor je schoonouders maakt! Zo, net even een uurtje gepoetst in mijn huisje, wel nog in joggingbroek . Vaatwasser aan gezet, was in wasmachine, toen keuken een dieptereiniging gegeven: lees: ook de apparaten schoongemaakt e.d. Nu weer even heeeeeel erg moe.