Vorig jaar had ik een miskraam. Ze zeggen altijd dat het een selectie is van de natuur, dat er sowieso met het vruchtje iets niet goed zat. En toch, heb ik bij mijn miskraam altijd een raar gevoel gehad. Ik schets kort mijn verhaal even. Op een zondagmorgen hadden manlief en ik (voorzichtig) sex. Nadien bemerkte ik op het toiletpapier 'n afdruk van helder bloed. Meteen in paniek want jah bloed zie je nooit graag. In eerste instantie dacht ik nog dat het een contactbloeding was. 'k ging héél vaak naar t toilet zodat ik effe kon checken of ik nog bloed verloor. Ik zag dan 'n beetje oud bloed en dacht dat het wel ok was. Ik had op dat moment ook last van verstopping en toen ik na m'n "grote boodschap" naar het toiletpapier keek, zag ik opnieuw helder bloed - niet veel maar toch genoeg om mij ongerust te maken. Dus ik belde de dokter en die stelde voor 'n echo te doen. Ik liet een echo doen - hoorde het hartje kloppen maar bleef ongerust. De dokter zei dat het afwachten was, dat het inderdaad nog naar een miskraam kon gaan en dat daar niks aan gedaan kon worden. 'k heb toen ook opnieuw contact opgenomen met mijn gyne (die was met verlof dus daarom ben ik niet naar haar gegaan) en ben bij haar langsgegaan. Ze deed een inwendig onderzoek en toen ze de bek plaatste zag ze inderdaad een bloeding. Ze vond het vreemd, dacht het wat gescheurd was en schreef me platte rust voor. Ik zag duidelijk dat ze ongerust was. Voor de rest was alles ok met het vruchtje - het hartje klopte netjes. en toch had ik er 'n slecht gevoel bij. Die volgende dagen bleef ik helder bloed verliezen - niet echt veel. Ik bleef ganse dagen in bed liggen met een rol wc-papier naast mij zodat ik af en toe es kon checken of ik nog bloed verloor. Op de bewuste morgen van mijn miskraam had ik eerst geen bloedverlies - ik stapte, ietwat opgelucht en opgewekt uit bed om te gaan plassen en toen verloor ik plots een ganse kwak bloed. De miskraam was begonnen. Nu heb ik eigenlijk een serieuze schrik te pakken - met mijn man heb ik géén sex meer, ik durf het gewoon niet. En nu ik voor dat inwendig onderzoek sta, heb ik schrik dat het daardoor gaat verkeerd lopen, dat ik opnieuw ga beginnen bloeden. het klinkt misschien gek maar ik heb een ontzettende schrik dat ik het terug ga verliezen na het onderzoek en kijk daardoor niet echt uit naar dat onderzoek.
Hoi Nessa, Dat is een verhaal zeg, ik kan me voorstellen dat het je bang maakt. Toch is het zo dat je aan een miskraam niets kunt doen. Maar aan de andere kant kun je het dus ook niet opwekken door sex of een inwendig onderzoek. Ik denk dat je je daar geen zorgen over hoeft te maken. Ik zou het zeker met de arts bespreken voordat hij onderzoeken gaat doen. Het is belangrijk dat hij / zij weet dat je je zo veel zorgen maakt en dan kan hij / zij wellicht ook zorgen wegnemen. Veel strekte ! Groetjes, Nikki F
Ik kan me goed voorstellen dat je bang bent. Ik hoop dat de echo je ene mooi kloppend hartje laat zien en dat je wat geruster kunt zijn, Ik denk niet dat wij je angst weg kunnen nemen en jezelf ook niet. Even spannend nog, ik duim voor je!
Allereerst wil ik je zeggen dat ik het echt heel erg vind om te lezen dat je een miskraam hebt gehad. Ik denk dat je moet proberen om niet bang te zijn en toch vertrouwen te hebben in jouw lichaam,allhoewel dat nu wel heel moeilijk is omdat jouw lichaam toch een miskraam heeft toegestaan,maar dat is natuurlijk ook niet voor niets geweest,als het vruchtje helemaal gezond was geweest had jouw lichaam het niet afgestoten,het is moeilijk om het op die manier te bekijken omdat jij het van dichtbij hebt meegemaakt,maar als jouw lichaam het niet had afgestoten had je waarschijnlijk een niet gezond kindje gekregen of was het later misschien mis gegaan. Een miskraam heb je niet in de hand,je kan geen miskraam krijgen door sex en ook niet door over te harde hobbels rijden en meestal nog niet eens als je hard valt,het vruchtje is zo goed beschermd dat dat echt niet zomaar voorkomt zonder dat er al wat mis is met het vruchtje.Toch denken heel veel vrouwen en meiden dat bepaalde situatie's tot een miskraam kunnen leiden,krijg je een vruchtwaterpunctie terwijl je kindje binnen in zit,dan is er wel een grotere kans omdat de naald een infectie kan veroorzaken waardoor je een grotere kans hebt op een miskraam.Heb vertrouwen in je lichaam,al heeft het iets afgestoten in jouw lichaam waar jij al veel om gaf,wij kunnen niet kiezen dat doet de natuur en het is hard,maar we blijven allemaal hopen op de dag dat ons kindje gezond geboren word.
Ik kan me goed voorstellen dat je bang bent. Ik hoop dat de echo je ene mooi kloppend hartje laat zien en dat je wat geruster kunt zijn, Ik denk niet dat wij je angst weg kunnen nemen en jezelf ook niet. Even spannend nog, ik duim voor je!
Allereerst wil ik je zeggen dat ik het echt heel erg vind om te lezen dat je een miskraam hebt gehad. Ik denk dat je moet proberen om niet bang te zijn en toch vertrouwen te hebben in jouw lichaam,allhoewel dat nu wel heel moeilijk is omdat jouw lichaam toch een miskraam heeft toegestaan,maar dat is natuurlijk ook niet voor niets geweest,als het vruchtje helemaal gezond was geweest had jouw lichaam het niet afgestoten,het is moeilijk om het op die manier te bekijken omdat jij het van dichtbij hebt meegemaakt,maar als jouw lichaam het niet had afgestoten had je waarschijnlijk een niet gezond kindje gekregen of was het later misschien mis gegaan. Een miskraam heb je niet in de hand,je kan geen miskraam krijgen door sex en ook niet door over te harde hobbels rijden en meestal nog niet eens als je hard valt,het vruchtje is zo goed beschermd dat dat echt niet zomaar voorkomt zonder dat er al wat mis is met het vruchtje.Toch denken heel veel vrouwen en meiden dat bepaalde situatie's tot een miskraam kunnen leiden,krijg je een vruchtwaterpunctie terwijl je kindje binnen in zit,dan is er wel een grotere kans omdat de naald een infectie kan veroorzaken waardoor je een grotere kans hebt op een miskraam.Heb vertrouwen in je lichaam,al heeft het iets afgestoten in jouw lichaam waar jij al veel om gaf,wij kunnen niet kiezen dat doet de natuur en het is hard,maar we blijven allemaal hopen op de dag dat ons kindje gezond geboren word.
Probeer een beetje positief te blijven. Je hebt het nu eenmaal niet onder controle en als er iets niet goed gaat kun je daar gewoon niets aan doen. Ik begrijp dat je door je eerdere miskraam natuurlijk erg gespannen bent, maar probeer het los te laten en heb vertrouwen in je lijf.
Ik heb hiervoor ook een MK gehad, en in het begin had ik regelmatig hysterische momenten want ik wist zeker dat het fout zou gaan. Nu is dat veel minder. Probeer ervan te genieten meid. Het is een andere zwangerschap, en 1x een miskraam hebben zegt niets over de volgende keer. Dat zeg ik steeds tegen mezelf. En mocht het misgaan dan heb ik nog tijd genoeg om verdrietig te zijn. Klinkt mischien hard, maar anders wordt ik ook helemaal gek. Ik hoop dat je een beetje rust kunt vinden Nessa, en ik wens je een prettige zwangerschap.
hey meid, IK kan mij ook inleven. Ik heb ook een miskraam gehad en ben nu ook weer opnieuw zwanger en heb ook in het begin een beetje moeite gehad. Maar de grootste angst is nu wel een beetje weg. probeer ervan te genieten echt waar. LIefs tascha
THX voor de lieve woorden. Het is inderdaad wel zo dat als het moet verkeerd gaan, het ook verkeerd zal gaan - los van dat onderzoek. Maar ik ga proberen om die positieve ingesteldheid die ik had toen ik net wist dat ik zwanger was, aan te houden en proberen te genieten. Knuffel en thx
hoe moeilijk het ook klinkt, probeer je te ontspannen. stress is ook niet goed. je zal toch moeten afwachten hoe vervelend het ook is. ik wens je veel sterkte!
Gisteren was het dus HET moment van de waarheid. Hoewel ik er de dagen ervoor redelijk goed in geslaagd was om elke negatieve gedachte uit mijn hoofd te weren, kreeg ik het bij de gyne plots efkes moeilijk. Ik vertelde haar over mijn vrees, dat het door het inwendig onderzoek allemaal terug zou gaan bloeden (ik wéét wel dat het niet daardoor gekomen is maar het zit toch ergens tussen je oren é van "wat als") maar ze stelde me gerust en zei dat dat onderzoek hélemaal geen kwaad kon. Ze zei wel dat aangezien het echt nog pril is, ik mij niet teveel mocht voorstellen - het kon héél goed zijn dat er nog geen hartactiviteit te horen of zien was. Wel, we hoorden nog niks maar we zagen op de monitor een stipje flikkeren - het hartje klopt dus! Een zaaaaaaaaalig gevoel! Ik had mezelf voorgenomen om te genieten en helemaal relax te zijn na die eerste echo (als ik wist dat 'n buitenbaarmoederlijke zwangerschap of 'n windei uitgesloten was) en dat doe ik ook. Gisteren in de wachtzaal was ik wat misselijk geworden omdat ik honger had en niks bijhad om te eten dus toen we de kliniek buitenkwamen zijn we meteen een frituur ingedoken en heb 'n lekker pakje frieten naar binnen gewerkt.... jahaaaaa hier zweeft er eentje op 'n wolkje hoor! We zijn het goede nieuws erna tegen mijn ouders gaan vertellen en daarna nog even naar zijn ouders gereden - iedereen natuurlijk dolgelukkig Deze nacht ben ik voor t eerst wakker geworden en had ik opnieuw het gevoel dat mij gisteren in de wachtzaal overviel... ik ben niet misselijk maar ik heb honger het lijkt wel of m'n maag een spons is die heel nauw in elkaar gekrompen is - alsof ik 2 dagen niet at Dan sta ik een uurtje later op om te gaan werken en maak ik me een lekkere toast met kalkoenfilet klaar en krijg ik 'm met moeite binnen - smaakt die helemaal niet En nu zit ik hier weer met een rammelende maag, heb ik terug honger Goh meiden, ik ben zooooooooooo gelukkig!