ik vraag me af hoe is iedereen zijn relatie hieronder? die van ons staat op springen... wij gaan dus ook maar in therapie is aangeboden via het ziekenhuis. volgende wk gaan we een afspraak maken
lisa, ik ben helaas gewoon ongesteld geworden. Over 2 weken krijg ik een echo en mag ik als ik een positieve test he weer naar Duitsland. Ik kan dus gelukkig wel weer gauw beginnen. Mari, ik snap dat heel goed. Onze relatie is ook ineens aan het 'rammelen'. We zijn ruim 10 jaar samen, maar vreemd genoeg heb ik in al die jaren nooit twijfels over hem gehad, tot nu! Best eng. We hebben er wel over gesproken samen en volgens hem komt het doordat we ons onbewust afreageren op elkaar door de spanningen die door dit gebeuren zijn ontstaan. Maar volgens mij komt het ook, althans zo lijkt het omdat ik al zijn minpuntjes (want die heeft natuurlijk iedereen) ineens door een vergrootglas bekijk. De keuze voor een anonieme donor (en voor jullie als de operatie niet slaagt welllicht geen kinderen) is een keuze voor het leven die je niet zomaar en voor elke man neemt. Toen wij dit nieuws te horen kregen, kregen we van de gynaecoloog meteen een relatietherapeut aangewezen. Wij zijn daar toen het nieuws nog heel pril was 1 keer naar toe gegaan, maar dachten toen dat we het niet nodig zouden hebben. Daarna zijn we dus niet meer gegaan. Maar het feit dat we er direct een aangewezen kregen, zegt genoeg! Wel ben ik heel blij dat mij vriend meteen achter ons besluit voor een donor stond. Achter adoptie staat hij niet. Geen kinderen zou voor mij geen optie zijn. Als hij niet achter een donor had gestaan, zou onze relatie het denk ik echt niet redden. Dit hele gebeuren van een anonieme donor (wat ik echt heel naar vind) en het feit dat ik me ineens best vaak aan hem erger, maakt dat ik me veel zorgen maak de laatste tijd. Aan de andere kant is mijn kinderwens zooo verschrikkelijk groot. Elke maand wachten is er 1 te veel. Ik hoop alleen dat ik daardoor niet de verkeerde beslissingen neem. Wat denk je dat bij jullie precies de reden is van de relatieproblemen. en hoe lang zijn jullie al samen?
ooh meis dat vind ik echt erg jammer had het zo gehoopt voor jullie. dat over de relatie ken ik ook maar al te goed. maar als we sterk zijn meis komen we er door. dikke knuffel lana
wat jammer lotje2. ik hoop dat jullie de volgende ronde suc-6 hebben. wat jij zegt over je relatie daar kan ik me ook goed in vinden. wij zijn nu bijna 6 jr samen. hij is niet altijd zo'n prater, de meeste onderzoeken worden bij hem gedaan. hij is wat depressief. maar we vechten voor elkaar, dus daarom gaan we die therapie ook maar proberen.
hoi Lotje, ik zit niet in dezelflde situatie als jij maar heb wel 3 maanden gedacht dat we samen geen kindje konden krijgen omdat zaaduitslag heel erg slecht was ( was later ok, hij had morfeine gekregen na niersteenaanval en was onder narcose geweest). ik herken jouw gevoelens.... in feite houd het gewoon in dat je onbewust aan het afwegen bent of je jouw relatie het waard vind om je kinderwens eventueel op te moeten geven. ik had dat ook, m,n man vroeg of ik bij hem weg zou gaan ... ik zei nee tenzij onze relatie verslechterd.... dan is de stap om weg te gaan veel eerder gezet als het anders betekent dat je in een matige relatie zit en ook geen kind kan krijgen.... wij zijn 12 jaar samen en hebben een prima relatie... toch kreeg ik deze gevoelens ook... ik denk dat het niet anders is dan een normale gezonde reactie. je wilt niets liever dan mama worden... het enige wat daarbij in de weg staat is jouw man zijn slechte zaad ( heel zwart wit gezien hoor! begrijp me niet verkeerd ) erover denken is logisch want dit is een verschrikkelijke situatie.... maar ik denk dat als je eenmaal zwanger raakt die relatie zichzelf weer zal herstellen... het is niet niks wat jullie allemaal overkomt voordat je erachter kwam dat zijn zaad slecht was hebben jullie heel bewust de keuze gemaakt aan kinderen te willen beginnen, dat doe je alleen als je zeker bent van elkaar toch? veel liefs Jose
oh wat jammer lotje, jullie gaan wel gelijk weer verder, ondaks je twijfels over je relatie, ik denk dat het niet zo gek is dat deze gevoelens naar boven komen. bij ons is dat gelukkig niet zo. ik denk wel dat het heel goed is om er met elkaar over te praten of zelfs met iemand erbij. en als ik het goed heb mag je eind van de week weer naar duitsland, spannend joh! succes!
ik ben benieuwd hoe het nu met iedereen gaat. mededeling: eind september/ begin oktober zitten we tijdelijk zonder internet. we gaan nl overstappen naar een andere provider. zodra ik er weer ben zal ik weer meepraten hier
Poeh, dat is allemaal extra zwaar, als ik het hele topic doorlees, vooral als je daarbij ook nog eens gaan twijfelen aan je relatie. Ik kan het me wel voorstellen, door alle spanningen die dit allemaal met zich meebrengt. Alleen kan ik me niet voorstellen dat je uit elkaar gaat omdat je echt geen kinderen kan krijgen. Maar dat is persoonlijk hoor. Ik heb dat wel van nabij meegemaakt en daar had ik echt geen begrip voor. Wij moeten hoogstwaarschijnlijk ook de MMM in vanwege slecht zaad, maar tot ons grote geluk zit er nog wel leven in. Ook voordat ik dit wist had ik wel zoiets van....wat de uitslag ook wordt, ik heb voor hem gekozen en we willen sámen kinderen. Mocht dat niet lukken dan zullen we daar alletwee heel veel verdriet van hebben, maar het is voor mij zeker geen reden om er een punt achter te zetten. Daarvoor hou ik simpelweg veel te veel van hem. Ik zie het als ons probleem en niet alleen als zijn probleem. Per slot van rekening had het net zo goed aan mij kunnen liggen. Nu hebben wij wel het geluk dat we er samen heel goed over kunnen praten en ik hoop dat het ons gegund is. Ik wens iedereen hier een wondertje toe!
Vandaag heb ik de 2e insiminatie gehad. Alleen ik geef het weinig kans. Mijn cyclus was deze maand een stuk korter dan gedacht en daardoor ging het allemaal wat overhaast. Ik ben vandaag geinsimineerd, maar eigenlijk had dat gisteren moeten zijn. Nou ja, we zien wel. Ik ben in elk geval blij dat het goed gaat met mijn cyclus tegenwoordig! Het gaat gelukkig wel weer goed hoor met de relatie. Ik vermoed dat ik door het hele gebeuren een relatiedipje had, maar ja dat heeft iedereen wel eens. Ik vond het alleen zo eng om dat net nu te hebben. Gelukkig zijn er nu geen/ nauwelijks twijfels meer. Laris, ik kan me heel goed voorstellen hoor wat jij zegt. Alleen mijn vriend en ik liggen wat geen kinderen betreft ver uit elkaar. Hij zou het heel jammer vinden maar zou ook gelukkig kunnen zijn zonder kinderen. Tot een aantal jaren geleden riep hij zelfs dat hij helemaal geen kinderen wilde. Een leven zonder kinderen zou mij heeeeel ongelukkig maken, dat weet ik zeker. Wat dat betreft vind ik het hebben van kinderen nog belangrijker dan het hebben van een partner. Ik zou als het bij mij ook niet gaat lukken echt heel graag adoptie willen, maar hij absoluut niet. Omdat onze ideën op dat vlak zover uiteen liggen denk ik dat de relatie dan geen stand zou kunnen houden.
oh lotje wat fijn dat je de 2e inseminatie hebt gehad. en nog beter is dat het tussen jou en je vriend ook weer goed gaat. er kwamen natuurlijk ook zoveel spanningen naar boven de vorige keer, heel begrijpelijk hoor. ik hoop dat het nu goed gaat. heel veel succes met wachten meid.
Hallo allemaal, Ik heb met veel aandacht de berichten op dit forum zitten lezen.... Ook wij hebben een vergelijkbaar verhaal. Je hebt altijd het gevoel dat je maar alleen bent die zo iets door moet maken... Fijn dat er zo'n forum is waar je dit kunt 'delen' met lotgenoten. Wij zijn al een hele tijd bezig en eind september staat de tese operatie gepland voor mijn man. Nog een dikke week en dan weten we meer. Groetjes, Meesje
Gelukkig dat het weer goed gaat meis! Ik snap jou positie goed, het is natuurlijk een heel ander uitgangspunt. Moeilijk hoor, als je op dat onderwerp zo verschillend denkt. Ik hoop voor je dat je op deze manier zwanger raakt, misschien nu wel [-o< Hopelijk overkomt het wonder jullie héél snel! Gezien alle nare gebeurtenissen vooraf mag het wel een keer! Ik duim voor je!
Hoi Meesje, Leuk als je hier ook komt schrijven! Jeetje wat spannend joh, over een week al de operatie! In welk ziekenhuis gaan jullie die TESE ondergaan? Wat gebeurd er trouwens als ze iets vinden? Ik kan me niet voorstellen dat ze de zaadjes dan invriezen of wel? Wij hebben ervoor gekozen de TESE operatie niet te doen. De uroloog gaf ons gezien de bloeduitslagen weinig tot geen hoop. Hou je me op de hoogte hoe bij jullie de operatie verloopt? Ik ben erg benieuwd! Hoe lang geleden zijn jullie er trouwens achter gekomen dat je vriend/man onvruchtbaar is? Mari, wanneer krijgen jullie de operatie ook al weer? Succes volgende week bij de therapie.
dankje lotje. 31 oktober krijgen we alle uitslagen. we moeten dan op het tese spreekuur komen in a'dam. wel spannend je 2e inseminatie. ik ga voor je duimen dat er een positieve test uit komt. meesje: ik ben benieuwd hoe de tese bij jullie gaat verlopen. was het duidelijk dat het bij jullie ging om een obstructieve azoöspermie of niet obstructief? bij ons weten ze het niet? ik vraag me dus ook af wanneer ze dus denken wanneer iets wel of niet zin heeft, en waar ze dat aan kunnen zien.
Mari, Bij ons leidde de arts uit de FSH waarde af dat hij zelf geen zaadjes aanmaakt. Volgens mij was deze aarde de 1e keer 26 en de andere keer 24. Dit was blijkbaar te hoog. Verder is mijn vriend veel te laat (12jr) geopereerd aan 2 niet ingedaalde zaadballen. Dit waren tekenen dat het bij mijn vriend niet gaat om een obstructie, maar om een probleem bij de aanmaak.
lotje, hoe is het met je? hoe voel je je, wanneer mag je testen? spannend he' ik ben gister weer begonnen met spuiten.
Hallo Lotje en Mari, Bij mijn man kunnen ze geen oorzaak achterhalen... vreemd, maar ze geven aan dat niet alles verklaarbaar is. Misschien toch eens de bof gehad vroeger. Al kan hij en zijn familie dit niet herinneren. De FSH waarde van mijn man is ook erg hoog, is zelfs rond de 26-28. Toch willen de tese ondergaan, ze schatten de kans 30 tot 40% in dat ze iets vinden. Ze gaf aan dat ze al eens had mee gemaakt dat de FSH waarde nog hoger was en dat het resultaat positief was. Wij willen gewoon zeker weten hoe en wat, en vandaar uit kunnen we verder, hoe moeilijk dat dan misschien ook wel is. Sinds november vorig jaar zijn we hier mee bezig. Het duurde even voordat we bij de juiste specialisten terecht zijn gekomen. Lotje, hoe zijn jullie verder het proces ingegaan? Zijn jullie wel doorverwezen een uroloog in A'dam of Nijmegen mbt mogelijkheden tot tese? Mari, bij jouw man/vriend is dus ook geen duidelijk aanwijsbare oorzaak te achterhalen? Vreemd toch... ben benieuwd hoe het traject bij jullie verloopt. In amsterdam zijn jullie natuurlijk wel aan het juiste adres. Wij zijn in Nijmegen in behandeling.
Hallo, best moeilijk om alles zo te lezen. Wij hadden namelijk precies hetzelfde, mijn man heeft ook totaal geen zaadcellen, ook geen dode. Na de negatieve TESE hebben we ong. een jaar 'pauze' genomen, vooral omdat mijn man het moest verwerken, ik wist het eigenlijk al langer, vraag me niet hoe, maar ik heb altijd gezegd dat kinderen krijgen moeilijk zou worden en dat het vooral aan hem zou liggen. Nooit tegen hem gezgd natuurlijk. Nu ben ik zwanger van een donor. Eerst een miskraam gehad van dezelfde donor, maar nu eindelijk op de goede weg . Gaat jullie hopelijk ook lukken, maar geef niet te snel op, het heeft bij ons ook ruim 8 jaar geduurd. Heel veel succes iedereen waarbij het niet wil lukken nog, hopelijk komt er snel goed nieuws. Groetjes