Bah, ik herken me zelf soms niet meer. Maak om ieder ding ruzie met mijn hubbie. Nu mag hij vind ik ook wel wat meer rekening houden met mijn zwangerschap. Maar ben gewoon lastig van mezelf. Voel me ook niet top. Heb overal pijntjes, ben al FLINK uitgedijdt, en slaap erg slecht. Maar dit werkt natuurlijk niet als ik elke dag met zo' n chagrijnige kop rondloop. Nee, heb t ff gehad. Dus wilde gewoon ff klagen... hahaha! Zijn er meer meiden die hier last van hebben?
oh ja hoor! de ene dag kom ik vrolijk uit bed en de andere dagen heb ik absoluut geen zin om er uberhaupt uit te komen omdat ik al weet dat het een chago/baaldag gaat worden... ach... hormonen he.....
Goh wat bekend... Mijn vent ziet mij alleen nog maar als chagrijn terwijl ik er dus niks aan kan doen. Ik word soms boos om iets heel kleins dat ik eerst helemaal niet had en dan nog om iets onozels ook :s Gelukkig hoef ik nie zolang Niet dat ie er echt begrip voor heeft dat het door de hormonen komt maar ja! Ik ben huisvrouw en ventje denkt dat je als hoofg zwangere vrouw die niet lekker is (misselijk,maagzuur, hoofpijn en koorts de hele dag) dat je dan even nog lekker het huishouden gaat doen. Sommige mannen he
Heel herkenbaar. Hier gelukkig een man die het na 3 maanden ging snappen en gewoon niet reageert als ik stom loop te doen. Heel fijn... en me ondertussen wel een hoop werk uit handen haalt, omdat ie ook snapt dat ik dat allemaal niet meer uit handen krijg, (Nu deden we sowieso al alles half om half, omdat we allebei 32 uur werken, maar momenteel doe ik eigenlijk alleen de was nog maar. Hij stoft, stofzuigt, kookt, doet badkamer en wc, ruimt vaatwasser in en uit.... Maarrehm, mij helpt het vaak wel om even tegen mezelf te roepen: Ojee, daar gaan de hormonen weer. Relativeert een eind en dan kan ik vaak wel weer de knop omzetten...
ohhh ja heel erg herkenbaar hoor! Heb soms echt medelijden met mn man hoor hoe ik soms tegen m tekeer ga over iets heel onbenulligs gelukkig is ie vaak heel erg begripvol en snapt ie ook dat ik het gewoon effe kwijtmoet en het daarna weer over is en ik ben eigenlijk ook huisvrouw maar ja lukt idd bijna niet meer nu, heb misschien energie om een paar kleine dingen per dag te doen..dus ja mijn man doet nu ook bijna alles in het huishouden
heel herkenbaar hahaha de ene dag gaat het prima en de andere dag ben ik echt een rondlopende donderwolk waar de onweer gewoon vanaf straalt
IK heb helemaal geen last van mijn hormonen.... MIJN VRIEND heeft enorm last van MIJN hormonen....... Tja heel herkenbaar.... deze zwangerschap ben ik licht ontvlambaar, wil dat alles gaat zoals ik dat wil.... etc. etc. etc... kortom... er is eigenlijk niet met mij te leven.... (dit is dan wel weer met buien... maar wanneer die buien komen (?) het weer kan zo omslaan)... Vorige zwangerschap had ik dit echt niet zo... (mijn vriend beaamt dat)... dus heb hem nu ook al gewaarschuwd voor de bevalling... Vorige bevalling heb ik helemaal niet op je gescholden, maar dit is de laatste keer.. dus pas maar op, want ik scheld je nu helemaal verrot! acht....ja.... daarentegen, maak ik deze buien ook wel weer heel erg goed, want ik ben ook super knuffelig nu.... lekker tegenstrijdig dus!
klinkt mij ook bekend... ik merk aan mezelf dat ik vreselijk snel geirriteerd en boos en. Ik werk met mensen met ene verstandelijke handicap, en terwijl ik normaal erg geduldig ben en heel rustig blijf, kan ik mu nu soms dood irriteren aan bepaald gedrag. Lijkt wle of ik overspoeld wordt ineens door een irritatie... voor mijn man niet erg leuk. En meestal ben ik zo kwaad dat ik dan jank van boosheid...
Ken het! Ik heb een keer een woedeaanval gehad en daarbij dingen door de keuken gegooid omdat ik zo boos was! En vloeken! Zag ik naderhand dat het raam open stond en er net iemand voorbij was gelopen met een hond, schaam me DOOD! Ik was echt boos om niks. Maar die aanvallen heb ik gelukkig niet heel vaak, zelden. Hopelijk als diezelfde meneer me nog eens ziet met een buikje van de zwangerschap dat ie het dan begrijpt.
Hier tijdens de zwangerschap ook veel last gehad van "negatieve" hormonen. was de laatste 2 maanden zo erg dat ik me zowat op sloot in huis, deed alleen de hoog nodige boodschappen. Als er onverwachts visite voor de deur stond kon ik wel in huilen uitbarsten omdat ik echt geen zin had in mensen om me heen.. was dus gewoon echt mezelf niet meer. Ben nu bevallen en heb al meerdere keren gehoord dat ik nu heel anders ben als in mijn zwangerschap. Hormonen zijn geen leuke dingen,maar gaat allemaal weer over. Blijf iig goed praten met je mannetje dat scheelt een hoop misverstanden en ruzies.
Chaggo wil ik het niet noemen maar ik trek tegenwoordig zomaar ineens mn mond open Ik liet voor mn zwangerschap alles gewoon gaan, en zei nergens wat van. Maar nu irriteer ik me zoooo onderweg aan al die asso's die bijna mn kind omver rijden en trek dan ook mn bekkie open! Ik schaam me kapot maar ik kan er niks aan doen! Op mn werk geef ik ze ook een uitbrander als het me niet zint! haha
ja vreselijk die hormonen! mijn ventje zit nu in duitsland op de kermis aan het werk.. nog tot eind october! ik mis hem echt enorm... vooral nu ik zwanger ben! maar hij heeft dus nog geen last van mijn onweers buien hahah maar dat zal wel komen als ie weer thuis is
Zo herkenbaar ook inderdaad, ben blij om te lezen dat ik niet de enige ben... Die rose wolk heb ik nog niet echt meegemaakt terwijl we dolgelukkig zijn en niet kunnen wachten op ons kleine hummeltje maar ik ben gewoon niet te genieten ! hahaha vind het ook echt sneu voor mijn vriend maar ja die heeft het maar makkelijk verder dus ja.... Sterkte meiden in ieder geval ! liefs sushi