ik zal eens een poging doen om niet meer op de weegschaal te gaan staan deze week. zo weer even verplicht eten, moet nog fruit eten vandaag. hebben meer van jullie dat? geen eetlust meer? julia slaapt hier altijd in haar bedje. ´s avonds valt ze soms wel in slaap bij papa omdat die haar niet weg kan leggen na een dag zonder haar. maar als je haar over legt slaapt zemeestal gewoon verder. julia slaapt sinds gisteren in haar bedje, daarvoor in de bak van de kinderwagen omdat zij in het begin moeite heeft gehad met warm blijven en dat ze nog bij ons op de kamer sliep ´s nachts. ze doet het goed in haar bedje, vanmorgen wilde ze even niet maar nu ligt ze gewoon wat te kreunen. xxxxxxxxxxxxxxx
@Pisum, hier sliep Britt overdag ook in de box of in de kinderwagen. Sinds gisteren leg ik haar bewist elke keer terug in haar wieg hopende dat ze hier iets rustiger van wordt. Ze valt nu wel minder goed in slaap maar wil het toch volhouden. Wat een mooi ventje zeg! @Yule, dat ze je zo willen afschepen, gelukkig zijn ze bij jou bij de verkeerde Hoop dat je snel terug kunt naar de borstvoeding. @Azeb, is het raam toevallig aan haar rechterkant? Ik draai hier het wiegje en het werkt. Pff Britt huilt nu al 15 minuten en valt niet in slaap..ga toch maar even kijken, vind dit zo moeilijk! Heeft iemand van jullie nog last van aambeien? Hier vooral inwendig en doet vreselijk veel pijn na toiletgang, kan niet eens normaal zitten. De Curanolkuur is klaar dus weet niet zo goed wat ik nu moet.
Jekkia, bedankt voor de tip van de handdoekrol. Ik zal morgen even met de wijkverpleegkundige overleggen, die komt dan hier langs. Krisstel, ik heb haar bedje al andersom gemaakt zodat ze de 'open' kant links heeft en niet meer rechts, maar het helpt nog niet echt helaas. Naar buiten kijken lukt sowieso niet want aan de andere kant (de raamkant) zit het hemeltje ervoor.
Azeb ik zou idd even overlegegn met wijkverpl. watn ik kreeg eht advies vooral niet te gaan experimenteren met vastleggen.. dus die handdoekrol mag hier niet zomaar. Julian kijkt ook naar rechts. Maar niet specifiek naar het licht. Ik heb een felgekleurd speeltje links gelegd. Ik leg Julian overdag vaak wel in de box, in een voeidingskussen met dekentje erover. Het wiegje beneden vindt hij niet ijn meer. Huilt er veel in. De box vindt hij heerlijk. Ik laat het dus maar zo. Vind het nog zo gezelig dat hij beneden is. Misschien over een tijdje maar boven in bed, maar wil hem nu nog lekker bij me!
zo heb gio om 14.30 wakker gemaakt dat was na 4.30 uur na de laatste voeding. En na 10 min voeden viel hij weer als een blok in slaap. nu ligt hij nog steeds te slapen en het is alweer bijna 3 uur verder heb lekker ff liggen tukken op de bank en het eten klaar gemaakt. Heerlijke bami die de kraamverzorgster klaar had gemaakt (zij is indisch) heb netjes opgeschreven hoe het moet. en anders had ik lekker mijn eigen bami gemaakt. onze kleine moet op z´n rug omdat hij zich al om rolde. Wij hadden een rol voor en een rol achter z´n rug maar dat hielp niet meer. Heb nu hij op z´n rug ligt ook twee rolletjes naast hem zodat hij zich lekker geborgen voelt, want als ik dat niet doe kruipt (niet echt natuurlijk)hij ongeveer de hele wieg door.
Hey meiden, Helaas is Femke ook wat ziekjes aan het worden....beetje snotterig, ontstoken oogje en erg huilerig, zo zielig. De temperatuur is ook wat verhoogd, maar gelukkig geen koorts. Ze drinkt gelukkig nog wel goed en is niet suf ofzo.... Gewicht: Ik was van de 9 kilo direct 6 kwijt, de rest zit er nog aan... Slapen: Femke slaapt overdag i.p. in haar eigen bedje, soms in de wandelwagenbak, als we willen gaan wandelen. Ze heeft soms ook even nodig om zich in slaap te huilen, maar dat duurt nooit langer dan tien minuten. @Pisum, fijn dat je al resultaat ziet! Succes verder! @Yule, jeetje wat een gedoe zeg. Gelukkig ben je nu wel goed te woord gestaan! Succes verder! @Azeb, wat betreft de voorkeurshouding: het schijnt heel goed te zijn om de kinderen meerdere malen per dag op de buik te laten liggen (onder toezicht), dan trainen ze de nekspieren, en dat gaat afplatting tegen, zo is het ons verteld. Verder veel op de zij leggen (niet voorkeur) in de box als je er bij bent. Succes! @Krisstel, bij mij zijn de aambeien weg na de curanolkuur. Balen dat je er nog steeds last van hebt. Heb je ook de zetpillen gebruikt? Succes! Wij gaan zuurkool met worst eten! Fijne avond
@Steen, nee geen zetpillen alleen de tabletten en zalf. Misschien wel een idee. Zal donderdag de huisarts ook eens vragen. We gaan donderdag met Britt naar de huisarts want ze ziet nog steeds geel (ook in haar mondje) en heeftg veel pukkeltje (kan van de borstvoeding zijn maar ook omdat de lever niet goed werkt) Hoop het niet want dan zou ze misschien alsnog een nachtje onder de lamp moeten.
Isis heeft diarree! Zielig... Maar even goed in de gaten houden of ze vanavond nog weer zo'n diarree-luier heeft. Ze drinkt verder wel goed dus maak me niet echt zorgen, maar hou het goed in de gaten.
hoi kristel mijn dochter nina ziet ook nog steeds geel gelukkig is het al stukken minder dan net na de geboorte. wij moesten haar veel in de zon leggen alleen jammer dat het nu zo slecht weer is. maar nu lees ik ook bij jou dat het eventueel van de borstvoeding kan komen ? dat wist ik dus niet. veel succes bij de dokter groetjes marlous
@Lous, nee het geel zien komt niet door borstvoeding (al blijft het daardoor wel langer aanhouden), maar Britt heeft veel pukkeltjes in haar gezicht..deze kunnen het gevolg zijn van mijn hormonen die ik via borstvoeding aan haar geef maar het kan ook een teken zijn dat haar lever niet goed werkt. Ik leg Britt ook zoveel mogelijk in het licht, maar volgens mij werkt alleen echt zonlicht (die er jammer genoeg niet meer is). @Azeb, sterkte met je meisje!
robin heeft aan de borst gedronken vandaag voor het eerst en gelijk goed ook 65 cc hij vond het heerlijk morgen weer proberen ben zo trots op me ventje.
@tweety: oh wat fijn voor je! Fijn dat het zo goed ging! Hebben ze hem voor en na de voeding gewogen dat je precies weet hoeveel erin ging? @Krisstel: dat zou vervelend zijn zeg als er iets met haar lever is. Hoop het niet voor jullie. Die aambeien heb ik ook en is inderdaad pijnlijk, en ook steeds last van obstipatie en bloed bij de ontlasting (lekker praatje weer). Ik kan niet meer goed voelen of ik nou aandrang heb of niet, dus zit vaak voor niks op de WC. Heb geen kuur gedaan, waar kun je Curanol kopen? De apotheek? Je kan eventueel even naar de huisarts gaan om te overleggen wat de opties zijn. Je kunt ze ook laten afbinden door de chirurg, maar ik weet niet of dat zo snel na de bevalling zin heeft/kan.
@Tweety, wat goed zeg...morgen weer genieten dus. Je mag ook echt trots op hem zijn (maar ook op jezelf) @Yule, oooh ik vind de aambeien nog pijnlijker dan de bevalling. Ik eet al bewust pruimen, ontbijtkoek en drink lauw water zodat de ontlasting minder hard wordt, maar het is elke keer een bloedbad. De Curanol/Curanal is in tabletvorm, zetpillen en zalf. Voor inwendige is het tablet en zetpillen, uitwendig tablet en zalf (je kan niet alles bij de apotheek kopen, dacht alleen de zalf. Het andere moet via de huisarts of de verloskundige). Ga donderdag even overleggen of ik nog een kuur in tabletvorm met de zetpillen dit keer mag doen of dat hij iets anders aanraadt. Ze zitten nu alleen nog inwendig dus zie het niet zitten dat daar nu echt iets aan gedaan wordt..genoeg polonaise aan mijn lijf voorlopig Hoe is het met jou? Heb je nog veel last?
@yule ja idd ze hebben hem voor het drinken gewogen en erna ook gelijk. precies op dezelfde manier en er zat dus 65 in. @kristel ben zeker trots op hem. hoe beter hij het doet hoe beter papa en mama zich voelen.
Ik heb het bevallingsverhaal uitgetiept! Dus wie zin (en tijd ) heeft kan het lezen! 23 september 2008, een dag die we nooit zullen vergeten! De dag waarom we onze kleine Vince voor het eerst in onze armen mochten sluiten! Het begon allemaal op maandag 22 september. Ik merkte dat ik na de middag af en toe buikkrampjes had. Mij viel op dat ze in een uur tijd een keer of 5 waren gekomen en weer weg gegaan. Rond half 5 ging ik naar Jabeek, en nog voor ik er was werd het me al duidelijk dat er meer aan de hand was. De krampjes (denk aan ongesteldheid) kwamen nu precies om de 4 minuten. Om 7 uur ging ik Luc van zijn werk halen, en nog steeds krampjes om de 4 minuten. In de loop van de avond werden de krampjes heftiger, en tegen de nacht waren het eigenlijk al flinke weeen. Ze werden steeds gemener en pijnlijker, dus ik kon niet meer slapen en heb de halve nacht onder de douche gezeten omdat het daar nog het beste uit te houden was. Wel duurden de weeen maximaal 45 tot 50 sec. per wee. Ik belde de verloskundige, maar ze zei dat de weeen toch echt minstens een minuut moesten duren om in actie te komen, dus afwachten maar. Toen het weer morgen werd werd ik een beetje wanhopig. De weeen hadden de hele nacht geduurd, maar nog steeds maar 45 tot 50 sec. Luc moest nog even gauw naar zijn werd totdat zijn collega hem af kon lossen. Net voordat hij vertrok ging ik rechtop zitten en voelde tijdens een wee een knak in mijn buik. De vliezen waren gebroken! Het was geen vloedgolf, dus ik kon nog naar de wc lopen om het op te vangen. Gelukkig was het vruchtwater helder! Ik belde de verloskundige weer. Ze zei dat het goed was dat de vliezen waren gebroken, omdat de weeen nu vanzelf goed op gang zouden komen. Ik moest haar terug bellen als de weeen heftiger werden. En inderdaad, al snel werden de weeen heel heftig en pijnlijk. Ik lag op bed, en had echt moeite om ze op te vangen. Ik raakte een beetje in de stress van het idee dat dit nog maar het begin was. Rond een uur of 8 belde ik de verloskundige weer, die kwam kijken of ik al ontsluiting had. Ik had nooit gedacht dat dat zo pijnlijk was! De baarmoedermond zat namelijk nog ver naar achteren, en daar moest ze dus bij komen. De weeen knalden er daardoor echt in! Ik had toen 3 centimeter ontsluiting. Dat vond ze al netjes, aangezien de eerste centimeters het langste duren. Ze zouden later terug komen. Ik hield het vervolgens op bed echt niet meer uit, kon de weeen totaal niet opvangen, dus ik nestelde me op de bank met een deken. Na een tijdje vond ik een goede positie, dat hielp echt enorm! Nu kon ik er weer een tijd tegenaan. De volgende keer dat de verloskundige kwam had ik 4 centimeter ontsluiting. Het was een paar uur na de eerste keer, dus het ging niet heel snel. Maar ze verzekerde me dat de eerste 4 centimeter toch echt de langzaamste zijn. Rond half twee kwam de verloskundige weer. Ze voelde dat de vliezen onderaan nog intact waren (dus waarschijnlijk bovenaan gebroken), en besloot ze ook onderaan te breken. Dat was weer zooo pijnlijk! Ze moesten het tijdens een wee doen, en ik moest liggen (zodat ik de wee echt niet kon opvangen), en die extra prikkels hielpen ook echt niet mee... Ze wist niet eens zeker of het was gelukt. Ze zou na de middagbezoeken terug komen om te kijken hoe het ging. Maar dat hebben we niet meer gehaald. De weeen werden na het opnieuw breken van de vliezen zo heftig dat ik helemaal in de stress schoot, ik kon alleen nog maar kreunen van de pijn tijdens een wee. Ik zei tegen Luc dat hij moest bellen dat er NU iets moest gebeuren. De verloskundige zei dat we nu naar het ziekenhuis konden komen, dan zouden we haar daar zien. Dus vervolgens alle trappen af, met de auto naar het ziekenhuis, en een parkeerplek zoeken. Dat was echt minder terwijl ik weeen had die ik niet kon opvangen! Gelukkig zagen we al gauw de verloskundige en konden we naar de kraamafdeling, waar ik een eigen kamer kreeg (mocht overigens geen familie komen zag ik staan, wat ik wel vreemd vond). Daar aangekomen vroeg de verpleegster me of ik misschien in een warm bad wilde. Dan kon ik kijken of het zo ging, en anders later alsnog pijnstilling krijgen. Dus dat geprobeerd. In eerste instantie werkte heb bad erg rustgevend. De weeen zakten even weg. Maar na een paar minuten kwamen ze in alle hevigheid terug, en door het warme water nog veel sterker dan eerst. Ik zei dat ik snel terug wilde naar de kamer, dus uit bad en afdrogen, wat ook niet meeviel op dat moment. Terug op de kamer zei ik dat ik toch echt een infuus met pijnstilling wilde! Daarvoor moesten ze echter eerst een hartfilmpje van de baby maken van een half uur. Ook zou ik worden overgedragen aan de gynaecoloog. Ze voelden voor en na het hartfilmpje nog hoe ver de ontsluiting gevorderd was. Dat was ervoor 6 centimeter, en erna een halve centimeter meer. Terwijl er inmiddels al weer uren voorbij waren, dus het schoot niet echt op. Terwijl de weeen constant even heftig door gingen. En toen, eindelijk, het verlossende woord: het infuus werd nu aangelegd. De verpleegster had even nodig om het erin te krijgen (heb nu, een week later, nog een blauwe pols), maar o wat hielp het! Ik werd nu weer een beetje rustig en kon de weeen weer opvangen. Het was inmiddels al 5 uur. Door het infuus was ik erg suf. De verloskundige ging weg, maar zou terug komen als ik moest persen. Een uurtje later kwam de assistent-arts omdat de weeen niet effectief genoeg waren. Ze kwamen niet snel genoeg achter elkaar en konden nog wat sterker, dus ik moest weeenopwekkers. Ik was hier niet echt blij mee, alsof het al niet pijnlijk genoeg was... Maar anders zat er geen schot in de zaak, dus het moest maar. De weeen kwamen nu snel en heftig, maar door het roesje en de aanmoedigende woorden van Luc bleef ik rustig en was het wel te doen. Tot het een uur of 7 werd. Opeens werden de weeen heftig en anders, ik meende in eerste instantie dat iemand de dosis weeenopwekkers had verhoogd ofzo. Ik raakte echt in paniek, ik wist totaal niet meer wat ik met deze weeen aan moest! Ik kon alleen maar zo hard als ik kon in Luc zijn hand knijpen en in mijn eigen hand bijten, om de pijn een beetje te verdelen. Dus Luc twee keer de verpleegster laten roepen. Die zei telkens dat de gynaecoloog er zo aan kwam, maar nog met een andere bevalling bezig was. Ik realiseerde me opeens dat ik een soort duw-gevoel kreeg, dus dat deze 'andere' weeen waarschijnlijk persweeen waren. Ik kon ze niet helemaal tegenhouden, moest meeduwen. Een paar weeen (en voor mijn gevoel een eeuwigheid) later kwam de arts-assistent. En inderdaad, ze zag meteen het hoofdje zitten, dus nu was het tijd om te persen. Ze vertelde me dat ik nu bij elke wee mijn benen vast moest pakken bij de knieholten, kin op de borst, lucht vasthouden, en zo hard duwen als ik kon. Bij elke wee moest ik drie keer persen en tussendoor snel adem happen. Maar ik was inmiddels al 50 uur waker en helemaal gesloopt door alle weeen en pijn, dus ik had het gevoel dat ik echt niet meer kon. Maar ik moest wel persen... Als ik het niet deed werden het meteen weer van die oncontroleerbare weeen, en als ik perste deed het geen pijn, en kostte het alleen enorm veel moeite. Dus bij iedere wee pakte ik met tegenzin toch maar weer mijn benen en perste mee. Tussen de weeen door hoopte ik alleen maar dat het een tijd zou duren voor de volgende wee kwam. Mijn buik deed ontzettend pijn (tijdens de weeen niet, alleen tussendoor). Op een gegeven moment riep de verloskundige, die inmiddels weer terug was, dat ze het hoofdje al zag. Ze haalden er ook een spiegel bij, zodat het mij wat zou motiveren. Bij elke perswee kwam het hoofd maar een stukje verder, terwijl ik het gevoel had dat ik echt niet meer kon. Toen besloot ik bij de volgende wee nog een keer alles te geven, en ja hoor: het hoofdje stond! Het kon nu niet meer terug. Bij de volgende wee moest ik goed naar de arts-assistent luisteren en alleen persen als zij zei dat het mocht. Dat deed ik, en met deze wee kwam het hoofdje tevoorschijn. Bij de volgende wee, die vrijwel meteen kwam, kwam ook de rest van het lijfje tevoorschijn en was de geboorte van Vince een feit. Het was 2 minuten over acht. Ik had in totaal 44 minuten geperst, hoewel het voor mijn gevoel korter leek. Ze legden Vince bij mij op buik, en hij begon meteen te huilen. Luc mocht de navelstreng doorknippen. Hierna wilden ze dat ook de placenta eruit kwam, dus ze begonnen meteen heel hard met twee vingers in mijn buik te duwen. Dat was behoorlijk pijnlijk, denk je net dat je alles hebt gehad... Gelukkig liet de placenta snel los. Helaas was ik ook nog een beetje ingescheurd, dus ze moesten gaan hechten. Dit duurde erg lang, ze moeten het natuurlijk heel precies doen. Het was best gevoelig, maar gelukkig mocht ik Vince bij me houden, dus een hele troost. Hierna was het eindelijk voorbij! Ik kon eindelijk rustig liggen en een beetje ontspannen, en natuurlijk Vince heerlijk vasthouden en bekijken! We moesten nog een paar uurtjes blijven. Ik ging douchen en Vince werd gecontroleerd en verzorgd. Het allerbelangrijkste was dat ons ventje helemaal gezond is! Uiteindelijk gingen we rond middernacht naar huis met ons verse gezinnetje. Ik was doodmoe, totaal uitgeput, bont en blauw, maar gelukkiger dan ooit!
Even korte reactie: ik had ook een inwendige aanbei, vol met bloed in het toilet en onwijs pijnlijk. Ik heb tabletten gekregen (zalf kon niet omdat het inwendig is), en moet 's ochtends een wit pilletje en 's avonds een roze pilletje. Meteen de dag erna was het al minder pijnlijk. Nu voel ik het wel, maar er zit geen bloed meer bij en het is stukken beter te doen. Zie er in ieder geval niet meer tegenop om te gaan. Even kijken hoe de pilletjes heten: Curanal Wat bij mij ook de pijn verzachtte: voordat je gaat poepen, vaseline opsmeren. En pas gaan als je heel sterke aandrang hebt! Bij mij werkte 's ochtends brinta en verse jus super, moest elke keer meteen erna. Succes en sterkte! Liefs NN
heey! Ik kreeg geen mailtjes meer ga dus proberen om alles by te lezen, en wat meer mee te beppen HIHI als Michelle dat toelaat dan
Vraagje: zijn er mama's die zich hadden voorgenomen om borstvoeding te geven, nu toch overgestapt op flesvoeding? Ik vraag dit omdat het hier niet zo verloopt als ik had gehoopt. Ik word straks terug gebeld door lactatiedeskundige voor advies en misschien komt ze wel langs. Maar ik wil misschien wel gewoon op flesvoeding over en ben bang dat zij erg pro-borstvoeding zijn en misschien niet kijken naar wat goed is voor mij....
Ze hebben Vince vandaag gewogen, 3700 gram al! En ik mij maar zorgen maken omdat hij telkens niet langer dan 10 minuten aan de borst wil. Maar blijkbaar is hij zo gulzig dat hij in die 10 minuten alles op drinkt! Lous -> dat gele is heel normaal hoor. Vince is ook best geel, en volgens de vk kan dat echt een aantal weken aanhouden bij borstvoeding. En de zon hoeft niet te schijnen hoor, als je haar gewoon in het daglicht legt gaat het gele ook weg. Eva -> Normaal gesproken houdt een lactatiedeskundige ook met jou rekening hoor, en als borstvoeding voor jou niet de juiste methode blijkt moet je gewoon overstappen! Zou ik zelf ook doen, borstvoeding is goed ja, maar niet ten koste van alles. Groetjes, Cossy