chlamydia

Hallo,

Ik ben momenteel 16 weken zwanger en mijn gynaecoloog wil mij onderzoeken op chlamydia. Niet omdat ik symptomen/klachten heb die op chlamydia wijzen, maar vorig jaar heb ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad (niet bij deze gynaecoloog, we zijn ondertussen verhuisd waardoor ik nu een andere heb). Omdat volgens hem chlamydia een oorzaak kan zijn van een BBZ en de bacterie gevolgen kan hebben voor het babytje waar ik nu zwanger van ben (besmetting tijdens de geboorte) wil hij het toch even testen. Ik weet niet of de vorige gynaecoloog dit gedaan heeft, hij heeft alleen gezegd dat er tijdens de operatie om de BBZ te beeindigen geen aanwijsbare oorzaak voor de BBZ te zien was (geen verklevingen, ... en het vruchtje bevond zich thv de fimbriae van de eileider). Volgens hem was het gewoon dikke pech en hadden wel weinig kans op herhaling. Het enige dat hij niet kon uitsluiten was dat de fimbria van de betreffende eileider, die volgens hem als een soort stofzuigertje werken en de eicel in de eileider zuigen, misschien niet goed werken.

Nu vraag ik mij af, als chlamydia de oorzaak zou zijn van de BBZ, zou dat dan niet zijn door verklevingen tgv de infectie en zouden die verklevingen dan niet zichtbaar geweest zijn (of is die redenering helemaal fout?)?

En als ik chlamydia heb, dan moet ik daar al 12 jaar mee rondlopen aangezien ik al 12 jaar dezelfde partner heb. Ik ben ervan overtuigd dat hij nooit vreemd geweest is (ja, ik weet het, dat klinkt heel naief) e voor mij heeft hij maar 1 sexuele partner gehad. Ik daarentegen heb voor onze relatie wel verschillende contacten gehad, maar als ik daarvan chlamydia heb zou ik dan al niet lang klachten ontwikkeld hebben, of kan dat zo lang zonder ernstige klachten bijven?

En dan de laatste vraag, heeeel vergezocht maar ik pieker er wel over. Vandaag heb ik een bloedtest gehad om risico op Down, spina bifida, ... te bepalen. Voor het bloed werd afgenomen moest ik eerst een urinestaaltje vullen op het toilet in het ziekenhuis. Er was niets voorzien om het potje en zakje op te leggen, dus heb ik het gewoon op de grond gezet op wat wc papier. Vlak daarna gebeurde de bloedname. De verpleegkundige had eerst dat zakje met urinestaal vast en heeft dan onmiddellijk bloed afgenomen zonder eerst zijn handen te wassen/ontsmetten. Hij heeft eerst de aanpikplaats ontsmet maar daarna met zijn niet-ontsmette vingers gevoeld naar de ligging van de ader (wat volledig tegen de principes is die ik als verpleegkundige aangeleerd heb bij een bloedname, na het ontsmetten mogen wij met onze vingers niet meer aan de ontsmette plaats komen, maar we wonen nu in tijdelijk in een ander land dus ik weet niet hoe ze dit hier aanleren, en het ging zo snel dat de naald al zat tegen dat ik iets wilde zeggen). Maar waar ik dus over pieker (hoewel ik weet dat het absurd en heel vergezocht is, waarschijnlijk een overblijfsel van mijn werk op de operatiekamer waar heel hard gehamerd werd op steriliteit): hij heeft eerst dat zake vastgehad dat op het toilet op de grond gelegen heeft, dan met zijn vingers gevoeld naar de ader en dan zonder opniuew te ontsmetten bloed geprikt: kunnen er daardoor schadelike bacterieen voor de baby in mijn bloed komen, of aangezien het om een toilet ging, een SOA zoals bvb chlamydia? Normaal moet ik morgenochtend een nuchter urinestaaltje binnenbrengen voor de chlamydia test, maar is het misschien beter nog een paar dagen te wachten zodat een evt nieuwe besmetting zichtbaar kan worden?

Ik weet het het klinkt ongelooflijk vergezocht en paranoide (zwangerschapshormoontjes?). En misschien zelfs wel als een excuus om een evt chlamydia besmetting te kunnen verklaren, maar dat is het aboluut niet. Ik wil er gewoon zeker van zijn dat als hierdoor een besmetting zou kunnen zijn en het morgen te vroeg is om dat al in de urine te zien, ik ten onrechte als vrij van chlamydia beschouwd zou worden en de baby toch risico zou lopen.

Sorry voor de lange en gecompliceerde (en belachelijke) mail, maar ik weet dat ik er over ga blijven piekere als ik het niet gewoon even vraag. Als ik zwanger ben overdrijf ik sowieso met hygiene en angst voor bacterien en besmet voedsel (als ik heel eerlijk ben tegenover mezelf moet ik waarschijnlijk toegeven dat ik wanneer ik zwanger ben bijna/heemal aan smetvrees lijd).

Nog 1 ding, ik heb al een gezond kindje van 2,5 jaar uit deze relatie, Zij was OK na de geboorte, als ik chlamydia had zou ze dan niet ziek geworden zijn, of is dat niet noodzakelijk zo?

 

Dag Mirjam,

Bedankt voor je reactie! Het neerschrijven van mijn gedachtengang heeft op zich al therapuetisch gewerkt. Door het op papier te zetten en nadien te lezen besefte ik hoe onlogisch, vergezocht en overdreven mijn redenering was. En het is heel fijn om je nuchtere en vriendelijke reactie erop te lezen.

Binnenkort zijn we voor een maand terug in Belgie, dan zal ik eens aan mijn vorige gynaecoloog vragen of hij me toen getest heft op chlamydia. Ik moet toch een gynaecoloog bezoeken voor we terug vertrekken (voor attest om een lange vliegreis te maken zo laat in de zwangerschap, zodat ik zeker niet geweigerd wordt als we aan boord willen gaan). Hij heeft na de ingreep wel gevraagd of ik ooit een SOA gehad heb, maar niet gezegd of hij daarop getest heft, Ik heb toen alleszins geen urinestaal moeten geven, naar misschien heeft hij vaginaal een staal genomen. Binnen een paar dagen zal ik het sowieso weten als mijn urinestaal onderzocht is.

Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik veel meer last van smetvrees dan nu. Deze zwangerschap heb ik he allemaal veel beter onder controle, al heb ik af en toe een extreme dag/dagen waarop alles vies lijkt,maar het grootste deel van de dagen gaat het goed. Je kan nu eenmaal niet alles "steriel" houden met een peuter in huis en een peuter maakt zich nu eenmaal vuil en raapt dingen op op straat als hij de kans krijgt, en ze hebben dat ook nodig om gezond op te groeien. Dus in die zin is mijn smetvrees goed onder controle, ze maakt zich vuil, knoeit met haar eten en onstnapt al eens van tafel voor haar handjes en mond proper gemaakt zijn, wil beestjes bestuderen ... en daar heb ik geen probleem mee. Alleen kan ik het niet laten vaak mijn handen te wassen: voor het eten, tijdens het bereiden van naaltijden verschillende malen, na het verschonen, als ik tijdens het eten onderbroken wordt ga ik mijn handen nog eens wassen voor ik verder eet, eten door en door verhitten, nooit restjes eten ... dus in die zin heb ik het nog moeilijk. Maar deze zwangerschap is de huid van mijn handen intact gebleven, terwijl ik de vorige zwangerschap constant kloven op mijn handen had tgv frequent wassen. Dus ik heb al heel wat vooruitgang geboekt En ik waak er zorgvuldig over mijn angst voor "vuil" en neiging handen te wassen niet over te dragen op mijn dochter Het is wel vreemd dat ik dit alleen heb wanneer ik zwanger ben en tijdens de eerste weken na de geboorte, daarna verdwijnt het (gelukkig) quasi volledig. Hormonen?

Ik denk dat het deze zwangerschap vooral terug de kop opgestoken heeft door de angst om opnieuw een kindje te verliezen, wetend dat het dan voor mij genoeg geweest zou zijn. Als het nu misgegaan was zouden we het waarschijnlijk bij 1 kindje gehouden hebben, omdat ik het veel te belastend zou vinden opnieuw die angst en onzekerheid te hebben over het al dan niet goed aflopen van de zwangerschap. Ik heb dan ook veel respect voor vrouwen die er ondanks herhaalde miskramen toch voor blijven gaan. Maar ik zou het niet kunnen.

Nogmaals hartelijk bedankt voor je begripvolle en nuchtere reactie!