Naar aanleiding van het feit dat ik vorige week een beetje bloed had verloren ben ik gisteren in het ziekenhuis geweest. de ctg was goed, geen weeen, kindje beweegt goed, goed ingedaald cvast, gewicht was goed voor 35 wk en 4 dgn (2675 gr), voldoende vruchtwater. Kortom kindje is helemaal gezond. alleen... ik heb een korte baarmoederhals (1 cm) die nog wel gesloten was en dat ook bleef als ik hoestte.... en 2 cm ontsluiting. Advies was: blijf ter observatie zo lang als nodig. Ik werd erop gewezen dat er een grotere kans was dat mijn kindje snel geboren zou worden en dat het dan in de couveuse zou komen. We waren helemaal beduusd. Ik raakte daarna behoorlijk in paniek... na nog een ctg die goed was, zijn we naar huis gegaan. Er leek niet te worden geluisterd naar mijn wensen, zo zou ik er dan mijn eigen verloskundige bij willen als er toch geen complicaties zijn... antwoord: dat lag eraan of degene die een evt bevalling in het ziekenhuis zou begeleiden dat ok vond. Voel me een stuk meer ontspannen nu ik thuis ben. Assistent van de verloskundige gebeld. Als ik naar het ziekenhuis moet, bel ik eerst mijn verloskundige en we gaan samen. Advies van het ziekenhuis was verder -bedrust houden-. Dus dat doe ik nu. Nu is mijn vraag: welke houding is het beste voor deze rust? maakt het nog uit of ik op mijn zij lig of op mijn rug, of dat ik zit?
Hoi iemandslatnd, Ik vind stiekum dat ze een tikkeltje overdreven reageren. een korte baarmoedermond en al wat ontsluiting zegt niets over vroeger bevallen. Tenzij ze het kunnen vergelijken met een paar dagen eerder. Misschien loop je hier al meerdere weken mee Rust is harstikke goed en dat mag in alle houdingen. Geen zorgen indien je kindje eerder word geboren. Alles zit er op en eraan het heeft een mooi gewichtje. Komt goed! imke
Dankjewel voor je bemoedigende reactie! Wat betreft het oerdreven, dat vond ik achteraf ook toen ik wat meer gelezen had op internet, maar ja ze zijn toch van het ziekenhuis da's een 'autoriteit'. Ik was me echt rotgeschrokken, maar kon gelukkig vertrouwen op mijn gevoel. Ondertussen nog wel telkens wat roze afscheiding nu, maar dat kan ook weleens komen door het pijnlijke toucheren en de eendebek. Ik houd me lekker koest, liggend op de bank (ben stiekem toch bang dat met iedere stap die ik zet, het kindje wat meer zakt).
mijn eigen verloskundige belde daarnet. Ze vond het supergoed van ons dat ik niet gebleven ben in het ziekenhuis