Volgens mij begint het meestal met minder pijnlijke krampen, die geleidelijk overgaan in pijnlijkere weeen. Ik heb echt uren van die krampjes gehad, die om de 4 minuten kwamen. Als je wil weten of het echte zijn moet je gaan douchen of slapen. Als ze er erna nog zijn zijn het echte! En mij lijkt, met 41w4d en vandaag gestript, dat de kans groot is dat het doorzet.
als ik dit toch allemaal lees, doe mij maar buikweeën! het schijnt toch ook dat jej je pijn erg snel vergeet? maar als ik lees hoe jullie het allemaal weer terug kunnen halen! ik moet nog even de laatse loodjes dus daarna kan ik definitief antwoord geven! grtjs esther
nou als ik ga slapen dan gaan wordt ik nog niet eens wakker van die krampen.. het lijkt wel alsof ze dan overgaan ofzo maar als ik er effe uitga om naar de wc te gaan beginnen ze weer.... wel raar hoor hoop dat het vandaag alsnog doorzet anders moet ik ingeleid worden
mmhh ik ben een beetje bang dat ik dus ook niet de weeen herken ...... ik heb deze zwangerschap behoorlijk veel last gehad van galblaas kolieken ........en dan heb je echt heeeeell veel pijn .... niet dat je dat bij weeen niet hebt ...zo niet hoor maar ben bang dat ik het onderschat ..... zo lag ik gisteren op de bank en had enorme krampen in mijn buik ......die begonnen onder mijn borsten en trokken naar mijn schaambotje ....tijdesn die krampen wist ik even niet waar ik het moest zoeken ....maar na een half uur was het weer weg ..... ze hebben gisteren in het zh wel gezegd dat de kans aanwezig is dat het zelf komt deze week
Mijn nichtje had al 2 dagen rugweeen, zelfs tijdens haar eigen bruiloft, en ze had niet door dat het weeen waren. Om 13 uur liep ze nog met de hond, en om 15 uur was haar zoontje er Ze is bevallen met 34 weken.
Hier idem dito. zondag avond, maandag avond dinsdag overdag had ik rugweeen, maar deze waren zo licht dat ik dacht dat het aan het rommelen was. Bleek dat ik volledige ontsluiting had . deed die dinsdag gewoon het huishouden, bukte tijdens een wee gewoon even en soms pufte ik het weg. Tijdens het persen was wel afzien, toen kwam alle pijn in eenkeer opzetten en toen wist ik me geen houding te vinden. Het persen was ook geen pretje dus. Maar dat was maar een uur 8)
Pfoeh, tijdens mijn menstruatie voel ik het altijd heeel licht in mijn rug. Net alsof je de hele dag verkeerd hebt gezeten (beetje voorover gebukt) wat je dan onder in je rug voelt maar dan wat erger. En toen het echt pijnlijk werd vind ik moeilijk te beschrijven, ben het gewoon vergeten, weet wel dat niks goed was zij liggen rug liggen was helemaal een drama niks was goed benen deden zeer, ik zeg altijd tegen mijn man dat op dat moment de banden van een auto mij heerlijk leek om over mijn rug te laten rijden maar dat was ook een weeenstorm zonder pauzes. Ik heb in ieder geval altijd al het gevoel gehad dat ik mijn ontsluitingsweeen niet in de gaten zou hebben (heb ook bijna geen menstruatie klachten), maar de vk's, de vrouw die zwangerschapsgym gaf enz. zeiden allemaal dat ik het echt wel zou merken en dat dat zo zeldzaam was. Maar ik had toch gelijk. In ieder geval vond en vind ik het een wonder om een bevalling mee te mogen maken, vind het een geweldige ervaring, die iets te snel ging.
Ik dacht dat ik ziek werd.. buik griep gevoel... rommelende buik moest veel na de wc... geen pijn ofzo gewoon het griep gevoel. De buurvrouw zei bel maar ff... nou ja ze kwamen kijken en toen had ik 4 cm.. moest er om lachen en geloofd haar niet... ze ging weg... Bleef met dat gevoel lopen en ging eten maken.. toen bos wandeling met de hond en even lekker douchen en wou net na bed om 21:00 toen de wisselende verloskundige belde. Ze wou even komen kijken voor we de nacht in zouden gaan. 21:30 had ik 7 tot 8 cm... 22:45 in het ziekenhuis en toen kwamen de weeen op zetten.., zware buikpijnen... en toen tjaaaa het poep gevoel.. zei ook letterlijk los koppelen moet na de wc... hun kijken en had 10 cm. Hier viel het dus ech 100% mee... en dacht werkelijk dat ik ziek zou worden
rugweeen voelde bij mij alsof ik heel veel punten tegelijk uit elkaar getrokken werd. Echt te erg om je van te voren voor te kunnen stellen... (maar ik wil niemand bang maken hoor!)
ligt ook aan je eigen pijnbeleving zoiezo hebben bv roodharige mensen (en dat is een feit geen mening) een lagere pijngrens en sneller medicatie nodig. Ik vond rugweeen net alsof ik gewoon rugpijn had (maarja heb mijn rug gebroken gehad dus ben wel wat gewend )
uhmz tja ik vond ze hetzelfde aanvoelen als voorweeën (lichte krampjes bij mij) maar ik wist dat het weeën waren doordat ze regelmatig om de 2 minuten kwamen. Bij mij stelde het niets voor ook de persweeën niet wat ik aan de ene kant wel minder vond aangezien ik wel wat voelde om mee te persen maar dat was maar zo lichtjes. (ik heb een hoge pijngrens) ik kan verder niet echt uitleggen hoe weeën voelt omdat ze tenslotte bij iedereen weer anders zijn. Ik had zelf wel rug- en buikweeën.
Ik had vreselijke last van pijn in mijn linkerbil..toen ik voor controle ging klaagde ik daarover bij de dokter..en de dokter zei 'mooizo, dat is een mooi teken'. Dus ik begon al woest te worden van binnen omdat het verrekte pijn deed. toen maakte ze een echo en zei ze dat ik snel zou bevallen. Toen ze van onder keek zei ze dat ik diezelfde avond zou gaan bevallen want ik had 4cm ontsluiting.. Ik had, buiten die pijn in mijn linkerbil, nergens last van. Toen ik thuis kwam begon ik lichte menstruatie pijn te krijgen..en toen ik dat ging klokken kwam het wel regelmatig zeg maar. Omdat mijn moeder een turbo bevalling van mij heeft gehad heb ik toch maar de dokter gebeld en daar moest ik van naar het ziekenhuis. Voelde nog steeds alleen maar een beetje ongesteldheidspijntjes. In het ziekenhuis beweerde de zuster dat ik echt geen weeen kon hebben omdat ik helemaal geen pijn had. Maar toen ze me aan de monitor zette had ik dus wel daadwerkelijk weeen! Vervolgens heb ik weeenopwekkers gekregen en is mijn water gebroken. Vanaf het moment dat die weeenopwekkers begonnen te werken was het een ramp. Vreselijke pijnen. Maar als het dan even overwas kon ik wel weer lachen. Maar het werd steeds erger en erger. Of ik rug of beenweeen heb gehad kan ik me niet herinneren. Weet wel dat ik heel lang al pers weeen had en ik mocht niet persen. maar ik begreep er helemaal niets van tijdens de hele bevalling. Ik mocht niet puffen helemaal niets. Wist absoluut niet wat ik moest doen. Ook het persen was een verschrikking. Ik snapte niet hoe ik het moest doen en deed het dus ook fout en het lukte me niet. Vanaf dat moment werd het een hel. Ze gingen op een gegeven moment ook met zijn tweeen op mijn buik drukken om haar eruit te duwen en ik dacht echt dat ze mijn ribben zouden breken ik werd echt gek. Maar het aller aller aller ergst waren de hechtingen
Ik denk dat niemand zich bang moet laten maken. Elke bevalling is weer anders! Straks ga je je gruwelijk druk maken en dan valt het reuze mee! Ik dacht van te voren altijd; als het echt zo erg zou zijn dan zouden vrouwen geen twee drie of vier kinderen krijgen! Of als zij het kan dan kan ik het ook! Zet m op ladies!
van de eerste ben ik vanzelf bevallen ( na het strippen) de weeen kwamen al vrij snel daarna, maar die waren zo licht net alsof ik ongesteld moest worden, na drie uur naar het zkh. en had ik al 8 cm ontsluiting, totaal nergens last van gehad, nadeel was wel dat ik ook geen persweeen had dus ze is met de tang gehaald. de andere twee ben ik ingeleid via infuus en dat waren wel echte weeen, voornamelijk rugweeen die doortrokken naar mijn boven benen, heel heftig maar wel snel over van allebei binnen 5 uur bevallen, dus dat maakte het te doen. deze keer gaan we proberen om natuurlijk te bevallen dus zonder infuus, ben heel benieuwd hoe ik deze weeen ga ervaren.
Hallo! Ik heb alleen buik-weeen gehad, maar ik vond het niet te vergelijken met ongesteldheidkrampen. Het was veel sterker en pijnlijker. Het ging door m'n hele lijf heen en het voelde alsof mijn buik ging exploderen. Ik werd ook misselijk van de pijn, maar heb gelukkig niet overgegeven. Ik heb nog nooit in m'n leven zooooo veel pijn gehad. Baringspijn wordt niet voor niks 1 van de ergste pijnen genoemd...nou...dat kan ik zeker beamen. Maar ja, ik kreeg na 16 uren ontsluitings-weeen en 1,5 uur pers-weeen een prachtig meisje op mijn buik gelegd...en het klinkt misschien heel cliche, maar toen kon die pijn me niets meer schelen. Ik zou de bevalling 10 keer overdoen, als ik haar maar zou hebben. En we hopen binnenkort zwanger te raken van een 2e wonder, dus we hebben het er opnieuw voor over. Liefs Elly.
Inderdaad vind ik ook. Mensen zeggen altijd dat je van de ergste pijnen uit moet gaan. Ik dacht altijd: Ik weet niet wat de ergste pijnen zijn dus ik kan me daar ook niet op instellen. En het viel mij 100% mee, ik deed liever de bevalling nog 10 keer dan die rottige dagen daarna, dat vond ik niet prettig dat je lichaam zo ellendig is door die bevalling. Maar ik vond het een belevenis om mee te maken en het is ook geweldig om het mee te mogen maken, het is een wonder.
Ik heb van Donderdagochtend tot zaterdagochtend weeen gehad buik, been en rug maar ik zou het ook zo nog eens over doen!