Wij hebben eigenlijk altijd 2 kinderen gewild. Diep in mijn hart nog wel. Maar na een zwangerschap met bekkeninstabiliteit, na de bevalling posnatale depressie, hier zijn ik en mijn zoon 3 maanden voor opgenomen geweest. Ik was te perfectionistisch, wou alles goed doen, maakte me overal zorgen om en het ergste kon niet meer slapen. En als dat gebeurd gaat het heel snel slecht met je. Ik ben bang dat zoiets weer gebeurd. Hoewel je nu wel meer ervaren bent, waardoor je waarschijnlijk een stuk minder onzeker bent. En stel dat ik een huilbaby krijg, mijn zoon is eigenlijk vrij makkelijk. (klinkt misschien erg voor de mensen die huilbaby hebben of hebben gehad), maar dat had ik toen echt niet getrokken. En na mijn opname ging het eigenlijk wonderbaarlijk goed met ons beide. Geniet echt intens van mijn mannetje. En vraag me dan af of het het wel waard is om er nogmaals voor te gaan. Hoewel het verlangen er echt wel is. We hebben zowieso voor ons zelf besloten er een paar jaar (2 of 3) tussen te laten zitten. En scheelt ik hoef het nu natuurlijk nog niet te beslissen, maar denk er wel regelmatig overna.
@ rosao Sja maar het kan ook zijn dat als jullie overlijden en nog een kindje hebben. Dat ze het totaal niet kunnen vinden en nooit contact met elkaar hebben. Dan is hij ook helemaal alleen. Alles heeft wat. 1 of 2 t heeft allemaal + of - punten. Maar je moet doen waar je je lekker bij voelt. Na alles wat er gebeurd was wilde ik ook maar 1. ( ben zelf ook alleen ) Maar de wens is nu groter dan de angst. Alleen wil m'n man niet meer dus zit de kans er dik in dat ze toch alleen blijft. Maar daar door zal ze niet minder gelukkig zijn. Ik heb nooit een broertje of zusje gemist.
Hoi, Zo te lezen zijn er veel mannen die 1 kind genoeg vinden. Mijn man zegt dat ook hoor. Ik weet het nog niet. Ik geniet veel van mijn dochter, maar een broertje /zusje is voor haar wel leuk denk ik. Maar indd financieel en natuurlijk begin je weer van voor af aan met een baby. Dat moet je wel willen. Ik heb nog tijd genoeg om erover na te denken gelukkig, mijn dochter is 7 maand. Maar wel een moeilijke beslissing vind ik. Liefs britt
Ik wil het juist absoluut niet bij 1 kindje houden, omdat ik zelf uit een groot gezin kom (met 5 kinderen) en dat altijd superleuk heb gevonden. Ik kan het ook echt heel goed vinden met mijn zusjes en broertjes, en mijn oudste zusje is zelfs mijn beste vriendin. Eigenlijk zie ik alleen maar voordelen van meerdere kinderen (zolang het financieel haalbaar is natuurlijk). Mijn vriend is wel enigst kind en die heeft dat juist altijd heel fijn gevonden, hij is ook echt blij dat hij geen broertjes en zusjes heeft (ik vind het wel jammer, had wel een schoonzus/zwager willen hebben, maargoed). Hij had 1 kindje dus eigenlijk wel gewoon genoeg gevonden, maar hij vindt het ook prima dat ik dat niet wil.
ach je moet doen waar je jezelf het prettigst bij voelt, ik denk niet dat je een tweede kindje moet proberen te krijgen omdat ze het gezellig samen hebben, of later de zorg voor je ouders kunt delen, ik heb weinig contact met mijn broer, kan me ook niet herinneren dat wij als kind veel samen deden, nu schelen we ook vijf jaar misschien is dat de oorzaak. Als er iets is met mijn ouders (mijn moeder is vorig jaar heel ernstig ziek geweesst) ben ik degene die overal voor opdraait, en begrijp me niet verkeerd hoor ik doe dat met liefde hoor Nu ik zelf een dochter heb voel ik me zo rijk, het is het mooiste geschenk wat je kunt krijgen, en ja het zou een cadeautje zijn om zoiets nog een keer te beleven, maar mijn leeftijd speelt wel een grote rol mee, ben AL 36 ha ha ha ! Dus als we wat willen moeten we opschieten. Ik houd zoveel van onze dochter, zou ik ook zoveel van een tweede kunnen houden al klinkt dit raar! Als je 1 kindje hebt heb je zelf nog wat ruimte om leuke dingen te doen financieel gezien dan, ook is oppas natuurlijk makkelijker te regelen voor 1 als voor 2, maar goed voordat ik zwanger werd dacht ik ook mega veel beren op de weg te zien, en moet zeggen het loopt fantastisch, met dank ook aan mijn moeder hoor! een superoppasoma die het met liefde doet! Dus als je 2 hebt is het ook te regelen. nogmaals gewoon doen wat je gevoel je ingeeft, je leeft maar 1 x! Henriette
hey dames ik zelf kom uit een gezin van 6 kinderen. ik vond dat heel gezellig. al moet ik wel zeggen dat ik zelf nooit zo'n groot gezin zou willen. maar ik heb twee kinderen die ik niet meer zou kunnen missen. en ze kunnen elkaar ook niet meer missen. ze spelen veel samen (in zoverre van het mogelijke want de jongste is 7 maand) maar als de oudste met de jongste begint te spelen begint de jongste kei hard te lachen. gaat mijn oudste weg dan begint de jongste te wenen zo vor te zeggen van grote zus komt terug. dan glunderd mijn moederhartje van het zien van dit geluk hey jette ik en mijn jongste broer schelen 6 jaar en we hebben de beste band die je maar kunt voorstellen. en over zoveel liefde voelen voor je tweede als voor je eerste. die liefde is er hoor. ik zie mijn zoon even graag als mijn dochter. je hart groeit mee naargelang hoeveel kinderen je hebt.
hoi kitana, ach eigenlijk denk ik ook dat je van de tweede net zo veel houdt als van de eerste, zou natuurlijk ook raar zijn als dat niet zo was. als ik er goed over nadenk zou ik best een tweede willen, je beleeft zoveel plezier aan een kindje, je krijgt er zoveel van terug, gewoon heel simpel een knuffel, of een glimlach als ze je ziet, heerlijk gewoon! Tja en de familiebanden, ligt natuurlijk ook aan het karakter van je broer of zus. Mijn broer is gewoon een beetje apart! 8) Henriette
Wij houden het voorlopig (de eerste 2/3 jaar) zeker bij één, en of ik daarna nog een zwangerschap zou willen..? Aan de ene kant zie ik wel de voordelen van een brusje voor mijn meiske, maar precies wat het onderzoek zegt, dat hoeft niet per se. Ik ken zelf een tweeling die echt helemaal niks met elkaar hebben bijvoorbeeld. Het argument dat als er wat met de ouders gebeurt een enig kind er alleen voor staat, klopt maar en dele. Ik ben zelf enig kind en mijn ouders zijn sinds mensenheugenis al uit elkaar. Mijn moeder is pas overleden. En ja, als enig kind sta ik er alleen voor, maar ik heb misschien wel meer steun aan mijn man, twee tantes en mijn vader en zijn gezin, dan iemand zou hebben van een broer of zus waarmee die het niet kan vinden. Ik heb nu dus uit eigen ervaring de bevestigign dat ik daarom in ieder geval niet een tweede zou hoeven te nemen. Ook zeggen ze altijd dat je van alle kinderen net zo veel houdt, misschien stom om te zeggen, maar ik kan -voor mijn gevoel nu dan he- me nauwelijks voorstellen hoe je twee of drie keer de liefde en aandacht kan geven, als dat mijn meisje nu krijgt. En twee kinderen is ook twee keer zoveel zorgen.. Mijn meisje gaat naar het kdv en doet het uitstekend in de groep.. Tot zover je kan zeggen dat een baby van 9 maanden populair is dan, hihi.. Ik ken ook voorbeelden om me heen van gezinnen met maar één kind, en kan niet zeggen dat die kinderen het anders hebben dan anderen. Ik zie dan juist dat die meer gedwongen zijn om snel contacten te leggen met anderen ofzo, in ieder geval allemaal goed sociaal zijn. Mijn redenen dus. Voorlopig absoluut eentje.