Hallo allemaal, Wat voel ik me schuldig zeg! zoals de meeste denk ik wel weten hebben wij met ze 3en de laatste bijna2 jaar het heel zwaar gehad. bloedingen tijdens de zwangerschap, ruim6 maanden non stop gespuugd opgenomen in het ziekenhuis. te vroeg bevallen. Xander had een allergie waar we nietserieus mee werden genomen, in totaal 5 opnames in het ziekenhuis en nog wel meer, hierdoor heb ik een zware postnatale depressie opgelopen, alleen ben ik tegen de pillen die hier voor gegeven worden, ik heb ze hier wel liggen maar ik neem ze niet. Mijn man is vrachtwagen chauffeur waardoor ik heeeeeeeel veel alleen moet doen. De meeste mensen om me heen werken fulltime dus daar vraag je ook niet zo snel aan of ze willen op passen, nu heb ik op woensdag een baantje en had mijn maatschappelijk werkster en de dokter gemeld dat het misschien wel goed zou zijn als ik xander dan de dag dat ik werk en een extra dag naar het kinderdag verblijf te brengen zodat ik 1 dag in week voor me zelf heb. Nu heb ik afgelopen woensdag xander voor het eerst naar het kdv gebracht en voelde me schuldig maar op me werk werd dat iets minder, nu heb ik hem net ook weer weg gebracht voor me rust dagje, alleen ik voel me nu echt heel erg dramatisch schuldig, nu heb ik hem weg gebracht terwijl ik hem zelf ook kan verzorgen. (xander is een aandachts baby dus ben echt de hele dag met hem bezig) Ik weet dondersgoed dat als ik hem thuis heb niet aan me rust kom. zins zijn geboorte heb ik nog geen 1 dag vrij gehad of uit geslapen. Ik weet heel eerlijk niet zo goed wat ik hier nou mee aan moet. hebben meer moeders hier ook last van? sorry hoor weer voor me lange verhaal, maar het moest er echt eve uit. groetjes miranda
hey miranda meis, ik kende je niet, maar wat een verhaal wat je tot nu toe hebt meegemaakt, pffff! Je absoluut niet schuldig voelen, tijd voor jezelf nemen dan ben je de tijd dat je voor xander zorgt een veel betere mamma, uitgerust en opgewekt, maar ik begrijp wel heel goed wat je bedoeld hoor, ik heb afgelopen woensdagmiddag dominique al naar mijn ouders gebracht, zij gaat normaal donderdags naar de creche maar omdat ze al weken af en aan verkouden is hadden we besloten haar een dag thuis te houden en dan zou ze bij mijn ouders slapen en die haar dan donderdag bij hun thuis te hebben. Maar goed ik heb haar dus woensdagmiddag op tijd weg gebracht zodat ik nog even wat thuis kon doen, man man man wat heb ik me ook schuldig gevoeld, want ik had haar zelf ook kunnen verzorgen Maar ze heeft het zo naar haar zin gehad met opa en oma, super geslapen, gespeeld en ze was hardstikke tevreden! Dus maak je geen zorgen, voel je niet schuldig, neem tijd voor jezelf en geniet des te meer van je kleine man! groeten henriette
als hij het niet erg vind om het kdv waarom zou jij je dan schuldig voelen..ik heb mischien iets makkelijker praten,bram gaat straks ook naar het kdv maar werk er zelf dus kan af en toe even spieken. merk wel dat als ik zelf even de zorg uit handen heb gegeven dat ik dan daarna veel meer weer van bram kan genieten... denk dat je het even een tijdje moet proberen en als je gevoel echt zo blijft kun je de situatie altijd nog terug draaien toch?
tja iedereen kan wel zeggen dat je, je niet schuldig moet voelen, maar dat veranderd natuurlijk niet jou gevoel... Mijn vriend woont in Adam, en is er ook veel minder dus ik doe ook veel alleen voor me kleine, die nu 3 maanden is....ik herken wat je beschrijft weinig rust en de meeste zorg komt dan ook nog eens op jou neer. Wat betreft het schuldgevoel...dat heb ik ook als ik me kleine naar de kdv breng....volgens mij is dat heel normaal...en ook iets wat moet groeien...des te langer hij gaat...en jij er ook aan gewend raakt..des te minder schuldig je, je zult voelen denk ik? sterkte meid!
Plan op de dag dat je kindje op het kinderdagverblijf zit dingen voor jezelf, zodat je aan jezelf kunt werken. Daar word je sterker van en dat zal dan ook een positieve uitwerking op je kindje hebben!
Ik kan me heeeeel goed voorstellen dat je je schuldig voelt, zou ik ook hebben. Maar ik denk wel dat het goed voor je is als je doorzet! Wellicht dat je na een paar keer wat rustiger bent en dat je beter tijd voor jezelf kunt nemen. Gun het nog even tijd zou ik je advisteren.
Hoi, Ik heb me nooit echt schuldig gevoeld dat ik mijn zoon naar het KDV heb gebracht, maar het werd me bijna wel aangepraat. Vele opmerkingen vanuit mijn omgeving dat ik 'mijn kind weg deed, het zielig is' etc. Ik heb voor mezelf besloten om mij pas schuldig te gaan voelen als ik zou merken dat mijn kind ongelukkig op het KDV is. En nu blijkt dat hij het heerlijk vindt. Ik vind het nu zelfs dat ik hem tekort doe als ik hem niet meer naar het KDV zal brengen.. Wel denk ik dat je kindje wat meer moet wennen als hij wat ouder is als je hem voor het eerst naar de creche brengt: hij is zich meer bewust van de omgeving. En zal de verandering ook meer doorhebben. Geef jezelf en je kindje de tijd om te wennen. Schuldig voelen (mij zeker niet een onbekend gevoel..) heeft volgens mij ook te maken met verwachtingen die je van jezelf hebt of denkt dat de omgeving die van je heeft. Als ik me schuldig over iets voel, probeer ik me altijd voor te houden dat mijn schuldige gevoel niet ook altijd betekent dat het terecht is dat ik mij schuldig voel. Zo voel ik mij soms schuldig als ik op strenge wijze mijn zoontje soms 'nee' zeg. Denk ik meteen dat ik hem een 'trauma' geef, overdreven gezegd, maar daar komt het wel op neer. Maar als ik me realiseer dat grenzen aangeven juist heel gezond is, dan corrigeer ik deze gedachte. Met mijn hoofd weet ik dan dat het soms nodig is, maar mijn gevoel neigt naar schuldig. Tot slot, Volgens mij is het hebben van een schuldig gevoel niet altijd slecht. Het dwingt je om over zaken na te denken, en te reflecteren. En soms een andere beslissing te maken die uiteindelijk beter voor je is. Kortom, je ziet, schuldig voelen is bij mij ook een thema. Maar als ik je een advies mag geven: richt je op de feiten, en realiseer je dat je gevoel niet altijd de waarheid spreekt. Ik denk dat veel vrouwen met momenten zich op de een of andere manier zich schuldig voelen, dus het is heel normaal. Heel veel wijsheid toegewenst!