Ik hoef geen verhaal te vertellen, ik krijg EMDR-therapie. Daarbij herleef je als het ware het trauma en verwerk je het op die manier.
Ken het idd.. Heb het ook gehad.. werkte bij mij erg goed! Heb 4 sessies van anderhalf uur gehad, erg vermoeiend en daarna toch weer een paar dagen nodig om weer jezelf een beetje op orde te krijgen. Uiteindelijk werden de beelden (of het stukje film zoals ze het noemde) echt vaag bij mij.. heel appart maar erg fijn om het zo een plek te kunnen geven. Suc6!
Ik besefte me gister na je berichtje pas dat het de eerste keer voor je zou zijn! Kan me voorstellen dat je kapot bent, had ik ook de eerste keer, tweede keer wou ik niet gaan omdat het erg heftig is om het weer te herbeleven want dat is het eigenlijk. HOU VOL! het word echt beter! x
Het was niet mijn eerste sessie, maar wel de eerste voor dit trauma. Het was echt heel heftig, ongeveer 30 minuten geduurd en ik was stuk. Ik heb de volle 30 minuten zitten janken. Ik voelde me schuldig, alleen, mislukt en wat nog meer en ik wilde alleen mijn meisje maar vast houden. Lichtpuntje is nu dat ik achter al dat verdriet mijn meisje rond zie rennen. Ik weet dat alles met haar in orde is gekomen en met mij komt het ook wel goed. Zij is nooit in gevaar geweest, ze was gezond agpar score 10, dus beter kon het niet. Er komen heel veel emoties en gevoelens los die ik allang vergeten was. Morgen zal ik wel helemaal een wrak zijn.
Hoi Loeki, Dapper dat je het allemaal aan durft te gaan. En wat goed dat je zo kunt genieten van je meisje. En wat een mooi meisje, trouwens! Succes met de therapie. Liekster
Hoi allemaal Kom hier ook even binnenvallen. De woensdag 2 januari begon als de meeste andere dagen. Wel had ik wat last van krampjes dit was om half tien s'morgens, ik dacht dit zijn vast voorweeen. De krampen kwamen met regelmaat terug en gelijk om de vijf minuten. Ik heb die dag gewoon de dagelijkse dingen gedaan, de krampen werden niet echt heftiger het was dragelijk. Tegen zes uur s'avonds werden ze wat krachtiger en kreeg ik er wat meer moeite mee. Tegen kwart voor zeven in de avond toch maar de verloskundige gebeld, de weeen bleven steeds om de 5 min komen en hielden een minuut aan. Volgens de vk kon het nog wel even duren (het is mn eerste). De vk zou om 20 uur komen. De weeen kwamen steeds sneller en om even voor achten kreeg ik erge persdrang. Om 20 uur daar was eindelijk de vk, ik bleek toen al tien cm ontsluiting te hebben, en mocht voorzichtig meepersen. Om 20.13 is onze mooie dochter Coby geboren de verloskundige was dus net op tijd. Toen ik naar Coby keek ben ik erg geschrokken ze was erg klein ze woog 1900 gr en was 43 cm. Bij mij wilde de placenta niet komen. We moesten beide naar het ziekenhuis, in het ziekenhuis kwam de placenta er gelukkig nog spontaan uit. Ik heb hierna nog een bloeding gehad waarvoor ik een bloedtransfusie heb gehad. Coby heeft vijf dagen in de couveuse gelegen, zij heeft het erg moeilijk gehad na de bevalling, verder is ze helemaal gezond. De bevalling is als een flits aan mij voorbij gegaan. De oorzaak was velamenteuze insertie, er was geen vruchtwater meer en waarschijnlijk is Coby met 32 weken gestopt met groeien. Het is dus allemaal net goed gegaan en ze had niet langer moeten zitten. Wat mij het meest geraakt heeft dat de verloskundige niets gevoeld heeft. Kan het ook nog steeds niet loslaten tot op de dag van vandaag. Ik wil en durf daarom ook even niet meer zwanger te worden.
Jeetje Anita, jullie hebben beide geluk gehad dat de natuur haar werk heeft gedaan (in tegenstelling tot je VK) en je kleine meid op tijd op de wereld gezet heeft. Idd heel raar dat ze niets gevoeld heeft. Je verhaal lijkt in zoverre op dat van mij dat ik ook voor een vaste placenta naar het ZH moest en daar de placenta alsnog spontaan kwam. Ik heb alleen geen transfusie gehad, alleen plasma gekregen. Hoeveel bloed heb je verloren? Hoe voel je je nu? Heb je na de bevalling nog gesproken met je VK? Ik ben ook helemaal niet tevreden, maar ik durf dat nog altijd niet met de VK te bespreken. Ik durf ook niet meer zwanger te worden en ben nu onder behandeling van een psycholoog. OOk loop ik bij de fyio, want mijn lichaam is na 1,5 jaar nog helemaal niet klaar voor een 2e. Ik ben nog altijd niet hersteld en het is voor mij nog maar de vraag of ik ooit wel een tweede keer zwanger kan worden zonder mijn lichaam onherstelbare schade te doen.
Hey Loeki Ik ongeveer 2 1/2 liter bloed verloren, heb 2 zakken bloed gehad meer mocht niet want mijn lichaam moest het zelf weer gaan doen. Heb niet kunnen genieten van mijn kraamtijd en ging 2 keer op een dag naar het ziekenhuis. Heb nog wel met de verloskundige gesproken. Volgens haar was het een foutje van de natuur, hier ga ik dus nooit meer heen. Lichamelijk gaat het wel redelelijk nu hou alleen nog steeds vocht vast waar ik steunkousen voor heb. Geestelijk gaat het met ups en downs kan soms nog steeds erg tegen mn vriend uitvallen terwijl ik dit helemaal niet wil. Als ik naar mijn meisje kijk komt soms het hele verhaal weer naar boven en dat het heel anders had kunnen aflopen. Ze moet heel sterk geweest zijn.
Heb je al eens met ee psycholoog gesproken. Veel meiden hier hebben daar veel baat bij gehad, waaronder ikzelf.
Hey meiden Jee wat een verhalen toch telkens weer! Loeki: ik hoop dat die EMDR therapie iets opleverd voor je! Hier gaat het wel! Ik ben sinds donderdagavond terug ongesteld geworden en net vandaag is het iets minder! Ben blij want daarna mocht ik weer een afspraak maken met mn gyn Heb toch nog een aantal vraagjes.
Dat is snel SectretStart, fijn dat je nu weer naar de gyn mag. Hopelijk kan hij je vragen beantwoorden.
Beste Liekster en anderen, Ik had al eerder mijn verhaal verteld en ik reageer op alle laatste berichten waarin wordt gevraagd hoe je alles nu aanpakt met bijvoorbeeld het huishouden en hoe het zit met emoties. Ik ben zelf ook een poetsmiep in huis geweest en wilde alles heel schoon hebben. Maar ik had echt veel langer nodig om te herstellen nu, meer als de vorige keer, terwijl dat een keizersnede was! Gewoon vaak geen zin en erg moe. Maar ergeren aan alle rommel was vermoeiender. Dus de tip is om een soort schema voor een week te maken in je hoofd. En nooit langer dan een uur achter elkaar poetsen. Als het uur voorbij is, dan ben je klaar. Werkt zoals met een baan, tijd is tijd. Verder die vermoeidheid zal er kennelijk bij horen als ik jullie verhalen lees. Ik ben nu ruim 5 maanden verder en poeh..... Werk wel 36 uur per week, dus dat zal niet meehelpen. De emoties ken ik ook. Schiet makkelijk in een huilbui, voel me snel op mijn teentjes getrapt als mijn man een opmerking, goed bedoeld, plaats. Verder had ik een vraag. Ik heb nog een nacurretage gehad (14 wk na bevalling) vanwege een placentarest. Bij mij zat ie ook muurvast en ws zelfs met ingroei wat oa de reden was. Maar ik ben vorige week weer gaan vloeien en dat ik nu opgehouden. Bij de controle na curretage zagen ze nog steeds een stukje, dus weet niet wat deze bloeding nou weer betekent, vanwege de rest of toch menstruatie (geef nog bv en vorige keer pas na 8 mnd menstruatie). Iemand dit ook? en hoelang nog gevloeid? Nog klachten van pijn enz? Na ruim 5 mnd wil ik wel klaar zijn met de bevalling. Groetjes Leila
Ik kan me voorstellen dat je na 5 maanden wel eens klaar wilt zijn. Ik heb daar geen ervaring mee, ben zelf netjes na 2 maanden weer ongi geworden en daarna weer helemaal op de regel. Ik heb 13 maanden BV gegeven, maar dat hield mijn ongi niet tegen. 36 uur wp werken na zulk bloedverlies is denk ik niet bevorderlijk voor het herstel. Als je je er niet goed bij voeld wel aankloppen mij de Abro-arts hoor. Dit is zeker zwangerschapgerelateerd en je zal dus gewoon doorbetaald krijgen bij ziekte.
Hoi Meiden, Hier gaat het ietsjes beter! Ik werk nu 3 halve dagen! Verder hebben we voor het huishouden een poets in huis genomen. Ik heb geen energie om mijn huis helemaal te poetsen! Ik ben er wel heel blij mee! Waar ik op dit moment tegenaan loop is dat het nu een half jaar is geleden en mensen in mijn omgeving denken dat het nu toch wel over moet zijn, die vermoeidheid. Heel frustrerend, maar de gynaecoloog had me er voor gewaarschuwd. Ik moest met alles wat ik heb meegemaakt rekenen op zeker 1 jaar herstel. Toen dacht ik, ach, ik ben een bikkel, ik ben zo de oude.. maar helaas! Jammer he! Gelukkig hebben we er iets moois voor terug gekregen en geeft mijn mannetje mij veel energie! Ik zie toch de bevalling niet als een traumatische bevalling! Omdat ik het allemaal niet bewust heb meegemaakt, weet pas de 3e dag na mijn bevalling me wat te herinneren. Als ik foto's van mezelf op de ic zie kan ik het ook niet vatten. Misschien komt het wel een keer naar boven, ik hoop het, want ik heb het idee dat de emoties toch nog wel ergens zitten en mijn onderbewustzijn het toch heeft meegemaakt. Ik laat het maar op me afkomen.
Herstel gaat niet snel, geef het tijd. Tuurlijk wil je graag sneller op de been zijn, maar daar heb je zelf helaas weinig invloed op, je kunt het alleen tijd geven. Ik ben bijna trauma-vrij verklaard. Na 8 sessies ben ik er nu bijna vanaf gelukkig.
Hey Illy (en anderen) Knap dat je weer gaat werken! Ik zie er zo tegenop, ik moet volgende maand weer gaan en ik zie het niet zitten! Volgens mij geef ik me nu al veel te veel voor mn huishouden, ik neem alles op me, was, strijk, koken, poetsen en baby! Terug gaan werken kan misschien wel eens de druppel zijn Morgen gaan we terug naar de gyn, benieuwd wat hij ervan zegt.
Hoi Secretstar, Ik ben nu ook een half jaar verder he! Ik was absoluut nog niet in staat om na mijn zwangerschapsverlof te werken. Geef het de tijd! Het moeilijkste is je energie te verdelen in huishouden/kind/jezelf! Maar als je dochter wat ouders is is het makkelijker hoor! Dan hebben ze een ritme en dan kun je je daar op instellen! Succes
heej Allemaal, Bij mij ook weer een hele hoop ontwikkelingen! Ik heb zelf aan de bel getrokken omdat ik zo enorm moe bleef en ben naar de gyn gegaan omdat het voor mij gewoon niet goed voelde. NU is het geval dat mijn schildklier te langzaam werkt en dit dus vaker voor schijnt te komen na een bevalling. Ik heb tabletjes gekregen van de huisarts en merk nu na 3 weken al een wereld van verschil! voel me echt veel fitter en kan zelfs in de ochtend mijn bed uit! Ik ga me vanaf volgende week op mijn werk voor 50% beter melden en ga dan 14 uur per week werken! Had nooit gedacht dat ik dat nog eens zou zeggen maar heb er nog zin in ook! En als klap op de vuurpijl heb ik afgelopen maandag mijn gesprekken met de psycholoog afgesloten omdat het psychisch ook gewoon goed met me gaat! Ben enorm blij dat ik ik in 8 maanden zo ver ben gekomen! Voor jullie allemaal heel veel suc6! rustig aan, goed luisteren naar je lichaam dan komt het echt goed! xx