Hoi, Ik moet even mijn ei kwijt. Senna heeft een moeilijke start gehad (erg gevoelig voor indrukken van buitenaf, enorme darmkrampen, reflux, slecht slapen etc.) en daarbij moet ik eerlijk zeggen dat ik een echte pitbull ben als het mijn dochter betreft. Nu erger ik me dood aan mensen die als een 'havik' op haar loeren. Maw: ik zit op de bank met mijn dochter en naasten om mijn heen die kijken of rukken Senna het liefst uit mijn armen. Daar kan ik dus helemaal niet tegen en het heeft een averechtse werking op mij. Door dit te doen heb ik dus echt zoiets van: wegwezen! Ik moet daar wel eerlijk bij zeggen dat ik het makkelijker vind om Senna uit handen te geven als er niet zo'n 'aas'gedrag vertoont wordt. Als ik dan aan Senna merk dat ze lacht en zich op haar gemak voelt bij iemand dan kan ik haar wel makkelijk(er) aan iemand geven. Ik merk aan Senna of iets teveel is voor haar of niet. De kinderarts en het CB adviseren mij om Senna zoveel mogelijk bij het bekende te laten en heel goed op haar te letten of ze toe is aan meer. Zo geef ik haar tot nog toe zelf de fles. Ik doet me al heel veel verdriet dat ze de borst nooit heeft willen pakken en daarom kolf ik al bijna zes maanden fulltime. Die fles wil ik 'gewoon' zelf aan haar geven, als ik haar de borst had gegeven dan had ze een jaar lang niet bij iemand anders gedronken. Ik heb er geen moeite mee als pappa de fles geeft natuurlijk. Ben ik nu zo extreem of herkennen jullie dit wel een beetje? Anna
Herkenbaar.... Nova heeft gelukkig niet al die problemen gehad die jij met je kindje hebt gehad, maar ik wil ook niet dat iedereen haar altijd zomaar pakt. Ik geef graag zelf de fles (heb ook veel problemen gehad met BV, ook lang gekolfd, nu krijgt ze helemaal FV), hoe leuk anderen dat ook vinden om te doen. Papa is uiteraard geen probleem! Het ligt er wel aan wie het is merk ik. Maar ik kan er héél geirriteerd van worden ja! Ik moet glimlachen om je woordkeuze, pitbull, zo voel ik me namelijk ook. Het schijnt ook bij het oermoedergevoel te horen!
Het kind is er nog niet eens en ik heb dat soort (angst)gevoelens al. Dit had ik ook al voordat ik zwanger was. Dit komt omdat je ziet dat er altijd mensen zijn die zich er teveel mee gaan bemoeien en dat is te benauwd. Verder lijkt het mij normaal dat je graag zelf de fles geeft. Je schept daarmee namelijk een band en het is vaak een intiem moment met je kind. Of het nu normaal is of niet, dat gevoel is bij mij nu al zo sterk, dat men het maar moet accepteren. Ik vind het niet erg om hem een keer uit handen te geven, maar inderdaad, als ze er op gaan lopen azen...kriebels.... Bij mij is het ook zo dat ik in een dorp woon met weinig Turkse mensen (ik ben half Turks). Het probleem is dan dat de sociale controle heel groot wordt. Ze denken dat ze recht hebben op je leven. echt vervelend! Maar gelukkig is mijn man daar ook niet zo dol op. In ieder geval, geef hun de kans en ze zullen nog rond je bed staan als je gaat bevallen. Pff sorry moest er even uit. In ieder geval zie ik dat ik niet helemaal de enige ben
Maar soms kom ik er gevoelsmatig niet onder uit om de fles aan anderen over te laten. Ik heb geen zin in scheve gezichten en ik moet het van mezelf soms uit handen geven. Maar als je in mijn hart kijkt doe ik het liever zelf. Net als alle verzorging trouwens hoor! De fles, het badje, fruit, luier verschonen, echt alles doe ik het liefste zelf (of papa). En als ik het dan aan anderen overlaat, zit ik er als een pitbull naast. Vreselijk voel ik me dan, omdat een ander het niet doet zoals ik het hebben wil. Ik geef toe, ik heb het er moeilijk mee!
Nou ik zou dat echt niet kun toe laten gewoon. Misschien heb ik wel een soort obsessie, maar no way dat iemand anders de verzorging op zich neemt behalve ik en de pappa. Vooral in het begin. Het is toch je recht om dat te willen? Ik zou het zo goed mogelijk proberen uit te leggen dat je dat zelf wilt, of misschien kun je dat soort dingen al gedaan hebben voordat er iemand langs komt. Aan ervaren moeders...slijt dit gevoel naarmate de baby ouder wordt?
Er speelt wel meer, maar dat wil ik i.v.m. privacy niet op het forum kwijt. Sorry als mijn verhaal daardoor onduidelijk is of wordt.
Waarom zou je het er moeilijk mee hebben? Ik ben net als jij zo'n pitbull en heb er geen moeite mee! Ik verbaas me zowiezo al over al die mensen die denken dat het normaal is om andermans kind bij hun moeder weg te grissen, eerst vragen lijkt me toch wel op zn minst beleefd. En dat pitbull gedrag is gewoon je moeder instinct hoor , juist goed dat je dat hebt, vind ik! GGGGGGGGRRRRRR hihihi
Ik heb er moeite mee omdat ik soms kribbig kan reageren. Terwijl dat niet redelijk is. Dat weggrissen valt nog wel mee, het is meer dat ik haar van mezelf soms uit handen moet geven (om aan de vragende blikken te voldoen zeg maar). En dan kribbig reageren als ze het niet doen zoals ik het wil. Ik ben bang dat ik in onduidelijkheden praat, sorry daarvoor. Maar waar het om ging is dat ik het pitbullgedrag herken !
Ook ik weet van mezelf dat ik kribbig ga reageren als het me teveel gaat irriteren en daarom zeg ik liever op tijd dat ik ruimte nodig heb. Sommigen pakken dat goed op en sommigen niet. Ik geef Senna ook heus wel uit handen hoor, maar ik kan niet tegen het gevoel dat iemand Senna het liefst uit mijn handen zou rukken. Dan krijg ik dus juist de neiging van: jij wacht maar ff. En ja, ik wil Senna bewust de eerste tijd nog zelf de fles en eten geven. Ik mis het borstvoeding aan de borst zelf al en dit geef ik gewoon nog niet uit handen. Misschien erg van me, jammer dan. Ik volg nu mooi mijn gevoel anders blijf ik met een rotgevoel zitten. Als ze groter en ouder is dan zal het vast wel wat makkelijker worden.
ik snap jouw gedrag heel goed hoor, kan het me vooral helemaal voorstellen als senna gevoelig op prikkels reageert. maar misschien helpt dit je wat? je te bedenken dat ze niet zomaar op senna 'azen', maar dat het meer is dat ze haar ook zo graag zouden willen knuffelen/verzorgen omdat ze heel erg dol op haar zijn en haar zo'n lief en leuk meisje vinden. gewoon op je eigen manier blijven doen hoor, maar misschien voel je je wat minder geïrriteerd wanneer je het negatieve gevoel er een beetje af probeert te halen. ze is nu eenmaal zo knuffelbaar
Ik vind het niet raar ofzo van je. Roos heeft ook alleen nog maar van mij of van me vriend de fles gehad zelfs nog geen opa of oma. Roos is ook een kindje dat we merken dat zich heel erg ongemakkelijk voelt als ze bij een ander op schoot zit dus waarom ik met pijn in me hart een ander de fles laten geven en haar ongemakkelijk zien zijn. Nee hier is het ook alleen maar ik of papa
Ik had jouw verhaal zelf geschreven kunnen hebben! Zoooooo herkenbaar! Ik ben ook zo'n PITBULL! Het meest irriteer ik me als ik ergens met mijn meisje op visite kom dat iemand METEEN zijn handen uitstrekt en zegt: 'Kom maar bij oma' Nou, dan heb je me echt . Ten eerste is het beter voor een kind om in een andere omgeving eerst even te wennen (bij mama of papa op schoot), ten tweede: relax allemaal een beetje zeg! We komen net binnen! Grrrrrrrrrrrrrrrr! Mijn dochter was ook erg gevoelig voor prikkels ed dus ik heb haar nooit van hand tot hand laten gaan. Ik kreeg daar altijd weinig begrip voor maar ik had daar dikke vette sch*t aan! Het is MIJN kind en ik ken haar het beste! Bovendien zitten wij als ouders de hele avond met een huilend meisje omdat ze de prikkels van zo'n druk bezoek niet kan verwerken. Het is één keer zo erg geweest! Ik kwam op de verjaardag van mijn nichtje en meteen na binnenkomst vlogen er twee mensen op mijn dochter af (die nog in de maxicosi lag) en wilde haar vastpakken. Ik was er dus meteen al helemaal klaar mee en heb haar dus die middag aan niemand heb gegeven! Stelletje aasgieren! Iedereen baalde hier zo van dat er zelfs een hele nare stilte viel! Ongelofelijk! Ze zaten allemaal met van die treurige oogjes naar haar te kijken en lieten duidelijk zien dat ze baalde dat ze haar niet vast konden houden. De enige die nooit vraagt of ze haar vast mag houdenn is mijn schoonzusje want die is gewoon erg bescheiden. De enige aan wie ik haar uiteindelijk dus die middag gaf was... mijn schoonzusje. Maar.... nu gaat het stukken beter! Mijn meisje werd met een maand of 5,5 enorm eenkennig (JOEPIE!) en wilde alleen bij papa en mama (he wat jammer nou hihihihi). Nu wil ze wel bij één van haar oma's zitten mits mama maar in het zicht blijft! Ze moet niets van mannen hebben (hopelijk blijft dit zo tot haar 18e!). En ze heeft geen last meer van prikkels ofzo, het gaat eigenlijk heel erg goed. Ze geeft zelf aan wat ze wel en niet wil. Zo wil ze bijvoorbeeld liever op een speelkleed spelen dan bij iemand op schoot zitten! Probleem opgelost!
Het is heel erg herkenbaar. Mensen snappen gewoon niet dat als je 9 maanden lang een kind gedragen hebt, dat je dan enigzins moeite hebt als ze het zowat uit je handen willen rukken. En dan hebben jullie ook nog eens een moeilijke start gehad... Gewoon doen wat het beste is voor je kindje en waar je zelf achterstaat natuurlijk. Al het andere is niet belangrijk.
Ik herken het gevoel, maar ik doe juist alles om Thor toch door anderen te laten voeden of verzorgen, ook al is het soms moeilijk. Ik wil namelijk niet dat hij binnen een tijdje zo fel aan mij of de papa gaat hangen dat hij er niet tegenkan als iemand anders hem eens moet verzorgen. En ik moet zeggen, het went wel. Ook beter sinds hij naar de onthaalmoeder gaat natuurlijk. Thor heeft dus al van veel mensen de fles gehad; fruit en groente alleen nog maar wij en de grootmoeders. Wel heb ik een probleem met mensen die nog geen kinderen hebben... Mijn vriendin (tevens de peettante) zou graag eens babysitten, maar zij heeft geen kinderen en er ook geen ervaring mee. Ik probeer de vraag dus steeds te ontwijken, maar voel dat ze er een beetje vervelend om wordt. Hoe pak ik dit het best aan? Denk dat het kwetsend overkom als ik zeg: nee, je mag niet babysitten want je hebt nog geen kinderen.
Heel herkenbaar meid! Zeker als je nog niet fatsoenlijk ergens binnen bent en je kind al uit je armen wordt getrokken.. in het begin was ik zo overrompeld dat ik niets durfde te zeggen gevolg.. wij zaten met een overstuur kindje s'avonds want het gaat dan van..wil jij haar ook nog eventjes.. hallo is het mijn kind of de jouwe Vooral bij mijn schoonmoeder was dat heel erg... en zodra ze begon te miepen mocht ik haar weer .. Laat een kindje lekker wennen aan de omgeving.. Wat betreft fles geven en verzorging.. ik heb de eerste 3,5 maand bv gegeven dus ik was de enige die haar voede heel af en toe gaf mijn vriend de afgekolfde melk. De fles heeft ze bij een ander altijd slecht gedronken.. ook fruit/groente eet ze bij een ander dan mij, mijn vriend of de gastouder niet zo goed.. vooral de oma's die tijdens de fruithap uitgebreid gaan lopen geinen met haar.. en dan vinden ze het gek dat ze niet wil eten.. Esmee is nu op de leeftijd dat ze zelf heel goed aangeeft wat ze wel een niet wil.. en dat is niet op schoot Als jij het niet prettig vind dat een ander je kindje vast heeft.. niet doen
Ja hoor heel herkenbaar Mijn vader heeft er een handje van om net te ver te gaan ... maar ach ... dat doet ie ook alleen maar uit liefde en ongemakkelijkheid (met emoties ... tisun'echte'man ) ... Eén keer op een verjaardag rukte een mij onbekend iemand Mirre uit de handen van mn schoonmoeder ... waarop ik opstond en zei: Mirre moet nu slapen in de draagdoek. Hup in de draagdoek en niemand kon er met zn tengels bij (Mirre was toen net een maand). Verder ben ik altijd heel erg duidelijk in wat wel en niet kan. En dat is denk ik prettig voor iedereen. Wat betreft het OPPASSEN ... ik ben nog erger. Wil namelijk dat niemand oppast ... behalve de oma's ... Hoewel dat nu wel minder wordt nu Mirre goed ander eten eet (ze drinkt namelijk niet/nauwelijks uit de fles). Of mensen kinderen hebben vind ik persoonlijk niet zo relevant. Een goede vriend van mij heeft geen kids, maar is zo supergoed met Mirre dat ik hem wel een middagje zou laten oppassen (daar heeft ie alleen niet zo veel zin in denk ik )
Ja herkenbaar Moet wel zeggen dat het minder wordt. Komt ook omdat Lune er zelf beter tegen kan en niet meer zo prikkelgevoelig is. Maar als mensen idd direct als je ergens binnenkomt haar uit je handen willen grissen word ik ook pissig. Dan zeg ik ook, 'eerst even bij mij zitten en als ze gewend is mag ze misschien eventjes op schoot' En eigenlijk heeft nog nooit iemand anders haar de fles gegeven behalve de oma's af en toe. Er werd wel eens gevraagd maar dan zei ik gewoon dat ik het liever zelf deed (of papa). Dan maar rare gezichten, lig ik niet wakker van
Tjee zeg, wat fijn dan jullie het ook hebben (hihi). Met vreemden vind ik het ook wel makkelijker om Senna bij me te houden maar naar schoonmoeder toe is het lastig. Ik vind het rot omdat ik manlief niet voor zijn hoofd wil stoten, hij staat er toch een beetje tussenin. Maar aan de andere kant wil ik Senna pas aan iemand geven als Senna en Mamma daaraan toe zijn. Vind het ook lastig als iemand in gezelschap z'n handen al uitsteekt naar Senna en dat ik dan 'moet' zeggen: nee sorry, ik hou Senna nog zelf vast. Hopelijk vind ik daar een weg in want ik vind het nog ver... moeilijk.
Misschien kan je zeggen dat je ook op advies van de arts je haar bij je houdt ivm prikkels? Dat wilde hier ook nog wel eens werken 8)
Dat is ook moeilijk maar het is JOUW kindje dus ook JOUW goed recht als JIJ beslist wat er met haar gebeurd! Bovendien is het voor zo'n kleintje helemaal niet goed om in een vreemde omgeving meteen bij een 'onbekend' iemand op schoot te zitten. Laat je kindje eerst even wennen en dan kijken we verder! Ik zeg altijd: 'Rustig aan, ze moet eerst even wennen hoor'. Kom voor jezelf en voor je kindje op!