ik ben van plan thuis te bevallen, en de vk zei dat ze wel injecties bij zich heeft voor in mn bovenbeen tegen de pijn, maar ik heb aangegeven dat ik dat niet wil tenzij ik anders naar het ziekenhuis moet. Ik ben banger voor naalden en infusen ed dan voor pijn
Je moet het wel duidelijk aangeven denk ik, want volgens mij moet je naar de gyn als je een ruggeprik wilt, en niet naar de vk.
een ruggenprik gaat inderdaad via de gynecoloog. Deze zet heb overigens niet zelf. Een ruggenprik moet ook niette laat in de bevalling gedaan worden. Ik denk dan ook dat als je hier serieus over nadenkt je dit wel tijdig moet bespreken.
Ik ga weer voor zonder pijnbestrijding maar ik vind dat dit iedereens eigen keuze is. Als het deze keer wel heel erg pijnlijk gaat zijn (vorige keer was goed te doen) vraag ik er misschien wel om (ben deze keer toch in het ziekenhuis).
ik heb precies hetzelfde meegmaakt helaas, wilde thuis bevallen maar uiteindelijk wel blij dat ik in het ziekenhuis bevallen ben want de kleine lag niet helemaal goed. wel vraag ik me af of de weeen die opgewekt worden net zo hevig zijn als je eigen? denk het niet namelijk maar goed dat zal ik nu niet kunnen weten.
Ik heb een ruggenprik gekregen na 44 uur weeen en hier was ik dan ook heeeeeel blij mee! want ik rukte het gewoon niet meer en met ruggenprik nog 5 uurtjes kunnen rusten en toen kwam mijn meisje
ik ben nog niet bevallen maar heb wel ervaring met de pethadine (morfine) dit spul heb ik aardig wat keren gehad toen ik 4 weken terug in het zh lag met mijn galstenen ... en ik moet zeggen dat ik dat spul weer wil hebben als ik ga bevallen ....heerlijk is het (lijk net een junk zeker ?) ik wil absoluut geen ruggenprik .....dat gewroet in mijn rug lijkt me helemaal niks .... weet alleen nietwat je nog kan qua bevallen met de pethadine .....de vorige keer ging ik er echt van knock out ...maar goed ik had ook alleen 2 of 4 uurtjes GEEN pijn als ik de pethadine had gehad
Ik heb ook altijd geroepen dat ik het liefst met pijbestrijding wilde bevallen en alles nagevraagd in het ziekenhuis over hoe en wat. Waarom onnodig pijn leiden? Zelfs tijdens het inleiden heb ik het er nog over gehad. Ze waren toch een infuus aan het zetten dus ik wilde graag weten of er dan ook pijnbestrijding via het infuus gedaan kon worden. Allemaal geen probleem volgens de verpleegkundige. Ik hoefde maar te roepen wanneer ik het wilde. Uiteindelijk heb ik het niet nodig gehad, maar ik heb dan ook maar 3 uurtje weeèn gehad en mocht daarna gaan persen. De weeën waren met de tips van de zwangerschapgym goed op te vangen. En ja dat hoofdje wat je er door moet persen dat doet even pijn maar dat voel je volgens mij ook met de pijnbestrijding. Maar je weet dat het ook voorbij is zodra je kindje geboren is dus dan is het wel te hebben. Dus ga voor pijnbestrijding als je dat wilt want dan ga je tenminste (en voorzover mogelijk)ontspannen je bevalling in. Lukt het zonder prima, heb je het wel nodig ook prima! Het belangrijkste is toch dat je je kindje krijgt en daar lekker van kan genieten. De pijn vergeet je weer, je kindje nooit meer. Heel veel succes!
Ik heb een hoge pijngrens maar mijn bevalling duurde 19 uur totaal en ik vond de weeen op het laatst het allerergst. Ik dacht voor die tijd 'ooooh dat doe ik even' en achteraf is me het zwaar tegen gevallen...toch vergeet je snel weer....
Nou voor mij wordt het nog wat.. ik ben behoorlijk kleinzerig.. en pijnbestrijding? Ik weet niet eens of dat wel zin heeft! Bij de tandarts heb ik al meerdere wortelkanaalbehandelingen gehad en uiteindelijk krijg ik geen verdovingen meer, want ze doen bij mij helemaal niets! Mijn tandarts mag een maximum geven van 8 spuiten geloof ik.. en dan voel ik nog elke aanraking.. Dus dat is altijd een feest.. vorige keer draaiden mn ogen weg van de pijn en durfde de tandarts het niet af te maken.. daarom loop ik nu al een jaar met een noodvulling rond Dus de bevalling.. zonder pijnbestrijding.. ik weet dat ik er altijd nog om kan schreeuwen als ik het toch echt nodig heb.. bij een hele lange bevalling ofzo inderdaad. Ik denk ook eigenlijk dat ik veel 'trotser' zal zijn als ik zonder pijnbestrijding beval. Het is een fijn idee dat het bestaat, maar ik wacht eerst af wat mijn lichaam zelf al aan kan.
Tuurlijk ga je de bevalling trekken. Wat moet je anders, je kan toch niet meer terug Mijn ervaring met pethidine (morfine): NOOIT MEER! Wat een rotspul vond ik dat. Het deed erg weinig tegen de pijn en ik was zo stoned als een garnaal maar NIET op een leuke manier. Ik zal je de details besparen, maar ik heb er een aantal weken erg moeilijk mee gehad en niet met de pijn van de bevalling maar met welk effect pethidine op mij had. Maar echt, het klinkt erg cliché maar je moet het gewoon over je heen laten komen. Misschien valt het wel mee en kun je helemaal zonder de pijnbestrijding, anders kun je altijd nog een spuitje vragen, maar geloof me het is echt geen wondermiddel. Volgende keer doe ik het in ieder geval zonder de pijnbestrijding. Oh ja, ook een nadeel van morfine is dat als de baby er eindelijk is je erg valk voelt. Je voelt niet dat intense gevoel wat je vaak hoort als baby op je buik gelegd wordt, daar ben je gewoon veel te verdoofd voor en dat is erg jammer.
Ik denk dat je beter iets aan je angst voor bevallen kan gaan doen, dan bij voorbaat al zeggen dat je pijnbestrijding wil. Bevallen is echt wel zwaar en doet wel pijn, maar toch vond ik het goed te doen. Ik ben thuis bevallen, daar is geen pijnstilling mogelijk en ik had zoiets van, het is nu eenmaal zo en er is geen weg terug, dus maken we er het beste van, door proberen rustig te blijven en zo goed mogelijk de pijn op te vangen tot volledige ontsluiting. Als het te lang duurt, of als je het echt niet trekt, kan je altijd nog naar het ziekenhuis voor pijnbestrijding. Maar ik zou er zeker niet bij voorbaat al voor kiezen. Het komt toch ook bij je kindje en wat Kiwi ook schrijft, het heeft ook invloed op jezelf.
Hi meiden, Nou ik ben een voorstander van de keuze hebben voor pijnbestrijding. Hartstikke goed als je het allemaal op eigen kracht kan, maar ik heb er geen problemen mee om een handje geholpen te worden. Het is grote onzin dat het de band van je kind versterkt als je het zonder pijnbestrijding doet (lees je vaak als reden). Iedereen ervaart de bevalling op haar eigen manier. Sommigen zijn heel positief en anderen heel neagtief/schokkend. Niemand kan je precies vertellen wat voor jou het beste is. Zorg dat je goed wordt geinformeerd over de mogelijkheden en eventuele risico's. Als het jou gerust stelt dat je pijnbestrijding krijgt, dan zou ik niet twijfelen. Ik kies zelf voor een ruggeprik (in goed overleg met mijn gyneacoloog). Dan maar geen "oer" moeder, maar hopelijk wel eentje die een beetje ontspannen de bevalling in gaat en bewust is van alles wat er gebeurd, zonder teveel pijn. Liefs, Fluwa
Nou een ruggenprik werkt in ieder geval echt bij iedereen hoor! Daar hoef je je niet ongerust over te maken. En dat laatste: dat idee heb ik inderdaad ook. En pijnbestrijding zorgt toch ook weer voor een iets grotere kans op complicaties, dus ik wil alleen iets tegen de pijn als ik op dat moment echt denk dat ik het niet meer aan kan. En eerlijk gezegd: je kunt wel denken dat je het niet meer aan kunt, maar de bevalling gaat toch wel door.
Ik denk dat heel veel vrouwen tijdens de bevalling denken dat ze niet meer kunnen, maar je kunt niets anders dan doorgaan, en dan blijk je het wél te kunnen. Er komt zo'n oerkracht in je los! Een verloskundige ziet als het goed is als het echt niet meer gaat en zal dan heus wel ingrijpen. Zeker als je van tevoren aangeeft hoe erg je er tegenop ziet.
Ben het helemaal met Snoopy eens, Michelle, dat je beter wat aan je angst kunt doen nu, dan nu al bedenken dat je pijnbestrijding gaat doen. Pijn hoort bij het leven toch? Daarmee wil ik niet zeggen dat je uberhaupt geen pijnbestrijding moet gebruiken, maar is het niet beter om dat te beslissen op het moment dat je die pijn echt voelt, want dat is pas het moment waarop je kunt zeggen: Ok, dit trek ik wel of niet... Als je iets kunt doen aan je angst voor pijn ga je daar trouwens ook op andere vlakken profijt van hebben: bij de tandarts enzo, Beetje jammer om zo bang te moeten zijn.... Uiteindelijk overleven de meeste vrouwen het allemaal gewoon, dus zo nuchter kun je er maar beter tegenover staan, :-D Terug kun je nu toch niet meer, LOL
Ik denk dat je het beste idd gewoon kunt aangeven dat je er zo erg tegen op ziet en evt de keus maken dat je in het ziekenhuis gaat bevallen, dan is er evt pijnbestrijding mogelijk. Ik zou gewoon kijken hoe ver je komt zonder. Ik wilde zelf perse thuis en zonder pijnbestrijding bevallen, haha, dat is heel anders gelopen. Ik en ingeleid om 8 uur en had om 12 uur al een ruggeprik, notabenen op advies van mijn gynaecoloog, had er zelf niet eens om durven vragen, maar ik was er wat blij mee eerlijk gezegd.
Ik denk dat als je in het ziekenhuis bevalt, je ook eerder geneigd ben om pijnstilling te vragen, ik weet het voor mezelf in ieder geval wel zeker. Wat wilde ik graag pijnstilling, of een keizersnede , maar ja, ik wilde zo graag thuis bevallen, dus dat ging niet. Maar uiteindelijk was het toch wel te doen, gewoon de pijn 'uitzitten', het houdt vanzelf een keer op.
Misschien kies je dan daardoor idd eerder voor pijnbestrijding, maar je hebt in elk geval een keuze. Als je thuis wilt bevallen is het gewoon geen optie. (wilde voor mijn bevalling echt thuis bevallen, maar heb na mijn zwangerschap en bevalling niet zo'n hoge pet meer op van de vk's hier in de buurt)
Bij mij was het niet gepland, maar na 20 uur weeen werd de pethidine erbij gehaald. En wat een verlossing was het voor mij zeg! Eerlijk is eerlijk, de weeen deden nog steeds gruwelijk pijn, ook met infuus. Maar ik kon zo veel beter ontspannen! Tussen de weeen door dutte ik zelfs telkens een beetje in. De onstluiting ging toen ook ineens in razend tempo. Voor mij was het echt een uitkomst! Dit heb ik heel anders ervaren! Was inderdaad ook zo stoned als een garnaal, maar na 40 uur niet slapen en 20 uur weeen was het meer dan welkom. En ik had drie kwartier persweeen, in die tijd was het spul bij mij echt uitgewerkt. Dus toen ze de baby op mijn buik legde was ik toch echt helemaal overweldigd! Het zal wel gewoon van persoon tot persoon verschillen. Erg jammer dat het voor jou zo verkeerd heeft uitgepakt!